มิลินนอนหมดแรงอยู่บนโซฟากลางห้องนั่งเล่น เธอมองสมุดบัญชีที่เหลือยอดเงินเพียงไม่กี่หมื่นก็รู้สึกท้อแท้ หลังจากที่เธอพูดคุยกับผู้เป็นพ่อแล้ว ทั้งสองคนก็ออกไปจัดการเรื่องขอถอนเงิน แต่ด้วยเงินที่ได้จากประกันชีวิตของแม่มีไม่ถึง 3 ล้าน ทำให้เธอต้องนำเงินเก็บที่ได้จากการทำงานมาตลอดหลายปีให้เขาไปด้วย“เฮ้ออออ~” ร่างเล็กที่ยังคงอยู่ในชุดนักศึกษาถอนหายใจระบายความหนักใจออกมาเฮือกใหญ่ นึกน้อยใจในโชคชะตาที่ต้องเผชิญ..ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ดเสียงกดรหัสประตูห้องของหญิงสาวดังขึ้น ทำให้เธอรีบลุกขึ้นมาจากโซฟาหันไปมองด้วยความตกใจ เนื่องจากเธอไม่รู้ว่าบุคคลด้านหลังประตูจะเป็นใครร่างเล็กกวาดตามองไปรอบห้องเพื่อมองหาอาวุธเอาไว้ป้องกันตัว แต่ก่อนที่เธอจะหาได้ ประตูห้องพักก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างถือวิสาสะ ทำให้หญิงสาวรีบเข้าไปคว้าแจกันดอกไม้ที่อยู่ใกล้มือมาถือเตรียมเอาไว้ จ้องมองผู้มาใหม่ด้วยความหวาดกลัว..กึก“เกิดอะไรขึ้น!!” ร่างสูงของไคโรชะงักทันทีเมื่อเห็นสภาพห้องเละเทะของหญิงสาว ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจก็จะเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด เขาตวัดสายตามองหาร่างเล็กของเจ้าของห้องด้วยความเป็นห่วง ก็เห็นเธอยืนชิดมุมห้อ
1 สัปดาห์ต่อมา...“น้องลิน เสิร์ฟโต๊ะ 10 หน่อยจ้า”“ได้ค่ะ” เธอตอบรับอย่างขยันขันแข็งเธอยังมาทำงานที่ร้านของพี่ไคโรตามปกติ โดยมีชายหนุ่มคอยไปรับส่งตามที่เขาเคยบอกไว้ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ค่อย ๆ พัฒนาไปช้า ๆ อดยอมรับไม่ได้ว่าชายหนุ่มทำให้เธอหวั่นไหวจนเธอเริ่มที่จะรู้สึกดีกับเขาขึ้นมาแล้วส่วนเรื่องปัญหาของพ่อเธอ มิลินทำได้เพียงปลงกับมัน เงินทองเป็นของนอกกาย หากไม่ตายก็หาใหม่ได้ เธอจึงกลับมาตั้งหน้าตั้งตาทำงานหาเงินเช่นเดิม ได้แต่หวังว่าพ่อจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเธอเธอยกถาดเครื่องดื่มไปเสิร์ฟตามหน้าที่ วันนี้ลูกค้าก็ยังแน่นขนัดอย่างเช่นทุกวัน“น้องลิน ถาดนี้ของคุณไคโรนะ วานเอาขึ้นไปให้หน่อยจ้า” รุ่นพี่พนักงานยื่นถาดเครื่องดื่มมาให้เธอหลังจากเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้าอื่นสักพัก เธอแอบรู้สึกเขินอายเมื่อจะต้องขึ้นไปหาชายหนุ่มเพียงลำพัง..ก๊อก ก๊อก ก๊อก“ขออนุญาตค่ะ” เธอเคาะประตู เรียกอีกฝ่ายเบาๆ“อื้ม เข้ามา”เธอเปิดประตูห้องทำงานของไคโร ชายหนุ่มนั่งอยู่บนโซฟา พาดขายาวบนโต๊ะตัวเตี้ยด้านหน้า เขาละสายตาจากมือถือในมือหันมามองหญิงสาว สายตาคมฉายแววกรุ้มกริ่ม ยกยิ้มมุมปากจ
