เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 6 หวง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-26 14:57:39ไคโรนั่งมองสองสาวที่เริ่มลุกขึ้นเต้นจากชั้น 3 ของผับ ด้วยความไม่พอใจ ภายในห้องทำงานโอ่โถงสไตล์โมเดิร์น ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์โทนสีดำตามรสนิยมของเขา ด้านหนึ่งของห้องเป็นกระจกทึบบานใหญ่ที่ด้านนอกจะมองไม่เห็น มีเพียงคนในห้องเท่านั้นที่จะมองเห็นภายนอกได้ แก้วเหล้าในมือถูกยกขึ้นมาดื่มเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้ แต่มันไม่อาจช่วยลดความหงุดหงิดภายในใจได้เลย
สองสาวไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองเรียกความสนใจจากผู้ชายในผับเขาแค่ไหน แม้จะส่งลูกน้องไปยืนเฝ้าแล้ว แต่สายตาโลมเลียที่พวกนั้นมองทั้งคู่ก็ทำให้เขาไม่พอใจอยู่ดี
แขนเรียวที่ตึงแน่นไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนออกกำลังกายสม่ำเสมอยกขึ้น กำและคลายมือออกซ้ำ ๆ พลางก้มดูนาฬิกา เพิ่งจะ 5 ทุ่ม! เมื่อไหร่ทั้งคู่จะกลับกันเสียที อยู่แบบนี้เขาไม่มีสมาธิจะจดจ่อกับงานเลย
..ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตครับ”
ไม่รอให้คนในห้องตอบอะไรกลับมา ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาแล้ว ไคโรไม่ได้ใส่ใจกับท่าทีไร้มารยาทของมือขวาคนสนิท
“ของที่เตรียมจะส่งเรียบร้อย นายจะเข้าไปตรวจเช็คอีกทีไหม”
“ถ้ามึงเช็คแล้ว ก็เตรียมส่งได้เลย” ร่างสูงตอบโดยไม่ได้ละสายตาไปจากร่างของคนตัวเล็กที่ร่อนสะโพกตามเสียงเพลง
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” มือขวามองท่าทีประหลาดของเจ้านายก็อดถามออกมาไม่ได้
“ยัยคลีพาเพื่อนมา เมาเละกันอยู่ข้างล่าง”
คำตอบของเจ้านายทำมือขวาต้องหันไปมองตามสายตาบ้าง ภาพสองสาวสวยร่างเพรียวยืนโยกย้าย กอดคอกันเต้นอย่างสนุกสนาน ทำให้คิ้วเข้มเริ่มขมวดเข้าหากัน
“ให้ลากกลับเลยไหม”
“เหอะ ขืนลากกลับตอนนี้ ยัยคลีได้วีนแน่” เขารู้นิสัยน้องเขาดี นาน ๆ ทีจะมาเที่ยว ขืนไปสั่งให้กลับบ้าน คงได้โวยวายเขาใหญ่โต เขาถึงได้เอาแต่นั่งมองอย่างหงุดหงิดอยู่บนนี้
“งั้นรอเมากว่านี้อีกหน่อย” มือขวาหนุ่มเสนอทางออก
“เออ มึงไปเฝ้า อย่าให้ลุกขึ้นมาเต้น”
“หมายถึงคุณหนูหรืออีกคนครับ” คำถามใสซื่อปนกวนตีนของมือขวาคนสนิท ยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดให้กับไคโร
“ทั้งคู่!!”
“หึ ครับ” ร่างสูงยกยิ้มมองเจ้านายไร้ซึ่งไม่เกรงกลัว
“แล้วขากลับให้ผมไปส่งใครครับ” ไคโรหันมองมือขวาคนสนิทที่ถามจี้เขาไม่เลิก
“พาไปส่งบ้านกูให้หมดทั้งคู่ พอใจยัง!!” น้ำเสียงประชดประชันตอบกลับลีโอที่ยืนส่งยิ้มรู้ทันมาให้
นอกจากลีโอจะทำงานเป็นมือขวาให้กับเขาแล้วยังเป็นเหมือนเพื่อนสนิทและพี่น้องของเขา มือขวาหนุ่มถูกพ่อของเขารับมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเด็กจึงโตมาด้วยกันพร้อมกับน้องสาวของเขาอีกคน ทำให้มันแทบจะรู้ไส้รู้พุงเขาหมดทุกอย่าง รวมถึงที่เขารู้สึกสนใจเพื่อนสาวตัวเล็กของคลีโอด้วย
ลีโอโค้งตัวทำความเคารพเล็กน้อยก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องทำงานเขาไปจัดการสองสาวด้านล่าง
มิลินเริ่มทรงตัวไม่ค่อยได้ ยืนเซไปเซมา แต่แขนเรียวก็ถูกเพื่อนสาวข้างกายลากให้มาเต้นกับเธอไม่เลิก พวกเธอดื่มกันไปหลายแก้ว รสหวานของค็อกเทลยิ่งทำให้สองสาวเมามายโดยไม่รู้ตัว
“โยกค่ะ ส่ายไป ส่ายไป” เสียงอ้อแอ้ของคลีโอยังคงเร้าให้มิลินเต้นต่อ โดยที่ตัวเธอเองก็มีสภาพไม่ได้ต่างกัน
“นั่งลงกินดี ๆ ดีกว่าไหมครับ” คำถามสุภาพแต่น้ำเสียงแข็งกระด้างถูกเอ่ยออกมาจากร่างสูงใบหน้าเย็นชาของลีโอ
สายตาดุ ๆ ที่ส่งมาทำให้มิลินสะดุ้ง รีบกลับลงไปนั่งบนโซฟาตามเดิม ผิดกับเพื่อนสาวที่ยังคงไม่สนใจ ส่ายเอวไปตามจังหวะเพลง ส่งสายตาเย้ายวนให้ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างท้าทายแทน
..พรึ่บ
ร่างสูงโปร่งราวนางแบบของคลีโอถูกผลักเบา ๆ จนล้มกลับลงมานั่งบนโซฟาด้านหลัง สร้างความไม่พอใจให้หญิงสาวเป็นอย่างมาก
“ผลักคลีทำไม คลีจะเต้น พี่ยุ่งอะไรด้วย”
“ก็คุณหนูดื้อก่อน…”
