เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 9
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 10
ได้ยินว่าเฉิงเหยียนชิงร้องไห้อาละวาดอยู่ในโรงพยาบาล เธอกำลังคืนดำรงธรรมแทนสวรรค์ ลงโทษชู้ เธอไม่ผิดตำรวจทนฟังเสียงโวยวายของเธอไม่ไหว จึงพูดว่า “คุณจะเอะอะทำไม? ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่เป็นเมียน้อย?”เฉิงเหยียนชิงตะลึงงัน สายตาแปรปรวน ก่อนจะพึมพำว่า “คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย!”หมอนั่งสอดรู้อยู่ข้าง ๆ “ถ้าเขารักคุณยังจะเรียกร้องค่าเสียหายสี่สิบล้านเหรอ ผู้ชายเฮงซวย!”ในที่สุดเฉิงเหยียนชิงก็สงบลง แต่สายตายังคงเต็มไปด้วยความอ้างว้าง“ไม่ใช่นะ เห็น ๆ อยู่ว่าคนที่ไม่ถูกรักคือผู้หญิงคนนั้น.....”คลิปท่อนนี้ได้ถูกตัดต่อเป็นคลิปที่โหดร้ายทารุณแชร์อยู่บนโลกโซเชียล หลังจากที่ครอบครัวของเฉิงเหยียนชิงเห็นคลิปนั้นก็โพสต์ตัดสัมพันธ์กับเธอทันที และออกเงินให้แม้แต่แดงเดียวฉินเจิ้งใช้มาตรการหลบเลี่ยง ไม่มาร่วมพิจารณาคดีของศาล ได้แต่เก็บตัวทำงานอยู่ในบริษัททั้งวันทั้งคืนเพราะติดต่อฉันไม่ได้ เขาจึงใช้เพจออฟฟิเชียลเป็นไทม์ไลน์“หลานหลาน วันนี้ผมทำงานสิบสี่ชั่วโมงอีกแล้ว! ชมผมเร็วเข้า!”“หลานหลาน ผลประกอบการของบริษัทในเดือนนี้เพิ่มขึ้นสิบเปอร์เซ็นต์
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 1
ฉันกับสามีกลายเป็นคนแปลกหน้าและแยกกันอยู่มาหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าสายจากบ้านของเขาจะโทรเข้ามาหาฉัน“เสี่ยวหลาน แม่สามีของเธอเสียแล้ว เราติดต่ออาเจิ้งไม่ได้เลย เธอรีบกลับมาจัดการงานศพเถอะ!”พอได้ยินว่าแม่สามีเสียแล้ว ในใจของฉันเต้นตึกตักไม่ใช่เพราะเสียใจหรอก แต่เพราะเส้นหัวใจที่ตึงเปรียะฝืนต่อไปไม่ไหวแล้ว ขาดสะบันทันทีประมาณสามปีก่อน ฉินเจิ้งกับฉันแยกกันอยู่แล้วตั้งแต่แยกกันอยู่ เขาก็หายตัวไปราวกับระเหิดหายไปจากโลก เขาไม่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงเชิงธุรกิจแต่ไปอยู่ในผับบาร์ทั้งวัน กลับไม่ตอบข้อความของฉันและไม่รับสายของฉัน ฉันขมวดคิ้วแน่น ฉินเจิ้งทำตัวเหลวไหลมากไปทุกที แม่ของตัวเองประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตแท้ ๆ แต่กลับหาตัวเขาไม่เจอฉันจ้องมองการโทรด้วยเสียงนั้นกว่าครึ่งค่อนวัน สุดท้ายก็ต้องยอมยกเลิกการประชุมในสัปดาห์หน้าและรีบตรงกลับบ้านเกิดทันทีผู้ช่วยไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบเรียกบอร์ดี้การฺดสิบคนตามฉันออกไประหว่างทาง สายของฉินเจิ้งก็ยังคงโทรไม่ติด ไม่รู้ว่ายุ่งอะไรนักหนาฉันจึงเปิดไทม์ไลน์ พบว่ามีการอัพเดตเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน เป็นภาพอวดรถสปอร์ตที่เขาเพิ่งซื้อมาใหม่ญาติต่างบอกฉั
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 2