รถยนต์หรูเคลื่อนตัวออกจากลานจอดรถ และก็เป็นอย่างเช่นทุกครั้งที่ร่างสูงจะกุมมือเธอเอาไว้เวลาขับรถ จนเธอเลิกที่จะต่อต้านปล่อยให้เขาจับไว้โดยดีหลังจากขับรถออกจากผับไม่นาน ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านข้างก็ขมวดคิ้วแน่น สายตาคมจ้องกระจกมองหลังเป็นระยะ เขาปล่อยมือข้างที่กุมเธอเอาไว้ ทำให้หญิงสาวเอียงคอมองด้วยความสงสัยไคโรหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูออกจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะกดโทรออก“กูโดนตาม ตอนนี้เพิ่งออกมานอกผับไม่นาน กำลังไปทางนอกเมือง” เขากรอกเสียงเข้มใส่โทรศัพท์ ทำให้หญิงสาวรีบหันกลับไปมองด้านหลังเห็นรถยนต์ 2 3 คัน ที่ด้านหลังกำลังขับตามจี้อยู่ แม้ว่าไคโรจะเหยียบคันเร่งหนีแล้ว แต่อีกฝ่ายก็ยังเร่งตาม(เดี๋ยวผมรีบไปครับ)“อืม”ชายหนุ่มตัดสายไปด้วยท่าทีเรียบเฉยไม่ได้ตกใจกับสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ ผิดกับหญิงสาวที่เริ่มทำอะไรไม่ถูก“เปิดช่องเก็บของด้านหน้า” ชายหนุ่มเอ่ยเรียบ ๆ ตั้งใจกับการขับรถ“…” มิลินรีบทำตาม ทันทีที่เปิดเก๊ะหน้ารถ เธอก็มองเห็นด้ามปืนสีดำด้าน มิลินเบิกตาโต หันกลับไปมองร่างสูงด้านข้าง“ส่งมา”เธอนิ่วหน้าหยิบอาวุธร้ายส่งให้เขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“ตะ..
มิลินค่อยๆ เก็บอุปกรณ์ทำแผลใส่กล่องตามเดิม แผลของมาเฟียหนุ่มไม่ลึกมากเนื่องจากกระสุนไม่ได้ฝัง แต่รอยถากของมันก็เรียกเลือดได้มากทีเดียว“อ๊ะ!” ร่างเล็กหลุดร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อพี่ชายเพื่อนพลิกร่างของเธอลงกับเตียงอย่างรวดเร็ว และเป็นฝ่ายคร่อมร่างเธอเอาไว้แทน นัยน์ตาคมวิบวับราวเสือร้ายหิวโซร่างสูงไม่รอให้หญิงสาวหายตกใจ โน้มใบหน้าคมคายเข้ามาใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวจะประกบแนบกลีบปากบาง เขาบดจุมพิตอย่างหนักหน่วงระบายความต้องการที่ต่อร่างหญิงสาวตัวเล็กลิ้นสากพยายามแทรกเข้าไปชิมรสหวานให้โพรงปากชุ่มฉ่ำของร่างข้างใต้ สาวน้อยอ่อนประสบการณ์เริ่มเคลิบเคลิ้มไปตามรสจูบร้อนๆ เอียงหน้าเปิดปากยอมรับสัมผัสร้อนแต่โดยดี ความรู้สึกวูบวาบตรงท้องน้อยพัดพาอารมณ์ของเธอให้สูงขึ้นตามการชักนำของอีกฝ่ายโดยง่ายดายร่างด้านบนบดเบียดความแข็งขืนภายใต้ผ้าเช็ดตัวจนกระโปรงของชุดนอนร่นสูงขึ้น ก่อนจะใช้นิ้วเกี่ยวแพนตี้ตัวน้อยลงมาตามเรียวขา เขาลูบไล้กุหลาบงามไร้เครื่องปิดบังเบาๆ จนเริ่มสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมากอบกุมก้อนเนื้อนุ่มขนาดใหญ่เกินตัวผ่านชุดนอนสายเดี่ยวตัวบาง มาเฟียห