“…จะนั่งดื่มดี ๆ หรือให้ผมลากกลับบ้านครับ” เสียงเย็นชาตอบอย่างไม่ใส่ใจ เขาทิ้งตัวลงข้างคลีโอ ปิดทางไม่ให้หญิงสาวลุกมาเต้นอีก
“ฮึ้ยยย” คลีโอส่งเสียงออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์ มิลินได้แต่มองตาม เงียบ ๆ เธอเจอลีโอหลายครั้ง แต่อีกฝ่ายก็นิ่งเสียจนเธอเกร็ง มิลินได้แต่ส่งยิ้มแห้ง ๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนรัก
“พวกมึงไปพักไป กูดูเอง” ลีโอบอกลูกน้องที่ยืนเฝ้า ทั้งคู่ก้มหัวให้ก่อนจะเดินแยกไปทำหน้าที่อื่น
“เอาน่าแก เต้นนานแล้ว ฉันก็เริ่มเหนื่อยเหมือนกัน” มิลินพยายามช่วยให้เพื่อนสาวอารมณ์ดีขึ้น
“ชิ เบื่อทั้งพี่ไค ทั้งพี่ลีโอเลย รอบหน้าฉันจะลากแกไปที่อื่น” คลีโอจิ๊ปากหมั่นไส้ หันมาพูดกับมิลิน แต่ก็ส่งสายตาไม่พอใจให้คนข้าง ๆ
“….” ลีโอไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เพียงแค่มองหญิงสาวด้วยสายตา
นิ่ง ๆ เช่นเดิมหลังจากนั่งดื่มกันไปสักพัก สองสาวก็ยังคงพูดคุยกันสนุกสนาน
“แก ฉันไปห้องน้ำแป๊ปนึงนะ” มิลินกระซิบบอกเพื่อนสาว
“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม”
มิลินส่ายหน้าปฏิเสธด้วยความเกรงใจ เพราะตอนนี้คลีโอแค่เดินก็ยังไม่ตรง ถึงเธอจะมึนหัว แต่ก็คิดว่าตัวเองยังมีสติมากพอ
“พี่ลีโอไปดูมิลินหน่อย”
“ไม่เป็นไรค่ะ ห้องน้ำอยู่ตรงนี้เอง” เธอรีบบอก เมื่อลีโอทำท่าจะลุกขึ้นตาม
“พี่ลีโอดูยัยคลีดีกว่าค่ะ” ร่างสูงพยักหน้าให้ มิลินจึงลุกออกจากโต๊ะไปคนเดียว
ทางไปห้องน้ำไม่ได้ไกลจากโต๊ะที่เธอนั่ง เข้าไปในซอกทางแยกใกล้กับบันไดขึ้นชั้น 3 ด้วยที่จองโต๊ะ VIP ลูกค้าที่มาใช้บริการส่วนนี้จึงมีไม่มาก ห้องน้ำตามผับที่ปกติเนืองแน่นจึงโล่งไร้ผู้คน ทำให้ไม่ต้องยืนรอคิวเข้าห้องน้ำ หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อย มิลินก็ออกมาล้างมือตรงเคาน์เตอร์หินอ่อน จ้องมองใบหน้าตัวเองกับกระจกที่บัดนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
ร่างเล็กเดินเซเล็กน้อย ก้าวออกจากห้องน้ำกลับไปตามทางเดินยาว
ก็มีชายคนหนึ่งเดินโซเซสวนเข้ามา เธอพยายามไม่สนใจ ก้าวขารีบเดินผ่าน..หมับ!
แขนเล็กถูกมือหนาดึงเอาไว้ ก่อนที่จะถูกดันตัวชิดกับกำแพง
“ปล่อยนะ” มิลินร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ เมื่อถูกชายหนุ่มแปลกหน้ารั้งตัวไว้
“น้องน่ารักจังเลย ชื่ออาไรคร้าบบบ” น้ำเสียงอ้อแอ้ บวกกับกลิ่นแอลกอฮอล์ตีเข้ามาเมื่อชายแปลกหน้าพยายามโน้มตัวเข้ามาใกล้
“ขอโทษค่ะ กรุณาปล่อยด้วยค่ะ” แขนเล็กพยายามสะบัดออกจากการจับกุม แต่ด้วยแรงที่ต่างกันทำให้ไม่ได้ผล
แม้สติเธอจะไม่เต็มร้อยแต่ก็เธอพยายามผลักดันชายขี้เมาออกไป ก่อนจะวิ่งหนี ร่างเล็กถูกดึงแขนไว้กลับมาอยู่ที่เดิม มืออีกข้างที่ว่างของชายหนุ่มยกมาดันกำแพงไว้ ปิดทางออกของหญิงสาว
“พี่มองเรานานแล้ว ถ้าให้เบอร์พี่มา พี่จะปล่อย”
“ขอร้องล่ะค่ะ ช่วยปล่อยมือด้วยค่ะ” มิลินพยายามอ้อนวอนแต่
คนตรงหน้ากลับไม่สนใจ“ถ้าไม่ให้ พี่เปลี่ยนเป็นจูบแทนนะ”
ว่าจบชายหนุ่มก็ก้มใบหน้าเข้ามาใกล้ หญิงสาวดีดดิ้น เธอได้แต่มุดหน้าเบี่ยงหลบ มืออีกข้างพยายามดันตัวให้อีกฝ่ายออกห่าง
“อะ ปล่อยฉันค่ะ!”
..โครม!!
ร่างของชายที่คุกคามเธอกระเด็นร่วงลงไปกองกับพื้นด้วยฝีมือของไคโรที่ยกเท้าขึ้นถีบอีกฝ่ายอย่างไม่ออมแรง
“เฮ้ย ยุ่งอะไรด้วยว่ะ” ชายที่นอนอยู่กับพื้นมองคนมาใหม่ ชี้มือขึ้นมาหาเรื่อง
แต่ยังไม่ทันจะได้ลุก ไคโรก็ก้าวเข้าไปกระทืบซ้ำ จนชายหนุ่มขี้เมาแทบสร่างทันที
“ขอโทษครับ ๆ ผมไม่ยุ่งแล้วครับ” ร่างชายหนุ่มสั่นเทา รีบร้องยอมแพ้ ยกมือขึ้นไหว้ขอความเห็นใจ
ไคโรปล่อยมือจากคอเสื้อ หลังจากปล่อยหมัดใส่คู่กรณีไป 2 3 ที มองดูสภาพของคนที่ไม่อยากมีลมหายใจนิ่ง ๆ อีกฝ่ายได้แค่นอนร้องโอดครวญอยู่กับพื้น เขาไม่ได้พูดอะไร หันกลับไปจับข้อมือเล็กของหญิงสาวที่ยืนมองเหตุการณ์ด้วยความตกใจให้เดินตามออกมา
“ขอบคุณมากนะคะ ที่มาช่วยลิน” มิลินกล่าวออกไปหลังจากเดินห่างจุดที่เกิดเหตุ
“ทำไมไม่ให้คนของฉันตามมา”
“ลินเกรงใจ เห็นว่าห้องน้ำไม่ได้ไกล” เธอก้มหน้างุด ตอบเสียงเบา
ไม่กล้าสบสายตากับชายหนุ่มตรงหน้า“ทีหลังอย่าให้เห็นแต่งตัวแบบนี้”
“….”
