บทที่ 254

“พี่สะใภ้ พวกนี้คืออะไร?”

จ้านอี้เฉินได้กลิ่นคาวๆของอาหารทะเล

“อาหารทะเลน่ะ เพื่อนฉันเอามันมาฝาก หลังจากกลับมาจากไปเที่ยวทะเล เธอให้มาเยอะมาก ส่วนใหญ่มันสด ฉันกับพี่เธอกินไปได้ไม่มากก็เลยเอาให้เธอกลับบ้านไปกินต่อน่ะ "

จ้านอี้เฉินเหลือบมองคุณยาย และเห็นว่าเธอไม่ปฏิเสธอะไร เขาจึงพูดว่า "เยอะมาก"

บ้านของพวกเขาไม่เคยขาดอาหารทะเล

แต่พี่สะใภ้ของเขาให้มา เขาจึงควรช่วยนำมันกลับไปบ้าน

“คุณยาย แบ่งปันให้ทุกคนได้ลิ้มลองค่ะ”

ไห่ถงเตรียมไว้อย่างปราณีต สำหรับแต่ละครอบครัวซึ่งบรรจุในถุงแยก หลังจากกลับถึงบ้าน คุณยายจ้านก็หยิบมันออกมาและแบ่งออกเป็นส่วน ๆ แต่ละส่วนก็เหมือนกันทั้งหมด

"โอเค ยายกลับไปแบ่งเอง"

คุณยายจ้านรอให้อี้เฉินเอาอาหารทะเลใส่ในรถก่อน แล้วเธอก็ขึ้นรถตามไป เธอไม่ลืมที่จะพูดกับไห่ถง: "ไห่ถง ยายเพิ่งส่งข้อความถึงอาจ้านบอกให้เขามากินข้าวเย็นกับหลาน แล้วค่อยกลับไปบริษัททำงานล่วงเวลา”

“เขาควรจะมาที่นี่ ดูสิ อี้เฉินกับเขาทำงานที่บริษัทเดียวกัน แต่อี้เฉินมาที่นี่ได้ หลานควรกลับบ้านไปทำอาหารเร็วๆ ไม่จำเป็นต้องส่งยายแล้ว”

ไห่ตง: "...คุณยาย ถ้าไม่บอกหนูก่อน หตั้นูงใจจะอุ่นอาหารที่ยังเหล