บทที่ 6

ไห่ถงยิ้มและพูดว่า "ลูกพี่ลูกน้องของเธอมีแฟนแล้ว จะให้ฉันติดต่อเขาด้วยฐานะอะไร? ทะเบียนสมรสก็ได้มาแล้ว เสียใจตอนนี้ก็คงไม่ทัน เธอทำได้แค่ต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับอย่าให้พี่สาวฉันรู้ความจริง ฉันกลัวว่าพี่จะเสียใจ"

เซินเสี่ยวจวิน “......”

เพื่อนสนิทของเธอนั้นช่างกล้าหาญมากจริง ๆ

"นางเอกในนิยายล้วนแต่งงานสายไฟแลบกับมหาเศรษฐี ถงถง เธอก็แต่งงานฟ้าสายฟ้าแลบกับมหาเศรษฐีด้วยใช่ไหม?"

ทันทีที่พูดจบ ไห่ถงเขกหัวเพื่อนรักแล้วพูดว่า "เธออ่านนิยายในร้านเแล้วเก็บมาฝันกลางวันแล้วล่ะ คิดว่าอยู่ดี ๆ ก็แต่งงานสายฟ้าแลบกับมหาเศรษฐีได้แล้ว เธอคิดว่ามหาเศรษฐีพบได้ทั่วไปเหรอ?"

เซินเสี่ยวจวินลูบบริเวณที่โดนเขกหัวและคิดว่าสิ่งที่เพื่อนพูดก็ถูก เธอถอนหายใจเบา ๆ จากนั้นถามขึ้นว่า "บ้านที่สามีของเธอซื้อไว้อยู่ที่ไหน?"

"หยวนหมิงฮวา การ์เด้น"

"ที่นั่นไม่เลวนะ สภาพแวดล้อมที่นั่นดีการคมนาคมก็สะดวกแถมไม่ไกลจากร้านเราด้วย สามีของเธอทํางานบริษัทไหน สามารถซื้อบ้านที่ในเครือกวนเฉิงได้ แล้วยังเป็นที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้นอีก แถบนั้นเป็นย่านพักอาศัยของคนรวย รายได้ของเขาสูงมากแน่นอน มีรายได้ต่อเดือนเท่าไร? เธอต้องช่วยออกเงินผ่อนค่าบ้านด้วยไหม?"

"ถงถง ถ้าเขาให้เธอช่วยผ่อนค่าบ้าน เธอต้องให้เขาเพิ่มชื่อของเธอลงในใบครอบครองทรัพย์สินร่วมกันด้วยนะ ไม่อย่างนั้นจะเธอเสียเปรียบมาก อาจไม่น่าฟังเท่าไร แต่ถ้าวันใดที่เธอสองคนรู้สึกไม่ดีต่อกันและหย่าร้างขึ้นมา บ้านหลังนั้นเป็นของเขาก่อนแต่งงาน เธอจะแย่งมันมาไม่ได้"

ไห่ถงมองเพื่อนแล้วพูดว่า "เธอนี่คิดเหมือนกับพี่สาวฉันเลย เขาซื้อบ้านด้วยเงินเต็มจํานวน ไม่ต้องจ่ายค่าผ่อนบ้าน แม้แต่เงินหยวนเดียวฉันก็ไม่ได้ออก จะไปบอกให้เขาเขาเพิ่มชื่อฉันในใบครอบครองทรัพย์สินคงไม่ได้"

เซินเสี่ยวจวินพูดว่า "ถ้าสามีภรรยามีความรู้สึกดีต่อกัน งั้นก็ไม่เป็นไร"

ทันใดนั้นไห่ถงก็นึกขึ้นได้ว่าบ้านที่พี่สาวของเธอที่อาศัยอยู่ตอนนี้ก็ซื้อโดยพี่เขยก่อนแต่งงาน เงินกู้จํานองบ้านพี่เขยคืนให้แล้ว แต่ค่าตกแต่งบ้านเป็นเงินของพี่สาวทั้งหมด ถึงอย่างงั้นพี่เขยก็ยังไม่ได้เพิ่มชื่อพี่สาวลงในใบครอบครองทรัพย์สินร่วมกันอยู่ดี ไห่ถงคิดว่าตอนนี้พี่เขยมักจะกล่าวหาพี่สาวของเธอว่ารู้จักแต่เงินใช้เงิน ไม่รู้วิธีหาเงิน และทำให้เธอรู้สึกกังวลเรื่องนี้ขึ้นมา

ตนคงต้องหาโอกาสเตือนพี่สาวสักครั้ง

ไห่ถงยังไม่ปิดร้านจนกว่าจะถึงห้าทุ่ม

บ้านของเซินเสี่ยวจวินอยู่ใกล้กับร้าน แต่ตอนกลางคืนต้องไปทานอาหารค่ำกับญาติ ไห่ถงจึงให้เธอกลับบ้านก่อน

เมื่อปิดประตูร้านหนังสือลงเรียบร้อย ไห่ถงหยิบกุญแจรถจักรยานไฟฟ้าออกจากกระเป๋ากางเกงและเดินไปที่รถจักรยานไฟฟ้า

เธอขี่รถจักรยานไฟฟ้าใช้เวลาเพียง 20 กว่านาทีถึงของบ้านพี่สาวและจอดรถ เธอถึงนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองย้ายบ้านแล้ว

เมื่อเงยหน้ามองชั้นของบ้าน เห็นว่าชั้นบนปิดไฟหมดแล้ว ไห่ถงผิดหวังเล็กน้อย ท้ายที่สุดก็ไม่ได้รบกวนครอบครัวของพี่สาวและขี่รถจักรยานไฟฟ้าออกไป

กว่าเธอจะมาถึงหมิงหยวนฮวา การ์เด้นก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว

เมื่อผลักประตูบ้านเข้าไป ภายในบ้านมืดสนิทไม่รู้สึกว่ามีคนอยู่ด้านใน

เธอหยิบชุดนอนออกมาจากกระเป๋าเดินทาง และเดินไปอาบน้ำร้อน ไห่ถงทั้งง่วงนอนและเหนื่อยล้าจึงล้มตัวนอนบนเตียง

ขณะเดียวกัน ที่โรงแรมกวนเฉิง

จ้านหยินพร้อมกับบอดี้การ์ดที่ล้อมรอบ เดินออกจากโรงแรมขนาดใหญ่ของบริษัทตัวเอง เขาเพิ่งเจรจาธุรกิจขนาดใหญ่กับลูกค้ารายใหญ่เสร็จ ลูกค้าถูกจัดให้พักในห้องเอ็กตร้าสวีทของโรงแรม เขานึกถึงภรรยาที่เพิ่งได้จดทะเบียนสมรสในวันนี้ จึงตัดสินใจกลับบ้าน

“นายน้อย คุณจะไปที่คฤหาสน์หรือบ้านพักบนยอดเขาครับ?”

คฤหาสน์เป็นบ้านเก่าของตระกูลจ้าน บ้านพักบนยอดเขาเป็นบ้านหลังใหญ่ภายใต้ชื่อจ้านหยิน เขาอาศัยอยู่ในบ้านพักบนยอดเขาหลังนั้นคนเดียวทุกวัน และบางครั้งก็กลับไปที่บ้านเก่าของตระกูลจ้านเพื่อรับประทานอาหารกับผู้ใหญ่เพื่อแสดงความกตัญญู

"ไปหมิงหยวนฮวา การ์เด้น"