บทที่ 46

"คุณหนูเซิน นั้งก่อนเถอะครับ"

เขารู้สึกตื่นเต้นมากที่ ได้แสดงออกถึงความรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่า จนทำให้เขาไม่เต็มใจที่จะจากเซินเสี่ยวจวินไป

“คุณหลานคะ ฉันขอโทษค่ะ ฉันคิดว่าเราไม่เหมาะสม เราอย่ามาพบกันอีกเลยค่ะ”

เซินเสี่ยวจวินพูดออกไปโดยไม่อ้อมค้อมและดึงไห่ถงออกไป

ระหว่างเดินอยู่เพื่อนของเธอก็หยุดและหยุดเดินกะทันหัน

"ถงถง เป็นอะไร?"

"สามีฉัน"

"ห้ะ?"

ก่อนที่เซินเสี่ยวจวินจะทันโต้ตอบ จ้านหยินก็เดินมาหาพวกเขาทั้งสองแล้ว ดวงตาสีดำสนิทของเขาจ้องไปที่ไห่ถง และมุมปากของเขาก็ยกขึ้นเล็กน้อย ไห่ถงรู้สึกได้ถึงการยิ้มเหน็บแนมจากเขา

เขาเหน็บแหนมเธอเรื่องอะไร?

ไห่ถงหันไปมองคุณหลานที่ตามออกมา จึงเข้าใจทันที เธออธิบายออกมาหนึ่งประโยคอว่า "เพื่อนของฉันเสี่ยวจวินมานัดบอด ฉันมาเป็นเพื่อนเธอค่ะ"

เธอไม่รีบหาคนใหม่

จ้านหยินยังคงไม่ได้พูดอะไร

ในที่สุดเซินเสี่ยวจวินก็ได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของสามีเพื่อนที่แต่งงานสายฟ้าแลบ เท่มาก หล่อมาก!

เธอกลัวว่าจ้านหยินจะเข้าใจผิดไห่ถง จึงช่วยอธิบายด้วย

จ้านหยินจึงพูดอย่างเย็นชา "รีบกลับบ้าน"

ไห่ถงตอบกลับ อืม และถามเขาต่อว่า "คุณมาที่นี่ได้อย่างไรคะ?"

"คุณ