แชร์

บทที่955

ผู้เขียน: ดื่มน้ำให้เยอะ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-05-11 18:53:40
ห้าสิบปีก่อน เขาเพิ่งเพิ่งเข้าสังคม กู่ชิงเหมยก็มีชื่อเสียงไปทั่วโลกมานานแล้ว

เขาเคยได้เห็นครั้งหนึ่งอย่างโชคดี มันเป็นผู้หญิงแปลก ๆ ที่โดดเด่นและทำให้ผู้คนหลงใหลคนหนึ่งจริงๆ

"กู่ชิงเหมย? วังยี่วหนวี่?"

ลู่เฉินแสดงความประหลาดใจ แต่ไม่นานก็ถามว่า "ผู้อาวุโสราชายา คุณรู้ไหมว่าสุสานของกู่ชิงเหมผู้นี้อยู่ที่ไหน"

"นี่ก็คือสิ่งที่ผมพูดว่าไม่มีอยู่จริงแล้ว"

เฉียวอันไท่ถอนหายใจ "กู่ชิงเหมยมีความสามารถมาก ห้าสิบปีที่ผ่านมา มีผู้คนนับไม่ถ้วนไปค้นหาสุสานของเธอ แต่จนถึงตอนนี้ ทั้งหมดก็กลับมาโดยไม่ประสบความสำเร็จ ดังนั้นดอกฮิกันบานะสีดำนี้จึงเท่ากับไม่มี"

"หาไม่เจอ ไม่ได้หมายความว่าไม่มี"

ลู่เฉินพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "ดอกฮิกันบานะสีดำ ผมจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มา ถ้าไม่ได้ งั้นก็ต้องไปนิกายแม่มดสักครั้งแล้ว"

"คุณบ้าไปแล้วเหรอ นั่นคือแหล่งที่เต็มไปด้วยอันตรายนะ" สีหน้าของเฉียวอันไท่เปลี่ยนไป

"เธอสละชีวิตเพื่อผมได้ ที่ผมไปสานที่เต็มไปด้วยอันตรายเพื่อเธอจะนับเป็นอะไรได้ล่ะ" ดวงตาของลู่เฉินมั่นคง

"นี่..." เฉียวอันไท่พูดติดขัดอยู่พักหนึ่ง

"ผู้อาวุโสราชายาครับ ซวนเฟยจะทนได้นานแค่ไหนล่ะค
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่956

    ตามคำสั่งของไป๋ซิ่ว อ่างทองแดงสองใบถูกนำเข้ามาจากประตูอย่างรวดเร็วอ่างทองเหลืองใบหนึ่งเต็มไปด้วยน้ำ ส่วนอ่างทองเหลืองอีกใบหนึ่งเต็มไปด้วยถ่าน"ลองดูก่อน"ไป๋ซิ่วหายใจเข้าลึก ๆ และโยนหนังสือลงไปในน้ำโดยตรงจากนั้นหลายคนก็มองอย่างตั้งใจ และรอคอยสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นหลังจากแช่อยู่พักหนึ่ง หนังสือไม่มีการเปลี่ยนแปลใด ๆไป๋ซิ่วหยิบออกมาดูอย่างละเอียดด้วยความลนลานเล็กน้อย แต่พบว่าลายมือบนหนังสือไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ"อาจารย์ ฉันบอกแล้วไง วิธีนี้ไม่น่าเชื่อถือเลย" ชิวหยวีนบ่นเบา ๆ"เสี่ยงอีกครั้ง!"ไป๋ซิ่วกัดฟัน หยิบหนังสือขึ้นมาแล้วพร้อมจะโยนลงไปกองไฟ"อาจารย์!"ชิวหยวีนรีบเอื้อมมือไปห้าม "แช่ไปในน้ำแล้วยังตากแห้งได้ ถ้าถูกไฟไหม้แล้ว ก็จะไม่เหลืออะไรเลย ท่านต้องคิดให้รอบคอบนะ""เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ ฉันได้ท่องจนคล่องแล้ว สิ่งนี้เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!"ไป๋ซิ่วสลัดมือของชิวหยวีนไป และโยนคัมภีร์สาวหยกที่ขาดเนื้อหาบางอย่างเข้าไปในถ่านโดยตรงด้วยควันสีดำที่ลอยขึ้นมา หนังสือล้ำค่าก็เผาไหม้อย่างรวดเร็วในที่สุดก็กลายเป็นกองเถ้าถ่านดำ"อาจารย์ เหมือนมีอะไรอยู่ข้างใน!"ตาข

