บทที่ 27

จ้านหยินเงียบไป

คนที่ขูดโดนรถของลู่ตงหมิงเมื่อตอนกลางวันเห็นทีจะเป็นพี่ภรรยาที่เขาไม่เคยเห็นหน้าค่าตาโดยแน่แท้

"คุณจ้าน นี่ก็ดึกมากแล้ว ฉันขอตัวเข้าห้องไปนอนก่อนนะคะ"

แม้จะเป็นฝ่ายปลอบใจพี่สาว แต่ถึงยังไงซะตัวเองก็ไม่ได้รู้ชะตากรรมที่แน่ชัด เพราะแบบนั้นลึก ๆ แล้วไห่ถงก็รู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อย

เธอเอ่ยกับจ้านหยินสั้น ๆ ก่อนจะเข้าห้องไป

จ้านหยินอ้าปากราวกับอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หญิงสาวเข้าห้องไปแล้ว

ดอกไม้ที่อยู่บนระเบียงพวกนั้น... พรุ่งนี้เช้าเมื่อเธอตื่นมาเห็นก็คงจะจัดแจงเองนั่นแหละ

แต่จ้านหยินรู้สึกแปลก ๆ ภายในใจ มันเหมือนกับเขาอุตส่าห์ทำความดีแล้วก็หวังว่าจะได้รับคำชมจากเธอสักหน่อย

"คุณจ้าน"

ประตูห้องเปิดออกอีกครั้ง ไห่ถงยืนอยู่ตรงบานประตู เธอถามเขา "คุณซื้อเครื่องซักผ้ามาเหรอคะ? เท่าไรน่ะ?"

"สองเครื่องก็สามหมื่นห้าพันบาท"

ไห่ถงเทียบราคากับเครื่องในบ้านของพี่สาว รู้สึกว่าราคาเครื่องซักผ้าที่จ้านหยินซื้อมาถือว่าสมเหตุสมผลอยู่ เธอจึงไม่ได้ว่าอะไรต่อ

"ไห่ถง"

จ้านหยินรีบรั้งเธอเอาไว้ ก่อนที่เธอจะปิดประตูลงเป็นครั้งที่สอง

"เรื่องพี่สาวไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก ถ้าเงินไม่พอก็ขอ