เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่960
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 961
แต่ยิ่งเป็นเช่นนั้น ก็ยิ่งกระตุ้นให้เธอชอบเอาชนะมากขึ้นเท่านั้น"พี่ อย่าเย็นชาแบบนี้เลยดีไหม"หานอี้พองแก้ม สายตามีความบ่นมาก "หลังได้รับความเมตตาจากผู้อื่น ก็ต้องรู้จะตอบแทน นี่เป็นคุณธรรมดั้งเดิมของประเทศเรา ถ้าฉันไม่ตอบแทนพระคุณนี้ ตอนกลางคืนจะนอนไม่หลับเลย""กินยานอนหลับก็พอแล้ว ลาก่อนเลย"ลู่เฉินไม่ได้พูดมาก หลังจากพูดประโยคหนึ่งเสร็จแล้วก็เดินตรงจากไป"พี่!"หานอี้ไล่ตามไปเรื่อย ๆ แต่วิ่งไปไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นก็เท้าแพลง ล้มลงกับพื้นด้วยส่งเสียง "โอ้ย" ผ้าที่แตกในหน้าอกฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ เผยให้เห็นร่างกายที่น่าภูมิใจลู่เฉินหยุดเดินเล็กน้อย และในที่สุดก็ถอดเสื้อโค้ทออกและโยนมันไปจากไกล ๆ"ขอบคุณพี่มาก!"แก้มของหานอี้แดงก่ํา เธอรีบใช้เสื้อโค้ทห่อตัวที่สวยไว้ลึกๆ ในใจเธออดไม่ได้ที่จะซาบซึ้งใจมากขึ้น"หานอี้!"ในเวลานี้ มีชายหญิงสองคนวิ่งมาอย่างกะทันหันทั้งสองแต่งตัวหรูหรา บุคลิกไม่ธรรมดา เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนธรรมดา"ศิษย์พี่ใหญ่ ศิษย์พี่สอง"พอเห็นคนที่มา หานอี้ก็กระฉับกระเฉงทันทีและรีบโบกมือ"หานอี้ คุณเพิ่งวิ่งไปไหนมา ทำไมไม่บอกสักคํา ทำให้พวกเราเป็นห่วงจะตายแ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 962
เวลา1ทุ่มลู่เฉินพาหวงยินยินและเซียวหงเย่มาที่ร้านอาหารของโรงแรมรีสอร์ทร้านอาหารมีขนาดไม่เล็ก รองรับคนได้หลายร้อยคนเมื่อลู่เฉินเข้าประตูไปก็พบว่าข้างในมีคนมากมายอยู่แล้วนอกจากนักท่องเที่ยวไม่กี่คนแล้ว ส่วนใหญ่เป็นนักสู้ที่มาเพราะชื่อเสียงของมัน"พี่ลู่ ที่นี่เลย!"ขณะที่กําลังมองไปรอบ ๆ หานอี้ก็ยืนขึ้นและกวักมืออย่างมีความสุขลู่เฉินพยักหน้า และพาสองคนเดินไป"น้องลู่ มาแล้วหรือ เชิญนั่งสิ"เสิ่นเหยาทักทายด้วยรอยยิ้ม ดูกระตือรือร้นมากเดิมทีเสิ่นชงที่อยู่ข้าง ๆ กอดอกไว้ และไม่สนใจอะไร มีความรู้สึกที่เหนือกว่าเล็กน้อยแต่พอเห็นเซียวหงเย่กับหวงยินยิน ดวงตาก็เป็นประกาย รีบจัดคอเสื้อทันที ทำท่าที่เขาเองคิดว่าหล่อมาก"เซียวหงเย่ หวงยินยิน สองคนนี้เป็นเพื่อนของผม คุณเสิ่นน่าจะไม่รังเกียจใช่ไหม" ลู่เฉิน แนะนําอย่างง่าย ๆ"น้องลู่พูดอะไรอยู่ล่ะ เพิ่มคนหนึ่ง ก็เพิ่มกําลังหนึ่ง เชิญนั่งเลยค่ะ"เสิ่นเหยายิ้มเล็กน้อย และส่งสัญญาณให้กี่คนนั่งลง"ขอบคุณครับ"ลู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย นั่งลงอย่างสบายสายตามองไปทางซ้ายและขวา พบว่านอกจากเสิ่นเหยาและสองคนอื่นแล้ว ยังมีคนแปลกหน้าอยู่ด้วย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 963