“คำตอบ” เสียงเข้มย้ำถามขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้หญิงสาวไม่มีทางเลือก
“ค่ะ”
ไคโรเดินมาส่งมิลินที่โต๊ะ เขานั่งลงข้างสาวตัวเล็กเช่นเดิม มองดูน้องสาวตัวแสบที่ตอนนี้หันไปโวยวายอะไรบางอย่างกับมือขวาคนสนิทของเขา ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังคงมองด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“หายไปตั้งนาน เอ้าดื่มต่อค่ะเพื่อน” คลีโอหันกลับมามองมิลิน ก่อนยื่นแก้วเครื่องดื่มให้คนตัวเล็กทันทีที่เธอนั่งลง
“ไม่เมาไม่กลับ!! หญิงสาวตัวเล็กรับเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มอย่างเสียไม่ได้ ผ่านไปไม่กี่แก้ว ทั้งคู่ก็เริ่มครองสติตัวเองไว้ไม่ได้ โอนเอนจนศีรษะซบเข้ากับไหล่กว้างของหนุ่มด้านข้าง ไคโรยกยิ้มมองดูสาวน้อยที่ตอนนี้อาศัยไหล่เขาพิงตัวอย่างพอใจ
บทที่เกี่ยวข้อง
หลงรักนายมาเฟีย บทที่ 7 สุราเป็นเหตุ
“เธอ นี่เธอ” ไคโรพยายามสะกิดเรียกร่างบางที่ซบไหล่เขาอยู่ แต่หญิงสาวเพียงแค่ทำหน้ามุ่ย สะบัดศีรษะด้วยความรำคาญแต่ก็ไม่ได้รู้สึกตัวขึ้นมา“คุณหนูก็ไม่รู้สึกตัวครับ” ลีโอเอ่ยบอกเจ้านายหนุ่ม หลังจากลองปลุกหญิงสาวข้างกายเช่นกัน“เฮ้อ~ ลำบากคนอื่นอีกแล้ว”ชายหนุ่มถอนหายใจ แต่ก็ใช้แขนแกร่งช้อนร่างเล็กในท่าเจ้าสาวไว้ในอ้อมแขน ก้าวขาเพื่อเดินออกจากร้าน เช่นเดียวกับมือขวาหนุ่มที่ต้องดูแลน้องสาวเขาแบบเดียวกัน“มึงขับรถยัยคลีไป” ว่าจบไคโรก็ก้าวไปยังรถสปอร์ตสีดำคันหรูของตัวเอง วางร่างในอ้อมแขนไว้บนเบาะหน้า เดินอ้อมขึ้นมานั่งประจำที่ เสียงเครื่องยนต์คำรามลั่น ก่อนรถสปอร์ตจะเคลื่อนออกไปจากลานจอดรถอย่างรวดเร็วไคโรเลี้ยวรถผ่านประตูเหล็กบานใหญ่ที่มีลูกน้องยืนเฝ้าอยู่ทั่วบริเวณบ้านสุดหรูสไตล์โมเดิร์น 3 ชั้นขนาดใหญ่สีขาว ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวกลางเนื้อที่กว่า 2 ไร่ ล้อมไปด้วยกำแพงสูงเพื่อความเป็นส่วนตัวของเจ้าของบ้านบ้านนี้เป็นบ้านที่เขาซื้อเอาไว้เมื่อเริ่มเข้าสู่วงการธุรกิจสีเทา เพื่อความเป็นส่วนตัวและครอบครัวของเขาจะอยู่อีกหลังแต่ด้วยทั้งพ่อกับแม่ของเขาอาศัยอยู่ต่างประเทศเป็นหลัก น้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26หลงรักนายมาเฟีย บทที่ 8 เรื่องเมื่อคืน
ขณะมิลินนั่งทานข้าวต้มอยู่คนเดียวในห้องอาหารขนาดใหญ่ เพื่อนสาวก็เดินเข้ามาสมทบ หญิงสาวมองท่าเดินแปลก ๆ ของเพื่อนด้วยความสงสัย“ทำไมเดินแบบนั้น” ร่างเล็กขมวดคิ้วถามออกไป“...ละ ล้มมั้ง หรือเดินชนอะไรสักอย่าง จำไม่ได้”“ไม่เอาแล้วนะ ฉันภาพตัดไปเลย ยังดีที่พี่ชายแกเขาพากลับ”“อื้ม ฉันก็จำ...อะไรไม่ค่อยได้” คลีโอตอบเพื่อนเบา ๆ นั่งลงกินข้าวของตัวเอง ก่อนจะหันมามองมิลินอีกครั้ง“แกใส่เสื้อพี่ฉันเหรอ”..พรวด!“แค่ก ๆ ๆ” มิลินสำลักอาหารในปากด้วยความตกใจ ไอจนหน้าแดง รีบหยิบน้ำขึ้นมาดื่มเธอก้มหน้างุดมองเสื้อผ้าตัวเองอีกครั้ง รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงเบา“ฉันจำไม่ได้เลย ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไงยังไม่รู้”“….”“....” เราทั้งคู่ต่างคนต่างเงียบ ได้แค่มองหน้ากันโดยไร้คำพูด“ไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไรกับร่างกายตัวเองใช่ไหม” คลีโอย้ำถาม“ไม่มีปกติทุกอย่าง”“งั้นก็คง...ไม่มีอะไรหรอก ถึงพี่ชายฉันจะไม่ใช่คนดี แต่คงไม่เลวขนาดทำอะไรเพื่อนน้องสาวตัวเองตอนเมา...มั้ง” เพื่อนรักพยายามพูดให้เธอสบายใจ แม้สีหน้าตัวเองจะไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ก็ตาม“วันนี้ขอยืมเสื้อผ้าแกใส่กลับก่อนนะ”“ได้อยู่แล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26หลงรักนายมาเฟีย บทที่ 9 ผู้ชายเจ้าชู้
