LOGINShare
บทที่ 20
Last Updated:
2025-03-27 16:01:01
Related chapters
หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 21
“ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ ก่อนจะกลับไปนั่งจิบกาแฟต่อ ซึ่งเป็นจังหวะที่แม่บ้านเข็นอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้ดรินทร์พอดี กับข้าวคนป่วยก็จะดูจืดๆ เหมือนโรงพยาบาลทั่วๆ ไป นั่นจึงทำให้ดรินทร์ไม่ค่อยเจริญอาหารสักเท่าไหร่“กินแค่นี้จะหายได้ยังไง”“ไม่อร่อยนี่คะ”“ไหนพี่ชิมหน่อย” “อุ๊ย!” ดรินทร์อุทานออกมา เมื่อจู่ๆ ปุณณ์ก็คว้าช้อนไปจากมือเธอ แล้วตักอาหารบนถาดเข้าปากเพื่อชิมรสชาติ ก่อนจะนิ่วหน้าบ่งบอกถึงความไม่ถูกปากอีกคนแต่สิ่งที่ทำให้ดรินทร์หน้าแดงก่ำขึ้นมาคือการที่ปุณณ์ใช้ช้อนคันเดียวกับเธอ มันทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ ที่เขาไม่รังเกียจมัน แถมยังรู้สึกเหมือนถูกเขา...จูบ“ไม่อร่อยจริงด้วย งั้นเดี๋ยวพี่ลงไปสั่งข้าวต้มปลาที่ร้านอาหารข้างล่างโรงพยาบาลให้” เอ่ยจบปุณณ์ก็ออกไปทันที ไม่เปิดโอกาสให้ ดรินทร์ได้แย้งแต่อย่างใด“คนอะไร เดาอารมณ์ยากจริง” แม้จะบ่นออกไปแบบนั้น แต่ ดรินทร์กลับไม่ได้รู้สึกอึดอัดกับการได้อยู่ใกล้ชิดกับปุณณ์อย่างในตอนแรกๆ เธอยังคงจำความรู้สึกตอนที่เขาอุ้มเธอมาส่งโรงพยาบาลได้ว่าเธอนั้นอบอุ่นมากแค่ไหน ใบหน้าที่ปุณณ์แสดงออกว่ากำลังเป็นห่วงเธอยังติดอยู่ในความรู้สึกของดรินทร์เขาดูอ่อนโยนกว่า
Last Updated : 2025-03-27หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 22
“ใช่ค่ะ พอดีเจนรู้มาจากเพื่อนๆ ว่าบริษัทของคุณเพียงดาวจัดงานออแกไนซ์ได้เยี่ยมมาก เจนเลยเจาะจงมาที่นี่เพื่อขอใช้บริการโดยเฉพาะ”“ขอบคุณมากค่ะ ที่เล็งเห็นว่าออแกไนซ์เล็กๆ ของเพียงดาวมีคุณภาพพอที่จะรับใช้ได้” เพียงดาวยิ้มรับคำชมนั้นอย่างจริงใจเช่นกัน เพราะทุกคำชมมันคือผลตอบรับว่าเธอและลูกน้องทุกคนเต็มที่กับงานทุกอย่างเสมอ ไม่ว่าจะเป็นงานเล็กๆ หรืองานใหญ่ระดับชาติ “อีกอย่างที่เจนประทับใจคือเจ้าของบริษัทที่สวยด้วยฮะ”“อ๋อค่ะ...แล้วคุณเจนอยากให้ทางเราจัดงานวันไหนคะ” แม้จะถูกชมซึ่งหน้าแต่เพียงดาวก็ยังคงไม่เสียสมาธิ เพราะพร้อมจะคุยเรื่องงานได้ทันทีเช่นกัน “วันที่ยี่สิบนี้ค่ะ”“ยี่สิบนี่เหรอคะ” ถามย้ำเสร็จก็หันไปมองปฏิทิน เพราะนับดูแล้วจากวันนี้ไปจนถึงวันที่ยี่สิบก็เหลือเวลาอีกแค่หกวันก็เท่านั้นเอง “ทำไมฮะ เวลากระชั้นชิดไปอย่างนั้นเหรอ”“มากค่ะ เพียงดาวเกรงว่าทางเราจะเตรียมงานไม่ทัน” เพียงดาวเอ่ยบอกไปตามตรง นั่นเพราะไม่อยากตั้งความหวังให้ลูกค้าว่าต้องได้ “งั้นไม่เป็นไร เจนขยับวันออกไปให้คุณเพียงดาวได้ คุณเพียงดาวสะดวกวันไหนบอกเจนมาได้เลยค่ะ”“เอ่อ...รบกวนคุณเจนระบุวันมาดีกว่านะคะ”“อืม...ข