ฉันถอนหายใจและปิดเครื่องคงเป็นคนน่าสงสารที่เจ็บปวดจากความรักอีกแล้วสินะ ถ้าถึงตอนนั้นมีส่วนไหนที่ฉันพอช่วยได้ฉันก็จะช่วยฉินเจิ้งยังคงไม่ตอบข้อความและไม่โทรกลับหาฉันแม่สามีถูกเผาแล้ว สุดท้ายฉันก็ต้องเป็นฝ่ายส่งข้อความหาฉินเจิ้ง “ฉันจะรอคุณอีกครึ่งวัน ถ้าคืนนี้คุณยังไม่มาอีกฉันจะฝังแล้ว”ถึงยังไงก็เป็นบ้านเก่า เก็บคนตายไว้ในบ้านนาน ๆ ก็คงไม่ดีต่อฮวงจุ้ยบรรดาญาติๆ ของฉินเจิ้งพากันจับกลุ่มเล็ก ๆ เล่นไพ่นกกระจอก โดยมีเปลือกเมล็ดแตงโมกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น ฉันตั้งใจนั่งให้ไกลจากพวกเขา เมื่อเห็นพวกเขาทำเป็นมองไม่เห็นและไม่คิดจะมาหาเรื่องฉัน ฉันจึงให้บอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าประตูสลับกันไปกินข้าวกลิ่นควันบุหรี่ที่ตลบอบอวลอยู่ในห้องทำให้ฉันปวดหัวมากฉันขมวดคิ้วแน่น ขณะกำลังจะออกไปสูดอากาศข้างนอก ก็ได้ยินเสียงโวยวายตรงเข้าหน้าประตูดังใกล้เข้ามาทุกทีทันทีที่เปิดประตู ฉันก็ชนกับเฉิงเหยียนชิงอย่างจังด้านหลังของเธอมีคนติดตามเจ็ดถึงแปดคน มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งถือไม้กระบอง เห็นได้ชัดว่ามีท่าทีจะหาเรื่องฉันตกใจเล็กน้อย “เฉิงเหยียนชิง? เธอมาทำอะไรที่นี่?”เฉิง
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 3
“หาเงินจากคนตาย เธอไม่อายบ้างหรือไง? พวกเธอมันเจ้าเล่ห์กันทั้งบ้าน ถึงตายก็อย่าหวังว่าจะได้เงินของแฟนฉันสักแดงเดียว!”พูดจบ เฉิงเหยียนชิงก็สั่งให้ทุกคนทำลายข้าวของภายในห้องจนพังยับเยินฉันเพิ่งเห็นว่าคนกลุ่มใหญ่ที่เฉิงเหยียนชิงพาเข้ามาซึ่งมีจำนวนอย่างน้อยยี่สิบถึงสามสิบคน ทุกคนต่างถือไม้พลองอยู่ในมือเวลานี้รูปภาพของผู้เสียชีวิตที่แขวนอยู่บนผนังได้ถูกฟาดลงกับพื้น เศษกระจกแตกกระจายเต็มพื้นแจกันกระเบื้องมูลค่าหลายแสนที่ฉันเพิ่งซื้อมาตกแต่งบ้านเก่าล้มลงมาเป็นแถบ ๆ เศษกระเบื้องที่กระเด็นมาบาดขาของฉันจนเป็นแผลที่แรกฉันจะตะโกนห้าม แต่พอเห็นกล้องวงจรปิดแบบจับภาพเคลื่อนไหวได้ที่ติดตั้งใหม่บนผนัง ก็หยุดคำพูดเอาไว้“เฉิงเหยียนชิง มูลค่าข้าวของที่เธอทำลายเกินห้าล้านแล้วนะ ถ้าเธอชดใช้ไหว ก็ทำลายไปเถอะ”เฉิงเหยียนชิงคิดว่าฉันกำลังดูถูกเธอ จู่ ๆ จึงเดินเข้ามาตบหน้าฉันอย่างกับคนบ้า“เธอจะทำใหญ่อะไร! ทำใหญ่อะไร! เงินที่เธอใช้มันเป็นเงินของแฟนฉัน! ฉันจะทำลาย! เธอจะทำไม!”เฉิงเหยียนชิงจิกหัวของฉันแล้วลากไปตามพื้น ทำให้กระโปรงผ้าไหมของฉันถูกเศษกระเบื้องกรีดขาด เสียงขาดของผ้าดังบาดลึกเข้ามาในห
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 4
