เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 44
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 45
บนเวทีผู้หญิงสองคนคุยกันอย่างสงบ เหมือนเป็นเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแต่ว่า มีเพียงไม่กี่คนที่ฉลาดเท่านั้นที่จะค้นพบว่าทั้งสองฝ่ายกำลังแข่งขันกันอย่างลับๆเหมือนดอกไม้สองดอกที่แข่งขันความสวยกันมันทั้งสวยงามและแสบมืออย่างยิ่งสำหรับหลี่ชิงเหยา แม้ว่าฉาวซวนเฟยจะมีตัวตนที่สูงส่ง แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเธอเองต่ำด้อยกว่าและผิดหวัง แต่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้!เธอภูมิใจมาตลอดและไม่เคยยอมแพ้อย่างง่ายๆไม่ว่าจะเป็นความยากลำบากอย่างไร เธอก็ต้องพิชิตมันทีละขั้น!แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นฉาวซวนเฟย จะเป็นราชินีแห่งธุรกิจของเมืองเจียงหลิงแล้วไงล่ะ? ไม่ช้าก็เร็ว เธอก็จะอยู่ในฐานะเท่ากันกับอีกฝ่าย หรือแม้จะเหนือกว่าเธอ!“เชื่อว่าทุกคนได้เห็นความงามของคุณหลี่แล้ว”“ต่อไป ฉันขอแนะนำชาหนุ่มที่มีพรสวรรค์อีกคนให้ทุกคนรู้จักค่ะ”“เขาไม่เพียงเคยช่วยฉันเท่านั้น แต่ยังช่วยตระกูลฉาวมากอีกด้วย เขาสมควรเป็นผู้มีบุญคุณกับตระกูลฉาวเรา!”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้พูดออกมา ผู้ชมก็เกิดความโกลาหลทุกคนมองหน้ากันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจและความอยากรู้อยากเห็นคนที่ได้รับความโปรดปรานจากฉ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 46
“คุณหลี่ครับ ผมไม่เข้าใจเรื่องที่คุณพูดเลย”สีหน้าของลู่เฉินสงบมากและเขาแสร้งทำเป็นไม่รู้เขาไม่ใช่คนที่ตั้งใจทำเต็มที่มุ่งสู่ความสำเร็จโดยไม่สนเหตุการณ์ ปัจจัยเป็นอย่างไรในเมื่อเขาไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับหลี่ชิงเหยาอีกต่อไปแล้ว งั้นเขาก็ไม่อยากให้เขาสองคนมีความเกี่ยวข้องกันอีก“ไม่ใช่คุณจริงๆเหรอ?”หลี่ชิงเหยารู้สึกสงสัยเล็กน้อย“คุณหลี่ครับ คุณคงจะเข้าใจผิดไปแล้ว ไอ้ขยะอย่างผมจะช่วยคุณได้อย่างไร?” ลู่เฉินพูดอย่างใจเย็น“ดูเหมือนว่าฉันคิดมากไปแล้ว”ดวงตาของหลี่ชิงเหยาฉายแววที่ผิดหวัง "ก็ใช่นะ ไม่มีเหตุผลใดๆ ทำไมคุณจะมาช่วยฉันล่ะ?ยังไงเราก็ไม่มีความสัมพันธ์อะไรอีกต่อไปแล้ว อีกอย่าง คุณก็ไม่มีความสามารถนี้ด้วย"“ที่คุณหลี่พูดนั้นถูกต้องมากเลย ผมไม่มีเงินและไม่มีอำนาจ ผมจึงไม่เก่งเท่าหยางเหว่ยโดยธรรมชาติ คุณยังมีคำสั่งอื่นใดอีกไหมครับ?” การแสดงออกของลู่เฉินไม่ได้เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย“ไม่มีแล้ว คุณไปเอาใจคุณฉาวคนนั้นได้เลย” หลี่ชิงเหยาพูดอย่างเย็นชา“โอเค แล้วผมขอตัวก่อนนะครับ”ลู่เฉินไม่ได้พูดอะไรมาก ในไม่ช้าเขาก็ได้ไล่ทันฉาวซวนเฟยที่จงใจชะลอความเร็วของเธอ“คุณลู่คะ ดูเหม