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-11
  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่957

    หงชิงเสียอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอฝืนยิ้มแล้วพูดว่า "อาจารย์ ฉันคิดว่าฉันมีสายตาที่ดี น่าจะช่วยท่านได้""ไม่ต้องหรอก!"ไป๋ซิ่วขมวดคิ้วและไม่พอใจเล็กน้อย "มีศิษย์พี่ใหญ่ของคุณมาช่วยเหลือก็พอแล้ว คุณออกไปเถอะ""แต่..."หงชิงเสียยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ถูกไป๋ซิ่วขึงตาใส่แวบหนึ่ง “ทำไม คําพูดของอาจารย์คุณจะไม่เชื่อฟังแล้วเหรอ""ไม่กล้าค่ะ"หงชิงเสียก้มหัวลงทันที กัดริมฝีปากเบา ๆ"ออกไป!"ไป๋ซิ่วเริ่มใจร้อนเล็กน้อย"ขอตัวก่อนนะคะ"หงชิงเสียไม่กล้าอยู่นาน หลังจากทำความเคารพแล้ว ได้แต่จากไปอย่างจนใจแต่ในสายตานั้น มีความไม่เต็มใจและความเกลียดชังอย่างรุนแรงเธอไม่คาดว่าที่ตัวเองทำมากขนาดนี้ แต่ก็ยังไม่ได้รับความไว้วางใจจากอาจารย์ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอก็เป็นเหมือนคนนอกเธอคิดว่าตัวเองได้พยายามมากพอ และซื่อสัตย์มากพอแล้วถ้าไม่มีเธอ อาจารย์จะได้รับคัมภีร์สาวหยกได้ยังไงถ้าไม่มีเธอ อาจารย์จะรู้ความลับในคัมภีร์สาวหยกได้อย่างไรการได้หาสมบัตินี้ เธอมีคุณงามความดีที่ใหญ่ที่สุดแต่ผลลัพธ์ล่ะไม่เพียงแต่จะไม่ได้รับรางวัล แถมยังถูกสังวรโดยอาจารย์ของเธอด้วยซ้ำ แม้แต่สิทธิ์ในการดูแผนที่ก็ไม่มี

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-11
  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่958

    "คุณแน่ใจนะว่าเป็นกู่ชิงเหมย? ไม่ได้ผิด?"ลู่เฉินตื่นเต้นขึ้น และจับข้อมือของหงชิงเสียไว้พลังมหาศาล ทำให้เธอคิ้วขมวดแน่น แขนชา"สิ่ฉันเห็นกับตาเอง จะไม่มีวันเท็จแน่นอน"หงชิงเสียอดทนต่อความเจ็บปวด และตอบด้วยสีหน้าจริงจัง"สุสานอยู่ที่ไหน พูดเร็ว!"ลู่เฉินใจร้อนเล็กน้อยแววตานั้น เหมือนจะกินเนื้อคนก่อนหน้านี้เขาวางแผนที่จะผ่านวังยี่วหนวี่เพื่อสอบถามข่าวบางอย่างเกี่ยวกับกู่ชิงเหมย โดยไม่คิดว่าจะมีการตอบสนองเร็วขนาดนี้"คุณทำฉันให้เจ็บแล้ว"หงชิงเสียพยายามหลุดพ้นจากพันธนาการ พูดด้วยขมวดคิ้วว่า "ตําแหน่งที่แน่นอนของสุสาน ฉันไม่รู้ เมื่ออาจารย์ศึกษาแผนที่ เธอก็จงใจให้ฉันออกไป ฉันเห็นเพียงสองคําอย่างคลุมเครือเท่านั้น—ป่าดำ!""ป่าดำ?" ลู่เฉินขมวดเล็กน้อย "นั่นคือสถานที่อะไร""ฉันได้ตรวจสอบมาแล้ว ป่าดำตั้งอยู่ในเขตโยวโจว เป็นป่าดึกดำบรรพ์ที่เต็มไปด้วยหนองน้ำและเต็มไปด้วยอันตราย เนื่องจากภูมิประเทศอันตรายและสภาพแวดล้อมเลวร้าย ดังนั้นจึงไม่เคยมีคนไปที่นั่น เป็นเขตที่ยังไม่ได้พัฒนา" หงชิงเสียอธิบาย"สิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่สิ่งเหล่านี้ ผมต้องการสถานที่ที่แน่นอน" ลู่เฉินกล่าวอย่างเย็น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-12
  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่959