"แน่นอนว่าแม้ว่าคนเหล่านี้จะเก่ง แต่นิกายปี้เสียก็ไม่กลัว"เสิ่นเหยาพูดพลาง จู่ ๆ หัวข้อก็เปลี่ยนไป "สิ่งที่ทำให้เรากลัวจริง ๆ คือนิกายชั้นนําและผู้ยอดฝีมือชั้นนําเหล่านั้น เช่น สำนักสวนอู่ วัดต้าเปย นิกายยินหยาง แก๊งเจิ้นหุน... โอ้ใช่ ยังมีอีกคนหนึ่ง ต้องให้ความสนใจ!""ใคร?" หวงยินยินอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย"ก็คือนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มที่มีชื่อเสียงไปทั่วเมืองที่เอาชนะท่านจื่อหยางเมื่อเร็ว ๆ นี้คนนั้น!" คําพูดของเสิ่นเหยาน่าทึ่งมาก"อ๊ะ?"หวงยินยินอึ้งไปครู่หนึ่งนั่นคืออาจารย์ของเธอไม่ใช่หรอเธอมองไปที่ลู่เฉินด้วยสีหน้าแปลก ๆ แต่เห็นว่าเขาส่ายหัวเล็กน้อยการที่มาป่าดำครั้งนี้ ต้องทำตัวเงียบ ๆ มิฉะนั้นจะถูกใส่ร้ายได้ง่าย"คุณเสิ่น นักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้ พวกคุณเคยเห็นไหม" เซียวหงเย่ถามด้วยรอยยิ้มที่แปลกๆ"คนใหญ่คนโตแบบนี้ ฉันย่อมไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ฉันได้ยินข่าวลือมาไม่น้อย"เสิ่นเหยาพูดด้วยสีหน้าตั้งตารอว่า "ว่ากันว่าบุคคลนี้มีหน้าตาที่หล่อเหลาและสมบูรณ์แบบ และยังเป็นคนที่ชอบธรรม แยกบุญคุณและความแค้นอย่างชัดแจ้ง ที่สำคัญที่สุดคือเขาอายุเพียง 20 กว่า
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 964
"อ๊ะ?"เสิ่นชงถูกทุบจนตกตะลึง เขายืนอยู่ที่เดิมอย่างตกตะลึง ไม่ได้ตอบสนองมาเล็กน้อยกำลังแสแสร้งอยู่เลย ใครจะไปคิดว่าขวดเหล้าก็ทุบมา ป้องกันไม่ทันเลยเขาเอื้อมมือไปจับหัวโดยไม่รู้ตัว มือเต็มไปด้วยเลือดร่างกายของเขาแข็งแรงกว่าคนธรรมดาเพียงเล็กน้อยเท่านั้นโดยไม่มีลมปราณป้องกัน"ใคร ใครแม่งที่เป็นคนทำ?"เสิ่นชงหันหัวอย่างกะทันหัน และคํารามอย่างต่อเนื่อง"แม่งเอ้ย กล้าลอบโจมตีศิษย์พี่ใหญ่ของเรา ใครจะใจกล้าขนาดนี้"สาวกของนิกายปี้เสียลุกขึ้นทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ"ผมเอง"ในเวลานี้ ชายใส่แว่นกันแดดที่แต่งตัวสะดุดตาคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างสบายๆพร้อมกับนักสู้สองคน ท่าทางที่สงบสบาย ๆ นั้น ดูเหมือนจะไม่ได้เห็นทุกคนอยู่ในสายตาเลย"ไอ้เด็กน้อย คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร กล้ามาแอบโจมตีผมหรือ?"เสิ่นชงกัดฟันด้วยสีหน้าดุร้าย"โอ้ งั้นผมขอถามว่าคุณเป็นใครกันแน่"ชายใส่แว่นกันแดดยิ้มอย่างแปลกๆ ดูหยอกล้อเล็กน้อย"ฟังให้ดีนะ กูก็คือเสิ่นชง ซึ่งเป็นหนึ่งในสิบคนที่โดดเด่นในโยวโจว ถูกคนอื่นเรียกว่าผู้เก่งที่หล่อเหลา!" เสิ่นชงตะโกน"สิบคนที่โดดเด่นในโยวโจว? ผู้เก่งที่หล่อเหลา?"ชายใส่แว่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 965
