บทที่ 261

สีหน้าของจ้านหยินกลายเป็นเย็นชาเหมือนน้ำแข็งทันที

เขาเดินออกจากแคชเชียร์ด้วยสีหน้าไม่แยแส

ไห่ถงยืนตัวตรง รวบผมที่ยุ่งเล็กน้อยของเธอ เมื่อเธอเห็นจ้านหยินทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอก็สาปแช่งเขาหลายร้อยครั้งในใจ

จากนั้นเธอก็นั่งลงและรอให้พวกญาติๆ หน้าด้านเหล่านั้นให้เข้ามา

คนที่ตะโกนเธอแบบนั้น ต้องเป็นญาติชั้นยอดในบ้านเกิดของเธอแน่ ๆ

ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีต่อมา ไห่อ้ายและภรรยาของเขาเข้ามาด้วยท่าทางโกรธจัด

ที่ตามหลังทั้งคู่มาคือลุงสองคน และป้าอีกสองคน

มุมปากของไห่ถงยกขึ้น ดูเหมือนว่าคนจะมากันครบแล้ว

เมื่อไห่อ้ายและภรรยาบุกเข้ามา ห็นไห่ถงนั่งอยู่ในแคชเชียร์ พวกเขาก็กำลังจะรีบกรู่เข้ามา แต่ถูกจ้านหยินขวางไว้

จ้านหยินสูงใหญ่โปร่งและหล่อเหลา แต่กลับเย็นชาผิดมาก ยืนอยู่ที่นั่น ปล่อยรัศออกมารอบตัวอย่างความสูงส่งและความเย็นชา ทําให้คนหดตัวโดยไม่รู้ตัว

ไห่อ้ายและภรรยาของเขาตะลึงกับจ้านหยินที่เย็นชา

ถอยหลังสองก้าวโดยสัญชาตญาณ

"แก แกเป็นใคร ยืนอยู่ตรงนี้อยากทําให้คนตกใจกลัวจนตายเหรอ?"

ไห่อ้ายถาม

จ้านหยินเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง เม้มริมฝีปากแน่นแต่ไม่พูดอะไร

เขารังเกียจที่จะพูดคุยกับคน