    สุสานของกู่ชิงเหมยปรากฏขึ้นอีกครั้ง ตั้งอยู่ในป่าดำในโยวโจวพอข่าวนี้ออกมา ทุกที่ก็โกลาหล นักสู้นับไม่ถ้วนก็หลั่งไหลเข้ามาในเขตโยวโจว เพื่อพยายามเสี่ยงโชคยังไงเรื่องแบบนี้ยากที่จะเจอได้ตลอดชีวิตในขณะนี้ ภายในรถMPVที่มุ่งหน้าไปยังโยวโจวคันหนึ่งลู่เฉินมองดูทิวทัศน์ที่วิ่งผ่านหน้าต่างอย่างรวดเร็ว และใจลอยเล็กน้อยหวงอินอินนั่งอยู่ข้าง ๆ และส่งเสียงพูดจาไม่หยุด"คุณลุง ผู้อาวุโสราชายาเคยกำชับว่า 2 วันนี้คุณต้องดูแลร่างกาย อย่าลืมกินยาตรงเวลา อย่าใช้ลมปราณง่าย ๆ ไม่งั้นจะทำลายอวัยวะภายใน""อีกอย่าง เรื่องของกู่ชิงเหมย ไม่รู้ว่าใครเป็นคนปล่อย ตอนนี้หลายคนมุ่งไปยังขุมทรัพย์ ครั้งนี้แข่งขันกันสูงมาก""โอ้ใช่ ยังมีข่าวร้ายอีก เมื่อคืนมีผู้เก่งไปปล้นคุกที่คุกใต้ดินของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ได้ช่วยหวงฝู่ชุนออกไปแล้ว พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ส่งคนไปล่าไม่น้อย แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าว"หวงยินยินดูข่าวที่ส่งมาไปพลาง รายงานสถานการณ์ให้ลู่เฉินไปพลางหลังจากฟังจบ ลู่เฉินที่เหม่อลอยในที่สุดก็มีปฏิกิริยาเล็กน้อย “หวงฝู่ชุนหนีไปแล้วหรือ ใครมีความสามารถนี้ ช่วยคนออกไปจากคุกใต้ดินของพันธมิตรศิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-13
  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่960