โกศใส่กระดูกกระแทกพื้นแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับไม่ถ้วน โมราและหยกที่ฝังอยู่บนตัวโกศกลิ้งไปบนพื้น ขี้เถ้าฟุ้งกระจายเต็มห้อง ทุกคนรีบปิดจมูกและปากทันทีบรรดาญาติที่กำลังทะเลาะกันอยู่ก็ต้องหยุดชะงัก เหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าถ้าอยู่ที่นี่ต่อต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ ๆ จึงพากันหนีไปคนละทิศคนละทางมีแค่เฉิงเหยียนชิงที่ยังคงด่ากราดเสียงดัง“นังเจ้าเล่ห์ ฉันขอสาปเธอให้ไม่ได้ตายดีเหมือนกับแม่ของเธอ! ตายเหมือนผีไม่มีศาล!”“ใครไม่ได้ตายดี?”ในขณะที่เฉิงเหยียนชิงกำลังด่าติดลมบน ฉินเจิ้งก็เข้ามาฉินเจิ้งเดินขมวดคิ้วเข้ามาในห้อง ท่าทางของเขาดูหงุดหงิดราวกับถูกบังคับให้มา“เฉินหลาน คุณคงไม่ได้จงใจแต่งเรื่องขึ้นมาเพื่อเจอผมหรอกนะ แม่ยายของผมเสียไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ?”ยังไม่ทันสิ้นสุดเสียง น้ำเสียงหวานหยดย้อยของเฉิงเหยียนชิงก็ดังขึ้นเธอปัดฝุ่นบนมือ แล้วตรงเข้าไปควงแขนของฉินเจิ้ง ก่อนจะซุกหน้าลงบนชุดสูทของเขา“ประธานฉิน ทำไมคุณเพิ่งมาคะ ฉันถูกนังบ้านนอกคนนี้รังแกจะแย่อยู่แล้ว!”เมื่อได้ยินคำว่านังบ้านนอก ฉินเจิ้งก็ขมวดคิ้วมุ่น จากนั้นก็มองมาทางฉันเมื่อเห็นฉินเจิ้งไม่สนใจฉัน เฉิงเหยียนชิ
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 5
เมื่อฉินเจิ้งได้ยินก็หยุดชะงักทันที เพียงแวบเดียวที่เห็นภาพนั้นเขาก็เริ่มตัวสั่นเทิ้มเขาเอื้อมมือไปเก็บรูปภาพคนตายที่กระจายอยู่บนพื้นขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อเมื่อเห็นคนที่อยู่บนภาพนั้นเป็นแม่แท้ ๆ ของเขา ฉินเจิ้งก็แทบยืนไม่ไหว“คุณว่ายังไงนะ?”“ทำไมถึงเป็นแม่ของผม...ทำไมจู่ ๆ ....แม่ของผมเกิดเรื่องทำไมถึงไม่มีใครบอกผม?”ฉินเจิ้งรับความกระทบกระเทือนไม่ได้ กอดรูปภาพและทรุดลงนั่งร้องไห้บนพื้น เศษกระจกที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ได้เจาะทะลุชุดสูทราคาแพงของเขาเข้าไปบาดผิวหนังของเขาจนเลือดซึมแต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึก ยังคงกอดรูปภาพนั้นไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็พยายามกดโทรหาแม่ของตัวเองอย่างไม่ลดละ“หมายเลขที่ท่านเรียก ยังไม่เปิดใช้บริการ...”“หมายเลขที่ท่านเรียก ยังไม่เปิดใช้บริการ...”ฉันล้วงหยิบใบอนุญาตเผาศพออกมาโยนใส่หน้าของเขา มองเขาและพูดอย่างชัด ๆ ว่า “แม่ตกจากบันไดเมื่อสามวันก่อน หมอช่วยไว้ไม่ได้”“ญาติของคุณติดต่อคุณไม่ได้ จึงโทรมาหาฉัน ให้ฉันมาจัดการงานศพให้ครอบครัวของคุณแทนคุณ”เฉิงเหยียนชิงตื่นตระหนก รีบเข้าไปคว้ามือของฉินเจิ้งเตรียมกลับ แต่กลับถูกฉินเจิ้งสะบัดทิ้งฉินเจิ้งตะ
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 6
