บทที่ 5

แต่แล้วมันยังไงล่ะ?

ฉันหยักไหล่ สายตาที่มองเธอเปี่ยมไปด้วยความหยอกล้อ “คราบสกปรกนี้ เธอล้างไม่สะอาดไปทั้งชีวิตหรอก”

“ตราบใดที่เธอยังยืนอยู่บนเวที ก็จะมีแอนตี้ขุดเรื่องที่เธอเคยทำไว้ขึ้นมา”

“หากการปิดปากได้ผล เธอจะไม่เสียแฟนคลับสี่แสนคนไปในชั่วข้ามคืน”

คำพูดนี้แทงจุดปวดของเธอเข้าอย่างจัง

สีหน้าของเหออี๋เย็นชาลงขีดสุด เธอส่งสายตาให้คนในวงที่เหลือ

คนเหล่านั้นเข้าใจทันที รีบปิดประตูห้องแต่งตัว และมาล้อมฉันไว้

ห้องแต่งตัวไม่มีกล้องวงจรปิด การใช้ความรุนแรงในกลุ่มเล็กๆ แบบนี้เป็นวิธีที่พบเห็นได้ทั่วไป

ชาติก่อนฉันต้องกล้ำกลืนความขมขื่นแบบนี้

แต่ตอนนี้ ใครจะกลัวกัน?

ครั้นเห็นเหออี๋ยกขวดน้ำเดือดบนโต๊ะขึ้นหมายจะสาดลงบนต้นขาของฉัน

ฉันก็ยิ้มออกมา และล้วงมีดเล็กออกมาจากกระเป๋าแล้วจี้ไปที่คอเธอ

ทุกคนต่างนิ่งอึ้ง เหออี๋ยิ่งไม่กล้าขยับ

“ชอบรังแกคนอื่นไม่ใช่เหรอ?” ฉันจ้องน้ำร้อนในมือเหออี๋ เนื่องจากอารมณ์ตื่นเต้นทำให้มันหกออกมาหลายหยด

เธอชอบสาดน้ำร้อนบนส่วนลับของคนอื่นเป็นที่สุด

ตอนนี้ถึงตาตัวเธอเอง

“สาดใส่ตัวเองซะ!” ฉันกล่าวเสียงเยือกเย็น

เหออี๋มองฉันด้วยความโกรธ ไม่ค