Last Updated : 2025-03-27หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 23
“ฮะ”“ฉันรู้สึกไม่โอเคสักเท่าไหร่กับการที่คุณทำแบบนี้” เวลานี้ต่อให้ต้องเสียลูกค้าเพียงดาวก็ยอม และเธอยังทิ้งระยะห่างออกไปด้วยการใช้สรรพนามแทนตัวเองว่าฉัน เพื่อบ่งบอกว่ากำลังไม่ปลื้มกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น “แบบไหนคะ” แม้จะรู้แต่เจนนิสก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ ลึกๆ ก็สงสารเพียงดาวไม่น้อย เพราะเธอคงอึดอัดใจแย่“คุณก็น่าจะรู้ว่าแบบไหน”“คุณเพียงดาวรู้แล้วอย่างนั้นเหรอคะ ว่าเจนคิดยังไงกับคุณ”“ค่ะ...ฉันว่าฉันพอจะรู้”“ดีจัง...แล้วแบบนี้คุณเพียงดาวพอจะเปิดใจให้เจนได้ไหมคะ เราจะได้ทำความรู้จักกันได้มากขึ้น” แทนที่จะถอยเพราะเพียงดาวไม่เล่นด้วย เจนนิสกลับตื้อต่อก็เพื่อต้องการฆ่าเวลาให้บรูคลินมาถึงร้านนั่นเอง “ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีฉันมีแฟนแล้ว”“เจนไม่เชื่อฮะ”“ไม่เชื่อก็ต้องเชี่อค่ะ เพราะคนรักของฉันเดินมานั่นแล้ว” เพียงดาวส่งยิ้มให้เจนนิส ก่อนจะโบกไม้โบกมือไปยังบรูคลิน ซึ่งชายหนุ่มเองก็ตั้งใจเดินเข้ามาในร้านอาหารตั้งแต่แรกแล้ว นั่นเพราะ เจนนิสรายงานตลอดว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่“ที่รักคะ ทางนี้ค่ะ” เอ่ยเรียกแบบหวานหยดเสร็จ เพียงดาวกลับไม่รอให้บรูคลินเดินตรงมาหา เพราะเธอลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาเข
Last Updated : 2025-03-27หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 24
เมื่ออาการป่วยเพราะอาหารเป็นพิษดีขึ้นมากแล้ว คู่ฮันนีมูนแบบมัดมือชกอย่างปุณณ์และดรินทร์ก็เดินทางกลับกรุงเทพฯ อย่างสวัสดิภาพ ทันทีที่มาถึงบ้าน ปรียาก็ตรงเข้าไปถามไถ่อาการของดรินทร์ด้วยความเป็นห่วง แวบหนึ่งเธอแอบสังเกตเห็นแววตาเอื้ออาทรที่ลูกชายส่งมาให้ดรินทร์ก็รู้สึกดีอย่างที่สุด แม้จะผิดหวังและเสียหน้าเพราะดาวจรัส แต่อย่างน้อยสวรรค์ก็ส่งดรินทร์มาให้“เป็นยังไงบ้างปุณณ์”“เป็นยังไงบ้างคืออะไรครับคุณแม่” ลูกชายคนเดียวของปรียาถามกลับมาอย่างไม่เข้าใจ “เอ้า! ก็ไปฮันนีมูนกับน้องมาทั้งที ไม่มีอะไรกลับมาฝากแม่บ้างเลยเหรอ”“อ๋อ...