“ถ้าฉันไม่อยู่ ห้ามเธอเมาแบบนี้อีก” เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆ ใบหน้าหล่ออยู่ห่างเธอไม่กี่นิ้ว เพียงแค่นั้นก็เรียกเสียงในอกซ้ายให้เต้นระรัวอย่างบ้าคลั่งจนใบหน้าหวานเห่อร้อนแดงก่ำ“….”“เข้าใจไหม” มาเฟียหนุ่มกล่าวถามย้ำเสียงเข้มขึ้น เธอจึงได้แต่พยักหน้ารับ สูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อให้หัวใจไม่รักดีสงบลงดวงตาคมไล่มองทั่วร่างหญิงสาว คิ้วหนาขมวดเป็นปม“ไม่มีเสื้อที่ใหญ่กว่านี้แล้ว?”“พี่น้ำหวานบอกว่าวันพรุ่งนี้จะเปลี่ยนตัวใหม่ให้ค่ะ วันนี้ให้ลินใส่ไปก่อน”“ก็เข้าใจนะว่ามันใหญ่ แต่จำเป็นต้องล้นขนาดนี้ไหม” ร่างสูงส่ายหัวปลงๆ เสยผมที่ตกปรกหน้าขึ้นลวกๆ พึมพำออกมาเสียงเบา“มะ...หมายถึงอะไรคะ” ใบหน้าหวานจ้องมองชายหนุ่มกลับ เมื่อเห็นสายตาคมเหลือบมองหน้าอก ก็ยกมือขึ้นบังเนินเนื้อนุ่มด้วยท่าทางตื่นตระหนก“ไปหาเสื้อมาใหม่ ถ้างั้นก็ไม่ต้องลงไปทำงาน”“แล้วลินจะหาจากไหนละคะ” ใบหน้าหวานง้ำงอไคโรส่ายหัวเหนื่อยใจกับคนตัวเล็ก แม้จะพยายามห้ามตัวเองไม่ให้สนใจอีกฝ่าย แต่ก็อดหวงร่างน้อยไม่ได้ เขาหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูมากดโทรออก“หาเสื้อใหม่ให้มิลินที เอาขึ้นมาบนห้องทำงานเลย” ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบอะไรกลับ เมื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26หลงรักนายมาเฟีย บทที่ 10 ขอมือเธอหน่อย
“วันหลังเลิกงานแล้วรอฉัน เดี๋ยวฉันไปส่ง” ชายหนุ่มพูดทำลายความเงียบบนรถ“อย่าดีกว่าค่ะ ลินไม่อยากรบกวนคุณไคโรไปมากกว่านี้” มิลินตอบกลับเสียงเรียบชายหนุ่มละสายตาจากถนนหันมองใบหน้าหวานที่เสมองไปนอกหน้าต่าง ร่างสูงสับสนกับท่าทางห่างเหินของหญิงสาวตัวเล็ก“เป็นอะไร”“เปล่านี่ค่ะ ลินเป็นแค่พนักงาน คุณไคโรเป็นเจ้านายมารับส่ง ลินว่ามันดูไม่ค่อยดี” สาวน้อยหันมาจ้องกลับเขา ดวงตาคู่สวยไหววูบไปครู่หนึ่ง“แต่เธอก็เป็นเพื่อนน้องฉันด้วย” ชายหนุ่มตอบไม่เต็มเสียง“ฉันไปส่งดีแล้ว”“แต่คุณไคโรคงมีธุระอื่นด้วย คงไม่ว่างมาส่งลินได้ตลอดหรอกใช่ไหมคะ” เมื่อคิดถึงเรื่องที่พนักงานในร้านคุยกันก็อดหงุดหงิดใจไม่ได้ เผลอพูดเสียงแข็งออกไปตามอารมณ์ เธอพยายามรักษาระยะห่างจากเขาแล้ว เหตุใดชายหนุ่มกลับพยายามเข้ามาใกล้ชิดเธอ“ถ้าฉันไม่ว่าง ก็ให้กลับกับลูกน้องฉัน” เขาตอบกลับอย่างไม่คิดอะไร แต่ยิ่งสร้างความอึดอัดให้อีกฝ่าย“คุณไคโรทำแบบนี้ทำไมคะ” เธอตัดสินใจกลั้นใจถามออกไปในที่สุด“เรื่องอะไร”“ทำไมต้องคอยดูแล ใส่ใจลินเป็นพิเศษแบบนี้...”“…เพราะลินเป็นเพื่อนยัยคลีเหรอคะ” ใบหน้าหวานจ้องเขาจริงจัง แม้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26หลงรักนายมาเฟีย บทที่ 11 คนหน้ามึน
มิลินฟุบใบหน้าลงบนต้นคอหนาอย่างหมดแรงหอบหายใจเข้าออกอยู่หลายครั้ง ปล่อยให้ชายหนุ่มโอบเอวเธอไว้“หยิบกระดาษเบาะหลังให้หน่อย” ไคโรเอ่ยเสียงเรียบ เมื่อเห็นหญิงสาวเริ่มหายเหนื่อยแล้ว“น้ำเธอเลอะเต็มกางเกงฉันหมดแล้ว”ร่างเล็กบนตักเม้นปากแน่นด้วยความเขินอาย เอื้อมมือไปหยิบกระดาษให้โดยดี ร่างสูงเช็ดทำความสะอาดแก่นกายที่ยังคงไม่ยอมหลับ ก่อนจะช่วยทำความสะอาดส่วนล่างให้เธอ“อื้อ” มิลินเผลอร้อง สะดุ้งเบา ๆ เมื่อชายหนุ่มสัมผัสโดนส่วนอ่อนไหว“อยากทำอีกไหม” ไคโรกระตุกยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของเธอ“มะ...ไม่แล้วค่ะ” เธอรีบส่ายหัว “ลินอยากกลับห้องแล้ว”“หึ”ชายหนุ่มไม่ได้ว่าอะไรต่อ เอี้ยวตัวไปหยิบสูทด้านหลังมาคลุมให้หญิงสาว เปิดประตูช้อนร่างเล็กบนตักลงจากรถ เขาปล่อยให้เธอยืนกับพื้นพลางมองสำรวจทั่วร่างเธออีกครั้ง“อะไรคะ”“กระโปรงเธอเลอะ ใส่คลุมไว้ก่อน” มิลินรีบซ่อนใบหน้าเห่อร้อน ก้มมองตัวเอง เสื้อสูทของชายหนุ่มยาวเลยกระโปรงที่เธอสวมอยู่ จึงช่วยปกปิดคราบน้ำรักเป็นดวงที่กระโปรงเธอได้“ขอบคุณค่ะ”ไคโรหันกลับเข้าไปในรถเอื้อมหยิบกระเป๋าใบเล็กที่ถูกวางทิ้งไว้ส่งให้หญิงสาว ก่อนจะล็อกรถหรู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26หลงรักนายมาเฟีย บทที่ 12 เรียกว่าพี่ไคโรสิครับ
