บทที่ 37

วันรุ่งขึ้น ช่วงเช้าตรู่

ภายในวิลล่าเทียนหาว

หม่าเทียนหาวในฐานะคนที่รวยเป็นอันดับหนึ่งในเมืองเจียงหลิง กำลังดื่มชาอย่างสบายๆ กับชายชราร่างผอมคนหนึ่ง

“อาจารย์ฟางครับ ครั้งนี้น่าเสียดายจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นตื่นตัวเกินไปและจากไปก่อนที่ยาจะออกฤทธิ์ ไม่เช่นนั้น วันนี้ผมคงปราบเธอได้แล้ว!” หม่าเทียนหาวพูดด้วยความเสียดาย

“คุณหม่าไม่ต้องกังวลหรอก เธอไม่สามารถแก้พิษที่ผมวางให้ ถ้าเธอไม่อยากตาย เธอต้องริเริ่มมาขอร้องคุณ จากนั้นคุณจะได้ลิ้มรสเธอตามสบายแล้วครับ”อาจารย์ฟางซึ่งเป็นชายชราร่างผอมคนนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"จริงเหรอ? เยี่ยมมากเลย!" ดวงตาของหม่าเทียนหาวเป็นประกาย

เขาอยากจะได้ฉาวซวนเฟยซึ่งสวยเหมือนเป็นดอกกุหลาบที่มีหนามมาเป็นเวลานานแล้ว

พอเขาคิดว่าจะได้เล่นกับคนงามอันน่าทึ่งแบบนี้บนเตียงตามสบาย ใจเขาก็เต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้

“คุณหม่าครับ...”

ในเวลานี้ จู่ๆบอดี้การ์ดคนหนึ่งเดินก็เข้ามาและกระซิบในข้างหูของหม่าเทียนหาว

“อะไรนะ? จ้าวหู่ตายแล้วเหรอ?!”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของหม่าเทียนหาวก็มืดลง "ใครเป็นคนทำ? กล้ามาแตะต้องคนของผมหรือ!"

จ้าวหู่เป็นมือขวาของเขา ซึ่งทำเรื่องร้ายที่ลึก