9 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป

วันเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งเดือน หลังจากการหย่ากับภรรยาสาวประธานหนุ่มอย่างอัศวินรู้สึกไม่มีความสุขอย่างที่เคยเป็น เขาตื่นมาพร้อมความว่างเปล่า ไม่มีใครคอยเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้เหมือนตอนที่มีภรรยาอยู่ อาหารที่เคยทานก็ไม่เหมือนเดิม ถึงจะเป็นเมนูเดิมๆ แต่รสชาติแตกต่างกันมาก พอหย่ากันเขาถึงได้รู้ว่าเขาติดรสมือของภรรยาไปแล้ว ตอนนี้น้ำหนักของเขาลดไปหลายกิโลเลย อาจจะต้องปรับตัวกันบ้างกับการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ แต่เขาคิดว่าอีกไม่นานเขาก็คงจะชิน

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้นก่อนที่เลขาจะเข้ามารายงานว่าเพื่อนสนิทอย่างปรเมศมาขอพบ

"ให้เข้ามาได้เลยครับ"

ประธานหนุ่มเอ่ยอนุญาตโดยที่สายตายังคงมองเอกสารในมือ

"งานยุ่งเยอะเหรอ?"

"นิดหน่อย"

"เมื่อวานฉันเจอพลอยไพลินไปส่งขนมตามคอนโด นายหย่ากับเธอแล้วเหรอ?" เพื่อนถามด้วยความแปลกใจ ไม่ได้แปลกใจเรื่องที่ทั้งสองคนจะหย่ากัน แต่แปลกใจว่ามันรวดเร็วจนเกินไป

"ใช่ หย่ามาเกือบเดือนแล้ว"

อัศวินพยักหน้าและตอบไปตามความจริง เรื่องการหย่ายังไม่ได้มีใครรู้มากนักและก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องปิดบัง

"ถึงจะหย่ากัน นายก็ควรจะดูแลเธอหน่อยนะ ให้ไปเช่าห้องอยู่แบบนั้นได้ยังไง?" ฐานะเพื่อนเขาก็ออกจากร่ำรวยให้อดีตภรรยาไปอยู่ในสถานที่แบบนั้นได้ยังไง ถ้าหากเป็นเขาคงจะให้เงินเธอสักก้อนไปตั้งตัว

"นายว่าเธอเช่าห้องอยู่งั้นเหรอ?"

ทำไมเธอถึงยังไม่กลับบ้าน? หรือมีปัญหากับครอบครัว ความสงสัยเริ่มเกิดขึ้นในใจเขา ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะไปสนใจเรื่องของเธอทำไม เพราะขอให้เธอหย่ากันไปแล้ว เธอจะใช้ชีวิตยังไงก็ไม่ได้เกี่ยวกับเขา ตอนอยู่ด้วยกันเขาก็ไม่เคยใส่ใจเธออยู่แล้ว

"นายก็ใจดำเหมือนกันนะ น่าจะให้เงินเธอไปตั้งตัวสักก้อน"

"ฉันให้ไปเยอะแล้ว"

เขาตอบไปอย่างนั้นทั้งที่ในใจก็รู้สึกผิด เขาลืมคิดข้อนี้ไปเลย เขาไม่เคยสนใจว่าเธอจะไปทำอะไรหลังจากหย่าขาดกับเขาไปแล้ว

"นายเห็นเธอที่ไหน..."

"เซอร์ไพรส์ค่ะ"

คุยกับเพื่อนยังไม่ทันจบแฟนสาวอย่างสุดาก็เข้ามาเซอร์ไพรส์เขาอีกแล้ว เธอมาโดยไม่ได้นัดหมายอยู่เป็นประจำ บางครั้งเขาประชุมอยู่ก็ทำให้มีปัญหากัน

"ฉันกลับก่อนล่ะ"

"อืม เดี๋ยวฉันโทรหา"

อัศวินยังไม่หายสงสัยกับเรื่องของอดีตภรรยา แต่ตอนนี้ต้องสนใจแฟนสาวคนปัจจุบันของตัวเองก่อน

"ดามีอะไรเหรอครับ"

"ถ้าไม่มีอะไรจะมาหาแฟนไม่ได้เหรอคะ"

สุดาทำหน้าน้อยใจที่แฟนหนุ่มถามเธออย่างนั้น แทนที่จะดีใจที่เธอมาหา แต่สังเกตว่าพักหลังๆ มานี้อัศวินไม่ค่อยจะดีใจที่ได้เจอเธอนัก

"พี่แค่อยากรู้ว่าดามาหาพี่เพราะอะไร ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากให้มา แต่ดาน่าจะบอกพี่ก่อนพี่จะได้เคลียร์งานไว้รอ"

"แฟนใครน่ารักที่สุดเลย ฟอด!"

