บทที่ 244

"ฮะ?"

หวางเสวียนเบิกตากว้าง

เขาก็ไม่ได้คิดว่าลู่เฉินจะใช้นิ้วหนีบดาบได้

ความแข็งแกร่งและความมั่นใจในตนเองนี้ เกินความคาดหมายของเขามาก

แน่นอนว่าเขาไม่ได้กลัว แต่เจตนาสู้ของเขากลับพุ่งสูงขึ้น

ยิ่งคู่ต่อสู้แข็งแกร่ง เขาก็ยิ่งตื่นเต้น

"กลับมา!"

หวางเสวียนสะบัดมือเดียว

ทันใดนั้นก็ดาบยาวก็หดกลับจากปลายนิ้วของลู่เฉิน เหมือนงูวิญญาณ

"โอ้?"

ลู่เฉินค่อนข้างประหลาดใจ

แม้ว่าเขาจะต่อสู้กับศัตรูด้วยกําลังในระดับเดียวกัน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาจริง ๆ ที่อีกฝ่ายสามารถหลุดพ้นจากการปิดล้อมของเขาได้

"ระวังนะ"

"ต่อไป ผมจะให้คุณเห็นท่าดาบลวงตาของผม"

หลังจากหวางเสวียนเตือนประโยคหนึ่งไปแล้ว ก็ออกดาบอีกครั้ง

ดาบแทงออกไป กลายเป็นดาบร้อยเล่ม ดาบพันเล่มในพริบตา

ภายในระยะสามเมตร มีเงาดาบมากมาย และแม้กระทั่งได้พันกันเป็นตาข่ายแล้ว

ล้นหลาม และแยกแยะจริงหรือเท็จได้ยาก

"เป็นท่าดาบลวงตาหรือ ดูเหมือนว่าหวางเสวียนจะจริงจังแล้ว"

"ได้ยินมาว่าพอท่าดาบลวงตาออกมา ไม่มีใครหยุดได้ เด็กคนนี้จะแพ้ไปแน่ๆ"

"ฆ่า ฆ่า ฆ่าเขาไป!"

ด้านล่างเวทีมีเสียงดังสนั่น

มีทั้งแปลกใจ กังวล และคอยซ้ำเติม

ภายใต้สายตาของทุกคน ล