บทที่ 2

"หากตัดสินใจแล้ว ฉันก็จะไม่เปลี่ยนใจค่ะ"

ไห่ถงคิดไตร่ตรองอยู่สองสามวันก่อนตัดสินใจ และตอนนี้เธอตัดสินใจดีแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่คืนคำ

เมื่อจ้านหยินได้ยินเธอพูดแบบนั้น เขาจึงไม่ได้พูดอะไรออกไปเพื่อให้เธอเปลี่ยนใจ แต่หยิบเอกสารของตัวเองออกมา แล้วมอบแก่เจ้าหน้าที่

ไห่ถงก็หยิบเอกสารของตัวเองออกมาเช่นกัน

พวกเขาจดทะเบียนสมรสเสร็จอย่างรวดเร็ว ทั้งกระบวนการใช้เวลาเพียงไม่ถึง 10 นาที

เมื่อไห่ถงรับทะเบียนสมรสมาจากเจ้าหน้าที่ จ้านหยินล้วงกุญแจที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้ไห่ถงพร้อมกับพูดว่า "บ้านที่ผมซื้อไว้อยู่ที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้น ได้ยินคุณยายบอกว่าคุณเปิดร้านขายหนังสืออยู่ที่ประตูหน้าโรงเรียนมัธยมกวนเฉิง บ้านของผมไม่ไกลจากร้านขายหนังสือของคุณ ถ้านั่งรถเมล์ก็ใช้เวลาเพียงสิบกว่านาทีเท่านั้น"

"คุณมีใบขับขี่รถยนต์ไหมครับ? ถ้ามีใบขับขี่ผมสามารถจ่ายเงินดาวน์รถยนต์ให้ได้ครับ แต่คุณต้องผ่อนชำระงวดรถยนต์ทุกเดือน เมื่อมีรถยนต์แล้วคุณก็จะสะดวกในการเดินทางไปทำงานแล้วก็กลับบ้าน"

“งานของผมยุ่งมาก ผมออกจากบ้านเช้าตรู่กว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึก บางครั้งก็ต้องเดินทางไปทำงานต่างจังหวัด คุณดูแลตัวเองให้ดีก็พอครับ ไม่จำเป็นต้องห่วงผม แล้วผมจะโอนค่าใช้จ่ายในครอบครัวให้ หลังจากผมได้รับเงินเดือนในวันที่ 10 ของทุกเดือนนะครับ"

"และเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในช่วงนี้ พวกเราจะไม่เปิดเผยต่อสาธารณะว่าเราสองคนนั้นจดทะเบียนสมรสกันแล้วชั่วคราวครับ"

จ้านหยินอาจติดนิสัยชอบสั่งการคนเป็นประจำที่บริษัท เขาจึงพูดต่อเนื่องโดยไม่รอให้ไห่ถงได้ตอบโต้

ไห่ถงเลือกที่จะแต่งงานอย่างรีบร้อน เพราะไม่อยากให้พี่สาวของเธอต้องทะเลาะกับสามีของพี่สาว นอกจากนี้เธอจำเป็นต้องเพื่อย้ายออกจากบ้านของพี่สาว การที่เธอรีบย้ายออกจากบ้านจะทำให้พี่สาวสบายใจและเพื่อให้พี่สาวไม่ต้องกังวลว่าเธอจะไม่มีคนดูแล

เมื่อจ้านหยินยื่นกุญแจบ้านมาให้ เธอไม่ลังเลที่จะรับกุญแจแม้แต่น้อย

"ฉันมีใบขับขี่รถยนต์ค่ะ แต่ตอนนี้ยังไม่จำเป็นต้องซื้อรถยนต์หรอกค่ะ เพราะปกติฉันขี่จักรยานไฟฟ้าไปทำงานทุกวันและฉันเพิ่งเปลี่ยนแบตเตอรี่จักรยานไฟฟ้ามาใหม่ ถ้าไม่ได้ขี่เลยคงเสียดายน่าดูเลยค่ะ"

"เอ่อ คุณจ้านคะ พวกเราจำเป็นต้องใช้ระบบหารกันด้วยไหมคะ?"

พี่สาวและพี่เขยรักกันอย่างแน่นอน แต่พี่เขยต้องการใช้ระบบหารร่วมกันทุกอย่าง เขามักคิดว่าพี่สาวเอาเปรียบเขาตลอดเวลา

ไม่มีใครรู้ว่าการเลี้ยงลูก จ่ายตลาด ทำอาหารและทำความสะอาดบ้านใช้เวลาแค่ไหน? พวกผู้ชายที่ไม่เคยมีประสบการณ์มักคิดว่าภรรยาแค่อยู่บ้านเลี้ยงลูกและทำอาหารเป็นเรื่องง่ายๆ

เธอและจ้านหยินแต่งงานกันอย่างเร่งรีบ โดยวันนี้เป็นการเจอหน้ากันครั้งแรกของพวกเขา การใช้ระบบหารกันจะทำให้รู้สึกสบายใจ

