"คุณหนูเซิน นั้งก่อนเถอะครับ"เขารู้สึกตื่นเต้นมากที่ ได้แสดงออกถึงความรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่า จนทำให้เขาไม่เต็มใจที่จะจากเซินเสี่ยวจวินไป“คุณหลานคะ ฉันขอโทษค่ะ ฉันคิดว่าเราไม่เหมาะสม เราอย่ามาพบกันอีกเลยค่ะ”เซินเสี่ยวจวินพูดออกไปโดยไม่อ้อมค้อมและดึงไห่ถงออกไประหว่างเดินอยู่เพื่อนของเธอก็หยุดและหยุดเดินกะทันหัน"ถงถง เป็นอะไร?""สามีฉัน""ห้ะ?"ก่อนที่เซินเสี่ยวจวินจะทันโต้ตอบ จ้านหยินก็เดินมาหาพวกเขาทั้งสองแล้ว ดวงตาสีดำสนิทของเขาจ้องไปที่ไห่ถง และมุมปากของเขาก็ยกขึ้นเล็กน้อย ไห่ถงรู้สึกได้ถึงการยิ้มเหน็บแนมจากเขาเขาเหน็บแหนมเธอเรื่องอะไร?ไห่ถงหันไปมองคุณหลานที่ตามออกมา จึงเข้าใจทันที เธออธิบายออกมาหนึ่งประโยคอว่า "เพื่อนของฉันเสี่ยวจวินมานัดบอด ฉันมาเป็นเพื่อนเธอค่ะ"เธอไม่รีบหาคนใหม่จ้านหยินยังคงไม่ได้พูดอะไรในที่สุดเซินเสี่ยวจวินก็ได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของสามีเพื่อนที่แต่งงานสายฟ้าแลบ เท่มาก หล่อมาก!เธอกลัวว่าจ้านหยินจะเข้าใจผิดไห่ถง จึงช่วยอธิบายด้วยจ้านหยินจึงพูดอย่างเย็นชา "รีบกลับบ้าน"ไห่ถงตอบกลับ อืม และถามเขาต่อว่า "คุณมาที่นี่ได้อย่างไรคะ?""คุณ
ไห่ถงไม่รู้ว่า จ้านหยินและคุณยายจ้านคุยอะไรกัน และการได้เจอกับจ้านหยิน ที่ร้านกาแฟโยว่อี้ ก็ทําให้เธอประหลาดใจ แต่เมื่อนึกถึงว่าคุณยายจ้านช่วยพูดให้เธอมาเป็นเพื่อนเซินเสี่ยวจวิน ไห่ถงก็เข้าใจทันทีว่า ทําไมจ้านหยินถึงปรากฏตัวที่นั่นแต่คุณยายจ้านทำไปเพื่ออะไร?เพื่อให้จ้านหยินเข้าใจเธอผิด?ไม่ใช่ว่าเธอไปนัดบอด แต่เป็นเสี่ยวจวินไปนัดบอด แม้ว่าจ้านหยินจะเห็นมันก็........เมื่อนึกถึงสีหน้าของจ้านหยินในร้านกาแฟเมื่อกี้ จากปกติที่เย็นชาอยู่แล้วก็ยิ่งเย็นชามากขึ้นกว่าเดิมอีก ไม่ว่าไห่ถงจะไม่กระตือรือล้นแค่ไหนก็รู้ว่าจ้านหยินในตอนนั้นคิดไปไกลแล้ว ประจวบเหมาะกับเสี่ยวจวินไปห้องน้ําในเวลานั้นด้วย จึงมีเพียงเธอกับคุณหลานสองคนที่อยู่ด้วยกันโชคดีที่เสี่ยวจวินออกมาจากห้องน้ำในภายหลัง เธออธิบายได้ทันเวลา และสีหน้าของจ้านหยินก็ผ่อนคลายเล็กน้อยไห่ถงแค่ไม่เข้าใจว่าทําไมคุณยายจ้านถึงทําแบบนี้ เธอเคยช่วยชีวิตคุณยายจ้านเอาไว้ แต่ไม่เคยถือตัวเองเป็นผู้มีพระคุณสักครั้ง แต่คุณยายจ้านกลับถือว่าเธอเป็นผู้มีพระคุณเสมอ โดยปกติแล้วเธอจะเป็นคนดี เพูดตามหลักเหตุผลแล้ว ไม่หลอกเธอแน่นอนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้ว
