ตอนที่ 7

 ตอนที่ 7

สองวันถัดมา...

หลังจากปฐวีเดินทางมาถึงเชียงใหม่ตั้งแต่วันก่อน ชายหนุ่มได้ออกตามหาฮุ่ยจื่อที่บริษัทของเธอโดยหวังจะงอนง้อขอคืนดีกับหญิงสาว ทว่าทุกคนในบริษัทตอบแค่ว่าไม่อยู่และยังถามเซ้าซี้อีกว่าเขาเป็นใคร ปฐวีก็น้ำท่วมปากพอควร เพราะระหว่างที่คบหาฮุ่ยจื่อ เขาและเธอคบหากันแบบลับๆ และ     ฮุ่ยจื่อก็ไม่อยากให้พี่ชายรู้เรื่องที่เธอแอบมีแฟน นั่นเพราะหญิงสาวมีว่าที่คู่หมั้นอยู่ที่ฮ่องกง ปฐวีจึงต้องออกมาจากบริษัทของฮุ่ยจื่อ หญิงสาวที่ตนหลอกให้รักหลอกให้หลงแล้วเฉียดหัวทิ้ง

หลังจากออกจากบริษัทมาได้ ปฐวีก็เร่งเดินทางไปมาตามหาฮุ่ยจื่อที่แมนชั่น ซึ่งเป็นสถานที่หาความสุขของเขาและเธอ ก็ได้ความว่า ฮุ่ยจื่อ ไม่ได้มาที่นานมากแล้ว ปฐวีจึงเดินทางกลับโรงแรมที่พักด้วยความหงุดหงิด เพราะไม่รู้จะติดตามหาหญิงสาวได้ที่ไหนอีก มือถือที่ใช้ติดต่อกันก็ติดต่อไม่ได้ กระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้นปฐวีจึงได้นัดให้เพื่อนออกมาพบที่ร้านกาแฟ ร้านประจำของเพื่อน

“ไงแก หายหัวไปไหนมาตั้งหลายเดือนวะ”

สิทธิ์ชัย พนักงานหนุ่มบริษัททอผ้าไหมของตระกูลถังที่เข้ามาลงทุนอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่หลายปีแล้วเนื่องจากมารดาของฮุ่ยจื่อเป็นคนไทย คนในตระกูลถังจึงได้ย้ายถิ่นฐานมาอยู่ประเทศไทยทั้งครอบครัว ก่อนที่ทายาทคนโตของตระกูลถังจะเดินทางกลับฮ่องกงเพื่อไปได้รับหน้าที่ดูแลกิจการของผู้เป็นปู่ เมื่ออายุครบยี่สิบปี

“เฮ้ย! ไอ้ปัด ถามไม่ได้ยินหรือไง กวนแต่เช้าเชียวนะเอ็ง” สิทธิชัยร้องถามเสียงขุ่น เมื่อคนถูกถามเอาแต่ยกกาแฟขึ้นจิบ อีกทั้งสายตาของเพื่อนก็จ้องไปนอกร้านราวกับมองหาของล้ำค่า

“เที่ยว” ปฐวีตอบสั้นๆ พลันสายตาก็ไปปะทะกับหญิงสาวหน้าตาสะสวยและเซ็กซี่คนหนึ่งเข้าอย่างจัง แต่หนุ่มหล่อคารมดีอย่างปฐวีแทบจะสำลักกาแฟ เมื่อสิทธิ์ชัยตบบ่าเข้าเต็มแรง

“ไอ้บ้าสิทธิ์ แกจะตบฉันทำไมวะ” ปฐวีหันมาต่อว่าอย่างเคืองๆ แล้วปรายตามองสาวสวยคนนั้นต่อ

“คุณจินนี่” สิทธิ์ชัยบอกเสียงเรียบๆ มองตาเพื่อนก็รู้ใจ ว่าเจ้าหมอนี่ตกหลุมเสน่ห์ของคุณฮุ่ยหลัน เจ้าของบริษัททอผ้าไหมแล้วแน่ๆ

“เฮ้ย! แกรู้จักเธอด้วยเหรอไอ้สิทธิ์ แล้วเธอเป็นใครมาจากไหนวะ สวยเหมือนนางเอกหนังฮ่องกงเลยว่ะ สเปกฉันมากๆ เลยว่ะไอ้สิทธิ์” ปฐวีถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แผนการตีสนิทของตนก็บังเกิดขึ้นมาทันใดเมื่อสาวหน้าสวยกำลังเดินตรงมาที่เขาและเพื่อน

“ก็รู้จัก ทำไม สนใจล่ะสิแก” สิทธิ์ชัยตอบอย่างเล่นตัว ทว่ายังไม่ทันจะถามอะไรต่อจากนั้น เขาก็เห็นปฐวีลุกขึ้นเดินตัวตรงเข้าไปหาคุณฮุ่ยหลันหรือคุณจินนี่เสียแล้ว ขณะที่ปฐวีก็เข้าไปแกล้งเดินชนสาวหน้าสวย

