เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 7
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-26 14:02:43ตอนที่ 7
สองวันถัดมา...
หลังจากปฐวีเดินทางมาถึงเชียงใหม่ตั้งแต่วันก่อน ชายหนุ่มได้ออกตามหาฮุ่ยจื่อที่บริษัทของเธอโดยหวังจะงอนง้อขอคืนดีกับหญิงสาว ทว่าทุกคนในบริษัทตอบแค่ว่าไม่อยู่และยังถามเซ้าซี้อีกว่าเขาเป็นใคร ปฐวีก็น้ำท่วมปากพอควร เพราะระหว่างที่คบหาฮุ่ยจื่อ เขาและเธอคบหากันแบบลับๆ และ ฮุ่ยจื่อก็ไม่อยากให้พี่ชายรู้เรื่องที่เธอแอบมีแฟน นั่นเพราะหญิงสาวมีว่าที่คู่หมั้นอยู่ที่ฮ่องกง ปฐวีจึงต้องออกมาจากบริษัทของฮุ่ยจื่อ หญิงสาวที่ตนหลอกให้รักหลอกให้หลงแล้วเฉียดหัวทิ้ง
หลังจากออกจากบริษัทมาได้ ปฐวีก็เร่งเดินทางไปมาตามหาฮุ่ยจื่อที่แมนชั่น ซึ่งเป็นสถานที่หาความสุขของเขาและเธอ ก็ได้ความว่า ฮุ่ยจื่อ ไม่ได้มาที่นานมากแล้ว ปฐวีจึงเดินทางกลับโรงแรมที่พักด้วยความหงุดหงิด เพราะไม่รู้จะติดตามหาหญิงสาวได้ที่ไหนอีก มือถือที่ใช้ติดต่อกันก็ติดต่อไม่ได้ กระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้นปฐวีจึงได้นัดให้เพื่อนออกมาพบที่ร้านกาแฟ ร้านประจำของเพื่อน
“ไงแก หายหัวไปไหนมาตั้งหลายเดือนวะ”
สิทธิ์ชัย พนักงานหนุ่มบริษัททอผ้าไหมของตระกูลถังที่เข้ามาลงทุนอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่หลายปีแล้วเนื่องจากมารดาของฮุ่ยจื่อเป็นคนไทย คนในตระกูลถังจึงได้ย้ายถิ่นฐานมาอยู่ประเทศไทยทั้งครอบครัว ก่อนที่ทายาทคนโตของตระกูลถังจะเดินทางกลับฮ่องกงเพื่อไปได้รับหน้าที่ดูแลกิจการของผู้เป็นปู่ เมื่ออายุครบยี่สิบปี
“เฮ้ย! ไอ้ปัด ถามไม่ได้ยินหรือไง กวนแต่เช้าเชียวนะเอ็ง” สิทธิชัยร้องถามเสียงขุ่น เมื่อคนถูกถามเอาแต่ยกกาแฟขึ้นจิบ อีกทั้งสายตาของเพื่อนก็จ้องไปนอกร้านราวกับมองหาของล้ำค่า
“เที่ยว” ปฐวีตอบสั้นๆ พลันสายตาก็ไปปะทะกับหญิงสาวหน้าตาสะสวยและเซ็กซี่คนหนึ่งเข้าอย่างจัง แต่หนุ่มหล่อคารมดีอย่างปฐวีแทบจะสำลักกาแฟ เมื่อสิทธิ์ชัยตบบ่าเข้าเต็มแรง
“ไอ้บ้าสิทธิ์ แกจะตบฉันทำไมวะ” ปฐวีหันมาต่อว่าอย่างเคืองๆ แล้วปรายตามองสาวสวยคนนั้นต่อ
“คุณจินนี่” สิทธิ์ชัยบอกเสียงเรียบๆ มองตาเพื่อนก็รู้ใจ ว่าเจ้าหมอนี่ตกหลุมเสน่ห์ของคุณฮุ่ยหลัน เจ้าของบริษัททอผ้าไหมแล้วแน่ๆ
“เฮ้ย! แกรู้จักเธอด้วยเหรอไอ้สิทธิ์ แล้วเธอเป็นใครมาจากไหนวะ สวยเหมือนนางเอกหนังฮ่องกงเลยว่ะ สเปกฉันมากๆ เลยว่ะไอ้สิทธิ์” ปฐวีถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แผนการตีสนิทของตนก็บังเกิดขึ้นมาทันใดเมื่อสาวหน้าสวยกำลังเดินตรงมาที่เขาและเพื่อน
“ก็รู้จัก ทำไม สนใจล่ะสิแก” สิทธิ์ชัยตอบอย่างเล่นตัว ทว่ายังไม่ทันจะถามอะไรต่อจากนั้น เขาก็เห็นปฐวีลุกขึ้นเดินตัวตรงเข้าไปหาคุณฮุ่ยหลันหรือคุณจินนี่เสียแล้ว ขณะที่ปฐวีก็เข้าไปแกล้งเดินชนสาวหน้าสวย
“อุ๊ย!” เป้าหมายของปฐวีเซเข้าสู่วงแขนทันทีจนล้มลงไปด้วยกัน แก้มขาวผ่องของฮุ่ยหลัน สวยสวยวัยยี่สิบห้าปี สัมผัสเข้ากับแผงอกกว้างของชายหนุ่มแปลกหน้าเข้าอย่างจัง ฮุ่ยหลันเกิดอาการตัวร้อนหน้าร้อนผ่าวไปชั่วขณะเมื่อได้ใกล้ชิดกับบุรุษหนุ่มแปลกหน้า สาวสวยพยายามดันตัวออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม เพราะเธอถูกเลี้ยงให้อยู่ในกรอบมาตลอด เรื่องสนิทสนมกับเพื่อนชายจึงไม่เคยเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอ
“เอ่อ...” หญิงสาวอ้ำอึ้งไป เมื่อชายหนุ่มแปลกหน้าไม่ยอมปล่อยมือจากตัวเธอ