ความรักของฉันและฉินเจิ้งเริ่มต้นเมื่อสามปีก่อน และจบลงตั้งแต่สามปีก่อนตอนที่ฉันเพิ่งรู้จักเขา ธุรกิจของฉินเจิ้งที่เพิ่งสร้างขึ้นล้มเหลว เขาจึงมักจะไปดื่มเหล้าจนเมาอยู่ในบาร์ทุกวันซึ่งในตอนที่เดินผ่านบาร์นั้น ฉินเจิ้งได้เข้ามาช่วยฉันที่กำลังถูกคนลวนลามอยู่ข้างทาง เขายืนกอดอกอยู่หน้าฉัน“ถ้าแตะต้องเธอ ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ”ฉันที่ยังเด็กนั้นไร้เดียงสามาก ไร้เดียงสาจนตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบเป็นเวลาสามปี ฉินเจิ้งเริ่มต้นธุรกิจใหม่อีกครั้งด้วยกำลังใจของฉัน จนมีฉินกรุ๊ปที่มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ในตอนนี้แต่เพราะฉันปฏิเสธการแต่งงานแบบคลุมถุงชนแล้วไปแต่งงานกับฉินเจิ้ง จนโดนพ่อแม่ไล่ออกจากบ้านในตอนนั้นเขาไม่เพียงแต่ไม่ทิ้งฉันที่เป็นลูกคนรวยตกยาก กลับยังจะดีกับฉันมากกว่าเดิมเมื่อไหร่ที่บริษัทรับพนักงานหญิงคนใหม่เข้ามา เขามักจะดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดและยื่นมือถือให้ฉันตรวจสอบเสมอ “ที่รัก คุณดูสิ ผมไม่ได้นอกใจนะ!”และทุกครั้งที่ฉันพยักหน้า เขาก็มักจะจุ๊บหน้าผากของฉัน“ขอบคุณที่รักที่เชื่อใจผม”ผู้ชายแบบนี้ เมื่อก่อนฉันยินดีอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตแต่เรื่องมันเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหนน
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 7
ทันใดนั้นในกลุ่มคนก็เกิดการจลาจลขึ้น หลังจากที่ผู้ชายเหล่านั้นเห็นหน้าของฉันชัด รอยยิ้มมุ่งร้ายก็ปรากฏขึ้นมาทันที“ในที่สุดก็หาพวกเธอเจอซะที เหล่าเพื่อนเจ้าสาวที่น่ารัก” คนเหล่านั้นเข้ามาประคองฉันลุกขึ้น ส่วนคนที่เหลือได้ตรงเข้าไปในเต็นท์ไม่นานพวกเขาก็พบว่าเพื่อนเจ้าสาวที่เคยอยู่ในเต็นท์เวลานี้ได้หายตัวไปแล้วฉันถูกตบอย่างแรงเพราะฉันหลบไม่ทัน จึงถูกตบจนกลิ้งไปบนพื้น ทำให้มือพลาดไปโดนตะปูที่คลึงเต็นท์อยู่ด้านข้าง เลือดสดไหลซึมผู้ชายเหล่านั้นไม่คิดจะปล่อยฉันไป ทั้งยังใช้รองเท้าสกปรกเหยียบบนตัวของฉัน“บอกมา เพื่อนเจ้าสาวเหล่านั้นไปไหน!”ฉันส่ายหน้าถ้าฉันตามพวกเธอกลับมาทรมานกันฉันเพียงเพราะพวกเธอไม่ชอบฉัน มันก็ไม่มีประโยชน์เมื่อพวกผู้ชายเห็นว่าฉันกัดริมฝีปากแน่นไม่ยอมตอบ รอยยิ้มเยือกเย็นก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนหน้า“ได้ ในเมื่อพวกเธอหนีไปแล้ว งั้นพวกเราคงต้องจัดการเพื่อนเจ้าสาวเธอแค่คนเดียว เธอเตรียมรับมือไว้ให้ดี ๆ ล่ะ!”ฉันก็ถูกลากไปกลางสนามพวกผู้ชายอ่านกติกาของเกมอย่างชอบอกชอบใจภายในสิบนาที ใครก็ตามที่สามารถรวบรวมชิ้นส่วนเสื้อผ้าบนตัวของฉันได้มากที่สุด คนนั้นก็จะได้สิท
บทล่าสุด
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 10
ได้ยินว่าเฉิงเหยียนชิงร้องไห้อาละวาดอยู่ในโรงพยาบาล เธอกำลังคืนดำรงธรรมแทนสวรรค์ ลงโทษชู้ เธอไม่ผิดตำรวจทนฟังเสียงโวยวายของเธอไม่ไหว จึงพูดว่า “คุณจะเอะอะทำไม? ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่เป็นเมียน้อย?”เฉิงเหยียนชิงตะลึงงัน สายตาแปรปรวน ก่อนจะพึมพำว่า “คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย!”หมอนั่งสอดรู้อยู่ข้าง ๆ “ถ้าเขารักคุณยังจะเรียกร้องค่าเสียหายสี่สิบล้านเหรอ ผู้ชายเฮงซวย!”