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 47
“ตาเฒ่าฉาวครับ ผมยังมีเรื่องต้องทำ ผมขอตัวก่อนนะครับ”หลังจากคุยอย่างสั้นๆไม่กี่คำ หวางตงก็พร้อมที่จะลุกขึ้นและจากไปเขามาที่นี่เพื่อตามหาหมอมหัศจรรย์ ในเมื่อคนที่เขาได้พบเป็นคนเจ้าเล่ห์ งั้นเขาก็ไม่ได้อยู่นาน“ลุงตงคะ ฉันขอแนะนำให้คุณฟังคำของคุณลู่ และอยู่ในเจียงหลิงในกี่วันนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงให้เกิดอุบัติเหตุอะไร” ฉาวซวนเฟยเตือนด้วยความใจดี“ซวนเฟย คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของผมหรอก คุณควรกังวลเกี่ยวกับคุณเองให้มากขึ้นดีกว่า”จู่ๆหวางตงก็พูดอย่างมีความหมายแฝงว่า "ผมจำได้ว่าการหมั้นหมายของคุณกับซ่างกวนหงดูเหมือนใกล้จะมาถึงแล้ว ด้วยนิสัยของนายน้อยซ่างกวนนั้น เขาคงไม่ชอบให้คุณใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นมากขนาดนี้"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้พูดออกมา ฉาวซวนเฟยก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยประเด็นไหนไม่ควรพูด เขาดันหยิบยกขึ้นมาพูด“ลุงตง มันเป็นแค่การหมั้นหมาย และเราไม่ได้แต่งงานกัน อย่างมากฉันก็แค่ถอนหมั้นก็พอแล้ว” ฉาวซวนเฟยดูไม่ค่อยสนใจมาก“ถอนหมั้นเหรอ? นั่นคือตระกูลซ่างกวนนะ ในเมื่อคุณทำเช่นนี้ คุณเคยพิจารณาถึงผลที่ตามมาหรือไม่?” หวางตงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“จะมีผลที่ตามมาอะไร
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 48
หลังจากที่อาจารย์ฟางเหลือบมองที่ลู่เฉิน เขาก็นำลูกศิษย์สองคนของเขาออกไป“คุณก็ออกไปด้วยเถอะ”ฉาวซวนเฟยเอียงหัวเล็กน้อย เหมือนได้มีความหมายอื่นแฝงอยู่ลู่เฉินพยักหน้าและเดินตามไปด้วยทั้งสองฝ่ายมีความเข้าใจโดยปริยาย หรือว่าทั้งสองฝ่ายต่างก็มีการวางแผนของตนเอง“ฮ่าฮ่า... คุณเป็นบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆฉาวซวนเฟยเหรอ? คุณดูก็ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่เลยสิ!”ฝาแฝดสองคนมองลู่เฉินขึ้นและลง ราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูเหยื่อของพวกเขา“จริงเหรอ? ในไม่ช้าคุณก็จะรู้แล้ว”ลู่เฉินไม่ได้พูดอะไรมากแล้วเดินตรงลงไปชั้นล่าง“ชุนเหลย เสี้ยปิง พวกคุณตามเขาไปและหาโอกาสฆ่าเขาตาย” อาจารย์ฟางกล่าวอย่างสงบในความคิดของเขา คนที่ไม่มีความสำคัญอย่างลู่เฉินไม่จำเป็นต้องให้เขาออกหน้าด้วยตัวเองเลยลูกศิษย์สองคนของเขาก็สามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย"ไม่มีปัญหาครับ!"ชุนเหลยและเสี้ยปิงยิ้มแล้วเดินตามไปอย่างเงียบๆหลังจากที่ลู่เฉินลงไปชั้นล่าง เขาก็เดินไปอย่างสบายๆ และในที่สุดเขาก็เดินเข้าไปในลานจอดรถใต้ดินบริษัทเพิ่งเปิดกิจการ ลานจอดรถยังไม่ได้เปิดใช้งานอย่างเป็นทางการ ข้างในว่างเปล่า และเงียบสงัด“ไอ้หนุ่ม! คุณเล