จ้านหยินนึกถึงวิดีโอที่คุณยายส่งให้เขา ไห่ถงตั้งใจถักทองานฝีมือและมีเสน่ห์เป็นพิเศษเขาไม่ยอมรับว่าตัวเขาดูหลายครั้ง ในใจเขานั้นยอมรับว่าผู้หญิงคนหนึ่งทำสิ่งหนึ่งด้วยความมั่นใจ และรอบตัวก็เปล่งเต็มไปด้วยเสน่ห์ ราวกับมีแม่เหล็กขนาดใหญ่ที่ดึงดูดสายตาคนรอบข้างคนบอกว่าผู้หญิงที่มีความมั่นใจจะโฉมฉายความมั่นใจสามารถเห็นได้จากตัวของไห่ถงตลอดเวลาเธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมากและพึ่งพาตนเอง"ฉันอายุก็ขนาดนี้แล้วยังไม่รู้เลยว่าหึงหวงรสชาติเป็นไง ต่อไปก็คงจะไม่รู้... คุณยังไม่นอน?"ทันใดนั้น จ้านหยินก็เห็นไห่ถงเดินเข้าออกมาจากระเบียง เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจากนั้น จ้านอี้เฉินก็พูดว่า: "ผมกำลังเตรียมตัวไปนอนแล้ว ก่อนนอนนึกถึงพี่ใหญ่ขึ้นมาก็เลยโทรหา ผมค่อยไปนอนทีหลัง"จ้านหยินวางสายจ้านอี้เฉิน:“......”"ฉันนั่งอยู่ที่ระเบียง หลับไปโดยไม่รู้ตัว คุณคุยโทรศัพท์กับคนอื่นทำให้เสียงดัปลุกฉันตื่น"จ้านหยินขมวดคิ้วและพูดว่า "ต้องกลางคืนมีน้ำค้างลง ระวังหนาวครับ""ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ"ไห่ถงหาว "คุณจ้าน ฉันไปนอนก่อนค่ะ"และไม่ได้คุยจ้านหยินเกี่ยวกับเรื่องคืนนี้มากนักจ้านหยินก็ไม่ได้พูดอะไ
ไห่ถงกินบะหมี่เสร็จแล้ว จึงทําความสะอาดห้องครัว แล้วออกมาพูดกับจ้านหยินว่า "ฉันไปก่อนนะคะ คุณอย่าลืมล็อกประตูบ้านเมื่อคุณออกไปข้างนอกค่ะ"จ้านหยินมองเธอ แล้วก้มหน้ากินบะหมี่ของเขาต่อ"อ่อ แล้วก็ผลไม้ที่อยู่ในบ้าน ฉันจะขอเอาไปให้พี่สาวกินนิดหน่อยได้ไหมคะ?"วันนั้นเธอซื้อผลไม้มาเยอะไปหน่อย พอครอบครัวสามีจากไป ยังเหลือเยอะมาก จะเก็บไว้ในตู้เย็นสองสามีภรรยาก็กินไม่ได้กินเอยะขนาดนั้น ทิ้งไว้นานก็จะเสียจ้านหยินพูดขึ้นมาว่า "พี่สาวก็ไม่ใช่คนนอกนะ อยากเอาก็เอาไป ไม่ต้องตั้งใจถามความคิดเห็นของผมครับ ที่บ้านนี้นอกจากจะเป็นเรื่องใหญ่ ที่เหลือคุณก็สามารถตัดสินใจเองได้ทั้งหมดครับ""พวกเราไม่ค่อยสนิทกัน ฉันอาศัยอยู่ในบ้านของคุณ การถามความคิดเห็นคุณก่อน ก็เป็นการให้เกียรติต่อสามี""ฉันก็ไม่ใช่คนค่อยช่วยพยุงพี่สาว ของดีๆ อะไรก็เอาไปที่บ้านเดิม แต่วันนั้นซื้อผลไม้มาเยอะไปหน่อย เราสามีภรรยาก็ไม่ได้กินเยอะขนาดนั้น จะทิ้งไว้นานก็จะเสีย แบ่งให้พี่สาวกินนิดหน่อย เสียแล้วจะได้ไม่ต้องทิ้งเปล่า"จ้านหยินตอบกลับแค่อืมไห่ถงเห็นเขาไม่มีปัญหาอะไร จึงเอาผลไม้ใส่สองถุงเพื่อให้กับพี่สาวไห่หลิงยังพูดกับน้อ