“ขอโทษครับ ผมนี่ซุ่มซ่ามจริงๆ เลยนะครับ หรือไม่ก็คงเพราะผมเห็นหน้าสวยๆ ของคุณแน่ๆ เลยทำให้ผมตาลายมองไม่เห็นทาง” ปฐวีส่งยิ้มน่ารักมอบให้สาวหน้าสวย พานทำให้หัวใจของฮุ่ยหลันเต้นตึกตักอย่างไม่รู้สาเหตุ พวงแก้มสาวก็ซับสีเลือดสลับร้อนๆ หนาวๆ ยามที่สายตาของเขาจดจ้องมาที่เธอ
“ฉันก็ขอโทษด้วยนะคะที่เดินไม่มองทางเหมือนกัน” สาวหน้าสวยแหงนหน้าขึ้นบอกเจ้าของอ้อมกอด ก่อนก้มหน้าหนีอย่างเขินอาย
ปฐวีกดยิ้มมุมปากเพียงเล็กน้อย ก่อนจะพยุงให้สาวหน้าสวยในอ้อมกอดลุกขึ้นจนยืนได้มั่นคง สองหนุ่มสาวต่างเผลอจ้องมองกันและกันอยู่ชั่วครู่ ฮุ่ยหลันนั้นขวยเขินไม่น้อยกับการได้พบปะชายหนุ่มแปลกหน้าอย่างใกล้ชิดเช่นนี้ แต่สำหรับปฐวี...เขากำลังครุ่นคิดหาวิธีเพื่อให้ได้เธอมาครอบครองโดยเร็ววัน
“ผมจะยอมรับคำขอโทษจากคุณ ถ้าคุณให้เกียรติไปนั่งดื่มกาแฟเป็นเพื่อนผม...สักแก้ว” ปฐวีเริ่มรุกด้วยวาจาอ้อนนุ่ม พลางส่งสายตาเว้าวอนขอร้องอยู่ในที ฮุ่ยหลันอึกอักและขวยเขินหนักกว่าเดิม เธอไม่กล้ารับปากเพราะเพิ่งได้รู้จักกัน แถมเธอยังไม่รู้ชื่อแซ่ของเขาอีกด้วย
“นะครับ” ปฐวีย้ำเสียงเศร้า แล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “ผมปกรณ์ หรือปัดครับ ยินดีที่ได้รู้จัก คุณ...” มุมปากของปฐวีเผยยิ้มมีเสน่ห์ เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของหญิงสาวที่ดูจะดีใจไม่น้อยหลังจากเขาเอ่ยแนะนำตัวด้วยชื่อที่เขาก็เพิ่งจะคิดออกเมื่อครู่
“ฉัน...ฮุ่ยหลันค่ะ แต่เรียกฉันว่าจินนี่ก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ คุณปัด” หญิงสาวเอ่ยตอบเสียงหวานใส พยายามผินหน้าหลบแววตากรุ้มกริ่มของชายหนุ่ม
“ครับคุณจินนี่ แล้ว....ตกลงว่าไงครับ” ปฐวีรุกต่อ
“เอ่อ...ก็ได้ค่ะ แต่ไม่นานนะคะ คือฉันต้องรีบกลับบ้านค่ะ”ฮุ่ยหลันตอบกลับเสียงอ้อมแอ้มด้วยความเกรงใจ พลางเดินตามมือใหญ่ที่รั้งเอวของเธอ ส่วนปฐวีก็ลอบมองหน้าเพื่อนหนุ่ม พลางส่งสายตาไล่ให้ไปหาที่นั่งอื่น ส่วนเขาก็ประคองหญิงสาวเข้าไปนั่งเมื่อสิทธิชัยลุกหนีไป
“คุณจินนี่จะรับอะไรดีครับ มอคค่า คาบูชิโน ลาเต้ หรืออเมริกาโน ดีครับ ร้านที่นี่มีให้เลือกอีกหลายอย่างครับ แต่ผมว่า...คุณจินนี่ดื่มลาเต้ดีกว่านะครับ หวานนุ่มละมุนเหมือนใบหน้าของคุณ” พลางโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ฮุ่ยหลันผงะหนีด้วยความตกใจ พร้อมเสียงหัวเราะน่าฟังจากปฐวี
บทที่เกี่ยวข้อง
หลงไฟมาร ตอนที่ 8
ตอนที่ 8“คุณจินนี่ ทำเหมือนไม่ค่อยชอบผู้ชายเลยนะครับ ตกลงเป็น ลาเต้ร้อนนะครับ” หนุ่มคารมดีเอ่ยเย้า ก่อนหันไปเรียกเด็กในร้านพร้อมจัดการสั่งกาแฟให้หญิงสาว“ฉันขอโทษค่ะ คือ...ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนเป็นผู้ชายนะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นเมื่อถูกแววตากรุ้มกริ่มของเขา กลับมาจ้องมองเธอ“ถ้างั้น...ผมขอสมัครเป็นเพื่อนชายของคุณได้ไหมครับ” ปฐวีเผยยิ้มมีเสน่ห์หลังพูดจบ พานทำให้หัวใจของสาวสวยวัยยี่สิบห้าไหววูบและรู้สึกเก้อเขินอย่างบอกไม่ถูก“ได้ไหมครับ คุณจินนี่” ปฐวีทำหน้าสลด พลางเลื่อนมือไปวางทาบบนมือสวย เจ้าของมือสวยรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟแรงสูงวิ่งผ่านเธออย่างรวดเร็ว หัวใจก็พากันเต้นไม่เป็นจังหวะยามที่มือใหญ่คลึงเล่นบนมือของเธอ“ได้ไหมครับ” เจ้าของฝ่ามือใหญ่ย้ำถามเสียงนุ่มและไม่คิดจะหยุดมือที่ทั้งคลึงและลูบไล้มือสวย“เอ่อ...ก็ได้ค่ะ ฉันยินดีค่ะ” หญิงสาวเอ่ยตอบเสียงไม่มั่นคงนัก ก่อนเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนใหม่พลางยิ้มหวานต
หลงไฟมาร ตอนที่ 9