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 49
“ผมว่าคุณอย่าลงมือดีกว่า ไม่เช่นนั้นคุณจะต้องเสียใจมาก”สีหน้าของลู่เฉินสงบมากโดยไม่มีอารมณ์ใดๆตั้งแต่ต้นจนจบ หยางเหว่ยเป็นเพียงตัวตลกที่ไม่มีความสำคัญในสายตาของเขา“ฮึ่ม! กูรู้ว่าแกรู้วิธีการต่อสู้บ้าง แต่หมัดสองข้างนั้นยากที่จะเอาชนะมือสี่ข้าง คนเหล่านี้ที่กูเชิญมา ล้วนเป็นผู้ยอดฝีมือของมาเฟีย และพวกเขายังมีอาวุธอยู่ในมือ แม้ว่าแกจะสู้เก่งแค่ไหน แกก็มีแต่ถูกตัดเท่านั้น!” หยางเหว่ยเยาะเย้ยการใช้มือเปล่าและถืออาวุธนั้นเป็นสิ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงเขาไม่เชื่อว่าลู่เฉินจะยังสามารถทนต่อการสับของมีดได้!“คุณ! ผมไม่รู้ว่าระหว่างพวกคุณมีความแค้นอะไร แต่วันนี้ ไอ้คนนี้เป็นเหยื่อของเราสองคน คุณไปอยู่ข้างๆดีกว่า!”ในเวลานี้ ชุนเหลยและเสี้ยปิงเอ่ยปากตอนแรก พวกเขายังคิดว่าหยางเหว่ยเป็นผู้ช่วยชีวิตของลู่เฉิน แต่เขาสองคนกลับเป็นศัตรูกัน“ไอ้คนโง่สองคนที่มาจากไหนล่ะ? ไปให้พ้นนะ ไม่อย่างนั้นกูจะตัดแกสองคนด้วย!” หยางเหว่ยตะโกนด้วยเบิกตากว้าง“คุณจะตัดเราสองคนด้วยเหรอ?”ชุนเหลยและเสี้ยปิงมองหน้ากันและหัวเราะพร้อมกัน "ฮ่าฮ่า... ไม่ได้เห็นคนที่เย่อหยิ่งแบบนี้มานานแล้ว มาๆๆ ให้เราดูกันว่า
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 50
“คุณ...คุณเป็นใครกันแน่?!”ชุนเหลยยืนขึ้นด้วยร่างกายที่สั่นเทาบนใบหน้าเขาไม่ได้มีความผ่อนคลายอีก มันถูกแทนที่ด้วยความตกใจและความกลัวเขาไม่เคยคิดว่าหมัดที่เขาใช้กำลังทั้งหมดนั้น ไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำร้ายอีกฝ่ายแม้แต่น้อยเลยแต่กลับทำให้เขาเองได้รับบาดเจ็บสาหัสนี่เขาแม่งยังเป็นมนุษย์อยู่หรือ? !อาจารย์บอกพวกเขาว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงนักรบโบราณที่ธรรมดาๆทำไม? ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้? !“พี่! หนี...หนีไปเร็ว!”ในขณะนี้ เสี้ยปิงที่ถูกกดบนผนังตะโกนด้วยเสียงแหบแห้งตั้งแต่วินาทีที่เขาต่อสู้กับลู่เฉิน เขาก็เข้าใจแล้วว่าความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายนั้นเกินกว่าจินตนาการของพวกเขาเพียงท่าเดียว เส้นลมปราณของเขาก็แตกสลายและเขาก็เหมือนเป็นคนที่ไร้ความสามารถ"อ้า!"ชุนเหลยคำรามอย่างไม่เต็มใจแล้วเขาก็ทิ้งน้องชายของเขาไปแล้วหันหลังวิ่งหนีไปเขารู้ว่าเขาไม่สามารถช่วยน้องเขาได้เลย แม้แต่จะสู้ตายเขาก็ไม่มีคุณสมบัติด้วยซ้ำถ้าบอกว่าลู่เฉินเป็นภูเขาลูกใหญ่งั้นพวกเขาก็คือมดสองตัวที่อยู่ตีนเขา!หมัดในเมื่อกี้นั้นได้เอาชนะความพยายามที่จะต่อต้านของเขาได้อย่างสิ้นเชิง!“ผมต้องบอกกับอาจารย์! คนนี