ในที่สุดเฉิงเหยียนชิงก็สงบลง แต่สายตายังคงเต็มไปด้วยความอ้างว้าง“ไม่ใช่นะ เห็น ๆ อยู่ว่าคนที่ไม่ถูกรักคือผู้หญิงคนนั้น.....”คลิปท่อนนี้ได้ถูกตัดต่อเป็นคลิปที่โหดร้ายทารุณแชร์อยู่บนโลกโซเชียล หลังจากที่ครอบครัวของเฉิงเหยียนชิงเห็นคลิปนั้นก็โพสต์ตัดสัมพันธ์กับเธอทันที และออกเงินให้แม้แต่แดงเดียวฉินเจิ้งใช้มาตรการหลบเลี่ยง ไม่มาร่วมพิจารณาคดีของศาล ได้แต่เก็บตัวทำงานอยู่ในบริษัททั้งวันทั้งคืนเพราะติดต่อฉันไม่ได้ เขาจึงใช้เพจออฟฟิเชียลเป็นไทม์ไลน์“หลานหลาน วันนี้ผมทำงานสิบสี่ชั่วโมงอีกแล้ว! ชมผมเร็วเข้า!”“หลานหลาน ผลประกอบการของบริษัทในเดือนนี้เพิ่มขึ้นสิบเปอร์เซ็นต์
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 9
ฉันมองสายลมพัดซู่ ๆ อยู่นอกหน้าต่างแล้วยิ้มอย่างเยือกเย็นในใจสิ่งของมูลค่าสี่สิบล้านถูกทำลายจนยับเยิน จะคืนก็คืนไม่ได้ งั้นถือว่าเป็นกรรมที่ฉินเจิ้งและแม่สามีต้องชดใช้ละกันต่อไปถึงตาฉินเจิ้งกับเดรัจฉานคนนั้นแล้วทุกคนในหมู่บ้านต้องชดใช้ จะไม่มีใครหนีพ้นไปได้แม้แต่คนเดียวฉันส่งคลิปทั้งหมดในกล้องวงจรปิดครั้งนี้ รวมถึงผลการประเมินความพิการออกไปแม้ว่าการปรากฏตัวของเฉิงเหยียนชิงจะเหนือความคาดหมายของฉันจริง แต่การเดินทางไปบ้านเกิดของฉินเจิ้งเที่ยวนี้เป็นแผนการที่ฉันวางเอาไว้แต่แรกแล้วเนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดเรื่องในงานแต่งครั้งที่แล้วในหมู่บ้านไม่มีกล้องวงจรปิด ฉันจึงไม่สามารถหาหลักฐานมาพิสูจน์ได้ว่าใครมีส่วนเกี่ยวข้องบ้างการกลับบ้านครั้งนี้ อย่างแรกเพื่อมาเอามือถือของแม่สามี สองคือเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดฝัน ฉันตัดสินใจเอาตัวเข้าแลก สร้างสถานการณ์ให้พวกเขาทำผิดซ้ำอีกครั้งแต่ครั้งนี้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ถูกกล้องวงจรปิดความละเอียดสูงบันทึกไว้หมดแล้วฉันคิดไม่ถึงว่าจะได้คนโง่อย่างเฉิงเหยียนชิงมาด้วยอีกคนฉันสงสัยจริง ๆ ว่าฉินเจิ้งชอบเธอได้ยังไงได้แต่พูดว่าว่าฉินเ
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 8
เมื่อเขาเห็นสภาพของฉัน เขาถึงกับชะงักอย่างไม่อยากเชื่อสายตาฉันปิดหน้าตามสัญชาตญาณทันทีดูเหมือนว่าฉันไม่มีหน้าพบฉินเจิ้งแล้วฉินเจิ้งตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนจะวิ่งเข้ามาคลุมเสื้อบนตัวของฉัน“ฉินเจิ้ง คุณรู้ใช่ไหมว่าหมู่บ้านของคุณมีประเพณีหยอกเพื่อนเจ้าสาวมาตลอด?”ฉันยิ้มอย่างขมขื่นในอ้อมกอดของฉินเจิ้ง และถามเขาฉินเจิ้งไหล่ตก ก่อนจะขยับตัวไปด้านหลังด้วยจิตใต้สำนึก เพื่อรักษาระยะห่างกับฉัน“หลานหลาน คุณฉลาดขนาดนั้น ผมนึกว่าคุณน่าจะหนีเอาตัวรอดได้”ฉินเจิ้งเม้มปาก น้ำเสียงของเขาราบเรียบไร้ความรู้สึกฉันเรียกผู้ช่วยมาแล้ว ฉินเจิ้งช่วยอุ้มฉันขึ้นรถผู้ช่วยมองฉันด้วยสีหน้าเป็นห่วง “พี่หลานหลาน พวกเราไปลงบันทึกประจำวันกันเถอะ จะให้คนพวกนี้รังแกไม่ได้!”