ไคโรตื่นนอนขึ้นมาในช่วงเช้าของวันถัดไป ร่างเล็กในอ้อมแขนซุกใบหน้าเข้าหาแผงอกแกร่ง ชายหนุ่มมองสำรวจทั่วใบหน้าหวาน เธอดูราวกับตุ๊กตา ดวงตาคู่กลมโตใสซื่อเช่นเดียวกับเด็กน้อยบัดนี้ปิดสนิท พวงแก้มแดงระเรื่ออย่างคนสุขภาพดี จมูกเล็กโด่งเชิดขึ้น ริมฝีปากบางรูปกระจับหยักขึ้นเล็กน้อย ทำให้มาเฟียหนุ่มเผลอโน้มตัวลงไปจุมพิตที่ปากบางเบาๆ"อื้อ" การกระทำของเขาทำให้ร่างเล็กเริ่มรู้สึกตัวชายหนุ่มจ้องมองท่าทางง่วงงุนของอีกฝ่าย เธอค่อยๆ ขยี้รอบดวงตาขับไล่ความง่วง ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมาสบตากับเขา"อรุณสวัสดิ์ครับ" ไคโรยกยิ้มมองหญิงสาวอย่างเอ็นดูใบหน้าหญิงสาวเห่อร้อนขึ้นทันทีเมื่อเห็นชายหนุ่มอยู่ในระยะประชิด ความทรงจำเมื่อคืนค่อย ๆ ไหลเข้ามา ภาพทั้งคู่ร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนยิ่งสร้างความเขินอายให้หญิงสาวมากขึ้น"อะ...อรุณสวัสดิ์ค่ะ" เธอตอบกลับตะกุกตะกัก พยายามขยับตัวออกห่างร่างกายร้อนผ่าวของชายหนุ่ม แต่ร่างกำยำก็รวบเอวเธอเอาไว้ก่อน จนแกนกายแข็งขืนเบียดชิดกับเนินสาว"ปล่อยก่อนค่ะ""จะหนีพี่ไปไหนครับ" ไคโรกระตุกยิ้มมองท่าทีเขินอายของเพื่อนน้องสาว"ละ...ลิน...อยากไปห้องน้ำค่ะ" มือน้อย
@คอนโดคลีโอหลายวันผ่านไป..มิลินนั่งก้มหน้าหาข้อมูลทำรายงานอยู่ที่โน๊ตบุ๊คเครื่องหรูบนโต๊ะตัวเตี้ยหน้าโซฟาที่ห้องนั่งเล่นของคอนโดคลีโอ โดยมีเจ้าของห้องนั่งอยู่กับพื้นฝั่งตรงข้ามกับเธอ หลังจากที่ทั้งคู่เลิกเรียนแล้ว เนื่องด้วยวันนี้ทั้งคู่มีคลาสแค่ครึ่งเช้า ทำให้ตกลงใจกันว่าจะช่วยกันเริ่มทำรายงานที่ต้องส่งในสัปดาห์หน้าเสียที"โอ๊ยยยย นั่งจนปวดหลังไปหมดแล้ว" คลีโอบ่นออกมาพลางบิดสะโพกขับไล่ความเมื่อยล้า"ทำไปเถอะน่า หมดวิชานี้ก็ต้องลุยอ่านหนังสือสอบกันแล้ว" มิลินตอบกลับเพื่อนสาวโดยสายตาไม่ได้ละไปจากหน้าจอ..ครืด ครืด ครืดเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าจนโทรศัพท์ของเพื่อนรักที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกสั่น มือเรียวของคลีโอเลื่อนไปเปิดอ่านดู"ตายแล้ว" เธอร้องออกมาอย่างตกใจ ทำให้มิลินหันกลับไปมองท่าทีร้อนรนของเพื่อนสาว"มีอะไรเหรอ?""แป๊บนะ" เพื่อนสาวยังไม่ได้อธิบายเพิ่มเติมให้เธอฟัง เธอก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความตอบกลับใส่มือถือมือเป็นระวิง ก่อนจะหันกลับมาหน้าตาน่าสงสารใส่เธอ"มิลินเพื่อนรักกกก" เสียงหวานแหลมชวนขนลุกสร้างความไม่สบายใจให้เธอเป็นอย่างมาก ราวกับอีกฝ่ายต้องมีเรื่องลำบาก
"ชุดว่ายน้ำ!!" มิลินร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ"ลินทำไม่ได้แน่ๆ เลยพี่...ลินไม่เคยถ่ายแบบมาก่อน" ร่างเล็กรีบบอก ใบหน้าหวานจวนเจียนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ จนส้มต้องรีบปลอบ"ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวลองชุดเดรส ชุดทำงานดูก่อน พี่ขุนกับทีมงานเขาจะช่วยกำกับท่าทางให้เอง"สต๊าฟสาวตบไหล่ปลอบเธอเบาๆ ก่อนจะยื่นชุดที่ต้องถ่ายมาให้เธอเข้าไปเปลี่ยน มิลินจึงไม่ได้มีเลือก