"ก็ได้ แต่ผมมีเงื่อนไขข้อหนึ่ง" เหยียนเทายักคิ้ว"เงื่อนไขอะไร" เสิ่นเหยาถามด้วยรอยยิ้ม"ผมต้องให้คุณและสาวสวยอีกสองคนนี้ไปดื่มไวน์กับผม ถ้าพวกคุณทำให้ผมดีใจแล้ว เรื่องวันนี้ก็ช่างมันเถอะ" เหยียนเทายิ้มอย่างชั่วร้ายสาวสวยสุดยอดแบบนี้ ปกติที่เจอสักคนก็ไม่ง่ายแล้วไม่คิดว่าวันนี้จะโผล่มาพร้อมกัน 3 คน สวรรค์มีตาจริงๆโอกาสที่มีความสุขได้แบบนี้ เขาย่อมจะไม่พลาดเลย"นี่..."รอยยิ้มของเสิ่นเหยาแข็งทื่ออยู่ในสังคมเป็นเวลาหลายปีแล้ว เธอเข้าใจความหมายของอีกฝ่ายโดยธรรมชาติถ้าดื่มเหล้ามื้อนี้ไป กลัวว่าจะหลุดออกมายาก"ทำไม? ไม่ยอมเหรอ"เหยียนเทาทำหน้าเย็นชา และเตือนว่า "ผมไม่ชอบถูกปฏิเสธมากที่สุด คุณควรคิดให้ชัดเจนแล้วค่อยตอบ""น้อง! มันเป็นเกียรติของพวกคุณที่ได้ดื่มเหล้ากับนายน้อยของเรา อย่าให้เกียรติแต่ไม่รับนะ!" นักสู้อยู่ข้างหลังเขาขู่"คุณเหยียน ถ้าจะดื่มเหล้า ฉันดื่มกับคุณได้ แต่น้องสาวสองคนนี่ก็ช่างมันเถอะ"ลังเลไปครั้งแล้วครั้งเล่า เสิ่นเหยาก็เลือกที่จะประนีประนอมแต่เธอไม่อยากให้หวงยินยินสองคนเข้ามาเกี่ยวข้อง"หืม? คุณสอนผมทำงานอยู่เหรอ"เหยียนเทาพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจว่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 966
เมื่อมองไปที่เหยียนเทาที่ถูกตีจนบินไป ทุกคนก็ตกใจมากตกตะลึงอย่างอธิบายไม่ได้ไม่มีใครคาดคิดได้ว่า ลู่เฉินจะกล้าหาญขนาดนี้ จะลงมือทันที ไม่มีเรื่องไร้สาระแม้แต่น้อยเลยนั่นคือเหยียนเทานะ เป็นหัวหน้านิกายจิ่วติ่งรุ่นต่อไปเป็นลูกชายของเหยียนซง ซึ่งเป็นผู้เก่งอันดับหนึ่งของโยวโจวเป็นปีศาจร้ายที่สิงอยู่ในร่างมนุษย์ที่สมควรได้รับ!กล้าตีคนใหญ่คนโตแบบนี้ เขาอยากตายแล้วหรือ"เฮ่ย คุณบ้าไปแล้วหรือ หัวหน้านิกายจิ่วติ่งรุ่นต่อไปก็กล้าตีหรือ"หลังจากตกตะลึงเล็กน้อย เสิ่นชงเกือบจะกระโดดขึ้นมาเพิ่งถูกอัปยศอดสูต่างๆ เขาก็อดทนไหวอย่างบังคับแต่ลู่เฉินคนนี้กลับตบหน้าเหยียนเทาโดยตรงการตบครั้งนี้ ไม่เพียงแต่อีกฝ่ายจะประสบความหายนะ แม้แต่พวกเขาก็ต้องโชคร้ายด้วย"ตายแล้ว เกิดปัญหาแล้ว"สีหน้าของเสิ่นเหยาเปลี่ยนไปเธอได้ส่งเสียงเตือนแล้ว ตอนแรกยังคิดว่าลู่เฉินจะระมัดระวัง แต่ไม่คิดว่ายังคงลงมือแล้วในเมื่อนิกายจิ่วติ่งแก้แค้น ผลที่ตามมาจะร้ายแรงจริง ๆ"พวกบ้าที่กล้าหาญ กล้าลงมือกับนายน้อยของเราหรอ วันนี้ต้องให้คุณพิการแน่"หลังจากตกตะลึงอย่างสั้น ๆ นักสู้ของนิกายจิ่วติ่งสองคนก็โกรธจัดท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 967