จ้านหยินพูดอย่างเย็นชาซางเสี่ยวเฟยเป็นแก้วตาดวงใจของประธานชางซื่อกรุ๊ปและเป็นน้องสาวฝาแฝดของประธานซางหวู่เหิง เธอเป็นที่รักครอบครัวซางและเป็นลูกสาวของคนรวยที่มีค่าที่สุดในกวนเฉิง"สงครามหยิน คุณรอก่อน"ซางเสี่ยวเฟยเหมือนนึกอะไรบางอย่างออก หมุนตัววิ่งกลับไปที่รถสปอร์ตของเธอ หยิบดอกกุหลาบสีสันสดใสช่อใหญ่จากรถสปอร์ตเธอวิ่งกลับมาพร้อมกับดอกกุหลาบช่อใหญ่นั้น เอาดอกกุหลาบช่อนั้นยัดเข้าไปในรถ และเธอพูดว่า "จ้านหยิน ฉันให้ดอกไม้ช่อหนึ่งกับคุณ คุณกับพี่ใหญ่ของฉันผิดใจกัน แต่ฉันก็ยังรักคุณ ฉันคิดว่าฉันควรสารภาพกับคุณ และให้คุณรู้ว่าฉันเป็นรักแท้ของคุณ"ไม่สามารถพูดได้ว่าชางซื่อกรุ๊ปและจ้านซื่อกรุ๊ปเป็นศัตรูกัน แม้ว่าพวกเขาจะมีส่วนร่วมกันในธุรกิจบางประเภทก็ตาม ดังคำโบราณที่ว่า เพื่อนร่วมงานมักต่างอิจฉากัน ดังนั้น ทั้งสองกรุ๊ปมีการต่อสู้แย่งชิงกันในโลกธุรกิจและความสัมพันธ์ไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่บังเอิญว่า ซางเสี่ยวเฟยเป็นน้องสาวของซางหวู่เหิง ซึ่งตกหลุมรัก จ้านหยินตั้งแต่แรกเห็นในงานเลี้ยงเมื่อหลายปีก่อน เนื่องจากความขัดแย้งทางธุรกิจระหว่างทั้งสองกรุ๊ป ทำให้ไม่เพียงแต่พี่ชายเท่านั้น รวมถึง
"อย่าให้เรื่องวันนี้รู้ถึงหูนายหญิง"จ้านหยินเตือนคนใกล้ตัวบอดี้การ์ดทำตามคำสั่งนายน้อยคนโตมีครอบครัวแล้ว และคุณหนูชางก็สารภาพรักต่อนายน้อยคนโตอย่างเปิดเผย แน่นอนว่า เรื่องแบบนี้ไม่สามารถให้นายหญิงรู้ได้เนื่องจากคําสารภาพของซางเสี่ยวเฟย หลายคนในจ้านซื่อกรุ๊ปจึงรู้เรื่องนี้แล้ว เมื่อจ้านหยินเดินเข้าไปในอาคารสํานักงาน พนักงานก็อดไม่ได้ที่มองเขาแต่กลับห็นว่าสีหน้าของเขาเย็นชาเช่นเคยและริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น เขาเดินเข้ามาพร้อมกับรายล้อมไปด้วยบอดี้การ์ด เขาหล่อมาก ราวกับว่าเขาเป็นฮ่องเต้ ผู้ชายแบบนี้สามารถทำให้หญิงสาวตกหลุมรักอย่างง่ายดายยังมีพนักงานหญิงสาวอีกหลายคนในบริษัทที่บังเอิญเจอประธนจ้านด้วยตนเองและประทับใจในตัวเขา และตกหลุมรักเขา แต่แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าสารภาพความรู้สึกกับประธานจ้าน นอกจากนี้ยังไม่มีใครกล้าตามจีบประธานจ้านเลยด้วยซ้ำเกณฑ์ของตระกูลจ้านสูงเกินไปในสายตาของคนธรรมดาทั่วไปแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าผู้ชายในตระกูลจ้านนั้นจริงใจ แต่ปัญหาคือการได้รับความจริงใจจากผู้ชายในตระกูลจ้านเมื่อมาถึงออฟฟิศของเขา จ้านหยินก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาซางหวู่เหิง สักพักซางหวู