ตอนที่ 9 เกาะเหอฮวาเกาะส่วนตัวของ ถังเฟ่ยหลง นักธุรกิจหนุ่มลูกเสี้ยวไทย-ฮ่องกง วัยสามสิบห้าปี ที่ได้ซื้อเกาะแห่งนี้ไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อนจากเจ้าของเกาะคนเก่าที่ประกาศขายเกาะในจังหวัดตราด ถังเฟ่ยหลงจึงได้ตัดสินใจซื้อพร้อมทั้งเปลี่ยนชื่อเกาะเป็นชื่อของดอกไม้ที่มารดาโปรดปรานมากที่สุดคือดอกบัว เกาะเหอฮวาหรือเกาะดอกบัว จึงเป็นสถานที่พักผ่อนส่วนตัวของถังเฟ่ยหลงนับตั้งแต่บิดามารดาและน้องสาวคนโตเสียชีวิต“ตอนนี้ไอ้ปฐวี มันมุดหัวอยู่ที่ไหน” เอ่ยถามเสียงเข้ม ก่อนยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่มหลังทานอาหารเช้าเสร็จสิ้น“นายปฐวีอยู่ที่เชียงใหม่ครับคุณถัง เห็นว่าไปหาเพื่อน” กู่ฉินเอ่ยตอบตามที่ได้รับรายงานจากลูกน้องที่ให้ติดตาม แต่ลูกน้องคนดังกล่าวกลับพลาดโอกาสที่จะได้เห็นปฐวีพูดคุยอยู่กับฮุ่ยหลัน เพราะเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำเสียก่อนและกว่าจะเดินออกมา ฮุ่ยหลันก็ขอตัวกลับบ้านพักไปแล้ว“หาเพื่อน” เจ้านายหนุ่มทวนคำ คิ้วเข้มพาดโค้ง
หลงไฟมาร ตอนที่ 10
ตอนที่ 10ช่วงค่ำของวัน ปฐวีได้เดินทางมายังห้องพักของฮุ่ยหลัน โดยที่สาวสวยสั่งให้ชายหนุ่มคอยระวังตัวเวลามาหาตน ปฐวีแม้สงสัยแต่ก็ยอมทำตามความต้องการของหญิงสาว ที่บอกเหตุผลเพียงว่าไม่อยากให้คนของพี่ชายรู้ว่าเธอนัดผู้ชายมาหาที่ห้องพัก และทันทีที่ส่งสัญญาณเจ้าของห้องก็เปิดประตูออกมาต้อนรับด้วยสีหน้ากระดายอาย“คืนนี้คุณจินนี่สวยมากเลยนะครับ” หนุ่มคารมเอ่ยชมเปราะ เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องและนั่งพักบนโฟซาบุผ้าลายหลุยส์อย่างประณีตและสวยงาม“คุณปัดปากหวานกับผู้หญิงทุกคนเลยหรือเปล่าคะ” ฮุ่ยหลันเอ่ยถามขณะนำแก้วน้ำเย็นๆ วางบนโต๊ะใกล้แขกหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา“ไม่...ไม่เลยครับ ผมไม่ชอบชมใครพร่ำเพื่อ แต่วันนี้คุณสวยมาก สวยมากจริงๆ นะครับ” หนุ่มหล่อออกตัว พลางขยับเข้าไปใกล้เจ้าของห้องพัก ฮุ่ยหลันมีสีหน้าเก้อเขินปนตกใจ ก่อนจะก้มหน้าต่ำเมื่อแขกหนุ่มยื่นมือมากุมมือของเธอและยกขึ้นจุมพิต โดยที่สายตาของปฐวีจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าสวยไม่วางตา“เอ่อ...ปล่อยมือฉันเถอะค่ะคุณปัด เราจะได้ออกไปเที่ยวด้วยกัน” ฮุ่ยหลันเอ่ยขอร้องเสียงแผ่วพลิ้ว รู้สึกหัวใจเต้นแ
หลงไฟมาร ตอนที่ 11
ตอนที่ 11แผนการต่างๆ ของปฐวีหรืออีกชื่อคือ ‘ปกรณ์’ เริ่มดำเนินอย่างเชื่องช้า พร้อมรอยยิ้มประดับบนใบหน้าหล่อเหลายามก้มมองเหยื่อสาว ส่วนฮุ่ยหลัน...เธอค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมองชายหนุ่มหลังจากต้องผวาเฮือกเมื่อถูกฝ่ามือของชายหนุ่มรุกรานร่างกายที่มันเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว ทว่าเวลานี้กับถูกชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาบุกสำรวจอย่างจาบจ้วงทว่ามันไม่ได้เจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความหวามไหว ความซาบซ่าน ความอยากรู้ ความอยากเห็น เธอไม่เคยรู้เลยว่าเพียงแค่มือของเขาจะทำให้เธอร้อนผ่าวทั่วร่างได้มากขนาดนี้ ทว่าเมื่อถูกฝ่ามือร้อนของเขาลูบไล้นานๆ เข้า เธอก็รู้สึกคล้ายคนจะจมน้ำ เพราะอากาศที่ใช้หายใจมันหดหายไปเสียดื้อๆ สองมือของเธอเข้ายึดบ่ากว้างเอาไว้ ขณะที่ปฐวีกำลังส่งมอบความสุขแสนหฤหรรษ์ให้กับหญิงสาวอ่อนประสบการณ์อย่างชายชำนาญเชิง‘ฮุ่ยจื่อและฮุ่ยหลันมีส่วนคล้ายคลึงกันมากที่ไม่รู้จักความต้องการของตัวเอง’ รอยยิ้มอย่างผู้ชนะระบายเต็มใบหน้าหล่อเหลาทันทีเมื่อหวนนึกถึงหญิงสาวทั้งสอง“คุณ...ปัดคะ ฉัน....