เริ่มหวั่นวิตกว่าจะทำให้คนอื่นเดือดร้อนหากเธอทำออกมาไม่ดีเธอยืนมองชุดที่สวมอยู่ภายในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ชุดที่เธอใส่ตอนนี้ไม่ได้โป๊อะไรมาก เป็นเดรสรัดรูปยาวประมาณเข่าผ่าหน้าแขนยาวสีดำ ดูเรียบหรู เธอหมุนตัวอยู่หน้ากระจกใหญ่เพื่อสำรวจความเรียบร้อยให้ตัวเอง ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกขวัญกำลังใจหญิงสาวเดินออกมายังห้องที่นั่งแต่งหน้าเมื่อครู่ ส่งสายตาขอความช่วยเหลือให้เพื่อนสาว ที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือรับบทคนเจ็บอยู่บนโซฟายาว"สวยมากเลยค่ะ" แมนนี่ร้องชมเสียงดัง ปรบมือทันทีที่เห็นร่างเล็กเปลี่ยนชุดพร้อมสำหรับถ่ายเรียบร้อย"ทำไมทำหน้าแบบนั้น" คลีโอขมวดคิ้วมองหญิงสาวที่จ้องเธอราวกับเด็กน้อยกำลังจะเริ่มงอแง"แกไม่เห็นบอกเลย...ว
@คอนโดมิลินมิลินกดรหัสผ่านที่ประตูห้องก่อนจะผลักมันเข้าไปเบาๆ เธอมองไปรอบๆ ห้องด้วยความแปลกใจ เนื่องจากรู้สึกมีข้าวของบางอย่างอยู่ผิดที่จากตอนที่เธอออกไป..แกร๊ก“กรี๊ดดดดด” ร่างเล็กกรีดร้องสุดเสียง เมื่อจู่ๆ ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกมา“ใจเย็น...พี่เอง” เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้น ทำให้เธอได้สติ หันกลับไปมองยังต้นเสียงอีกครั้ง“พี่ไคโร!!”“…”“มาได้ยังไงคะ”“ไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับ” ร่างสูงไม่ได้ตอบคำถามเธอ แต่กลับยกนาฬิกาข้อมือเรือนหรูขึ้นมาดูเวลาแทน ซึ่งตอนนี้เกือบจะ 6 โมงเย็นแล้ว“ลินออกไปธุระกับยัยคลีมาค่ะ”“ธุระอะไร” พี่ชายเพื่อนสนิทยังคงเค้นถาม จ้องมองใบหน้าหวานที่วันนี้ถูกแต่งเติมจนดูสวยขึ้นผิดหูผิดตา ดูมีเสน่ห์เย้ายวนใจเขาเป็นอย่างมาก“ยัยคลีให้ลินไปช่วยงานรุ่นพี่อะค่ะ”“…” ไคโรไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ เนื่องจากอีกฝ่ายออกไปกลับน้องสาวตนเอง คงไม่ได้มีอะไรน่าห่วง“แล้วทำไมพี่ไคโรมาอยู่ห้องลินแบบนี้ละคะ” ร่างเล็กถามชายหนุ่มเมื่ออีกฝ่ายนั่งพิงโซฟาเล่นมือถือสบายใจ ราวกับห้องนี้เป็นของเขาเสียเอง“ว่าง เลยแวะมา” ไคโรยักไหล่ตอบกลับราวกับเป็นเรื่องธรรมดา“ไม่บอกลินก่อน ลินตก
1 ปี ต่อมามิลินอยู่ในชุดสบายๆ สำหรับอยู่บ้าน นั่งกองอยู่กับพื้นในคอกกั้นเด็ก ใบหน้าหวานฉายแววเหน็ดเหนื่อย เธอเคยคิดว่าโชคดีที่ตลอดช่วงตั้งครรภ์แทบไม่มีอาการแพ้ท้อง และสามารถทำงานใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่ทุกสิ่งกลับเปลี่ยนไปเมื่อคลอดลูกสาวออกมา 'มีอา'เด็กสาวตัวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มราวตุ๊กตา ดวงตากลมโตเช่นเดียวกับมารดาขนตาหนาเป็นแพ เส้นผมสีดำสนิทแต่ดวงตาได้เชื้อจากไคโรมาคือสีน้ำตาลทอง ช่วงแรกเกิดเธอเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย กินนมเสร็จก็นอนไม่งอแง แต่ช่วงหลังเมื่อมีอาเริ่มมีพัฒนาการมากขึ้นเด็กสาวกลับดื้อดึง