บทที่ 192

จ้านหยินพูดอย่างเฉยเมย "ทักษะศิลปะการต่อสู้ของนายน้อยห้าจวินนั้นไม่มีอะไรพิเศษ ตระกูลจวินของเขาก็เช่นเดียวกับตระกูลจ้านของฉัน ในเมือง A เป็นตระกูลที่ร่ำรวยชั้นนำ เพื่อความปลอดภัย นายน้อยห้าทำได้เพียงนำผู้คุ้มกันมามากขึ้นเท่านั้น นายก็รู้เรื่องนี้มาสักพักแล้ว ทำไมนายต้องทำท่าประหลาดใจขนาดนี้ หากนายอิจฉาผู้ติดตามของนายน้อยห้า นายสามารถนำบอดี้การ์ดมาแปดหรือสิบคนทุกวันก็ได้นะ”

ซูหนานไม่นำบอดี้การ์ดมาด้วยเพราะตัวเขาเองมีทักษะสูง

ยิ่งไปกว่านั้น มีคนไม่มากนักที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา การนำบอดี้การ์ดมาด้วยจะดึงดูดความสนใจมากเกินไป

ทั้งสองกำลังคุยกันเรื่องสำคัญเมื่อเลขาเคาะและเข้ามา

“ประธานจ้าน กาแฟของคุณครับ”

เลขานำกาแฟสดมาวางต่อหน้าจ้านหยินอย่างเบามือ

หลังจากที่เลขาจากไปแล้ว ซูหนานล้อเพื่อนและเจ้านายของเขาว่า "ตอนเที่ยงหนีออกไปเป็นคู่รักแสนหวานกับภรรยาของเขา และตอนนี้นายก็เหนื่อยเกินกว่าจะทำงานในตอนบ่ายแล้วใช่ไหมล่ะ ดื่มกาแฟเพิ่มสิ"

การแสดงออกของจ้านหยินนั้นร้ายแรง

แสนหวานอะไร? เขารู้สึกว่ามีความไม่พอใจระหว่างเขากับไห่ถงอีกครั้ง

เธอมารับเขาไปทานข้าว แต่เขาก็ไม่พอใจ เธอไม่พูดอะไรหรื