“ จ้านหยินไม่ใช่สิ่งที่เธอสามารถควบคุมได้ คุณควรแนะนำให้เธอยอมแพ้ นอกจากญาติของจ้านหยินแล้ว ก็ไม่มีหญิงสาวรอบกาย เขาเป็นคนที่ไม่มีคนรัก ไม่มีหัวใจ จะพูดอย่างไรเสี่ยวเฟยก็ไม่ยอมฟัง"ซางหวู่เหิงเอาน้องสาวไม่อยู่เหมือนกัน"ตอนนี้ผมยุ่งอยู่ ยังไม่มีเวลาไปหาเธอ ที่รัก ฝากเสี่ยวเฟยไว้ในมือคุณก่อน""คุณยุ่งเถอะ ตอนนี้ฉันจะไปรับเสี่ยวเฟย จะพาเธอไปช็อปปิ้งกับคุณแม่ด้วย ช่วงนี้คุณแม่อารมร์ไม่ดี"นายหญิงซางมีความสัมพันธ์ที่ดีกับแม่สามี เมื่อเห็นแม่สามีอารมณ์หดหู่ใจช่วงนี้ เธอจึงชวนแม่สามีออกไปช็อปปิ้ง เพื่ออาจจะทําให้แม่สามีมีความสุขขึ้นบ้างซางหวู่เหิงไม่พูดอะไรเขารู้ว่าสาเหตุที่แม่ของเขาหดหู่ใจก็เพราะว่าจนถึงตอนนี้ยังไม่มีข่าวเกี่ยวกับน้าสาวของเขาเลย ซึ่งน้าสาวคือสิ่งที่แม่ของเขาพูดถึงมากมาตลอดในชีวิตคุณหญิงซางเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกําพร้า ครอบครัวของเธอเสียชีวิตตั้งแต่เด็ก ทิ้งเธอกับน้องสาวอายุสี่ขวบไว้คน สองพี่น้องถูกส่งไปยังสถานเลี้ยงเด็กกําพร้า ต่อมาได้เจอกับคู่สามีภรรยาที่ร่ํารวยคู่หนึ่งมาที่สถานเลี้ยงเด็กกําพร้า เพื่อเลือกลูกอยากรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมสามีภรรยาคู่นั้นถูกใจน้องสาวข
ในที่สุดซางเสี่ยวเฟยก็ถูกพี่สะใภ้คนโตของเธอมารับตัวกลับไป ส่วนรถสปอร์ตที่ถูกชนนั้น ได้เรียกคนมาลากออกไปแล้วเมื่อพี่สะใภ้มารับเธอ ซางเสี่ยวเฟยยังพูดกับเธอว่า: "จ้านหยินชนรถของฉัน ซึ่งทำให้ฉันมีข้ออ้างที่จะมาหาเขาอีก พี่สะใภ้ ตั้งเมื่อฉันได้เลือกเดินทางนี้ ฉันต้องเดินหน้าต่อไปอย่างมั่นคง ไม่ต้องใช้เวลาสามถึงห้าปีในการตามจีบจ้านหยิน ฉันจะไม่ยอมแพ้""พี่สะใภ้ พี่ดีกับฉันมากที่สุด พี่ชายของฉันเชื่อฟังพี่มากที่สุด พี่ช่วยบอกพี่ใหญ่หน่อยนะ อย่ามายุ่งกับสิทธิในการตามหาสุขของฉัน"ซางเสี่ยวเฟยอิจฉาความรักของพี่ชายกับพี่สะใภ้มาก ตอนนั้นก็เป็นพี่สะใภ้ที่ริเริ่มจีบพี่ใหญ่ โดยใช้เวลาหนึ่งปีในการจีบพี่ชายของเธอ หลังแต่งงานกัน พี่ชายของเธอกลับหลงรักพี่สะใภ้คนโตพี่สะใภ้บอกกับเธอมาตลอดว่า ถ้าตอนนั้นไม่ได้ตามจีบอย่างไม่ลังเล ก็คงไม่มีชีวิตที่มีความสุขอย่างทุกวันนี้นายหญิงซางขับรถไปพูดพลางว่า "เสี่ยวเฟย พี่สะใภ้จะสนับสนุนคุณในการตามหาความสุขนะ แต่นั่นคือจ้านหยิน จ้านหยินมีชื่อเสียงเรื่องอะไรในกวนเฉิง? มีชื่อเสียงเรื่องไม่เข้าใหล้ผู้หญิง คุณเคยเห็นสาวๆ อยู่ข้างเขาไหมมาก่อนไหม?""อีกอย่าง ตระกูลพ่อ