หากไม่พอใจอะไรนิดหน่อยก็จะร้องไห้เสียบ้านแทบแตก แถมช่วงกลางคืนก็หลับยากและตื่นกลางดึกบ่อย ๆ ทำให้ขอบตาของคุณแม่คล้ำลงจนเห็นได้ชัด"แงๆๆๆๆๆ~"เสียงกรีดร้องไห้งอแงของเด็กน้อยดังลั่นคฤหาสน์อีกครั้ง มือน้อย ๆ ปัดป่ายไปทั่ว จับคว้าอะไรได้ก็จะปาทิ้งเสียหมด จนคุณแม่เริ่มท้อใจ"ร้องอะไรคะคนเก่ง มามี้ทำอะไรให้หนูไม่พอใจอีกหื้ม"ร่างเล็กอุ้มลูกสาวที่นอนดีดดิ้นบนพื้นนวมนิ่มของคอกกั้นขึ้นมาแนบอก โยกตัวกล่อมให้ลูกสาวหยุดร้อง พยายามนึกหาสาเหตุ เพราะเพิ่งให้นมและเปลี่ยนผ้าอ้อมไปใบหน้าเล็กแดงก่ำ น้ำตาห
1 เดือนผ่านไปตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมาเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุด หลังจากไคโรทราบข่าวเรื่องการท้องของมิลิน ชายหนุ่มก็ยืนกรานให้จัดงานแต่งให้เร็วที่สุด เดือดร้อนไปถึงน้องสาวและว่าที่เจ้าสาวที่แทบจะต้องหยุดงานเพื่อเตรียมงานแต่งในระยะเวลากระชั้นชิดลลิสาและคริสเตียนบิดามารดาของไคโรบินกลับมาประเทศไทยทันทีที่ทราบข่าว และช่วยหญิงสาวเตรียมงานพิธีหมั้นในช่วงเช้าเรียบง่ายมีเพียงครอบครัวและคนสนิทมาร่วมงาน ส่วนตอนเย็นไคโรจัดเตรียมงานอย่างยิ่งใหญ่ในโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพ กลุ่มเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมและมหาลัยถูกชวนมาหมด และยังกลุ่มลูกน้องอีกหลายร้อยคนที่ได้รับเกียรติให้มาร่วมยินดีด้วย ราวกับต้องการป่าวประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าเขาแต่งงานมีลูกมีเมียแล้วพิธีการต่าง ๆ ถูกลดทอนให้น้อยลง เพื่อให้ไม่เจ้าสาวที่กำลังท้องกำลังไส้เหนื่อยจนเกินไป เน้นไปที่การฉลองดื่มสังสรรค์กันมากกว่าร่างเล็กในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวทำจากผ้าลูกไม้ มีผ้าชีฟองผืนบางปาดไหล่ทั้งสองข้าง ช่วงล่างเป็นกระโปรงพองยาว เส้นผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบเป็นมวยเตี้ย ๆ มีที่คาดผมประดับเพชรเม็ดเล็ก ๆ สวมไว้บนศีรษะ ใบหน้าหวานถูกแต
บริษัทของพิพัฒน์4 เดือนต่อมาตอนนี้มิลินเรียนจบอย่างเป็นทางการเรียบร้อย หญิงสาวยังคงช่วยงานที่บริษัทของบิดาต่อไป ปัญหาภายในบริษัทเริ่มคลี่คลายไปทีละอย่าง ทำให้การทำงานเป็นระบบระเบียบยิ่งขึ้นแต่กลับกันกับร่างกายเธอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโหมทำงานมากไปหรือเปล่า ช่วงนี้เธอถึงรู้สึกเหนื่อยและเพลียง่ายกว่าปกติ บางครั้งตั้งใจจะนำงานมาเคลียร์ต่อที่บ้าน แต่ 3 ทุ่มเธอก็เผลอหลับไปแล้วก๊อก ก๊อก"น้องลินคะ เที่ยงแล้วนะคะ ไม่ออกไปทานข้าวเหรอ"กิ่ง ผู้ช่วยของพิพัฒน์ชะโงกหน้าเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง เธอคอยช่วยเหลือมิลินตั้งแต่ช่วงฝึกงาน เมื่อได้เห็นความขยันตั้งใจจริงของหญิงสาวก็อดชื่นชมไม่ได้"อ๋อ เที่ยงแล้วเหรอ" ร่างเล็กหันมองนาฬิกาแขวนบนผนังห้องทำงานเล็ก เธอทำงานเพลินจนลืมเวลาเช่นเดิม แต่ตรงหน้ายังมีเอกสารอีกหลายปึกที่ต้องเคลียร์" ไม่เป็นไรค่ะ ลินยังไม่หิวเท่าไหร่ พี่กิ่งไปทานเถอะ""ไม่ได้นะคะน้องลิน แบบนี้จะเสียสุขภาพเอา...แบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ซื้อเข้ามาเผื่อแล้วกันนะ""แฮะ ๆ ได้เลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ""น้องลินอยากกินอะไรไหม สั่งได้เลย""อะไรก็ได้เลยค่ะพี่กิ่ง""โอเคได้จ้า"กิ่งส่งยิ้มให้ลูกสาว
หลายเดือนผ่านไปตอนนี้มิลินและคลีโอเริ่มฝึกงานในเทอมสุดท้ายของ ปี 4 แล้ว แม้ตอนแรกจะตั้งใจออกไปหาที่ฝึกงานในบริษัทใหญ่ ๆ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่แฟนหนุ่มของเธอก็ไม่ยอมอนุญาต ทำให้สุดท้ายเธอจึงเลือกเข้าไปศึกษางานบริษัทผลิตและส่งออกอะไหล่เครื่องจักรของบิดาเธอแทนมิลินตั้งใจทำงานมาก ตั้งแต่ที่พิพัฒน์เลิกยุ่งเกี่ยวกับการพนัน เขาก็ตั้งหน้าตั้งตาฟื้นฟูกิจการที่ตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ จนเริ่มกลับมาเฟื่องฟู แม้จะเป็นบริษัทขนาดกลาง ไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมาก แต่เนื่องจากถูกปล่อยปละละเลยเป็นเวลานาน ทำให้ตอนนี้แม้หญิงสาวจะเข้ามาช่วย แต่ก็ยังมีปัญหาหลายอย่างภายในที่ต้องปรับเปลี่ยนแก้ไข"เป็นไงบ้างลูก เริ่มชินหรือยัง"พิพัฒน์ถามขึ้นมาหลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องแห่งหนึ่ง ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เป็นห้องทำงานของลูกสาว"ค่ะ แต่ตัวเลขบัญชีย้อนหลังนี่น่าเวียนหัวมากเลยนะ เหมือนมีการแอบยักยอกสั่งซื้อของเข้ามาเกินกว่าที่ควร ซึ่งของบางอย่างไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น แถมยังเลือกซื้อจากเจ้าที่ราคาสูงกว่าตลาดทั่วไปอีก"ใบหน้าหวานเคร่งเครียดจริงจัง เพราะหากลองคำนวณดูแล้ว บริษัทของบิดาเธอศูนย์เสียเงินไปจำนว
มหาวิทยาลัย Hร่างเล็กของมิลินนั่งเลื่อนโทรศัพท์มือถืออ่านข้อมูลบาง อยู่ที่ใต้ตึกคณะบริหารระหว่างรอคลีโอที่ยังเดินทางมาไม่ถึงหลังจากเมื่อวันก่อนได้เปิดอกคุยกับไคโรเรื่องความกังวลของตัวเองแล้ว แต่เธอก็ยังอยากอ่านคำแนะนำวิธีรักษาชีวิตคู่ให้ยั่งยืนยิ่งขึ้น เพราะไคโรก็เป็นแฟนคนแรกของเธอ มีอีกหลายเรื่องที่หญิงสาวไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับความรักและการมีแฟน"หื้มม อ่านอะไรน่ะ 'เคล็ดลับ' รักษาความรัก?"เสียงของเพื่อนสนิทดังขึ้นข้างหู พร้อมใบหน้าสวยชะโงกหน้าเข้ามาอ่านหัวข้อบทความที่เธอกำลังเลื่อนดู ทำให้มิลินสะดุ้งด้วยความตกใจ"ตกใจหมดเลยแก มาไม่ให้สุ้มให้เสียง" เธอหันไปตำหนิเพื่อนรักเบาไม่จริงจังคลีโอหัวเราะร่า ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"ยังไม่หายนอยด์เรื่องเมื่อวานเหรอไง ถึงมาอ่านอะไรแบบนี้""ก็ไม่เชิง...