แชร์

บทที่ 30

"มีอะไรคะ คุณจ้าน?"

ไห่ถงมองเขาจากด้านนอกระเบียง

จ้านหยินเดินมายังระเบียงพร้อมกัดปาท่องโก๋ไปด้วย "เรื่องพี่สาวของคุณ เลิกกังวลได้แล้วล่ะ เพราะรถที่พี่คุณไปขูดโดนเป็นรถของลูกค้าคนสำคัญในบริษัทผมเอง เมื่อคืนนึกขึ้นได้ผมเลยติดต่อหาคุณลู่ เห็นเขาบอกว่าค่าซ่อมประมาณห้าหกหมื่นเท่านั้น"

ถึงจะบอกว่าตอนนี้หญิงสาวแกล้งสนใจกับการจัดวางกระถางดอกไม้ แต่จ้านหยินก็ดูออกว่าสีหน้าท่าทางของเธอไม่ค่อยปกติ เห็นได้ชัดว่าเมื่อคืนคงจะนอนไม่หลับและสาเหตุเดียวก็คงเป็นเรื่องของพี่สาว

ไห่ถงเงยหน้ามองเขา เห็นอีกฝ่ายกัดปาท่องโก๋ด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติ พลางก็คิดในใจว่าไม่เลือกกินแบบนี้ ค่อยเลี้ยงง่ายหน่อย พร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า "คุณแน่ใจได้ยังไงว่าเป็นรถของลูกค้าคุณ?"

ขนาดพี่สาวของเธอยังไม่รู้ชื่อแซ่ของเจ้าของรถด้วยซ้ำ รู้แค่ว่าอีกฝ่ายเป็นคนใหญ่คนโต มีรอยแผลเป็นน่ากลัวบนหน้า ซึ่งหยางหยางก็กลัวผู้ชายคนนั้นมาก

"เมื่อวานนี้ตอนกลางวันคุณลู่มาที่บริษัท แล้วผมก็เป็นคนออกไปรับ ตอนนั้นเห็นรถของเขามีรอยขูดผมเลยถามไถ่ไปหน่อย คุณลู่บอกว่าเป็นผู้หญิงเข็นรถเข็นเด็กมาขูดโดนน่ะ"

"แล้วเมื่อคืนตอนที่คุณเล่าให้ผมฟัง ผมก็มานั่งคิด
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status