หลงไฟมาร ตอนที่ 12
ตอนที่ 12สองสัปดาห์ถัดมา...ในช่วงค่ำของวัน หลังจากเสร็จสิ้นพิธีหมั้นในช่วงเช้าไป สำหรับการแต่งงานของ ปิ่นมุก อิทธิเชษฐ์ และนักธุรกิจหนุ่มลูกชายเพื่อนรักของบิดา เจ้าบ่าวเจ้าสาวคู่ใหม่ก็ออกมาต้อนรับแขกเหรื่อหน้างานที่ถูกจัดขึ้นกลางห้องบอลรูมของโรงแรมชื่อดัง “น้องปิ่นเหนื่อยไหมครับ” อธิป เจ้าบ่าวแสนดีและไม่เคยคิดขัดคำสั่งของบิดามารดาเอ่ยถามเจ้าสาวแสนสวยด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม พลางยิ้มให้กับเจ้าสาวคนสวย เขายอมรับว่าตกหลุมรักว่าที่เจ้าสาวตัวเองนับตั้งแต่ผู้เป็นบิดาเข้าไปเจรจาทาบทามหญิงสาว แม้ก่อนหน้านั้นจะรู้จักเจ้าสาวมาบ้างแต่ก็แค่ผิวเผินจนเขาไม่คิดว่าจะหลงรักหญิงสาว“นิดหน่อยคะพี่อธิป แล้วพี่อธิปล่ะคะ เหนื่อยไหมคะ” เจ้าสาวคนสวยยิ้มเอียงอายแล้วย้อนถาม พลางยื่นมือซับเหงื่อให้เจ้าบ่าว อธิปยิ้มอย่างปลาบปลื้ม“ไม่หรอกจ้ะ พี่ไม่เหนื่อยเลย พี่ดีใจมากต่างหากที่ได้แต่งงานกับ น้องปิ่น ทั้งที่เราไม่ค่อยได้พบกัน” อธิปว่าพลาง
หลงไฟมาร ตอนที่ 13
ตอนที่ 13“อย่าเชียวนะยัยเปรม แกก็รู้แล้วนี่ว่าพี่ชายแกหาเงินมาจ่ายดอกเบี้ยได้แล้ว แล้วอีกหน่อยก็คงหมดแล้วละ เพราะฉะนั้นลูกเปรมห้ามหนีแม่ไปไหนเด็ดขาดนะคะ ลูกรัก” ความกรุ่นโกรธจางหายไปทันทีเมื่อบุตรสาวอ้างจะหนีไปอยู่ต่างประเทศคุณปภาดาเลยรีบโอ๋“ก็ได้ค่ะคุณแม่ เปรมรักคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ ว่าแต่เมื่อไหร่เราจะได้กลับบ้านกันสักทีล่ะคะคุณแม่ เปรมอยากออกไปเที่ยวมากกว่า เอ่อ...แล้วเปรมขอเงินเพิ่มด้วยนะคะคุณแม่” บุตรสาวคนโตอ้อนพลางแบมือรอเงิน“อะไรกันยัยเปรม แม่เพิ่งจะให้ไปเองนะ” คนเป็นแม่ว่าพลางทำหน้าอ่อนอกอ่อนใจ“คุณแม่ขา เปรมรู้นะคะว่าพี่ปัดเอาเงินให้คุณแม่ตั้งหลายแสนคุณแม่ก็แบ่งให้เปรมบ้างสิคะ นะคะคุณแม่ขา แบ่งให้เปรมบ้าง อีกอย่างเดี๋ยวพี่ปัดก็เอาเงินมาให้คุณแม่อีกแหละค่ะ นะคะคุณแม่ขา” เพราะรู้วิธีประจบประแจงทำให้ปิ่นสุดาออดอ้อนคุณปภาดาแม้จะอ่อนอกอ่อนใจกับนิสัยของบุตรสาว ทว่าตัวท่านก็ไม่เคยตำหนิและให้เงินตามที่บุตรสาวขอไปในที่สุด จากนั้นสองแม่ลูกก็เดินกลับเข้าไปในงานที่แสนจ
หลงไฟมาร ตอนที 14
ตอนที 14ราวครึ่งชั่วโมงถัดมา ปิ่นมุกก็ได้แต่เหลียวมองผู้คนในรถด้วยความหวาดกลัว หลังจากคนพวกนี้พาเธอย้ายจากรถตู้สีดำเป็นรถคันหรู อีกทั้งยังหวั่นวิตกไปหมดหลังจากเธอถามอะไรไป กลุ่มคนแปลกหน้าไม่มีใครตอบเธอแม้แต่คนเดียว หญิงสาวเลยได้แต่มองสำรวจลักษณะของชายฉกรรจ์ในรถคนอย่างพินิจ เพราะด้วยลักษณะท่าทางการพูดคุยของคนพวกเหล่านี้ ดูยังไงก็ไม่ใช่คนไทย‘แล้วคนพวกนี้เป็นใคร? มาจากไหนกันแน่?’“คุณ! ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร แล้วฉันไปทำอะไรให้ ถึงถูกจับตัวมาแบบนี้ แต่ฉันมั่นใจว่าฉันไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร ได้โปรดเถอะนะ ปล่อยฉันไปเถอะ” เจ้าสาวคนสวยวิงวอนด้วยเสียงสั่นเครือ แม้เธอจะพออุ่นใจได้บ้างว่าคนพวกนี้ไม่ได้ลงมือทำร้ายเธอตอนนี้ ทว่าต่อจากนี้เธอไม่อยากคิดเลยด้วยซ้ำว่าต้องพบเจอกับอะไรบ้าง แล้วถนนหนทางที่ออกนอกเมืองเรื่อยๆ ก็ยิ่งทำให้เธอหวาดกลัว“นั่งเงียบๆไปเถอะ ถ้าคุณยังห่วงชีวิตตัวเองและชีวิตคนในครอบครัวของคุณอยู่” จินเหลียงเอ่ยเตือนเสียงเรียบ พลาง