ฉินเจิ้งตัดบทผู้ช่วย แล้วมองฉันด้วยสายตาที่สับสน“หลานหลาน ถ้าคุณไปแจ้งความตอนนี้ ผมจะติดรากแหไปด้วยนะ”“ถ้าผมติดรากแห แม่ผมต้องแชร์ภาพหลุดของคุณลงโซเชียลแน่ คุณคิดว่ายังจะมีใครอยากได้คุณอีกไหม?”ฉันตะลึงงัน แล้วหันไปมองฉินเจิ้งน้ำเสียงของฉินเจิ้งอ่อนลงแล้ว ดูพยายามปลอบใจฉัน“หลานหลาน ผมไม่รังเกียจคุณหรอก เรื่องในวันนี้เราจะคิดซะว
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 7
ทันใดนั้นในกลุ่มคนก็เกิดการจลาจลขึ้น หลังจากที่ผู้ชายเหล่านั้นเห็นหน้าของฉันชัด รอยยิ้มมุ่งร้ายก็ปรากฏขึ้นมาทันที“ในที่สุดก็หาพวกเธอเจอซะที เหล่าเพื่อนเจ้าสาวที่น่ารัก” คนเหล่านั้นเข้ามาประคองฉันลุกขึ้น ส่วนคนที่เหลือได้ตรงเข้าไปในเต็นท์ไม่นานพวกเขาก็พบว่าเพื่อนเจ้าสาวที่เคยอยู่ในเต็นท์เวลานี้ได้หายตัวไปแล้วฉันถูกตบอย่างแรงเพราะฉันหลบไม่ทัน จึงถูกตบจนกลิ้งไปบนพื้น ทำให้มือพลาดไปโดนตะปูที่คลึงเต็นท์อยู่ด้านข้าง เลือดสดไหลซึมผู้ชายเหล่านั้นไม่คิดจะปล่อยฉันไป ทั้งยังใช้รองเท้าสกปรกเหยียบบนตัวของฉัน“บอกมา เพื่อนเจ้าสาวเหล่านั้นไปไหน!”ฉันส่ายหน้าถ้าฉันตามพวกเธอกลับมาทรมานกันฉันเพียงเพราะพวกเธอไม่ชอบฉัน มันก็ไม่มีประโยชน์เมื่อพวกผู้ชายเห็นว่าฉันกัดริมฝีปากแน่นไม่ยอมตอบ รอยยิ้มเยือกเย็นก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนหน้า“ได้ ในเมื่อพวกเธอหนีไปแล้ว งั้นพวกเราคงต้องจัดการเพื่อนเจ้าสาวเธอแค่คนเดียว เธอเตรียมรับมือไว้ให้ดี ๆ ล่ะ!”ฉันก็ถูกลากไปกลางสนามพวกผู้ชายอ่านกติกาของเกมอย่างชอบอกชอบใจภายในสิบนาที ใครก็ตามที่สามารถรวบรวมชิ้นส่วนเสื้อผ้าบนตัวของฉันได้มากที่สุด คนนั้นก็จะได้สิท
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 6
ความรักของฉันและฉินเจิ้งเริ่มต้นเมื่อสามปีก่อน และจบลงตั้งแต่สามปีก่อนตอนที่ฉันเพิ่งรู้จักเขา ธุรกิจของฉินเจิ้งที่เพิ่งสร้างขึ้นล้มเหลว เขาจึงมักจะไปดื่มเหล้าจนเมาอยู่ในบาร์ทุกวันซึ่งในตอนที่เดินผ่านบาร์นั้น ฉินเจิ้งได้เข้ามาช่วยฉันที่กำลังถูกคนลวนลามอยู่ข้างทาง เขายืนกอดอกอยู่หน้าฉัน“ถ้าแตะต้องเธอ ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ”ฉันที่ยังเด็กนั้นไร้เดียงสามาก ไร้เดียงสาจนตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบเป็นเวลาสามปี ฉินเจิ้งเริ่มต้นธุรกิจใหม่อีกครั้งด้วยกำลังใจของฉัน จนมีฉินกรุ๊ปที่มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ในตอนนี้แต่เพราะฉันปฏิเสธการแต่งงานแบบคลุมถุงชนแล้วไปแต่งงานกับฉินเจิ้ง จนโดนพ่อแม่ไล่ออกจากบ้านในตอนนั้นเขาไม่เพียงแต่ไม่ทิ้งฉันที่เป็นลูกคนรวยตกยาก กลับยังจะดีกับฉันมากกว่าเดิมเมื่อไหร่ที่บริษัทรับพนักงานหญิงคนใหม่เข้ามา เขามักจะดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดและยื่นมือถือให้ฉันตรวจสอบเสมอ “ที่รัก คุณดูสิ ผมไม่ได้นอกใจนะ!”และทุกครั้งที่ฉันพยักหน้า เขาก็มักจะจุ๊บหน้าผากของฉัน“ขอบคุณที่รักที่เชื่อใจผม”ผู้ชายแบบนี้ เมื่อก่อนฉันยินดีอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตแต่เรื่องมันเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหนน
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 5
เมื่อฉินเจิ้งได้ยินก็หยุดชะงักทันที เพียงแวบเดียวที่เห็นภาพนั้นเขาก็เริ่มตัวสั่นเทิ้มเขาเอื้อมมือไปเก็บรูปภาพคนตายที่กระจายอยู่บนพื้นขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อเมื่อเห็นคนที่อยู่บนภาพนั้นเป็นแม่แท้ ๆ ของเขา ฉินเจิ้งก็แทบยืนไม่ไหว“คุณว่ายังไงนะ?”“ทำไมถึงเป็นแม่ของผม...ทำไมจู่ ๆ ....แม่ของผมเกิดเรื่องทำไมถึงไม่มีใครบอกผม?”ฉินเจิ้งรับความกระทบกระเทือนไม่ได้ กอดรูปภาพและทรุดลงนั่งร้องไห้บนพื้น เศษกระจกที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ได้เจาะทะลุชุดสูทราคาแพงของเขาเข้าไปบาดผิวหนังของเขาจนเลือดซึมแต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึก ยังคงกอดรูปภาพนั้นไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็พยายามกดโทรหาแม่ของตัวเองอย่างไม่ลดละ“หมายเลขที่ท่านเรียก ยังไม่เปิดใช้บริการ...”“หมายเลขที่ท่านเรียก ยังไม่เปิดใช้บริการ...”ฉันล้วงหยิบใบอนุญาตเผาศพออกมาโยนใส่หน้าของเขา มองเขาและพูดอย่างชัด ๆ ว่า “แม่ตกจากบันไดเมื่อสามวันก่อน หมอช่วยไว้ไม่ได้”“ญาติของคุณติดต่อคุณไม่ได้ จึงโทรมาหาฉัน ให้ฉันมาจัดการงานศพให้ครอบครัวของคุณแทนคุณ”เฉิงเหยียนชิงตื่นตระหนก รีบเข้าไปคว้ามือของฉินเจิ้งเตรียมกลับ แต่กลับถูกฉินเจิ้งสะบัดทิ้งฉินเจิ้งตะ
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 4
โกศใส่กระดูกกระแทกพื้นแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับไม่ถ้วน โมราและหยกที่ฝังอยู่บนตัวโกศกลิ้งไปบนพื้น ขี้เถ้าฟุ้งกระจายเต็มห้อง ทุกคนรีบปิดจมูกและปากทันทีบรรดาญาติที่กำลังทะเลาะกันอยู่ก็ต้องหยุดชะงัก เหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าถ้าอยู่ที่นี่ต่อต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ ๆ จึงพากันหนีไปคนละทิศคนละทางมีแค่เฉิงเหยียนชิงที่ยังคงด่ากราดเสียงดัง“นังเจ้าเล่ห์ ฉันขอสาปเธอให้ไม่ได้ตายดีเหมือนกับแม่ของเธอ! ตายเหมือนผีไม่มีศาล!”“ใครไม่ได้ตายดี?”ในขณะที่เฉิงเหยียนชิงกำลังด่าติดลมบน ฉินเจิ้งก็เข้ามาฉินเจิ้งเดินขมวดคิ้วเข้ามาในห้อง ท่าทางของเขาดูหงุดหงิดราวกับถูกบังคับให้มา“เฉินหลาน คุณคงไม่ได้จงใจแต่งเรื่องขึ้นมาเพื่อเจอผมหรอกนะ แม่ยายของผมเสียไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ?”ยังไม่ทันสิ้นสุดเสียง น้ำเสียงหวานหยดย้อยของเฉิงเหยียนชิงก็ดังขึ้นเธอปัดฝุ่นบนมือ แล้วตรงเข้าไปควงแขนของฉินเจิ้ง ก่อนจะซุกหน้าลงบนชุดสูทของเขา“ประธานฉิน ทำไมคุณเพิ่งมาคะ ฉันถูกนังบ้านนอกคนนี้รังแกจะแย่อยู่แล้ว!”เมื่อได้ยินคำว่านังบ้านนอก ฉินเจิ้งก็ขมวดคิ้วมุ่น จากนั้นก็มองมาทางฉันเมื่อเห็นฉินเจิ้งไม่สนใจฉัน เฉิงเหยียนชิ