..สวบ!!“อ๊ะ!!!” มิลินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เกร็งตัวสะดุ้งเฮือก เมื่อจู่ ๆ นิ้วหนาก็กระแทกเข้ามาจนสุด หยดน้ำสีใสเอ่อรอบดวงตากลมอย่างสุดกลั้น“อื้มม…แน่นมาก” ชายหนุ่มครางต่ำด้วยความพอใจกับความตอดรัดของหญิงสาว กดนิ้วหนาแช่ไว้เพื่อให้เธอปรับตัว ไล่ซุกไซ้ซอกคอขาวให้หญิงสาวผ่อนคลาย“อย่าเกร็ง ปล่อยไปตามอารมณ์”“อะ…ลินเจ็บ เอาออกไม่ได้เหรอคะ” เธอพยายามขอร้อง แต่ถึงขั้นนี้แล้วชายหนุ่มมีหรือจะยอม“แค่นิ้วเอง ถ้าเป็นของจริงจะเจ็บกว่านี้”“ไม่เอาค่ะ” เธอรีบปฏิเสธเสียงแข็งเมื่อคิดถึงขนาดของแกนกายยักษ์ มันไม่มีทางเข้ามาในตัวเธอได้แน่ ๆ“ไม่ได้ถาม…แต่บอกให้เตรียมใจ” เสียงกระเส่ากระซิบตอบอย่างร้ายกาจที่ข้างใบหู มิลินหน้าร้อน เมื่อเขาเริ่มขยับนิ้วเข้าออกช้า ๆกางเกงนอนขาสั้นถูกรูดทิ้งไปแล้ว โดยที่นิ้วใหญ่ยังคาอยู่ในร่องสาว เปิดเปลือยสัดส่วนเบื้องล่างให้ชายหนุ่มได้ชื่นชม เขาแทรกเข่าอ้าเรียวขาเธอกว้างในท่าเดิมอีกครั้ง ส่งนิ้วร้ายเย้าหยอกกับส่วนลับเธอด้วยความเพลิดเพลิน“อื้อ!” ร่างเล็กหลับตาปี๋ เม้มปากแน่น ร้องในลำคอเบา ๆ..พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บมาเฟียหนุ่มมองเธอด้วยความลุ่มหลง เมื่อน้ำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26หลงรักนายมาเฟีย บทที่ 13 หอมพี่ก่อน
“อื้อออ” เสียงงัวเงียของมิลินเริ่มรู้สึกตัวตื่นมาในตอนเช้า รับรู้ถึงน้ำหนักที่พาดทับร่างเล็กของเธอไว้ ดวงตากลมโตค่อยๆ ปรือขึ้นปรับสายตากับแสงที่ลอดเข้ามาในห้องนอนเล็กใบหน้าหล่อเหลาคมคายอยู่ห่างจากเธอไม่กี่นิ้ว ทำให้หญิงสาวเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ก่อนจะเริ่มย้อนนึกถึงความเร่าร้อนของทั้งคู่เมื่อคืน มิลินหน้าเบ้หลับตาปี๋รู้สึกกระดากอาย เป็นอีกครั้งที่เธอถูกพี่ชายเพื่อนแสนเจ้าเล่ห์ล่อลวงจนเธอคล้อยตามไปกับรสสวาทแสนเร่าร้อนร่างกายเปล่าเปลือยของทั้งคู่เบียดชิดกันแน่นราวกับโหยหาความอบอุ่นของกันและกัน มิลินหน้าร้อนฉ่า เขินอายเป็นอย่างมาก เมื่อแก่นกายร้อนแนบชิดอยู่กับหน้าท้องแบนราบของเธอหญิงสาวค่อยๆ ยกแขนหนักที่พาดโอบรอบเอวออก ตั้งใจจะลุกขึ้นไปแต่งตัวให้เรียบร้อย..พรึ่บ!“อ๊ะ!” ร่างเล็กร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ ก็ถูกดึงรั้งกลับมาอยู่แนบอกชายหนุ่มเช่นเดิม“จะไปไหน...อยู่แบบนี้ต่ออีกสักพักก่อนสิ” ไคโรงึมงำออกมาโดยที่ยังไม่ได้ลืมตา“ละ...ลิน...มีเรียนค่ะ...คุณไคโรปล่อยก่อนเถอะค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงอึกอักด้วยความประหม่า ขนลุกเกรียว เมื่อร่างกายถูกมือหนาลูบไล้แผ่นหลังเธอเล่น“บอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26หลงรักนายมาเฟีย บทที่ 14 ปัญหาชีวิต
@มหาวิทยาลัย Hหลายวันต่อมา..“เฮ้อออ~ ทำไมยิ่งใกล้สอบ อาจารย์ยิ่งขยันให้งาน ไม่คิดจะให้พวกเราอ่านหนังสือสอบเหรอไง” คลีโอเดินบ่นหน้ามุ่ยออกมาเมื่อคลาสเลิก“แต่รอบนี้งานเยอะจริง แถมพร้อมใจกันสั่งทุกวิชาเลย” มิลินพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่เพื่อนพูด เดินคอตกหนักใจ เพราะเธอต้องทำหลายอย่างพร้อมๆ กัน“แกเถอะ ทั้งสอบ ทั้งรายงาน ไหนจะงานที่ร้านอีก” ร่างเพรียวหันมามองเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง“ก็ต้องสู้แหละ ทำไงได้”“ขอพี่ไคโรหยุดก่อนไหม ไว้ผ่านช่วงสอบค่อยกลับไปทำ”“ฉันเพิ่งเริ่มงานเองนะ…ไว้ถ้าไม่ไหวจริง ๆ จะลองคุยดูแล้วกัน” แม้จะพูดเช่นนั้น แต่เธอก็ไม่กล้าไปพูดเรื่องขอลาหยุดกับไคโรอยู่ดี“ไปหาขนมกินกันดีกว่า” คลีโอร้องเสนอไอเดีย “วันนี้แกหยุดใช่ไหม”“อื้อ เอางั้นก็ได้”สองสาวเดินกันออกมาจนใกล้ถึงบริเวณลานจอดรถของคณะบริหารแต่ด้วยตอนนี้เข้าสู่ช่วงเดือนเมษายนแล้ว ทำให้อากาศร้อนอบอ้าว เหงื่อเล็กๆ ซึมรอบกรอบหน้าเรียว ยิ่งสร้างความหงุดหงิดให้กับเพื่อนสาวขี้ร้อนของมิลินยิ่งขึ้น“อากาศเมืองไทยนี่ร้อนอย่างกับซ้อมตกนรก” ร่างเพรียวปลดกระดุมบนเม็ดหนึ่ง ยกปกเสื้อนักศึกษามาสะบัดเพื่อดับร้อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26
บทล่าสุด
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 7 หนูน้อยมีอา