หลงไฟมาร ตอนที่ 15
ตอนที่ 15 ซ่า!เช้าวันใหม่ภายในห้องใต้ดิน เสียงน้ำเย็นๆ กระเซ็นเข้าใส่ร่างเล็กในชุดเจ้าสาวครั้งแล้วครั้งเล่าจนเปียกมะล่อกมะแล่กไปหมด พร้อมร่างสูงใหญ่ยืนเหยียดปากยิ้มนิดๆ ส่วนปิ่นมุกพยายามพยุงตัวลุกขึ้นในอาการงัวเงียและยังงงไม่หาย ก่อนเหลียวมองหาคนสาดน้ำเย็นจัดใส่เธอ เสี้ยววินาทีก็รีบ ถอยร่นลงจากเตียงไปยืนแอบอยู่มุมห้อง ดวงตาคู่สวยสั่นระริก มือไม้ของเธอเย็นเฉียบ ความหวาดกลัวเริ่มเกาะกินใจอีกระลอก และครั้งนี้ความกลัวมากกว่าครั้งไหนๆ เพราะหลังจากตอนใกล้รุ่งของวันใหม่ เธอถูกพามาอยู่ในห้องมืดๆ แห่งนี้ แล้วทุกคนก็ปล่อยให้เธออยู่เพียงลำพัง ทว่าเวลานี้ไม่ใช่แล้ว เธอไม่ได้อยู่ตามลำพัง มีชายหนุ่มแปลกหน้ายืนอยู่ด้วยปิ่นมุกมองอย่างระแวดระวังชายหนุ่มเจ้าของรูปสูงใหญ่ ใบหน้าก็หล่อเหลาเอาการ ผิวพรรณค่อนข้างขาว สำรวจจนเกือบถ้วนถี่จึงได้รู้ว่าชายคนนี้ไม่น่าจะเป็นคนไทย หรือไม่ก็น่าจะลูกครึ่งอะไรสักอย่างแต่ไม่ใช่ทางยุโรปแน่นอน ขณะมองคนตรงหน้าอย่างสำรวจ ป
บทล่าสุด
หลงไฟมาร ตอนที่ 17
ตอนที่ 17“ฉะ...ฉัน ปละ...โอ๊ย! …” คำสั่งห้ามกลายเป็นครวญครางด้วยความเจ็บปวดแทน เมื่อถังเฟ่ยหลงละมือจากการเหนี่ยวรั้งสองมือเล็กเป็นกดฝ่ามือเคล้นคลึงทรวงอกคู่งามอย่างลงโทษ“เจ็บเหรอ งั้นก็พูดมาว่าฉันมีสิทธิ์แตะต้องผู้หญิงสกปรกอย่างเธอหรือเปล่า” ถังเฟ่ยหลงเค้นเสียงถาม ใบหน้าเครียดขึงอย่างน่ากลัว ปิ่นมุกพยายามปัดมือใหญ่ออกจากทรวงอกแต่เขาไม่ยอมปล่อย“ไม่ๆๆ พวกแกไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่เคยทำอะไรให้เลยนะ ปล่อย...ปล่อยฉัน” น้ำตาของคนอ่อนแอไหลพราก ร่างกายรูดลงไปกับผนังทันทีเมื่อถังเฟ่ยหลงปล่อยมือ เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว เพื่อเฝ้ามองหญิงสาวที่กำลังนั่งร้องไห้อย่างน่าเวทนา แต่สำหรับคนอย่างถังเฟ่ยหลงไม่คิดสงสารใคร!“หยุดคร่ำครวญได้แล้วปิ่นมุก แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ทำเนื้อตัวของเธอให้สะอาดเพื่อฉัน ฉันให้เวลาเธอแค่สิบนาทีเท่านั้น!”เขาสั่งหลังจากเดินไปเปิดประตูหน้าห้องค้างเอาไว้เพื่อออกไปจากห้องนี้แล้วให้แม่บ้านเข้ามาจัดการปรับเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ดวงต
หลงไฟมาร ตอนที่ 16
ตอนที่ 16“ไอ้ชั่ว! ปล่อยฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ช่วยด้วย!” คนถูกทารุณด้วยรสจุมพิตจาบจ้วง หวีดร้องสุดเสียง ร่างกายสั่นเทิ้มอย่างไม่รู้สาเหตุ ยามที่ฝ่ามือใหญ่กำลังบุกรุกมายังแผ่นหลังเปล่าเปลือยของตัวเอง เสียงซิปชุดแต่งงานของเธอถูกรูดลงอย่างรวดเร็ว ปิ่นมุกจึงพยายามตั้งสติแล้วขัดขืน“แก...