บทที่ 269

ทันทีที่ไห่หลิงเอาโทรศัพท์แนบไว้ที่หู ก็ได้ยินโจวหงหลินด่ามาจากปลายสายว่า "ปกติเธอสอนหยางหยางยังไง? สอนหยางหยางให้ไม่เคารพพี่ชาย ไม่รู้จักรักและสามัคคี ฉันบอกว่าจะซื้อของเล่นให้เขา แต่เขากลับบอกว่าไม่ให้พี่ชาย"

พอถูกสามีด่า ไห่หลิงก็โกรธเคือง เธอเล่าอย่างเย็นชาว่า "ฉันจะสอนหยางหยางยังไง? นั่นเป็นความผิดของหยางหยางเหรอ? เสี่ยวเป่าจากบ้านพี่สาวนายมาแย่งของเล่นของหยางหยางทุกครั้งที่มา แถมยังตีหยางหยางด้วย นายคิดว่าหยางหยางเป็นแป้ง ยอมให้หยิกเหรอ?"

"เห็นได้ชัดว่าเป็นความผิดของเสี่ยวเป่า คนที่เป็นพ่ออย่างนายไม่ปกป้องลูกชายตัวเองก็ช่างเถอะ ยังกล่าวหาว่าลูกชายของนายไม่มีเหตุผลอีกเหรอ? จะให้หยางหยางยกของเล่นทั้งหมดของเขาให้เสี่ยวเป่าเหรอ ถ้าเสี่ยวเป่าตีเขาอีกครั้ง ก็ปล่อยให้เสี่ยวเป่าตีตลอดไปเหรอ?"

"เสี่ยวเป่าถูกพี่สาวของนาย และพ่อแม่ของนายตามใจจนเกินไปแล้ว ชอบจะรังแกหยางหยาง ตาของพวกคุณตาบอดแล้วมองไม่เห็นกันเหรอ? โจวหงหลิน หยางหยางเป็นลูกชายแท้ ๆ ของนาย เสี่ยวเป่าคือหลานชายของนาย นายแยกไม่ออกแม้แต่ความใกล้ชิดเหรอ?"

โจวหงหลินถูกไห่หลิงถามจนพูดไม่ออก ในไม่ช้าเขาก็พูดต่อว่า "ฉันแค่พูดไม่ชัดเ