Share

บทที่ 8

เมื่อเขาเห็นสภาพของฉัน เขาถึงกับชะงักอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

ฉันปิดหน้าตามสัญชาตญาณทันที

ดูเหมือนว่าฉันไม่มีหน้าพบฉินเจิ้งแล้ว

ฉินเจิ้งตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนจะวิ่งเข้ามาคลุมเสื้อบนตัวของฉัน

“ฉินเจิ้ง คุณรู้ใช่ไหมว่าหมู่บ้านของคุณมีประเพณีหยอกเพื่อนเจ้าสาวมาตลอด?”

ฉันยิ้มอย่างขมขื่นในอ้อมกอดของฉินเจิ้ง และถามเขา

ฉินเจิ้งไหล่ตก ก่อนจะขยับตัวไปด้านหลังด้วยจิตใต้สำนึก เพื่อรักษาระยะห่างกับฉัน

“หลานหลาน คุณฉลาดขนาดนั้น ผมนึกว่าคุณน่าจะหนีเอาตัวรอดได้”

ฉินเจิ้งเม้มปาก น้ำเสียงของเขาราบเรียบไร้ความรู้สึก

ฉันเรียกผู้ช่วยมาแล้ว ฉินเจิ้งช่วยอุ้มฉันขึ้นรถ

ผู้ช่วยมองฉันด้วยสีหน้าเป็นห่วง “พี่หลานหลาน พวกเราไปลงบันทึกประจำวันกันเถอะ จะให้คนพวกนี้รังแกไม่ได้!”

ฉินเจิ้งตัดบทผู้ช่วย แล้วมองฉันด้วยสายตาที่สับสน

“หลานหลาน ถ้าคุณไปแจ้งความตอนนี้ ผมจะติดรากแหไปด้วยนะ”

“ถ้าผมติดรากแห แม่ผมต้องแชร์ภาพหลุดของคุณลงโซเชียลแน่ คุณคิดว่ายังจะมีใครอยากได้คุณอีกไหม?”

ฉันตะลึงงัน แล้วหันไปมองฉินเจิ้ง

น้ำเสียงของฉินเจิ้งอ่อนลงแล้ว ดูพยายามปลอบใจฉัน

“หลานหลาน ผมไม่รังเกียจคุณหรอก เรื่องในวันนี้เราจะคิดซะว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status