แกจะทำอะไรฉัน” เธอร้องถามหน้าตาตื่น หวาดกลัวจนหัวใจแทบจะหยุดเต้นเสียให้ได้ ส่วนถังเฟ่ยหลงก็เหยียดปากยิ้มร้ายกาจมอบให้“ไม่นะ ไม่ ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยฉันด้วย” ปิ่นมุกละล่ำละลักร้องขอความช่วยเหลือ มือเล็กปัดป้องร่างกายสุดฤทธิ์ แต่เธอแรงเท่ามดเท่านั้นจึงถูกอีกคนจับถอดเสื้อผ้าเผยให้เห็นทรวงอกอวบใหญ่เกินตัวท้าทายสายตาคมกริบ“ฮึ! แหกปากร้องให้พอ ถ้าคิดว่าจะมีใครเข้ามาช่วยเธอได้” ถังเฟ่ยหลงงึมงำชิดเนินอก ก่อนจะผละห่างออกมาเพื่อจดจ้องความขาวเนียนและอวบอิ่ม รอยยิ้มร้ายลึกปรากฏบนมุมปากหยักหลังจากมองสำรวจจนพอใจ ร่างกายของเขาตื่นตัวเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ“ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ ป
หลงไฟมาร ตอนที่ 15
ตอนที่ 15 ซ่า!เช้าวันใหม่ภายในห้องใต้ดิน เสียงน้ำเย็นๆ กระเซ็นเข้าใส่ร่างเล็กในชุดเจ้าสาวครั้งแล้วครั้งเล่าจนเปียกมะล่อกมะแล่กไปหมด พร้อมร่างสูงใหญ่ยืนเหยียดปากยิ้มนิดๆ ส่วนปิ่นมุกพยายามพยุงตัวลุกขึ้นในอาการงัวเงียและยังงงไม่หาย ก่อนเหลียวมองหาคนสาดน้ำเย็นจัดใส่เธอ เสี้ยววินาทีก็รีบ ถอยร่นลงจากเตียงไปยืนแอบอยู่มุมห้อง ดวงตาคู่สวยสั่นระริก มือไม้ของเธอเย็นเฉียบ ความหวาดกลัวเริ่มเกาะกินใจอีกระลอก และครั้งนี้ความกลัวมากกว่าครั้งไหนๆ เพราะหลังจากตอนใกล้รุ่งของวันใหม่ เธอถูกพามาอยู่ในห้องมืดๆ แห่งนี้ แล้วทุกคนก็ปล่อยให้เธออยู่เพียงลำพัง ทว่าเวลานี้ไม่ใช่แล้ว เธอไม่ได้อยู่ตามลำพัง มีชายหนุ่มแปลกหน้ายืนอยู่ด้วยปิ่นมุกมองอย่างระแวดระวังชายหนุ่มเจ้าของรูปสูงใหญ่ ใบหน้าก็หล่อเหลาเอาการ ผิวพรรณค่อนข้างขาว สำรวจจนเกือบถ้วนถี่จึงได้รู้ว่าชายคนนี้ไม่น่าจะเป็นคนไทย หรือไม่ก็น่าจะลูกครึ่งอะไรสักอย่างแต่ไม่ใช่ทางยุโรปแน่นอน ขณะมองคนตรงหน้าอย่างสำรวจ ป
หลงไฟมาร ตอนที 14
ตอนที 14ราวครึ่งชั่วโมงถัดมา ปิ่นมุกก็ได้แต่เหลียวมองผู้คนในรถด้วยความหวาดกลัว หลังจากคนพวกนี้พาเธอย้ายจากรถตู้สีดำเป็นรถคันหรู อีกทั้งยังหวั่นวิตกไปหมดหลังจากเธอถามอะไรไป กลุ่มคนแปลกหน้าไม่มีใครตอบเธอแม้แต่คนเดียว หญิงสาวเลยได้แต่มองสำรวจลักษณะของชายฉกรรจ์ในรถคนอย่างพินิจ เพราะด้วยลักษณะท่าทางการพูดคุยของคนพวกเหล่านี้ ดูยังไงก็ไม่ใช่คนไทย‘แล้วคนพวกนี้เป็นใคร? มาจากไหนกันแน่?’“คุณ! ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร แล้วฉันไปทำอะไรให้ ถึงถูกจับตัวมาแบบนี้ แต่ฉันมั่นใจว่าฉันไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร ได้โปรดเถอะนะ ปล่อยฉันไปเถอะ” เจ้าสาวคนสวยวิงวอนด้วยเสียงสั่นเครือ แม้เธอจะพออุ่นใจได้บ้างว่าคนพวกนี้ไม่ได้ลงมือทำร้ายเธอตอนนี้ ทว่าต่อจากนี้เธอไม่อยากคิดเลยด้วยซ้ำว่าต้องพบเจอกับอะไรบ้าง แล้วถนนหนทางที่ออกนอกเมืองเรื่อยๆ ก็ยิ่งทำให้เธอหวาดกลัว“นั่งเงียบๆไปเถอะ ถ้าคุณยังห่วงชีวิตตัวเองและชีวิตคนในครอบครัวของคุณอยู่” จินเหลียงเอ่ยเตือนเสียงเรียบ พลาง
หลงไฟมาร ตอนที่ 13