1 ปี ต่อมามิลินอยู่ในชุดสบายๆ สำหรับอยู่บ้าน นั่งกองอยู่กับพื้นในคอกกั้นเด็ก ใบหน้าหวานฉายแววเหน็ดเหนื่อย เธอเคยคิดว่าโชคดีที่ตลอดช่วงตั้งครรภ์แทบไม่มีอาการแพ้ท้อง และสามารถทำงานใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่ทุกสิ่งกลับเปลี่ยนไปเมื่อคลอดลูกสาวออกมา 'มีอา'เด็กสาวตัวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มราวตุ๊กตา ดวงตากลมโตเช่นเดียวกับมารดาขนตาหนาเป็นแพ เส้นผมสีดำสนิทแต่ดวงตาได้เชื้อจากไคโรมาคือสีน้ำตาลทอง ช่วงแรกเกิดเธอเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย กินนมเสร็จก็นอนไม่งอแง แต่ช่วงหลังเมื่อมีอาเริ่มมีพัฒนาการมากขึ้นเด็กสาวกลับดื้อดึง หากไม่พอใจอะไรนิดหน่อยก็จะร้องไห้เสียบ้านแทบแตก แถมช่วงกลางคืนก็หลับยากและตื่นกลางดึกบ่อย ๆ ทำให้ขอบตาของคุณแม่คล้ำลงจนเห็นได้ชัด"แงๆๆๆๆๆ~"เสียงกรีดร้องไห้งอแงของเด็กน้อยดังลั่นคฤหาสน์อีกครั้ง มือน้อย ๆ ปัดป่ายไปทั่ว จับคว้าอะไรได้ก็จะปาทิ้งเสียหมด จนคุณแม่เริ่มท้อใจ"ร้องอะไรคะคนเก่ง มามี้ทำอะไรให้หนูไม่พอใจอีกหื้ม"ร่างเล็กอุ้มลูกสาวที่นอนดีดดิ้นบนพื้นนวมนิ่มของคอกกั้นขึ้นมาแนบอก โยกตัวกล่อมให้ลูกสาวหยุดร้อง พยายามนึกหาสาเหตุ เพราะเพิ่งให้นมและเปลี่ยนผ้าอ้อมไปใบหน้าเล็กแดงก่ำ น้ำตาห
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 6 งานแต่ง
1 เดือนผ่านไปตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมาเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุด หลังจากไคโรทราบข่าวเรื่องการท้องของมิลิน ชายหนุ่มก็ยืนกรานให้จัดงานแต่งให้เร็วที่สุด เดือดร้อนไปถึงน้องสาวและว่าที่เจ้าสาวที่แทบจะต้องหยุดงานเพื่อเตรียมงานแต่งในระยะเวลากระชั้นชิดลลิสาและคริสเตียนบิดามารดาของไคโรบินกลับมาประเทศไทยทันทีที่ทราบข่าว และช่วยหญิงสาวเตรียมงานพิธีหมั้นในช่วงเช้าเรียบง่ายมีเพียงครอบครัวและคนสนิทมาร่วมงาน ส่วนตอนเย็นไคโรจัดเตรียมงานอย่างยิ่งใหญ่ในโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพ กลุ่มเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมและมหาลัยถูกชวนมาหมด และยังกลุ่มลูกน้องอีกหลายร้อยคนที่ได้รับเกียรติให้มาร่วมยินดีด้วย ราวกับต้องการป่าวประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าเขาแต่งงานมีลูกมีเมียแล้วพิธีการต่าง ๆ ถูกลดทอนให้น้อยลง เพื่อให้ไม่เจ้าสาวที่กำลังท้องกำลังไส้เหนื่อยจนเกินไป เน้นไปที่การฉลองดื่มสังสรรค์กันมากกว่าร่างเล็กในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวทำจากผ้าลูกไม้ มีผ้าชีฟองผืนบางปาดไหล่ทั้งสองข้าง ช่วงล่างเป็นกระโปรงพองยาว เส้นผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบเป็นมวยเตี้ย ๆ มีที่คาดผมประดับเพชรเม็ดเล็ก ๆ สวมไว้บนศีรษะ ใบหน้าหวานถูกแต
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 5 สองขีด
บริษัทของพิพัฒน์4 เดือนต่อมาตอนนี้มิลินเรียนจบอย่างเป็นทางการเรียบร้อย หญิงสาวยังคงช่วยงานที่บริษัทของบิดาต่อไป ปัญหาภายในบริษัทเริ่มคลี่คลายไปทีละอย่าง ทำให้การทำงานเป็นระบบระเบียบยิ่งขึ้นแต่กลับกันกับร่างกายเธอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโหมทำงานมากไปหรือเปล่า ช่วงนี้เธอถึงรู้สึกเหนื่อยและเพลียง่ายกว่าปกติ บางครั้งตั้งใจจะนำงานมาเคลียร์ต่อที่บ้าน แต่ 3 ทุ่มเธอก็เผลอหลับไปแล้วก๊อก ก๊อก"น้องลินคะ เที่ยงแล้วนะคะ ไม่ออกไปทานข้าวเหรอ"กิ่ง ผู้ช่วยของพิพัฒน์ชะโงกหน้าเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง เธอคอยช่วยเหลือมิลินตั้งแต่ช่วงฝึกงาน เมื่อได้เห็นความขยันตั้งใจจริงของหญิงสาวก็อดชื่นชมไม่ได้"อ๋อ เที่ยงแล้วเหรอ" ร่างเล็กหันมองนาฬิกาแขวนบนผนังห้องทำงานเล็ก เธอทำงานเพลินจนลืมเวลาเช่นเดิม แต่ตรงหน้ายังมีเอกสารอีกหลายปึกที่ต้องเคลียร์" ไม่เป็นไรค่ะ ลินยังไม่หิวเท่าไหร่ พี่กิ่งไปทานเถอะ""ไม่ได้นะคะน้องลิน แบบนี้จะเสียสุขภาพเอา...แบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ซื้อเข้ามาเผื่อแล้วกันนะ""แฮะ ๆ ได้เลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ""น้องลินอยากกินอะไรไหม สั่งได้เลย""อะไรก็ได้เลยค่ะพี่กิ่ง""โอเคได้จ้า"กิ่งส่งยิ้มให้ลูกสาว
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 4 คนเจ้าแผนการ