ถ้าของฝากอยู่ในรถครับ เดี๋ยวผมไปหยิบมาให้”“แม่ไม่ได้หมายถึงของ แม่หมายถึงหลาน” ในที่สุดปรียาก็ต้องเฉลยออกไป ว่าของฝากที่พูดถึงนั้นคืออะไรกันแน่ “คุณแม่ครับ ผมกับลินเราก็แค่แต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้นเอง ผมจะไปฝืนใจทำเรื่องแบบนั้นกับลินได้ยังไง” พูดไปแล้วก็ทำให้ปุณณ์นึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดประโยคอะไรแบบนี้ออกไป เพราะอาจขัดใจผู้เป็นแม่จนโรคหัวใจกำเริบ แต่เพราะปรียาลืมตัวว่ากำลังเล่นบทคนป่วยหนักอยู่ เธอจึงไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา “โถ่พ่อลูกชายคนดีของแม่ เอาเถอะๆ วันพระ
Last Updated : 2025-03-27หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 25
“เป็นอะไร นั่งเหม่อเชียว”“มีเรื่องในใจให้คิดนิดหน่อย”“เรื่องอะไร เล่าได้นะ เราพร้อมรับฟัง”“คือ...” เพียงดาวอ้ำอึ้งนิดหน่อย เพราะไม่รู้จะเริ่มเล่าจากจุดไหนก่อนดี แต่สุดท้ายก็เริ่มพูดเริ่มระบายความรู้สึกของตัวเธอเองออกมา โดยหลักๆ คือเธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงทั้งชอบและไม่ชอบบรูคลิน เขาดูเจ้าชู้ไก่แจ้ แต่มองอีกทีก็มีเสน่ห์ ถ้าเธอชอบเขา เขาคงได้หลงตัวเองอีกแน่ๆ ว่ามีผู้หญิงมาชอบที่สำคัญคือเธอยังไม่อยากมีแฟน ยังอยากทำงานเก็บเงินสร้างเนื้อสร้างตัวให้ฐานะมั่นคงกว่านี้อีกสักหน่อย ค่อยคิดเรื่องอื่น “อะไรคือนิยามความมั่นคงของแก” ดรินทร์เอ่ยถามถึงนิยามความมั่นคงในชีวิตของเพียงดาว“ก็มีบ้าน มีรถ มีเงินสดในบัญชีเยอะหน่อย”“แกก็มีครบหมดแล้วนี่ แถมยังมีบริษัทเป็นของตัวเองด้วย มั่นคงกว่านี้ก็ตอหม้อทางรถไฟแล้วมั้ง”“แต่เราว่า...” ยังไม่ทันที่เพียงดาวจะได้เอ่ยอะไรออกมา ดรินทร์ก็แทรกขึ้นเพราะอยากพูดให้เพื่อนได้คิด“บางครั้งความรักก็ไม่จำเป็นต้องรอจนพร้อมเพอร์เฟคไปเสียทุกสิ่งอย่างก็ได้แก ขืนรอถึงขนาดนั้นมดลูกแกได้ฝ่อกันหมดพอดีสิ หรือไม่ผู้ชายที่หมายตาก็พากันหายจ้อยไปมีลูกมีเมียกันหมดแล้ว แกจะเอาแบบนั้นเ
Last Updated : 2025-03-27หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 26
การถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยจากเพียงดาว ทำให้บรูคลินกลับมาคิดทบทวนว่าเขาจริงจังกับความรู้สึกครั้งนี้มากแค่ไหน เขาพร้อมจะปล่อยเพียงดาวไปหรือหยุดทุกอย่างไว้เพียงแค่นี้และคำตอบที่บรูคบินได้คือไปต่อ แต่เพราะงานที่กำลังทำอยู่ยุ่งแสนยุ่ง เนื่องจากกำลังมีโปรเจคที่ร่วมทุนกับลูกค้าต่างชาติ เขาจึงยังไม่มีเวลาปลีกตัวไปจัดการเรื่องนี้ แม้ทุกอย่างมันจะคอยกวนใจมากก็ตามส่วนเพียงดาวก็กล้าๆ กลัวๆ ที่จะง้องอนชายหนุ่ม จึงทิ้งระยะเวลาเพื่อทดสอบความรู้สึกของตัวเองเช่นกัน ว่าหากผ่านไปสักหนึ่งอาทิตย์หรือมากกว่านี้ เธอจะยังคงอยากตามง้อบรูคลินอยู่อีกไหม“ถ้าใช่ต่อให้นานแค่ไหนมันก็ใช่นั่นแหละ” เพียงดาวเอ่ยบอกตัวเอง เธอเหมือนเจ้าสาวที่กลัวฝนไม่มีผิด อยากมีความรักแต่อีกใจก็กลัว จึงเกิดความสับสนอย่างเห็นได้ชัดส่วนดรินทร์เองก็กำลังสับสน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังใจแข็ง เพราะไม่ต้องการให้อีกฝ่ายผิดสังเกต โดยดรินทร์บอกกับทุกคนว่าเธอจะกลับบ้านที่ปากช่อง แม้จะอยากรั้งตัวเธอให้อยู่ที่นี่ด้วยกันทุกวัน แต่สุดท้ายปรียาก็ทำไม่ลง นั่นเพราะไม่อาจเห
Last Updated : 2025-03-31หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 27
“ไว้เจอกันครับ” เอ่ยจบชายหนุ่มก็เดินตรงไปยังรถที่จอดอยู่ โดยมีดรินทร์เดินมาส่ง กระทั่งรถของปุณณ์เคลื่อนตัวออกไปแล้วเธอจึงหมุนตัวกลับการมาของปุณณ์ทำให้ดรินทร์หวั่นไหว ยิ่งเขาพูดหรือทำดีด้วยแม้จะเพียงเล็กน้อย กลับยิ่งทำให้เธอรู้สึกประหม่าและใจสั่นอยู่เสมอขณะขับรถกลับเข้ากรุงเทพฯ ปุณณ์เองก็พยายามใช้เวลากับตัวเอง เพื่อคิดและไตร่ตรองกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ว่าเขานั้นเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่าที่จะรักดรินทร์ เพราะเวลาของเขามันน้อยลงไปทุกที เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ก็ทำให้ปุณณ์เกิดความลังเลเพราะคิดไม่ตกต่างฝ่ายต่างปล่อยให้เวลาเป็นตัวพิสูจน์ กระทั่งผ่านมาเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ดรินทร์ไม่ได้ติดต่อหาปุณณ์ ทั้งคู่ไม่แม้แต่จะส่งไลน์หากันเลยด้วยซ้ำ แต่ความคิดถึงที่มีให้อีกฝ่ายนั้นกลับทวีคูณมากขึ้นตามวันและเวลาที่ห่างกัน จึงส่งผลให้ใครบางคนมาปรากฏตัวขึ้นที่หน้าห้องทำงานของดรินทร์ที่ปากช่องแบบไม่มีปี่ไม่ขลุ่ยมาก่อน“พี่ปุณณ์” ดรินทร์อุทานออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะรีบเดินออกมาหาชายหนุ่ม เธอรู้สึกแปลกๆ ที่เห็นเขาตอนน
Last Updated : 2025-04-01หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 28
“ลินเคยบอกครับ” จู่ๆ ปุณณ์ก็เอ่ยถึงดรินทร์ขึ้นมาแบบดื้อๆ นั่นทำเอาเธอหน้าเหวอเล็กๆ“ป้าแก่แล้วก็จะเข้าหาแต่สิ่งที่ทำแล้วสบายใจ นี่ถ้าลินแต่งงานมีครอบครัว มีคนดีๆ มาคอยดูแล ป้าก็คงหมดห่วง ตอนนั้นก็ตั้งใจจะโกนผมบวชชีไม่สึก”“แม่...