ตอนที่ 13“อย่าเชียวนะยัยเปรม แกก็รู้แล้วนี่ว่าพี่ชายแกหาเงินมาจ่ายดอกเบี้ยได้แล้ว แล้วอีกหน่อยก็คงหมดแล้วละ เพราะฉะนั้นลูกเปรมห้ามหนีแม่ไปไหนเด็ดขาดนะคะ ลูกรัก” ความกรุ่นโกรธจางหายไปทันทีเมื่อบุตรสาวอ้างจะหนีไปอยู่ต่างประเทศคุณปภาดาเลยรีบโอ๋“ก็ได้ค่ะคุณแม่ เปรมรักคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ ว่าแต่เมื่อไหร่เราจะได้กลับบ้านกันสักทีล่ะคะคุณแม่ เปรมอยากออกไปเที่ยวมากกว่า เอ่อ...แล้วเปรมขอเงินเพิ่มด้วยนะคะคุณแม่” บุตรสาวคนโตอ้อนพลางแบมือรอเงิน“อะไรกันยัยเปรม แม่เพิ่งจะให้ไปเองนะ” คนเป็นแม่ว่าพลางทำหน้าอ่อนอกอ่อนใจ“คุณแม่ขา เปรมรู้นะคะว่าพี่ปัดเอาเงินให้คุณแม่ตั้งหลายแสนคุณแม่ก็แบ่งให้เปรมบ้างสิคะ นะคะคุณแม่ขา แบ่งให้เปรมบ้าง อีกอย่างเดี๋ยวพี่ปัดก็เอาเงินมาให้คุณแม่อีกแหละค่ะ นะคะคุณแม่ขา” เพราะรู้วิธีประจบประแจงทำให้ปิ่นสุดาออดอ้อนคุณปภาดาแม้จะอ่อนอกอ่อนใจกับนิสัยของบุตรสาว ทว่าตัวท่านก็ไม่เคยตำหนิและให้เงินตามที่บุตรสาวขอไปในที่สุด จากนั้นสองแม่ลูกก็เดินกลับเข้าไปในงานที่แสนจ
หลงไฟมาร ตอนที่ 12
ตอนที่ 12สองสัปดาห์ถัดมา...ในช่วงค่ำของวัน หลังจากเสร็จสิ้นพิธีหมั้นในช่วงเช้าไป สำหรับการแต่งงานของ ปิ่นมุก อิทธิเชษฐ์ และนักธุรกิจหนุ่มลูกชายเพื่อนรักของบิดา เจ้าบ่าวเจ้าสาวคู่ใหม่ก็ออกมาต้อนรับแขกเหรื่อหน้างานที่ถูกจัดขึ้นกลางห้องบอลรูมของโรงแรมชื่อดัง “น้องปิ่นเหนื่อยไหมครับ” อธิป เจ้าบ่าวแสนดีและไม่เคยคิดขัดคำสั่งของบิดามารดาเอ่ยถามเจ้าสาวแสนสวยด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม พลางยิ้มให้กับเจ้าสาวคนสวย เขายอมรับว่าตกหลุมรักว่าที่เจ้าสาวตัวเองนับตั้งแต่ผู้เป็นบิดาเข้าไปเจรจาทาบทามหญิงสาว แม้ก่อนหน้านั้นจะรู้จักเจ้าสาวมาบ้างแต่ก็แค่ผิวเผินจนเขาไม่คิดว่าจะหลงรักหญิงสาว“นิดหน่อยคะพี่อธิป แล้วพี่อธิปล่ะคะ เหนื่อยไหมคะ” เจ้าสาวคนสวยยิ้มเอียงอายแล้วย้อนถาม พลางยื่นมือซับเหงื่อให้เจ้าบ่าว อธิปยิ้มอย่างปลาบปลื้ม“ไม่หรอกจ้ะ พี่ไม่เหนื่อยเลย พี่ดีใจมากต่างหากที่ได้แต่งงานกับ น้องปิ่น ทั้งที่เราไม่ค่อยได้พบกัน” อธิปว่าพลาง
หลงไฟมาร ตอนที่ 11
ตอนที่ 11แผนการต่างๆ ของปฐวีหรืออีกชื่อคือ ‘ปกรณ์’ เริ่มดำเนินอย่างเชื่องช้า พร้อมรอยยิ้มประดับบนใบหน้าหล่อเหลายามก้มมองเหยื่อสาว ส่วนฮุ่ยหลัน...เธอค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมองชายหนุ่มหลังจากต้องผวาเฮือกเมื่อถูกฝ่ามือของชายหนุ่มรุกรานร่างกายที่มันเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว ทว่าเวลานี้กับถูกชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาบุกสำรวจอย่างจาบจ้วงทว่ามันไม่ได้เจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความหวามไหว ความซาบซ่าน ความอยากรู้ ความอยากเห็น เธอไม่เคยรู้เลยว่าเพียงแค่มือของเขาจะทำให้เธอร้อนผ่าวทั่วร่างได้มากขนาดนี้ ทว่าเมื่อถูกฝ่ามือร้อนของเขาลูบไล้นานๆ เข้า เธอก็รู้สึกคล้ายคนจะจมน้ำ เพราะอากาศที่ใช้หายใจมันหดหายไปเสียดื้อๆ สองมือของเธอเข้ายึดบ่ากว้างเอาไว้ ขณะที่ปฐวีกำลังส่งมอบความสุขแสนหฤหรรษ์ให้กับหญิงสาวอ่อนประสบการณ์อย่างชายชำนาญเชิง‘ฮุ่ยจื่อและฮุ่ยหลันมีส่วนคล้ายคลึงกันมากที่ไม่รู้จักความต้องการของตัวเอง’ รอยยิ้มอย่างผู้ชนะระบายเต็มใบหน้าหล่อเหลาทันทีเมื่อหวนนึกถึงหญิงสาวทั้งสอง“คุณ...ปัดคะ ฉัน....
