บทที่ 33

“พ่อไม่ได้ล้อเล่นมั้ง? นี่เป็นคราฟต์เหล้าที่เก็บมาหลายปีจริงๆเหรอ?”

หลี่ห้าวเบิกตากว้างๆและเขาไม่อยากจะเชื่อ

“ใช่นะหลี่เจิ้น! เหล้านี้ทั้งเหลืองทั้งขุ่น ไม่ใช่ของปลอมเหรอ?”

จางชุ่ยฮัวก็ดูตกใจเช่นกัน

“พวกคุณไม่รู้หรอก คราฟต์เหล้าที่เก็บมาหลายปีล้วนเป็นสีนี้หรอก และยิ่งเหล้ามีอายุมาก สีก็จะยิ่งเข้มขึ้น คนที่รู้จักเหล้าจะรู้เรื่องนี้กัน” หลี่เจิ้นอธิบาย

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนเป็นแปลกไป

ก่อนหน้านี้พวกเขาเอาแต่พูดว่ามันเป็นเหล้าปลอม แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะถูกท้วงติงในชั่วพริบตา

ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้พวกเขาก็อาจจะไม่เชื่อ

แต่หลี่เจิ้นซึ่งเป็นคนที่ดื่มเหล้ามากที่มีประสบการณ์และความรู้ที่กว้างขวาง เขาไม่อาจตัดสินผิดได้เลย

“ผมเคยไปทานข้าวกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงและเคยได้รับเกียรติให้ดื่มคราฟต์เหล้าครั้งหนึ่ง ผมจึงจำได้ชัดเจนมาก ขนาดเหล้าแก้วนี้ก็ยังหอมและเนียนนุ่มกว่าที่ผมเคยดื่มมานั้นมาก ผมเดาว่ามันคงได้เก็บมามากกว่าห้าสิบปีแล้ว!”

หลี่เจิ้นเม้มริมฝีปาก ดูเหมือนว่าเขายังไม่หนำใจเลย

“เหล้าที่มีอายุมากกว่าห้าสิบปีหรอ? มันจะมีมูลค่าเท่าไหร่หรือครับ?” หลี่ห้าวถามโดยไม่รู้