บทที่ 415

จ้านหยินเปิดฝากล่องอาหารกลางวัน แล้วพูดว่า "ถ้าคุณเข้ามาทำงานในบริษัท คุณก็จะรู้ว่ามีประธานและรองประธานหลายคนในบริษัท และแต่ละคนมีหน้าที่รับผิดชอบต่างกัน แต่ตำแหน่งฉันในบริษัทก็ไม่ได้สูงหรือต่ำ”

ไห่ถงแลบลิ้นออกมา แล้วพูดว่า "โอเคค่ะ ฉันไม่มีความสามารถที่จะเข้ามาทำงานในบริษัทของคุณ ไม่อย่างนั้นฉันก็จำเจ้านายทั้งหลายเหล่านั้นไม่ได้แน่นอนค่ะ"

จ้านหยินมองเธออย่างจริงจัง แล้วพูดว่า "ตอนนี้คุณก็โอเคดีนะ มีอิสระและรายได้ก็ไม่น้อย คุณไม่รู้เหรอว่า มีคนอิจฉาคุณมากแค่ไหน สำหรับคนที่ทำธุรกิจส่วนตัว"

“ฉันไม่ชินกับการถูกคนอื่นคอยควบคุม ดังนั้นฉันจึงเปิดร้านนี้กับเสี่ยวจวินทันทีที่เรียนจบ ครอบครัวของเสี่ยวจวินก็มีส่วนช่วยด้วย ไม่อย่างนั้นจะไม่ได้สิทธิ์เปิดร้านหน้าโรงเรียน ซึ่งการเปิดร้านตรงบริเวณนั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ"

“กระถางซื้อต้นไม้โชคลาภนั่น มาจากร้านออนไลน์ของฉันเหรอคะ?”

ไห่ถงเห็นกระถางต้นไม้โชคลาภงวางอยู่บนโต๊ะของจ้านอี้เฉิน

จ้านหยินตอบกลับอืม เขาไม่อยากเห็นกระถางต้นไม้โชคลาภอี้เฉินของ อี้เฉินสักนิด เพราะเจ้าสองได้มาโดยไม่ต้องเสียเงินแม้แต่บาทเดียว

“คุณไม่สังเกตหรือว่าตอนที่คุณ