แฟนเหรอ? ทำไมเขาไม่เห็นรู้สึกถึงคำนั้นเลย ตอนนี้เธอทำตัวเหมือนผู้ปกครองของเขาซะมากกว่า เธอไม่ได้เข้าใจเขาเหมือนก่อนหน้านี้ ไม่ว่าเขาจะยุ่งหรือทำงานอยู่เขาก็ต้องมีเวลาให้กับเธอ

"พี่ว่างหรือยังคะ ดาว่าจะชวนพี่ไปเดินห้างสักหน่อย ดาเห็นว่ามีกระเป๋าใบใหม่เข้ามาก็เลยอยากจะไปดูค่ะ"

อัศวินเข้าใจได้ในทันทีว่าแฟนสาวต้องการอะไร ไม่ใช่กระเป๋าก็คงจะเป็นเสื้อผ้า ผู้หญิงก็มีเพียงเท่านี้ เห็นก็แต่อดีตภรรยาของเขาที่ไม่ได้ตื่นเต้นกับข้าวของพวกนี้เลย พลอยไพลินไม่เคยขอหรืออ้อนวอนให้เขาซื้ออะไรให้เลย การจ่ายเงินของเขาในแต่ละครั้งจะเป็นการจ่ายให้กับครอบครัวของเธอซะมากกว่า ส่วนตัวเธอเองนั้นไม่เคยขออะไรเลย แต่ละวันใช้ชีวิตยังไงเขาเองก็ไม่เคยรู้ ไม่เคยรู้เลยว่าเธอทำอะไรหรือกินอะไรในแต่ละวัน เธอไม่เคยขอค่าใช้จ่ายส่วนตัวเลยสักครั้ง

"ไปเลยไหมคะ ดานัดกับเพื่อนไว้"

"ครับ"

เขาไม่อยากจะมีปัญหาหรือถกเถียงกันให้มากกว่านี้ ทำตัวตามน้ำไปและยกเลิกงานในวันนี้ และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเสียงานเพราะเธอ

นับวันความรู้สึกของเราก็ยิ่งเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เขาเริ่มให้คนตามสืบเรื่องของพลอยไพลิน เขาเพิ่งจะสนใจเรื่องของเธอในตอนที่หย่ากัน ไม่นานเขาก็ได้รู้ว่าเธอมีปัญหากับครอบครัวเรื่องการหย่าขาดกับเขา ครอบครัวของเธอไม่ได้ต้อนรับและใยดีกับเธออีกต่อไป เหมือนหมดผลประโยชน์แล้วก็เฉดหัวเธอทิ้งไป ผู้เป็นพ่อใส่ใจกับลูกสาวคนเล็กที่ต่างแม่กับพลอยไพลินแทน ดูก็รู้ว่าท่านกำลังจะยัดเยียดเด็กสาวให้กับลูกชายของนักการเมือง เหมือนที่พวกท่านยัดเยียดพลอยไพลินให้กับเขา

ภาพถ่ายของเธอที่อยู่ในห้องเช่าเล็กๆ ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเมื่อได้รู้เรื่องนี้ หากมีใครรู้เข้าว่าอดีตภรรยาของเขาไปอยู่ในสถานที่แบบนั้นคงจะดูไม่ดีเป็นแน่

"ฉันรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองหรอกนะ ไม่ได้เป็นห่วงเธอ" เขายังคงบอกกับตัวเองอย่างนั้นทั้งที่หัวใจมันสวนทางกัน

ในวันหยุดสุดสัปดาห์ อัศวินเดินลงมาจากบนห้องตามปกติเหมือนกับทุกวัน เขาไม่รู้จะทำอะไรก็เลยเดินเล่นที่สวนหน้าบ้าน แปลงดอกไม้ที่อดีตภรรยาเคยปลูกไว้ ถ้าไม่มีเธออยู่ตรงมุมนี้ก็ดูรกผิดปกติ

เจ้าของบ้านยืนลังเลอีกสักพักไม่รู้ว่าควรจะรื้อทิ้งหรือให้แม่บ้านมาดูแลต่อ แต่ไม่นานเขาก็สั่งให้แม่บ้านมาดูแลแทนและได้พูดคุยถามเรื่องเกี่ยวกับคดีภรรยาอย่างไม่รู้ตัว จนได้รู้จากแม่บ้านว่าในวันนั้นพลอยไพลินกลับมาเอาบางอย่างในห้อง โดยที่ไม่ได้บอกเขา

อัศวินรู้สึกแปลกใจและสงสัย

"เธอมาเอาอะไรเหรอครับ?"

"ป้าก็ไม่แน่ใจค่ะ แต่เธอดูรีบร้อนและไม่อยากให้ใครรู้"

ความสงสัยยังคงวนเวียนอยู่ในหัวใจ เรื่องของเธอเริ่มมีอิทธิพลกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้แค่ว่ามันสายไปแล้วที่จะดูแลเธอ

ครืดๆ

สายเรียกเข้าจาก สุดา

เจ้าของมือถือมองดูชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอก่อนจะกดรับสายด้วยท่าทางเปลี่ยนไปจากเดิม

"ครับ"

(เลขาของพี่บอกว่าวันนี้เป็นวันหยุดของพี่เหรอคะ ทำไมพี่ไม่บอกดาเลย)

"พี่พึ่งตื่นน่ะครับ ยังไม่ได้มีเวลาบอก"

(งอนดีไหมคะเนี่ย ถ้าจะไม่มีเวลาขนาดนี้)

ถึงเธอจะพูดอย่างนั้น เธอก็ไม่ได้งอนจริงๆ หรอกนะ ที่เธอโทรมาเพราะเธอตั้งใจจะชวนเขาไปหาเพื่อนของเธออีกตามเคย เป็นวันหยุดที่ไม่ได้หยุดพักเลยจริงๆ