แกก็รู้ฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้เลยว่าแฟนที่ดีควรทำตัวยังไง"เธอไว้ใจไคโรเต็มที่ แต่ก็อยากจะทำอะไรพิเศษขึ้นเล็กน้อย เพื่อเป็นการมัดใจชายหนุ่ม และเพิ่มความมั่นใจให้ตัวเธอเองด้วย"อื้ม ถ้าทั่วๆ ไปก็คงเชื่อใจกัน มีอะไรคุยกันดี ๆ ใช้เหตุผล ไ
คฤหาสน์ไคโร"เป็นอะไรครับ ยังหน้ามุ่ยอยู่เลย" น้ำเสียงทุ้มออดอ้อนจนไม่เหลือคราบมาเฟียผู้เคร่งขรึมเอ่ยถามแฟนสาว ขณะคลอเคลียร่างบางในชุดนักศึกษาบนเตียงกว้าง"ละ...ลิน..."มิลินเม้มปาก หลบสายตาร้อนของแฟนหนุ่ม นึกหงุดหงิดตัวเองในใจที่ยังไม่อาจสลัดเรื่องเมื่อเย็นออกไปได้ เธอไม่มีความมั่นใจในตัวเองแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นสาว ๆ ที่เขามาชายหนุ่มมีแต่สวย ๆ หน้าตาดี ก็แอบหวั่นใจ"เราตกลงกันแล้วนะ ว่าถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายเราจะคุยกัน""...""คิดอะไรอยู่ครับ?"ใบหน้าหวานแอบเศร้าลง เธอสูดหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกสติ และสุดท้ายก็ยอมเปิดปากเล่าความรู้สึกในใจให้ไคโรฟัง"ลินกลัว...กลัวว่าวันหนึ่งพี่จะเบื่อลิน""โถ่ จะเอาอะไรมาเบื่อ พี่หลงเราขนาดนี้ เราดูไม่ออกเหรอครับ"ไคโรยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำพูดของแฟนสาว เขาใช้นิ้วยาวช้อนใบหน้าของคนตัวเล็กข้างใต้ร่างให้หันกลับมาสบตา"ก็กลัวว่าแค่หลงเฉย ๆ พอนานไปพี่จะเบื่อ ลินแค่ผู้หญิงธรรมดา ได้มาอยู่ข้างพี่นี่ก็เกินฝันแล้ว""ไม่เอา ทำไมชอบดูถูกตัวเอง ลินพิเศษกว่าทุก ๆ คนรู้ไหม ลินคือคนที่ทำให้หัวใจพี่เต้นแรง คนที่พี่อยากปกป้องดูแล คนที่พี่อยากให้มีแต่รอ
หลายเดือนผ่านไปความสัมพันธ์ของเธอและไคโรดำเนินไปตามปกติ ทั้งคู่แทบไม่เคยทะเลาะหรือมีปากเสียงกันเลย อาจจะด้วยมิลินเป็นคนหัวอ่อน ว่าง่าย ไม่จุกจิกจู้จี้ แต่ไคโรก็ทำหน้าที่แฟนอย่างดี เอาใส่ใจ เทคแคร์ ไม่เคยทำอะไรให้แฟนสาวไม่สบายใจแม้แต่น้อยเมื่อเดือนก่อนชายหนุ่มได้พาเธอไปอิตาลี เพื่อพบเจอพ่อแม่ของเขาแล้ว ซึ่งทั้งคู่ก็ใจดีและเป็นกันเองกับเธอมาก ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ราบรื่นเป็นอย่างดีครืด ครืด ครืดโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายของมิลินสั่นเบาๆ ขณะที่สองสาวเพื่อนรักกำลังเดินออกจากคลาสเรียน"แป๊บนะแก พี่ไคโรน่าจะโทรมา"มิลินหันไปบอกเพื่อนสาว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และก็ต้องอมยิ้มหวานเพราะสายที่โทรมาคือแฟนหนุ่มของเธอตามคาด"ค่ะพี่ไคโร"(เลิกเรียนหรือยังครับ)"เพิ่งเลิกพอดีเลยค่ะ ลินกับยัยคลีกำลังจะลงจากตึกกัน"(โอเค พี่เดินไปซื้อโกโก้ปั่นมาให้ รอหน้าคณะนะครับ)"ได้ค่ะ"ร่างเล็กก้มหน้างุด เขินอายทุกครั้งกับการเอาใส่ใจของชายหนุ่ม โดยมีสายตาล้อเลียนของคลีโอจ้องมองไม่วางตา"สวีทเว่อร์ มดจะไต่ขึ้นขาฉันแล้ว" ร่างสมส่วนอดเอ่ยปากแซวออกมาไม่ได้"แกก็ พูดเกินไป นี่จะไป