พูดแบบนี้อีกแล้ว” ดรินทร์เอ่ยขึ้นบ้าง นั่นเพราะไม่คิดว่าผู้เป็นแม่จะพูดอะไรแบบนี้ต่อหน้าปุณณ์“แต่ลูกสาวป้าคงขึ้นคานแน่ๆ แล้วละ เพราะอายุก็ป่านนี้แล้วยังไม่คบหาใครเสียที”“แม่ก็” คำแซวของแม่ทำเอาคนฟังหน้างอเล็กๆ ส่วนคนฟังอีกคนอย่างปุณณ์กลับยิ้มชอบใจอยู่เงียบๆ น่าแปลกที่เทียนแขกับปุณณ์นั้นเข้ากันได้ดีอย่างเหลือเชื่อ อาจเพราะเทียนแขกับปรียาแม่ของปุณณ์อายุไล่ๆ กัน ปุณณ์จึงพอจะรู้ว่าควรจะหยิบเรื่องไหนมาคุย ยิ่งรู้ว่าเทียนแขชอบเรื่องธรรมมะก็ยิ่งเข้าทางเพราะปุณณ์ก็บวชเรียนมาแล้วเช่นกันก่อนที่เทียนแขจะวกมาถามเรื่องที่ให้ดรินทร์ไปงานแต่งงานของดาวจรัส นั่นทำเอาเจ้าบ่าวถึงกับรีบหยิบน้ำขึ้นมาจิบแก้กระหาย
Last Updated : 2025-04-02
Latest chapter
หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 50 (จบ)
แต่ถึงอย่างนั้นปุณณ์ก็ยังไม่อาจเดินทางไกลๆ ได้ ทำให้ดรินทร์ตัดสินใจคลอดลูกคนแรกที่อังกฤษ อีกอย่างหากยังอยู่ที่นี่การติดตามอาการป่วยของปุณณ์ก็จะง่ายขึ้นตามไปด้วย กระทั่งคลอดลูกคนแรกได้สามเดือน ปุณณ์และดรินทร์ก็เดินทางกลับเมืองไทย โดยมีเพียงดาวและบรูคลินมารอรับถึงที่สนามบินปรียาและเทียนแขทำพิธีบายศรีสู่ขวัญให้ลูกๆ ทั้งสอง รวมถึงหลานชายตัวน้อยของพวกเขาด้วย “หมดทุกข์ หมดโศกกันเสียทีนะ” ปรียาเอ่ยเสียงสั่นเพราะพยายามกลั้นน้ำตาอยู่นั่นเอง “ขวัญเอยขวัญมา ขวัญกลับมาสู่เนื้อสู่ตัวลูกๆ ทั้งสองคนนะ” เอ่ยจบเทียนแขก็ผูกด้ายสีขาวที่ได้รับมาจากหลวงพ่อที่วัดบนข้อมือของปุณณ์และดรินทร์ เมื่อจบพิธีบายศรีสู่ขวัญแบบง่ายๆ งานเลี้ยงต้อนรับเล็กๆ ก็ถูกจัดขึ้น อาหารทุกอย่างล้วนแต่เป็นของที่ปุณณ์และดรินทร์ชอบทั้งนั้น และวันดีวันนี้ เพียงดาวก็ประกาศข่าวดีว่าเธอเองก็กำลังตั้งท้องเช่นเดียวกัน ก่อนจะมัดมือชกผูกดองกับลูกของปุณณ์และดรินทร์เสร็จสรรพ เพราะมั่นใจว่าเธอได้ลูกสาวแน่ๆ นอน ต่อให้คนนี้จะเป็
หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 49
ดรินทร์เดินทางไปโรงพยาบาลทุกวัน ทำจนเป็นกิจวัตรรวมถึงหาอะไรดีๆ กินด้วย นั่นเพราะเวลานี้เธอไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว ทุกคนที่เมืองไทยก็ต่างส่งความห่วงใยมาให้ ยิ่งได้รู้ว่าเวลานี้ดรินทร์กำลังตั้งท้องก็ยิ่งห่วง แต่ไม่ถึงกับให้เธอกลับมาเมืองไทย นั่นเพราะพวกเขาต่างเข้าใจสถานการณ์ดีบางครั้งที่อารมณ์มันหม่นมากๆ ดรินทร์ก็ระบายด้วยการร้องไห้ออกมา เมื่อร้องเสร็จก็ปลุกใจตัวเองให้สู้อีกครั้ง ยังดีหน่อยที่เธอนั้นแทบไม่มีอาการแพ้ท้องเลย จึงไปไหนมาไหนสะดวก เวลานี้สองสิ่งที่ทำให้เธอเข้มแข็งคือลูกรวมถึงลมหายใจของปุณณ์ แม้เขาจะยังไม่รู้สึกตัวแต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ได้ดูเหมือนคนป่วยหนัก เขาเหมือนคนที่กำลังนอนหลับเพื่อชาร์จพลัง หากเต็มเมื่อไหร่ปุณณ์ก็คงรู้สึกตัวนี่คือความหวังที่หล่อเลี้ยงหัวใจของดรินทร์ให้เต้นด้วยจังหวะปกติ หล่อเลี้ยงพลังงานชีวิตให้เธอก้าวผ่านช่วงเวลาที่ลำบากอย่างตอนนี้ไปให้ได้“พี่ปุณณ์ ได้ยินลินไหมคะ” ดรินทร์เอ่ยเรียกปุณณ์ด้วยความหวัง ให้เขาลืมตาขึ้นมาสบตาเธอเหมือนทุกๆ วันที่ได้เข้ามาเยี่ยม นั่นเพราะไม่อยากให
หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 48
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลปุณณ์ก็ต้องตรวจเช็กร่างกายอย่างละเอียดอีกครั้ง โดยมีศาสตราจารย์ ดอกเตอร์วิลเลียมคอยดูแลอย่างใกล้ชิด รวมถึงแจ้งข่าวที่ทำให้ดรินทร์กับปุณณ์พูดไม่ออก“ผมอาจเสียความทรงจำไปบางส่วนเหรอครับดอกเตอร์”“ใช่...แต่เสียมากเสียน้อยอันนี้ผมก็ตอบไม่ได้ หรือบางคนก็ไม่สูญเสียความทรงจำเลยก็มี”“แต่ผมจะหายใช่ไหม”“คุณเชื่อในปาฏิหาริย์ไหม ถ้าเชื่อคุณก็ชนะ” ศาสตราจารย์ ดอกเตอร์วิลเลียมเอ่ยออกมาแค่นี้ก็กลับออกไปเพื่อเตรียมการผ่าตัด ปุณณ์กุมมือของดรินทร์ไว้แล้วสบตาเธอ“ถ้าพี่ลืมลิน พี่ก็จะทำทุกอย่างเพื่อจะจำลินให้ได้”“ลินก็จะทำทุกอย่างให้พี่ปุณณ์จำลินให้ได้เหมือนกันค่ะ” ทั้งคู่ให้คำมั่นสัญญากันและกันเมื่อประเมินอาการของปุณณ์แล้ว ทางศาสตราจารย์ ดอกเตอร์ วิลเลียมนัดหมายวันผ่าตัดทันที เพราะหากปล่อยไว้นานกว่านี้จะยิ่งเกิดผลเสียเพราะต้องเข่งกับเวลาทุกอย่างจึงเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่นานปุณ
หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 47
“ก็แค่อยากดูอะไรสักหน่อย เอาเป็นว่าผมจะรออยู่ที่นี่ ถ้าญาติของคุณพร้อมเดินทาง คุณก็พาเขามาหาผมได้เลย” ศาสตราจารย์ ดอกเตอร์วิลเลียมเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามนั้นของเพียงดาวอย่างละเอียด เพราะบางครั้งการทดสอบความอดทนของใครบางคนก็ไม่ได้มีสาระสำคัญอะไร ที่สำคัญถ้าผู้ป่วยรายนั้นไม่สำคัญจริงๆ ว่าที่บ่าวสาวคงไม่มาหาเขาเพื่อขอให้ช่วยถึงที่นี่ อย่างหลังนี้กระมังที่ให้อะไรๆ เปลี่ยนไป“จริงๆ นะคะดอกเตอร์”“ครับ”“ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณมาก” เพียงดาวถึงกับยกมือไหว้ศาสตราจารย์ ดอกเตอร์วิลเลียม“ขอบคุณมากครับดอกเตอร์” บรูคลินเอ่ยขึ้นอีกคน“นี่คือของขวัญวันแต่งงานที่ผมให้พวกคุณได้ ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่” เพียงดาวถึงกับโผเข้าไปกอดศาสตราจารย์ ดอกเตอร์วิลเลียม นั่นเพราะของขวัญวันแต่งงานชิ้นนี้มันมีค่าเหลือเกินเพียงดาวและบรูคลินรีบบินกลับมาเมืองไทยเพื่อบอกข่าวดีนี้ให้ปุณณ์และดรินทร์ได้รู้ ซึ่งทั้งสองคนถึงกับน้ำตาคลอที่
หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 46
“ไม่ค่ะ ไม่พูดแบบนี้ ลินยังไม่พร้อมที่จะฟัง” แม้จะเตรียมใจเตรียมตัวรับมือเรื่องนี้มาบ้าง แต่เอาเข้าจริงๆ ดรินทร์ก็ยากที่จะทำใจได้“แต่มันคือความจริงที่พี่หนีไม่พ้น พี่ไม่อยากให้มันเกิดเร็วขนาดนี้ แต่พี่ก็ควบคุมอาการป่วยไม่ได้ พี่อยากบอกให้ลินรู้ว่าพี่รักลินนะครับ”“พี่ปุณณ์” ดรินทร์ไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป ทั้งๆ ที่ก่อนจะเข้ามาในนี้เธอสั่งตัวเองไว้เสียดิบดีว่าห้ามร้องไห้ ก่อนจะรีบปาดน้ำตาแล้วเอ่ยขึ้น“ขอโทษค่ะ ลินขอโทษที่ร้องไห้” เอ่ยจบก็ส่งยิ้มให้เขา แม้จะยิ้มแต่ทว่าน้ำตามันกลับยิ่งไหลออกมา สุดท้ายดรินทร์ก็ปล่อยโฮอย่างไม่อาจกลั้นน้ำตาจากความกังวลอีกครั้ง“ร้องไห้เถอะครับ พี่เข้าใจ ถ้ามีหมอยอมรับผ่าตัดให้พี่ก็คงดี”“แต่หมอทุกคนบอกว่ามันเสี่ยงมาก เปอร์เซ็นต์ที่พี่จะรอดมันน้อยนิดไม่ใช่เหรอคะ”“พี่ถึงหวังปาฏิหาริย์ ว่ามันจะเกิดขึ้นกับพี่สักวัน” ก่อนหน้านี้การเข้าผ่าตัดไม่เคยอยู่ในหัวของ
หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 45
เพราะอาการป่วยของปุณณ์ที่วันนี้ก็แสดงอาการออกมาอย่างกะทันหัน นั่นทำให้ปรียาพลอยได้รับรู้อาการป่วยของลูกชายไปด้วย เธอถึงกับเป็นลมล้มพับไปต่อหน้าต่อตาดรินทร์และเพียงดาวเหตุการณ์ชุลมุนเพราะญาติคนไข้เป็นลมเกิดขึ้นหน้าห้องไอซียู ก่อนที่พยาบาลจะรีบเข้ามาปฐมพยาบาลปรียา แล้วให้ไปนอนพักในห้อง“แก...หิวไหม” เพียงดาวหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ ดรินทร์แล้วเอ่ยถามขึ้น“ไม่”“แต่ก็ต้องกินไรสักหน่อย แซนวิชไหม เราไปซื้อให้”“เรากินอะไรไม่ลงจริงๆ กุ๊กไก่”“เรารู้ว่าแกต้องเข้มแข็งเพื่อพี่ปุณณ์ แต่กองทัพมันต้องเดินด้วยท้องนะเว้ย เกิดแกไม่สบายขึ้นมาอีกคน จะทำยังไง”“เรา...” ดรินทร์พูดไม่ออกนั่นเพราะรู้สึกจุกอยู่ในคอ เพราะเธอกำลังจะร้องไห้และไม่นานน้ำตามันก็ไหลออกมา เพียงดาวได้แต่นั่งปลอบ ส่วนดรินทร์ก็ร้องออกมาอย่างหนักราวกับเขื่อนแตก คงเพราะความกดดันความอัดอั้นกระมัง“เราเชื่อว่าแกต้องผ่านมันไปได้ลิน&rdq
หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 44
“ได้สิ เลยถือโอกาสถายพรีเวดดิ้งที่นั่นเสียเลย”“ว้าว! จริงเหรอ”“อื้อ...ได้รูปสวยๆ แล้วจะรีบเอามาให้ดู”“จ้ะ” ดรินทร์พยักหน้ารับอย่างยินดี รู้สึกตื่นเต้นราวกับตัวเองเป็นเจ้าสาวเสียเอง ก่อนจะนั่งเหม่อจนเพียงดาวสังเกตเห็น“ใครจะไปคิดเนอะ เราสองคนโสดกันอยู่ดีๆ จู่ๆ ก็มีคู่ซะงั้น”“ใช่...