    "ไอ้ตัวเล็ก?"เสียงที่ดังอย่างกะทันหันทำเอาชายมีแผลเป็นตกใจเขาหันกลับมาทันที เห็นว่าผู้ชายที่แต่งตัวเรียบง่ายและใบหน้าเย็นชา กําลังมองเขาอย่างเงียบ ๆ"ไอ้เด็กน้อย แกแม่งมาจากไหน กูเตือนแกว่าอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น!"ชายมีแผลเป็นทำหน้ามืดครึ้ม สายตาไม่เป็นมิตรมาก"ช่วยด้วย ช่วยฉัยด้วย"ผู้หญิงดิ้นรน ร้องไห้ บนใบหน้าที่หวาดกลัวของเธอมีความหวังสุดท้ายปรากฏขึ้นเมื่อกี้เธอเกือบจะหมดหวังแล้ว คิดว่าวันนี้เธอจะถูกชอนไชไม่คิดว่าจะมีคนมาช่วย"ผมไม่ได้บอกว่าจะยุ่งเรื่องของคนอื่น พวกคุณทำต่อสิ"ลู่เฉินกอดอก ไม่ได้หวั่นไหว ทำท่าทางไม่สนใจ"ฮ๊ะ?"ท่าทางนี้กลับทำให้ชายมีแผลเป็นตกตะลึงเล็กน้อยส่วนผู้หญิงที่โดนลวนลามก็งงไปหมดไม่ใช่วีรบุรษช่วยสาวงามเหรอทำไมไม่มีปฏิกิริยาเลยผู้ชายคนนี้มาดูเรื่องสนุกเหรอ"ฮึ่ม! กูยังนึกว่าเป็นคนอะไร ที่แท้ก็เป็นแค่คนขี้ขลาดตาขาว!"ชายมีแผลเป็นยิ้มอย่างเย็นชา "ในเมื่อไม่กล้าออกหน้าแทนเธอ งั้นก็ออกไปให้ไกล อย่าขัดขวางกูเลย!""ถูกต้อง! รีบไสหัวไป! ไม่งั้นจะหักขาแก!"ลูกน้องหลายคนก็โห่ร้องอย่างดุร้ายขึ้น"คุณทำเรื่องของคุณ ผมดูทิวทัศน์ของผม ไม่รบกว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 961

    แต่ยิ่งเป็นเช่นนั้น ก็ยิ่งกระตุ้นให้เธอชอบเอาชนะมากขึ้นเท่านั้น"พี่ อย่าเย็นชาแบบนี้เลยดีไหม"หานอี้พองแก้ม สายตามีความบ่นมาก "หลังได้รับความเมตตาจากผู้อื่น ก็ต้องรู้จะตอบแทน นี่เป็นคุณธรรมดั้งเดิมของประเทศเรา ถ้าฉันไม่ตอบแทนพระคุณนี้ ตอนกลางคืนจะนอนไม่หลับเลย""กินยานอนหลับก็พอแล้ว ลาก่อนเลย"ลู่เฉินไม่ได้พูดมาก หลังจากพูดประโยคหนึ่งเสร็จแล้วก็เดินตรงจากไป"พี่!"หานอี้ไล่ตามไปเรื่อย ๆ แต่วิ่งไปไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นก็เท้าแพลง ล้มลงกับพื้นด้วยส่งเสียง "โอ้ย" ผ้าที่แตกในหน้าอกฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ เผยให้เห็นร่างกายที่น่าภูมิใจลู่เฉินหยุดเดินเล็กน้อย และในที่สุดก็ถอดเสื้อโค้ทออกและโยนมันไปจากไกล ๆ"ขอบคุณพี่มาก!"แก้มของหานอี้แดงก่ํา เธอรีบใช้เสื้อโค้ทห่อตัวที่สวยไว้ลึกๆ ในใจเธออดไม่ได้ที่จะซาบซึ้งใจมากขึ้น"หานอี้!"ในเวลานี้ มีชายหญิงสองคนวิ่งมาอย่างกะทันหันทั้งสองแต่งตัวหรูหรา บุคลิกไม่ธรรมดา เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนธรรมดา"ศิษย์พี่ใหญ่ ศิษย์พี่สอง"พอเห็นคนที่มา หานอี้ก็กระฉับกระเฉงทันทีและรีบโบกมือ"หานอี้ คุณเพิ่งวิ่งไปไหนมา ทำไมไม่บอกสักคํา ทำให้พวกเราเป็นห่วงจะตายแ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 962