หลงไฟมาร ตอนที่ 10
ตอนที่ 10ช่วงค่ำของวัน ปฐวีได้เดินทางมายังห้องพักของฮุ่ยหลัน โดยที่สาวสวยสั่งให้ชายหนุ่มคอยระวังตัวเวลามาหาตน ปฐวีแม้สงสัยแต่ก็ยอมทำตามความต้องการของหญิงสาว ที่บอกเหตุผลเพียงว่าไม่อยากให้คนของพี่ชายรู้ว่าเธอนัดผู้ชายมาหาที่ห้องพัก และทันทีที่ส่งสัญญาณเจ้าของห้องก็เปิดประตูออกมาต้อนรับด้วยสีหน้ากระดายอาย“คืนนี้คุณจินนี่สวยมากเลยนะครับ” หนุ่มคารมเอ่ยชมเปราะ เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องและนั่งพักบนโฟซาบุผ้าลายหลุยส์อย่างประณีตและสวยงาม“คุณปัดปากหวานกับผู้หญิงทุกคนเลยหรือเปล่าคะ” ฮุ่ยหลันเอ่ยถามขณะนำแก้วน้ำเย็นๆ วางบนโต๊ะใกล้แขกหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา“ไม่...ไม่เลยครับ ผมไม่ชอบชมใครพร่ำเพื่อ แต่วันนี้คุณสวยมาก สวยมากจริงๆ นะครับ” หนุ่มหล่อออกตัว พลางขยับเข้าไปใกล้เจ้าของห้องพัก ฮุ่ยหลันมีสีหน้าเก้อเขินปนตกใจ ก่อนจะก้มหน้าต่ำเมื่อแขกหนุ่มยื่นมือมากุมมือของเธอและยกขึ้นจุมพิต โดยที่สายตาของปฐวีจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าสวยไม่วางตา“เอ่อ...ปล่อยมือฉันเถอะค่ะคุณปัด เราจะได้ออกไปเที่ยวด้วยกัน” ฮุ่ยหลันเอ่ยขอร้องเสียงแผ่วพลิ้ว รู้สึกหัวใจเต้นแ
หลงไฟมาร ตอนที่ 9
ตอนที่ 9 เกาะเหอฮวาเกาะส่วนตัวของ ถังเฟ่ยหลง นักธุรกิจหนุ่มลูกเสี้ยวไทย-ฮ่องกง วัยสามสิบห้าปี ที่ได้ซื้อเกาะแห่งนี้ไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อนจากเจ้าของเกาะคนเก่าที่ประกาศขายเกาะในจังหวัดตราด ถังเฟ่ยหลงจึงได้ตัดสินใจซื้อพร้อมทั้งเปลี่ยนชื่อเกาะเป็นชื่อของดอกไม้ที่มารดาโปรดปรานมากที่สุดคือดอกบัว เกาะเหอฮวาหรือเกาะดอกบัว จึงเป็นสถานที่พักผ่อนส่วนตัวของถังเฟ่ยหลงนับตั้งแต่บิดามารดาและน้องสาวคนโตเสียชีวิต“ตอนนี้ไอ้ปฐวี มันมุดหัวอยู่ที่ไหน” เอ่ยถามเสียงเข้ม ก่อนยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่มหลังทานอาหารเช้าเสร็จสิ้น“นายปฐวีอยู่ที่เชียงใหม่ครับคุณถัง เห็นว่าไปหาเพื่อน” กู่ฉินเอ่ยตอบตามที่ได้รับรายงานจากลูกน้องที่ให้ติดตาม แต่ลูกน้องคนดังกล่าวกลับพลาดโอกาสที่จะได้เห็นปฐวีพูดคุยอยู่กับฮุ่ยหลัน เพราะเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำเสียก่อนและกว่าจะเดินออกมา ฮุ่ยหลันก็ขอตัวกลับบ้านพักไปแล้ว“หาเพื่อน” เจ้านายหนุ่มทวนคำ คิ้วเข้มพาดโค้ง