หลายเดือนผ่านไปตอนนี้มิลินและคลีโอเริ่มฝึกงานในเทอมสุดท้ายของ ปี 4 แล้ว แม้ตอนแรกจะตั้งใจออกไปหาที่ฝึกงานในบริษัทใหญ่ ๆ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่แฟนหนุ่มของเธอก็ไม่ยอมอนุญาต ทำให้สุดท้ายเธอจึงเลือกเข้าไปศึกษางานบริษัทผลิตและส่งออกอะไหล่เครื่องจักรของบิดาเธอแทนมิลินตั้งใจทำงานมาก ตั้งแต่ที่พิพัฒน์เลิกยุ่งเกี่ยวกับการพนัน เขาก็ตั้งหน้าตั้งตาฟื้นฟูกิจการที่ตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ จนเริ่มกลับมาเฟื่องฟู แม้จะเป็นบริษัทขนาดกลาง ไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมาก แต่เนื่องจากถูกปล่อยปละละเลยเป็นเวลานาน ทำให้ตอนนี้แม้หญิงสาวจะเข้ามาช่วย แต่ก็ยังมีปัญหาหลายอย่างภายในที่ต้องปรับเปลี่ยนแก้ไข"เป็นไงบ้างลูก เริ่มชินหรือยัง"พิพัฒน์ถามขึ้นมาหลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องแห่งหนึ่ง ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เป็นห้องทำงานของลูกสาว"ค่ะ แต่ตัวเลขบัญชีย้อนหลังนี่น่าเวียนหัวมากเลยนะ เหมือนมีการแอบยักยอกสั่งซื้อของเข้ามาเกินกว่าที่ควร ซึ่งของบางอย่างไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น แถมยังเลือกซื้อจากเจ้าที่ราคาสูงกว่าตลาดทั่วไปอีก"ใบหน้าหวานเคร่งเครียดจริงจัง เพราะหากลองคำนวณดูแล้ว บริษัทของบิดาเธอศูนย์เสียเงินไปจำนว
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 3 เพิ่มสีสัน
มหาวิทยาลัย Hร่างเล็กของมิลินนั่งเลื่อนโทรศัพท์มือถืออ่านข้อมูลบาง อยู่ที่ใต้ตึกคณะบริหารระหว่างรอคลีโอที่ยังเดินทางมาไม่ถึงหลังจากเมื่อวันก่อนได้เปิดอกคุยกับไคโรเรื่องความกังวลของตัวเองแล้ว แต่เธอก็ยังอยากอ่านคำแนะนำวิธีรักษาชีวิตคู่ให้ยั่งยืนยิ่งขึ้น เพราะไคโรก็เป็นแฟนคนแรกของเธอ มีอีกหลายเรื่องที่หญิงสาวไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับความรักและการมีแฟน"หื้มม อ่านอะไรน่ะ 'เคล็ดลับ' รักษาความรัก?"เสียงของเพื่อนสนิทดังขึ้นข้างหู พร้อมใบหน้าสวยชะโงกหน้าเข้ามาอ่านหัวข้อบทความที่เธอกำลังเลื่อนดู ทำให้มิลินสะดุ้งด้วยความตกใจ"ตกใจหมดเลยแก มาไม่ให้สุ้มให้เสียง" เธอหันไปตำหนิเพื่อนรักเบาไม่จริงจังคลีโอหัวเราะร่า ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"ยังไม่หายนอยด์เรื่องเมื่อวานเหรอไง ถึงมาอ่านอะไรแบบนี้""ก็ไม่เชิง...แกก็รู้ฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้เลยว่าแฟนที่ดีควรทำตัวยังไง"เธอไว้ใจไคโรเต็มที่ แต่ก็อยากจะทำอะไรพิเศษขึ้นเล็กน้อย เพื่อเป็นการมัดใจชายหนุ่ม และเพิ่มความมั่นใจให้ตัวเธอเองด้วย"อื้ม ถ้าทั่วๆ ไปก็คงเชื่อใจกัน มีอะไรคุยกันดี ๆ ใช้เหตุผล ไ
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 2 รางวัลเด็กน่ารัก
คฤหาสน์ไคโร"เป็นอะไรครับ ยังหน้ามุ่ยอยู่เลย" น้ำเสียงทุ้มออดอ้อนจนไม่เหลือคราบมาเฟียผู้เคร่งขรึมเอ่ยถามแฟนสาว ขณะคลอเคลียร่างบางในชุดนักศึกษาบนเตียงกว้าง"ละ...ลิน..."มิลินเม้มปาก หลบสายตาร้อนของแฟนหนุ่ม นึกหงุดหงิดตัวเองในใจที่ยังไม่อาจสลัดเรื่องเมื่อเย็นออกไปได้ เธอไม่มีความมั่นใจในตัวเองแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นสาว ๆ ที่เขามาชายหนุ่มมีแต่สวย ๆ หน้าตาดี ก็แอบหวั่นใจ"เราตกลงกันแล้วนะ ว่าถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายเราจะคุยกัน""...""คิดอะไรอยู่ครับ?"ใบหน้าหวานแอบเศร้าลง เธอสูดหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกสติ และสุดท้ายก็ยอมเปิดปากเล่าความรู้สึกในใจให้ไคโรฟัง"ลินกลัว...กลัวว่าวันหนึ่งพี่จะเบื่อลิน""โถ่ จะเอาอะไรมาเบื่อ พี่หลงเราขนาดนี้ เราดูไม่ออกเหรอครับ"ไคโรยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำพูดของแฟนสาว เขาใช้นิ้วยาวช้อนใบหน้าของคนตัวเล็กข้างใต้ร่างให้หันกลับมาสบตา"ก็กลัวว่าแค่หลงเฉย ๆ พอนานไปพี่จะเบื่อ ลินแค่ผู้หญิงธรรมดา ได้มาอยู่ข้างพี่นี่ก็เกินฝันแล้ว""ไม่เอา ทำไมชอบดูถูกตัวเอง ลินพิเศษกว่าทุก ๆ คนรู้ไหม ลินคือคนที่ทำให้หัวใจพี่เต้นแรง คนที่พี่อยากปกป้องดูแล คนที่พี่อยากให้มีแต่รอ