    เวลา1ทุ่มลู่เฉินพาหวงยินยินและเซียวหงเย่มาที่ร้านอาหารของโรงแรมรีสอร์ทร้านอาหารมีขนาดไม่เล็ก รองรับคนได้หลายร้อยคนเมื่อลู่เฉินเข้าประตูไปก็พบว่าข้างในมีคนมากมายอยู่แล้วนอกจากนักท่องเที่ยวไม่กี่คนแล้ว ส่วนใหญ่เป็นนักสู้ที่มาเพราะชื่อเสียงของมัน"พี่ลู่ ที่นี่เลย!"ขณะที่กําลังมองไปรอบ ๆ หานอี้ก็ยืนขึ้นและกวักมืออย่างมีความสุขลู่เฉินพยักหน้า และพาสองคนเดินไป"น้องลู่ มาแล้วหรือ เชิญนั่งสิ"เสิ่นเหยาทักทายด้วยรอยยิ้ม ดูกระตือรือร้นมากเดิมทีเสิ่นชงที่อยู่ข้าง ๆ กอดอกไว้ และไม่สนใจอะไร มีความรู้สึกที่เหนือกว่าเล็กน้อยแต่พอเห็นเซียวหงเย่กับหวงยินยิน ดวงตาก็เป็นประกาย รีบจัดคอเสื้อทันที ทำท่าที่เขาเองคิดว่าหล่อมาก"เซียวหงเย่ หวงยินยิน สองคนนี้เป็นเพื่อนของผม คุณเสิ่นน่าจะไม่รังเกียจใช่ไหม" ลู่เฉิน แนะนําอย่างง่าย ๆ"น้องลู่พูดอะไรอยู่ล่ะ เพิ่มคนหนึ่ง ก็เพิ่มกําลังหนึ่ง เชิญนั่งเลยค่ะ"เสิ่นเหยายิ้มเล็กน้อย และส่งสัญญาณให้กี่คนนั่งลง"ขอบคุณครับ"ลู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย นั่งลงอย่างสบายสายตามองไปทางซ้ายและขวา พบว่านอกจากเสิ่นเหยาและสองคนอื่นแล้ว ยังมีคนแปลกหน้าอยู่ด้วย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 963

    "แน่นอนว่าแม้ว่าคนเหล่านี้จะเก่ง แต่นิกายปี้เสียก็ไม่กลัว"เสิ่นเหยาพูดพลาง จู่ ๆ หัวข้อก็เปลี่ยนไป "สิ่งที่ทำให้เรากลัวจริง ๆ คือนิกายชั้นนําและผู้ยอดฝีมือชั้นนําเหล่านั้น เช่น สำนักสวนอู่ วัดต้าเปย นิกายยินหยาง แก๊งเจิ้นหุน... โอ้ใช่ ยังมีอีกคนหนึ่ง ต้องให้ความสนใจ!""ใคร?" หวงยินยินอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย"ก็คือนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มที่มีชื่อเสียงไปทั่วเมืองที่เอาชนะท่านจื่อหยางเมื่อเร็ว ๆ นี้คนนั้น!" คําพูดของเสิ่นเหยาน่าทึ่งมาก"อ๊ะ?"หวงยินยินอึ้งไปครู่หนึ่งนั่นคืออาจารย์ของเธอไม่ใช่หรอเธอมองไปที่ลู่เฉินด้วยสีหน้าแปลก ๆ แต่เห็นว่าเขาส่ายหัวเล็กน้อยการที่มาป่าดำครั้งนี้ ต้องทำตัวเงียบ ๆ มิฉะนั้นจะถูกใส่ร้ายได้ง่าย"คุณเสิ่น นักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้ พวกคุณเคยเห็นไหม" เซียวหงเย่ถามด้วยรอยยิ้มที่แปลกๆ"คนใหญ่คนโตแบบนี้ ฉันย่อมไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ฉันได้ยินข่าวลือมาไม่น้อย"เสิ่นเหยาพูดด้วยสีหน้าตั้งตารอว่า "ว่ากันว่าบุคคลนี้มีหน้าตาที่หล่อเหลาและสมบูรณ์แบบ และยังเป็นคนที่ชอบธรรม แยกบุญคุณและความแค้นอย่างชัดแจ้ง ที่สำคัญที่สุดคือเขาอายุเพียง 20 กว่า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14

บทล่าสุด

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1200

    กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1199

    เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1198

    การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1197

    ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1196

    นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1195

    "ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1194

    "น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1193

    "คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1192

    "ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่

DMCA.com Protection Status