หลังจากทั้งคู่ทานดินเนอร์แสนโรแมนติกเสร็จก็จูงมือพากันกลับมายังห้อง แต่แล้วคู่รักเข้าใหม่ปลามันที่ควรสวีทหวานพูดจาภาษารักก็ต้องมายืนถกเถียงกันอยู่นานภายในห้องนอนหรูแทน"ไม่เอาจริง ๆ ลินไม่เชื่อพี่หรอก" มิลินหน้ามุ่ย มือเล็กถือเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ไม่ได้เดินเข้าห้องน้ำเสียที"พี่เคยผิดคำพูดเหรอครับ""ถ้าพี่ไคโรอาบพร้อมลิน พี่ไม่จบแค่อาบน้ำเฉย ๆ แน่""เห็นพี่เป็นคนแบบนั้นเหรอ" มาเฟียหนุ่มส่งสายตาออดอ้อน พยายามทำหน้าตาน่าสงสารหวังให้หญิงสาวยอมใจอ่อน"พี่ทำลินหลายรอบแล้วนะคะ ปล่อยลินอาบน้ำดี ๆ เถอะ""พี่ก็แค่อยากช่วยลินถูหลังไง อีกอย่างอาบพร้อมกันไม่ต้องเปลืองน้ำด้วย"ร่างเล็กกลอกตาขึ้นมองด้านบน เมื่อได้ฟังเหตุผลจากชายหนุ่ม เขาร่ำรวยเสียจนเรียกได้ว่าเป็นมหาเศรษฐีจะมากังวลอะไรกับค่าน้ำประปาของทางโรงแรม ฟังอย่างไรก็ดูเป็นแค่ข้ออ้างรังแกเธอมากกว่า"วันนี้ลินไม่ไหวแล้วจริงๆ นะคะ วันหลังได้ไหม" ถกเถียงกันอยู่นานแฟนหนุ่มหน้ามึนก็ไม่ยอมแพ้เสียที จนหญิงสาวต้องเดินเข้าไปใกล้ร่างสูง ท่อนแขนเรียวโอบเอวเขาไว้หลวมๆ พลางเกยคางบนแผงอกกำยำเงยหน้ามองชายหนุ่มตาปริบ
ท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีเป็นแดงอมส้มของเวลาเกือบจะ 6 โมงเย็น หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีฟ้าอ่อนด้านในสวมเสื้อกล้ามตัวเล็กสีขาวคู่กับกางเกงยีนขาสั่นสีซีด สายลมจากทะเลพัดจนผมสีน้ำตาลเข้มของเธอปลิวไสว จนต้องรวบมันเอาไว้ที่ไหล่ข้างหนึ่ง พลางหันไปส่งยิ้มหวานให้ตากล้องร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาข้างกายทั้งคู่เดินเล่นเลียบริมหาดส่วนตัวหน้าที่พัก มือเล็กอีกข้างหิ้วรองเท้าแตะหนีบสีขาวไปด้วย เม็ดทรายเนื้อละเอียดติดตามนิ้วเท้า น้ำเย็นเฉียบของทะเลกระทบผิวระลอกแล้วระลอกเล่าชายหนุ่มแต่งกายสบาย ๆ ด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว กระดุมเสื้อถูกปลดลงมา 3 เม็ด เผยให้เห็นแผงอกกำยำที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม ท่อนล่างสวมกางเกงขาสั้นสีน้ำตาล แว่นกันแดดสีชารับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน มุมปากยกขึ้นประดับด้วยรอยยิ้ม เมื่อมองหญิงสาวผ่านกล้องมือถือ แม้จะดูเรียบง่ายแต่ร่างกายสมบูรณ์แบบ พร้อมใบหน้าคมคายก็ทำให้เขาดูราวกับเป็นนายแบบที่หลุดออกมาจากรันเวย์เขาเก็บภาพมิลินอีกหลายรูปทุกจังหวะการขยับตัว หญิงสาวหันมาส่งยิ้มให้บ้าง บางครั้งก็หันมองเหม่อไปยังท้องทะเล ทุกอิริยาบถดูสวยงามน่ารักเป็นธรรมชาติ จนทำให้คนที่ไม่เคยต้องถ่าย