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 3
“หาเงินจากคนตาย เธอไม่อายบ้างหรือไง? พวกเธอมันเจ้าเล่ห์กันทั้งบ้าน ถึงตายก็อย่าหวังว่าจะได้เงินของแฟนฉันสักแดงเดียว!”พูดจบ เฉิงเหยียนชิงก็สั่งให้ทุกคนทำลายข้าวของภายในห้องจนพังยับเยินฉันเพิ่งเห็นว่าคนกลุ่มใหญ่ที่เฉิงเหยียนชิงพาเข้ามาซึ่งมีจำนวนอย่างน้อยยี่สิบถึงสามสิบคน ทุกคนต่างถือไม้พลองอยู่ในมือเวลานี้รูปภาพของผู้เสียชีวิตที่แขวนอยู่บนผนังได้ถูกฟาดลงกับพื้น เศษกระจกแตกกระจายเต็มพื้นแจกันกระเบื้องมูลค่าหลายแสนที่ฉันเพิ่งซื้อมาตกแต่งบ้านเก่าล้มลงมาเป็นแถบ ๆ เศษกระเบื้องที่กระเด็นมาบาดขาของฉันจนเป็นแผลที่แรกฉันจะตะโกนห้าม แต่พอเห็นกล้องวงจรปิดแบบจับภาพเคลื่อนไหวได้ที่ติดตั้งใหม่บนผนัง ก็หยุดคำพูดเอาไว้“เฉิงเหยียนชิง มูลค่าข้าวของที่เธอทำลายเกินห้าล้านแล้วนะ ถ้าเธอชดใช้ไหว ก็ทำลายไปเถอะ”เฉิงเหยียนชิงคิดว่าฉันกำลังดูถูกเธอ จู่ ๆ จึงเดินเข้ามาตบหน้าฉันอย่างกับคนบ้า“เธอจะทำใหญ่อะไร! ทำใหญ่อะไร! เงินที่เธอใช้มันเป็นเงินของแฟนฉัน! ฉันจะทำลาย! เธอจะทำไม!”เฉิงเหยียนชิงจิกหัวของฉันแล้วลากไปตามพื้น ทำให้กระโปรงผ้าไหมของฉันถูกเศษกระเบื้องกรีดขาด เสียงขาดของผ้าดังบาดลึกเข้ามาในห
หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย บทที่ 2
ฉันถอนหายใจและปิดเครื่องคงเป็นคนน่าสงสารที่เจ็บปวดจากความรักอีกแล้วสินะ ถ้าถึงตอนนั้นมีส่วนไหนที่ฉันพอช่วยได้ฉันก็จะช่วยฉินเจิ้งยังคงไม่ตอบข้อความและไม่โทรกลับหาฉันแม่สามีถูกเผาแล้ว สุดท้ายฉันก็ต้องเป็นฝ่ายส่งข้อความหาฉินเจิ้ง “ฉันจะรอคุณอีกครึ่งวัน ถ้าคืนนี้คุณยังไม่มาอีกฉันจะฝังแล้ว”ถึงยังไงก็เป็นบ้านเก่า เก็บคนตายไว้ในบ้านนาน ๆ ก็คงไม่ดีต่อฮวงจุ้ยบรรดาญาติๆ ของฉินเจิ้งพากันจับกลุ่มเล็ก ๆ เล่นไพ่นกกระจอก โดยมีเปลือกเมล็ดแตงโมกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น ฉันตั้งใจนั่งให้ไกลจากพวกเขา เมื่อเห็นพวกเขาทำเป็นมองไม่เห็นและไม่คิดจะมาหาเรื่องฉัน ฉันจึงให้บอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าประตูสลับกันไปกินข้าวกลิ่นควันบุหรี่ที่ตลบอบอวลอยู่ในห้องทำให้ฉันปวดหัวมากฉันขมวดคิ้วแน่น ขณะกำลังจะออกไปสูดอากาศข้างนอก ก็ได้ยินเสียงโวยวายตรงเข้าหน้าประตูดังใกล้เข้ามาทุกทีทันทีที่เปิดประตู ฉันก็ชนกับเฉิงเหยียนชิงอย่างจังด้านหลังของเธอมีคนติดตามเจ็ดถึงแปดคน มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งถือไม้กระบอง เห็นได้ชัดว่ามีท่าทีจะหาเรื่องฉันตกใจเล็กน้อย “เฉิงเหยียนชิง? เธอมาทำอะไรที่นี่?”เฉิง