จ้านหยินไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำและพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงทุ้ม "เมื่อผมตัดสินใจแต่งงานกับคุณแล้ว ผมสามารถดูแลคุณและค่าใช้จ่ายในบ้านได้ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องหารกันหรอกครับ"

ไห่ถงยิ้มแล้วยิ้มอีก และพูดตอบกลับว่า "งั้นทำตามที่คุณพูดค่ะ"

เธอก็ไม่มีความคิดที่จะเอาเปรียบจ้านหยินโดยไม่ออกเงินสักบาท

เมื่อเข้าไปอยู่ในบ้านของเขา ไม่ว่าในบ้านขาดเหลืออะไร เธอก็จะเติมเต็มด้วยการจ่ายเงินตัวเอง

ยังไงซะเธอก็ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้านอยุ่ดี

การช่วยกันออกค่าใช้จ่ายนั้นถือเป็นการเอาใจใส่กันและกัน จึงทำให้การใช้ชีวิตร่วมกันในแต่ละวันๆ ผ่านไปได้อย่างราบรื่น

จ้านหยินยกมือขวาขึ้นเพื่อดูเวลาแล้วพูดกับไห่ถงว่า "ผมยุ่งมากและต้องกลับไปที่บริษัทก่อน ผมจะให้คุณยืมรถของผมก่อนชั่วคราวแล้วขับกลับบ้าน หรือคุณจะนั่งแท็กซี่กลับมาบ้าน แล้วผมจะคืนเงินค่าโดยสารให้คุณครับ ส่วนคุณยายผมจะไปส่งท่านที่บ้านน้องชาย"

"ผมเกือบลืมไป พวกเราควรเพิ่มเพื่อนในวีแชทกันก่อน เพื่อจะได้ติดต่อกันครับ"

ไห่ถงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเพิ่มจ้านหยินเป็นเพื่อนในวีแชทแล้วพูดว่า "ฉันจะนั่งแท็กซี่กลับเองค่ะ คุณไปทำงานของคุณเถอะ"

"โอเคครับ ถ้ามีอะไรติดต่อผมมาได้เลยนะครับ"

ก่อนที่จ้านหยินจะออกเดินทาง เขาให้เงิน 1000 บาท กับไห่ถงเพื่อเป็นค่ารถแท็กซี่ แต่เธอไม่รับเงินนั้น เขาจึงจ้องเขม็งใส่เธอ เธอรีบยื่นมือรับเงิน 1000 บาท โดยไม่รู้ตัว

คู่สามีภรรยาที่เพิ่งจดทะเบียนสมรสนั้นไม่ได้ออกมาพร้อมกันจากสำนักทะเบียน แต่เป็นจ้านหยินที่ออกมาก่อน

เขาออกมาแล้วเดินตรงกลับไปขึ้นรถ

"หลานสะใภ้ฉันล่ะ"

คุณยายจ้านเห็นว่ามีเพียงหลานชายออกมาเท่านั้น จึงคำถามด้วยความสงสัย "พวกเธอเข้าไปด้วยกัน ทำไมไม่ออกมาด้วยกัน? เธอเปลี่ยนใจ? หรือไห่ถงเปลี่ยนใจ?"

จ้านหยินคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยแล้ว จึงหยิบใบทะเบียนสมรสของตัวเองออกมา หลังจากนั้นเอนตัวไปมอบให้คุณยายจ้าน "นี่ครับทะเบียนสมรส งานในบริษัทผมยุ่งมาก ต้องรีบกลับไปประชุม ผมให้เงินเธอ 1000 บาท เพื่อให้เธอนั่งแท็กซี่กลับเองครับ"

"คุณยายครับ ผมจะส่งคุณยายลงรถตรงแยกหน้า แล้วจะเรียกบอดี้การ์ดให้ส่งคุณยายกลับบ้านนะครับ"

"ถึงเธอจะยุ่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถทิ้งไห่ถงไว้คนเดียว อย่าเพิ่งออกรถรอไห่ถงเดินออกมาก่อน ขับรถไปส่งไห่ถงกลับบ้านก่อนจึงค่อยไปทำงานต่อ"

คุณยายจ้านพูดไปพร้อมกับเปิดประตูลงจากลง แต่ประตูรถล็อคอยู่

"คุณยายครับ ผมทำตามสัญญาและแต่งงานกับเธอแล้ว แต่เรื่องอื่นๆ ขอให้คุณยายอย่าแทรกแซง ตอนนี้ผมแต่งงานแล้วและต้องใช้ชีวิตร่วมกันต่อ ผมมีสิทธิ์ตัดสินใจทุกอย่าง ทั้งนี้ทั้งนั้นผมยังคงต้องค่อยๆ ทำความเข้าใจนิสัยใจคอของเธอก่อน และผมจะไม่ถือว่าพวกเราเป็นคู่สมรสกันจนกว่าผมจะมั่นใจครับ"

คุณยายจ้านพูดตอบกลับ"ครอบครัวตระกูลจ้าน ไม่เคยมีชายใดทิ้งภรรยา!"