การตบนั้นไม่เคยหยุดเลย ได้ทำศัลยกรรมตกแต่งให้เหยียนเทาโดยตรง ทำให้หน้าจำไม่ได้เลยแต่ปัญหาคือ เหยียนเทาเป็นหัวหน้ารุ่นต่อไปของนิกายจิ่วติ่ง มีฐานะที่สูงส่งอำนาจเขาเรียกได้ว่าเกือบเหนือคนทั้งปวงหมอนี่มันบ้าไปแล้วหรือเขากล้าได้ยังไงล่ะ"หยุด รีบหยุด!"ในที่สุดเสิ่นเหยาก็ทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว รีบส่งเสียงห้ามแต่ในเวลานี้ เหยียนเทาก็เต็มไปด้วยเลือดและเนื้อขาดแล้ว และเป็นลมไป"น้องลู่ คราวนี้คุณได้สร้างปัญหาใหญ่แล้ว"เสิ่นเหยาส่งเสียงอุทาน รีบไปประคองเหยียนเทาขึ้นมา ทั้งป้อนยาและจี้จุดฟิลทรัม พยายามทำให้เขาตื่นขึ้นมาพูดอย่างไม่เกินจริงเลยว่าหากเหยียนเทาถูกตบจนเกิดอะไรขึ้นจริงๆงั้นไม่เพียงแต่เป็นลู่เฉินเท่านั้น แม้แต่ทั้งนิกายปี้เสียก็ต้องถูกตอบโต้อย่างบ้าคลั่งจากเหยียนซง"ไอ้คนที่แซ่ลู่ พวกเราก็ไม่ควรนั่งกับคุณ ครั้งนี้คุณทำให้พวกเราลําบากแล้ว"เสิ่นชงทั้งโกรธและตื่นตระหนกแม่งเอ๋ย!ทำไมถึงเจอคนบ้าแบบนี้ตบอย่างบ้าคลั่งโดยไม่คํานึงถึงสถานะของเหยียนเทาและอำนาจของนิกายจิ่วติ่ง บ้าจริง ๆ"พี่ลู่! คุณตบเหยียนเทาไปแล้ว ภัยพิบัติครั้งใหญ่จะมาถึงในไม่ช้า รีบหนีไปเถอะ ไม่งั้นจ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 968
"ตอนนี้มีปัญหาแล้ว"เมื่อมองไปที่ลู่เฉินที่เย็นชา เหยียนซงซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะผู้ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของโยวโจว กลัวจนเหงื่อออกเจอตัวซวยนี้ นี่มันแม่งโชคร้ายเป็นพิเศษจริง ๆวันนี้คงจะไม่ได้ถูกซ้อมใช่ไหม"พ่อ! ท่านยังตะลึงทำอะไรอยู่ ตีเขาสิ ตีเขาให้ตายสิ!""วันนี้ผมจะทำให้ไอ้เด็กคนนี้เข้าใจว่า อะไรเรียกว่าเอาไข่ไปกระทบหิน หาทางตายให้ตัวเอง"หน้าเหยียนเทาเต็มไปด้วยความดุร้าย ส่งเสียงโห่ร้องซ้ำๆ"หุบปาก!"สีหน้าของเหยียนซงเปลี่ยนไป เขาตบหน้าเหยียนเทาอย่างแรง"แป๊ะ!"เหยียนเทาถูกตบจนเดินโซเซไป งงไปหมดแล้วฟันที่เหลือเพียงไม่กี่ซี่ก็เด้งออกไป หน้าที่บวมมากอยู่แล้วก็ยิ่งจำไม่ได้แล้ว"พ่อ? คุณ...คุณตบผมทำไมอะ"เหยียนเทาเบิกตากว้าง ไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อยตั้งแต่เล็กจนโต เขาเป็นลูกสุดที่รักมาตลอดปกติคุณพ่อไม่มีแม้แต่คำพูดแรงๆ วันนี้เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงตบเขาต่อหน้าสาธารณชน?บ้าไปแล้วเหรอ"ตบแกแล้วไง แกไม่ควรตบเลยเหรอ""วันๆก็ใช้อำนาจบาตรใหญ่อยู่ข้างนอกด้วยบารมีของนิกายจิ่วติ่ง รังแกผู้อื่น ทำลายชื่อเสียงของกู""วันนี้ กูต้องสั่งสอนแกให้ดี ๆแน่"เหยียนซงตะโกนด่า แล้วไปตบ 2
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