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 51
ตึกข่ายเสวียน เลานจ์ชั้น2“คุณลู่คะ คุณไม่ได้บาดเจ็บมั้ง?”ทันทีที่ลู่เฉินเข้าไปในประตู ฉาวซวนเฟยก็รีบมาต้อนรับเขาทันทีดวงตาที่สวยงามของเธอมีความกังวลเล็กน้อย"ผมเป็นไร"ลู่เฉินส่ายหัว "ฝาแฝดคู่นั้นถูกจัดการแล้ว ต่อไป คุณคิดที่จะทำยังไง?"“สองคนนั้นเป็นมือขวาของหม่าเทียนหาว และตอนนี้พวกเขาต่างก็เสียชีวิตไป ฉันเดาว่าเขาคงจะระวังตัวไว้แล้ว รอดูก่อนดีกว่า จะได้ไม่เขาทำอะไรโดยไม่คำนึงถึงทุกอย่าง” ฉาวซวนเฟยกล่าวตอนนี้ เธอกับหม่าเทียนหาวยังไม่ได้ถึงขั้นที่แตกคอกันโดยสิ้นเชิง ดังนั้นการให้ความสั่งสอนเล็กน้อยกับอีกฝ่าย และทำให้เขารู้ว่ายากแล้วยอมแพ้มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด“โอเค คุณตัดสินใจเองเถอะ” ลู่เฉินไม่ได้พูดอะไรมาก“โอ้ใช่ คุณลู่คะ ช่วงนี้ คุณซ่อนตัวไปสักพักดีกว่า ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่าจ้าวสง ซึ่งเป็นพี่ชายของจ้าวหู่กลับมาแล้ว และเขากำลังมองหาฆาตกรในทุกที่อยู่” ใบหน้าของฉาวซวนเฟยเปลี่ยนเป็นจริงจังประชาชนไม่สู้กับเจ้าหน้าที่ยังไงจ้าวสงก็เป็นรองแม่ทัพในเขตสงคราม แม้เป็นเธอก็จะต้องกลัวเขาเล็กน้อย“ขอบคุณที่เตือนครับ ผมรู้ว่าจะต้องทำอย่างไร” ลู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยตำแหน่ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 52
"อ้า?!"ทุกคนต่างก็ตกตะลึงเมื่อเห็นทหารยามติดอาวุธรุมเข้ามาในขณะนี้ พวกเขามองหน้ากันและรู้สึกงุนงงเล็กน้อย“ท่าน...ท่านคะ เกิดอะไรขึ้นล่ะคะ?”จางชุ่ยฮัวถามด้วยกัดฟันในฐานะสามัญชน เธอเคยเห็นภาพเช่นนี้ได้อย่างไร?แม้ว่าเธอจะไม่ได้ก่ออาชญากรรมอัไร แต่เธอก็ยังรู้สึกกลัวเล็กน้อย“ผมถามพวกคุณว่าใครเป็นหลี่ชิงเหยา?!”น้ำเสียงของทหารยามเย็นชาขึ้นเล็กน้อย และดวงตาของเขาก็ดูน่ากลัวยิ่งขึ้น"ฉันเอง......"หลี่ชิงเหยายืนขึ้นอย่างช้าๆ และเธอแสร้งทำเป็นสงบว่า "ฉันขอถามเจ้าหน้าที่คนนี้ว่าที่คุณหาฉันเพื่ออะไรคะ?"“ตามข้อมูลที่เชื่อถือได้ คุณทรยศกับมาตุภูมิโดยสมรู้ร่วมคิดกับศัตรู คุณเป็นหนอนบ่อนไส้ที่ถูกปลูกฝังโดยประเทศตะวันตก ตอนนี้รีบกลับไปกับเราเพื่อช่วยในการสืบสวน!” ทหารยามพูดเสียงดัง“ทรยศกับมาตุภูมิโดยสมรู้ร่วมคิดกับศัตรู?!หนอนบ่อนไส้?!เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาต่างก็ตกตะลึงไปหมดนี่มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะ?หลี่ชิงเหยาเป็นคนเมืองเจียงหลิงที่เกิดและเติบโตที่นี่ และไม่มีประสบที่ไม่ดีเลยแม้บรรพบุรุษก่อนสามชั่วอายุของเธอ พวกเขาก็ยังคงเป็นเกษตรกรที่เรียบง่ายที่สุดทำไมอยู่ดีๆเธอจะก
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