"นั่นก็ต้องดูว่าคุณยายเลือกภรรยาแบบไหนให้ผม แล้วคุ้มค่าแค่ไหนที่จะต้องอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต"

จ้านหยินพูดไปพร้อมกับขับรถไปด้วย

"เจ้าเด็กดื้อนี่จะมีสามีบ้านไหนเหมือนแกบ้าง? ทิ้งภรรยาใหม่ไว้หลังจากเพิ่งจดทะเบียนสมรส แล้วตัวเองขับรถออกไปคนเดียว"

คุณยายจ้านรู้ดีว่าขีดจำกัดของหลานชายคือจดทะเบียนสมรสกับไห่ถง ส่วนเรื่องอื่นๆ เขาจะยึดมั่นในหลักการของเขาเอง ถ้านางทำให้เขารู้สึกกดดันมากเกินไปเจ้าเด็กนี่ต้องให้ไห่ถงเป็นหม้ายไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน ดังนั้นตนก็คือคนทำร้ายไห่ถงนั้นเอง

จ้านหยินปล่อยให้คุณยายจ้านตำหนิเขา

ถ้าไห่ถงเป็นคนดีจริง จ้านหยินก็จะทำให้เธอมีความสุข แต่ถ้าความดีของเธอที่แสดงออกมาทุกครั้งคือการหลอกลวงคุณยายจ้าน หลังจากนี้อีกครึ่งปีเขาจะหย่ากับเธอทันที ยังไงเขาก็ไม่ได้แตะต้องเธอ และแม้ว่าพวกเขาจะถือว่าเป็นคู่สมรสกันแต่ก็ไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณะ ดังนั้นหลังจากหย่ากันเธอก็ยังสามารถแต่งงานกับชายคนอื่นได้

ขับรถไปได้ประมาณ 10 นาที และจากนั้นรถได้หยุดที่สี่แยก

ที่นั้นมีรถยนต์หรูจอดอยู่หลายคัน หนึ่งในนั้นคือโรลส์-รอยซ์

จ้านหยินจอดรถข้างริมฟุตบาทและลงจากรถ หลังจากนั้นยื่นกุญแจรถให้คนดูแลพร้อมกับสั่งว่า"พาคุณยายกลับไปส่งบ้านด้วย"

"ฉันไม่กลับ ฉันจะอยู่กับแกและหลานสะใภ้ของฉัน"

คุณยายจ้านขัดขืน

แต่หลานชายที่รักคนโตของนางได้ขึ้นรถโรลส์-รอยซ์ไปแล้ว โดยไม่สนใจการประท้วงของหญิงชราแม้แต่น้อย

นางทำได้เพียงแค่มองดูหลานชายคนโตของนางนั่งรถหรูออกไป

แท้ที่จริงแล้วจ้านหยินเป็นทายาทของธุรกิจเครือก้วนเฉิง และเขาถือครองธุรกิจในเครือกวนเฉิงที่มีมูลค่าหลายแสนล้านบาท!

"ไอ้เด็กนิสัยไม่ดี ไอ้คนใจร้าย!"

คุณยายจ้านตำหนิหลานชายคนโต พร้อมทั้งพูดคำว่า "คอยดูนะ ถ้าวันหนึ่งที่แกหลงรักไห่ถงนะ ยายจะนั่งลงและขอตบหน้าแกสักฉาด"

ถึงแม้จะโกรธแต่ก็ไม่สามารถเรียกหลานคนโตกลับมาได้ คุณยายจ้านตอนนี้ต้องรีบโทรหาไห่ถงก่อน แต่ไห่ถงนั้นได้ขึ้นรถแท็กซี่มุ่งหน้ากลับบ้านเรียบร้อยแล้ว

"ไห่ถงเอ๊ย อาหยินงานยุ่งมาก อย่าไปถือสาเขาเลยนะ"

ไห่ถงลูบใบจดทะเบียนสมรสที่ยัดอยู่ในกระเป๋ากางเกง แล้วพูดว่า"คุณยายจ้านคะ ฉันเข้าใจค่ะ ฉันไม่ถือสาเขาหรอกค่ะ คุณยายไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกค่ะ เขาได้ให้ค่ารถแท็กซี่กลับบ้านมาแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรถกลับบ้านอยู่ค่ะ"

"จดทะเบียนสมรสกันแล้ว ยังเรียกฉันว่าคุณยายจ้านอยู่อีก"

ไห่ถงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเปลี่ยนเป็นเรียกว่าคุณยายแทน

หญิงชราตอบรับอย่างดีใจ

“ไห่ถง นับจากนี้เราคือครอบครัวเดียวกัน หากอาหยินกล้ารังแกหนูให้บอกฉันนะ ฉันจะสั่งสอนเขาเอง”

ไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะได้เจอกับหลานสะใภ้คนนี้ หญิงชราคนนี้จะไม่ยอมให้หลานชายคนโตรังแกหลานสะใภ้แน่นอน