แชร์

บทที่ 188

ไห่ถงกำลังรอจ้านหยินที่ร้านชานม รู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่จะนั่งเฉยๆ เธอจึงสั่งชานม 2 แก้วและให้พนักงานจัดใส่ถุงให้

เธอเลือกที่นั่งใกล้ทางเข้า ขณะที่จ้านหยินขับรถออกไป เธอก็จำเขาได้ทันที คว้าชานมที่ใส่ถุงไว้แล้วเดินออกไป

ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ เธอโบกมือให้จ้านหยินซึ่งขับรถมาหาเธอและหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

ไห่ถงก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว เปิดประตูด้านผู้โดยสาร เข้าไปในรถ และคาดเข็มขัดก่อนที่จ้านหยินจะเริ่มขับรถอีกครั้ง

“ทำไมคุณถึงใส่หน้ากาก แล้วทำไมต้องหน้ากากสีดำด้วย?”

ไห่ถงถามอย่างสบายๆ

จ้านหยินยังคงเงียบแต่ถอดหน้ากากออก ขณะที่เขาออกจากทางเข้าบริษัทแล้วและคนอื่นๆ ก็จะจำเขาไม่ได้

ควรระวังไว้ย่อมดีกว่า แม้ว่าหลายคนจะไม่เคยเห็นเขาด้วยตนเองก็ตาม

จ้านหยินไม่ได้อธิบาย และไห่ถงก็ไม่ได้กดดันอะไรเพิ่มเติม เธอถามว่า "คุณเอาชานมไหม ฉันซื้อมาให้คุณ ฉันจะดื่มของฉันก่อน แล้วเราค่อยเปลี่ยนกัน ฉันจะขับรถ แล้วคุณก็ดื่มได้"

“ขอบคุณ แต่ฉันไม่ดื่มชานม”

จ้านหยินตอบ เพราะเขาไม่เคยดื่มชานมเลย

“งั้นฉันจะเอาไปกลับไปให้เสี่ยวจวินดื่ม เธอชอบชานมและมักจะสั่งชานมพร้อมของว่างในช่วงบ่ายเสมอ”

“สาวๆ อาจจ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status