ชีวิตมันไม่แน่ไม่นอนจริงๆ นั่นแหละ” ดรินทร์เห็นด้วยกับคำพูดของเพียงดาว หลายเดือนมานี้ชีวิตเธอผ่านอะไรมาเยอะมาก เยอะจนบางอย่างเกือบจะตั้งรับไม่ทัน“แกพูดเหมือนมีอะไรอยู่ในใจ”“อื้อ...มีเรื่องกังวลนิดหน่อย แต่ไม่มีอะไรแล้วละ” เวลานี้สิ่งที่ ดรินทร์กังวลมีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น นั่นคืออาการป่วยของปุณณ์ ที่บางวันก็ทรุดจนชายหนุ่มลุกไปทำงานไม่ไหว บ่อยครั้งที่มีเลือดไหลออกมาจากจมูก เห็นแบบนั้นแล้วดรินทร์ก็ใจเสีย ก่อนจะปลุกพลังบวกในตัวเองขึ้นมาเพื่ออยู่เคียงข้างปุณณ์ให้ได้ในทุกสถานการณ์&
หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 43
ก๊อกๆ ก๊อกๆ“พี่ดาว ลินเองนะคะ เปิดประตูให้ลินหน่อยได้ไหม”“มีอะไร” น้ำเสียงห้วนๆ ของดาวจรัสดังขึ้นทันทีที่เปิดประตูออกให้ดรินทร์ เมื่อครู่เธอเห็นปุณณ์เดินออกไปส่งธีเทพแล้ว จึงสบายใจขึ้นมาหน่อยที่รู้ว่าเขากลับออกไปเสียที“ลินเอานมมาให้ค่ะ”“เอามาให้หรืออยากมาสมเพชฉันกันแน่”“เอามาให้จริงๆ ค่ะ”“อยากเข้าก็เข้ามาสิ นี่มันบ้านของเธอไม่ใช่เหรอ” เอ่ยจบ ดาวจรัสก็เดินกลับเข้าห้อง ส่วนดรินทร์ก็เดินตามเข้ามาก่อนจะวางแก้วนมลงบนโต๊ะ“เธอคงรู้แล้วสินะว่าชีวิตฉันต้องเจอกับอะไรมาบ้าง อยากหัวเราะเยาะฉันไหม เอาเลยสิ เอาเลย ได้ทีแล้วนี่” ดาวจรัสที่เวลานี้ยืนหันหลังให้ดรินทร์พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างหนัก ก่อนจะสะดุ้งเมื่อจู่ๆ ก็ถูกดรินทร์สวมกอด นั่นทำให้ความเข้มแข็งที่พยายามสร้างขึ้นพังทลายลงมาเป็นน้ำตา“ลินไม่ทำแบบนั้นค่ะ ลินสงสารและเข้าใจพี่ดาว” คำพูดของ ด
หลงรักเจ้าสาวผิดคิว บทที่ 42
ดาวจรัสยังคงตีมึนที่จะอยู่ในบ้านของปุณณ์ โดยหลักๆ คือยกเรื่องลูกในท้องมาเป็นข้ออ้าง ปุณณ์และดรินทร์อยากจะไล่เสียให้ขาดแต่ก็ทำไม่ลงเช่นกันกระทั่งเข้าสู่วันที่สามที่ดาวจรัสนั้นมาปักหลักอาศัยอยู่ที่บ้านของปุณณ์ราวกับเป็นบ้านของตัวเอง ก็มีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งดรินทร์ไม่คุ้นหน้ามาขอพบดาวจรัส แต่เธอกลับไม่ยอมออกไปพบ กระทั่งชายคนนั้นตัดสินใจปีนข้ามรั้วหมายจะเข้ามาภายในบ้าน โชคยังดีที่แม่บ้านเห็นเข้าเสียก่อน จึงรีบห้ามเอาไว้ ส่วนดรินทร์เห็นท่าไม่ดีจึงตัดสินใจออกมาคุยด้วย“คุณมาหาพี่ดาวเหรอคะ”“ใช่...แล้วคุณละเป็นใคร ใช่เจ้าของบ้านหลังนี้ไหม”“ฉันชื่อลิน เป็นภรรยาเจ้าของบ้านหลังนี้ค่ะ” ดรินทร์เอ่ยแนะนำตัว“ผมชื่อไมค์เป็นสามีของดาว เป็นพ่อของลูกในท้องเธอด้วย” ธีเทพแนะนำตัวเองเช่นเดียวกัน แม้จะหงุดหงิดเล็กๆ ที่ดรินทร์ไม่ยอมเปิดประตูให้เขาได้เข้าไปหาดาวจรัส“คุณบอกว่าเป็นสามีของพี่ดาวเหรอคะ”“ใช
