บทที่ 243

บนสังเวียน

ลู่เฉินยืนด้วยวางมือสองข้างไปด้านหลัง บารมี ยิ่งใหญ่อลังการ

ในขณะนี้ เขาไม่เก็บความเฉียบแหลมอีกต่อไป แต่กลับแข็งแกร่งขึ้นเป็นพิเศษ

ทุกที่ที่สายตาเขามองผ่านไป ไม่มีใครกล้าสบตากับเขาเลย

เอาชนะราชาขาเหนือได้ในท่าเดียว ความแข็งแกร่งนี้ เพียงพอที่จะทําให้ผู้คนนับถือ

"ไม่คาดคิดว่าตระกูลฉาวจะซ่อนผู้ยอดฝีมือคนหนึ่งไว้"

หวางเสวียนหรี่ตามอง ใบหน้าของเขาจริงจังมากขึ้น

ความสามารถที่ลู่เฉินพึ่งแสดงให้เห็น ได้รับความเคารพจากเขาแล้ว

แม้แต่เขา ก็ไม่สามารถเอาชนะราชาขาเหนือได้อย่างง่ายดายด้วยมือเปล่า

"เปราะบางจัง"

ลู่เฉินตบฝุ่นที่แขนเสื้อ แล้วพูดอย่างเบา ๆ ว่า "คนต่อไป..."

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนในสำนักสวนอู่ก็มองหน้ากัน

แม้แต่ราชาขาเหนือก็พ่ายแพ้ไปแล้ว ใครจะเป็นคู่ต่อสู้เขาได้อีก?

"ศิษย์พี่ใหญ่ครับ ตอนนี้จะทํายังไงดีครับ? ไอ้เด็กคนนี้บ้าบิ่นไปจริง ๆ"

เฉินเป่ยกัดฟัน เขาไม่เต็มใจมาก

"ดูเหมือนว่า ผมต้องลงมือด้วยตัวเองแล้ว"

หวางเสวียนลุกขึ้นอย่างช้า ๆ ด้วยสายตาที่สดใส

เขามาตามคําสั่งของอาจารย์ ความตั้งใจเดิมคือเพื่อมารักษาเสถียรภาพของสถานการณ์และไม่ได้ตั้งใจจะออกหน้า

เพราะในสา