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 1 ผู้ชายของมิลิน
หลายเดือนผ่านไปความสัมพันธ์ของเธอและไคโรดำเนินไปตามปกติ ทั้งคู่แทบไม่เคยทะเลาะหรือมีปากเสียงกันเลย อาจจะด้วยมิลินเป็นคนหัวอ่อน ว่าง่าย ไม่จุกจิกจู้จี้ แต่ไคโรก็ทำหน้าที่แฟนอย่างดี เอาใส่ใจ เทคแคร์ ไม่เคยทำอะไรให้แฟนสาวไม่สบายใจแม้แต่น้อยเมื่อเดือนก่อนชายหนุ่มได้พาเธอไปอิตาลี เพื่อพบเจอพ่อแม่ของเขาแล้ว ซึ่งทั้งคู่ก็ใจดีและเป็นกันเองกับเธอมาก ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ราบรื่นเป็นอย่างดีครืด ครืด ครืดโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายของมิลินสั่นเบาๆ ขณะที่สองสาวเพื่อนรักกำลังเดินออกจากคลาสเรียน"แป๊บนะแก พี่ไคโรน่าจะโทรมา"มิลินหันไปบอกเพื่อนสาว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และก็ต้องอมยิ้มหวานเพราะสายที่โทรมาคือแฟนหนุ่มของเธอตามคาด"ค่ะพี่ไคโร"(เลิกเรียนหรือยังครับ)"เพิ่งเลิกพอดีเลยค่ะ ลินกับยัยคลีกำลังจะลงจากตึกกัน"(โอเค พี่เดินไปซื้อโกโก้ปั่นมาให้ รอหน้าคณะนะครับ)"ได้ค่ะ"ร่างเล็กก้มหน้างุด เขินอายทุกครั้งกับการเอาใส่ใจของชายหนุ่ม โดยมีสายตาล้อเลียนของคลีโอจ้องมองไม่วางตา"สวีทเว่อร์ มดจะไต่ขึ้นขาฉันแล้ว" ร่างสมส่วนอดเอ่ยปากแซวออกมาไม่ได้"แกก็ พูดเกินไป นี่จะไป
หลงรักนายมาเฟีย บทที่ 66 อยู่ด้วยกันไปนานๆ
หลังจากทั้งคู่ทานดินเนอร์แสนโรแมนติกเสร็จก็จูงมือพากันกลับมายังห้อง แต่แล้วคู่รักเข้าใหม่ปลามันที่ควรสวีทหวานพูดจาภาษารักก็ต้องมายืนถกเถียงกันอยู่นานภายในห้องนอนหรูแทน"ไม่เอาจริง ๆ ลินไม่เชื่อพี่หรอก" มิลินหน้ามุ่ย มือเล็กถือเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ไม่ได้เดินเข้าห้องน้ำเสียที"พี่เคยผิดคำพูดเหรอครับ""ถ้าพี่ไคโรอาบพร้อมลิน พี่ไม่จบแค่อาบน้ำเฉย ๆ แน่""เห็นพี่เป็นคนแบบนั้นเหรอ" มาเฟียหนุ่มส่งสายตาออดอ้อน พยายามทำหน้าตาน่าสงสารหวังให้หญิงสาวยอมใจอ่อน"พี่ทำลินหลายรอบแล้วนะคะ ปล่อยลินอาบน้ำดี ๆ เถอะ""พี่ก็แค่อยากช่วยลินถูหลังไง อีกอย่างอาบพร้อมกันไม่ต้องเปลืองน้ำด้วย"ร่างเล็กกลอกตาขึ้นมองด้านบน เมื่อได้ฟังเหตุผลจากชายหนุ่ม เขาร่ำรวยเสียจนเรียกได้ว่าเป็นมหาเศรษฐีจะมากังวลอะไรกับค่าน้ำประปาของทางโรงแรม ฟังอย่างไรก็ดูเป็นแค่ข้ออ้างรังแกเธอมากกว่า"วันนี้ลินไม่ไหวแล้วจริงๆ นะคะ วันหลังได้ไหม" ถกเถียงกันอยู่นานแฟนหนุ่มหน้ามึนก็ไม่ยอมแพ้เสียที จนหญิงสาวต้องเดินเข้าไปใกล้ร่างสูง ท่อนแขนเรียวโอบเอวเขาไว้หลวมๆ พลางเกยคางบนแผงอกกำยำเงยหน้ามองชายหนุ่มตาปริบ
หลงรักนายมาเฟีย บทที่ 65 ดินเนอร์กลางแสงดาว
ท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีเป็นแดงอมส้มของเวลาเกือบจะ 6 โมงเย็น หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีฟ้าอ่อนด้านในสวมเสื้อกล้ามตัวเล็กสีขาวคู่กับกางเกงยีนขาสั่นสีซีด สายลมจากทะเลพัดจนผมสีน้ำตาลเข้มของเธอปลิวไสว จนต้องรวบมันเอาไว้ที่ไหล่ข้างหนึ่ง พลางหันไปส่งยิ้มหวานให้ตากล้องร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาข้างกายทั้งคู่เดินเล่นเลียบริมหาดส่วนตัวหน้าที่พัก มือเล็กอีกข้างหิ้วรองเท้าแตะหนีบสีขาวไปด้วย เม็ดทรายเนื้อละเอียดติดตามนิ้วเท้า น้ำเย็นเฉียบของทะเลกระทบผิวระลอกแล้วระลอกเล่าชายหนุ่มแต่งกายสบาย ๆ ด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว กระดุมเสื้อถูกปลดลงมา 3 เม็ด เผยให้เห็นแผงอกกำยำที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม ท่อนล่างสวมกางเกงขาสั้นสีน้ำตาล แว่นกันแดดสีชารับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน มุมปากยกขึ้นประดับด้วยรอยยิ้ม เมื่อมองหญิงสาวผ่านกล้องมือถือ แม้จะดูเรียบง่ายแต่ร่างกายสมบูรณ์แบบ พร้อมใบหน้าคมคายก็ทำให้เขาดูราวกับเป็นนายแบบที่หลุดออกมาจากรันเวย์เขาเก็บภาพมิลินอีกหลายรูปทุกจังหวะการขยับตัว หญิงสาวหันมาส่งยิ้มให้บ้าง บางครั้งก็หันมองเหม่อไปยังท้องทะเล ทุกอิริยาบถดูสวยงามน่ารักเป็นธรรมชาติ จนทำให้คนที่ไม่เคยต้องถ่าย