“อุ๊ย!” เป้าหมายของปฐวีเซเข้าสู่วงแขนทันทีจนล้มลงไปด้วยกัน แก้มขาวผ่องของฮุ่ยหลัน สวยสวยวัยยี่สิบห้าปี สัมผัสเข้ากับแผงอกกว้างของชายหนุ่มแปลกหน้าเข้าอย่างจัง ฮุ่ยหลันเกิดอาการตัวร้อนหน้าร้อนผ่าวไปชั่วขณะเมื่อได้ใกล้ชิดกับบุรุษหนุ่มแปลกหน้า สาวสวยพยายามดันตัวออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม เพราะเธอถูกเลี้ยงให้อยู่ในกรอบมาตลอด เรื่องสนิทสนมกับเพื่อนชายจึงไม่เคยเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอ

“เอ่อ...” หญิงสาวอ้ำอึ้งไป เมื่อชายหนุ่มแปลกหน้าไม่ยอมปล่อยมือจากตัวเธอ

“ขอโทษครับ ผมนี่ซุ่มซ่ามจริงๆ เลยนะครับ หรือไม่ก็คงเพราะผมเห็นหน้าสวยๆ ของคุณแน่ๆ เลยทำให้ผมตาลายมองไม่เห็นทาง” ปฐวีส่งยิ้มน่ารักมอบให้สาวหน้าสวย พานทำให้หัวใจของฮุ่ยหลันเต้นตึกตักอย่างไม่รู้สาเหตุ พวงแก้มสาวก็ซับสีเลือดสลับร้อนๆ หนาวๆ ยามที่สายตาของเขาจดจ้องมาที่เธอ

“ฉันก็ขอโทษด้วยนะคะที่เดินไม่มองทางเหมือนกัน” สาวหน้าสวยแหงนหน้าขึ้นบอกเจ้าของอ้อมกอด ก่อนก้มหน้าหนีอย่างเขินอาย

ปฐวีกดยิ้มมุมปากเพียงเล็กน้อย ก่อนจะพยุงให้สาวหน้าสวยในอ้อมกอดลุกขึ้นจนยืนได้มั่นคง สองหนุ่มสาวต่างเผลอจ้องมองกันและกันอยู่ชั่วครู่ ฮุ่ยหลันนั้นขวยเขินไม่น้อยกับการได้พบปะชายหนุ่มแปลกหน้าอย่างใกล้ชิดเช่นนี้ แต่สำหรับปฐวี...เขากำลังครุ่นคิดหาวิธีเพื่อให้ได้เธอมาครอบครองโดยเร็ววัน

“ผมจะยอมรับคำขอโทษจากคุณ ถ้าคุณให้เกียรติไปนั่งดื่มกาแฟเป็นเพื่อนผม...สักแก้ว” ปฐวีเริ่มรุกด้วยวาจาอ้อนนุ่ม พลางส่งสายตาเว้าวอนขอร้องอยู่ในที ฮุ่ยหลันอึกอักและขวยเขินหนักกว่าเดิม เธอไม่กล้ารับปากเพราะเพิ่งได้รู้จักกัน แถมเธอยังไม่รู้ชื่อแซ่ของเขาอีกด้วย

“นะครับ” ปฐวีย้ำเสียงเศร้า แล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “ผมปกรณ์ หรือปัดครับ ยินดีที่ได้รู้จัก คุณ...” มุมปากของปฐวีเผยยิ้มมีเสน่ห์ เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของหญิงสาวที่ดูจะดีใจไม่น้อยหลังจากเขาเอ่ยแนะนำตัวด้วยชื่อที่เขาก็เพิ่งจะคิดออกเมื่อครู่

“ฉัน...ฮุ่ยหลันค่ะ แต่เรียกฉันว่าจินนี่ก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ คุณปัด” หญิงสาวเอ่ยตอบเสียงหวานใส พยายามผินหน้าหลบแววตากรุ้มกริ่มของชายหนุ่ม

“ครับคุณจินนี่ แล้ว....ตกลงว่าไงครับ” ปฐวีรุกต่อ

“เอ่อ...ก็ได้ค่ะ แต่ไม่นานนะคะ คือฉันต้องรีบกลับบ้านค่ะ”ฮุ่ยหลันตอบกลับเสียงอ้อมแอ้มด้วยความเกรงใจ พลางเดินตามมือใหญ่ที่รั้งเอวของเธอ ส่วนปฐวีก็ลอบมองหน้าเพื่อนหนุ่ม พลางส่งสายตาไล่ให้ไปหาที่นั่งอื่น ส่วนเขาก็ประคองหญิงสาวเข้าไปนั่งเมื่อสิทธิชัยลุกหนีไป

“คุณจินนี่จะรับอะไรดีครับ มอคค่า คาบูชิโน ลาเต้ หรืออเมริกาโน  ดีครับ ร้านที่นี่มีให้เลือกอีกหลายอย่างครับ แต่ผมว่า...คุณจินนี่ดื่มลาเต้ดีกว่านะครับ หวานนุ่มละมุนเหมือนใบหน้าของคุณ” พลางโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ฮุ่ยหลันผงะหนีด้วยความตกใจ พร้อมเสียงหัวเราะน่าฟังจากปฐวี