Share

บทที่ 49

Auteur: สุราวสันต์
เซียวอวี้กระชับมือหญิงสาวให้แนบชิดอก ก่อนโน้มตัวลงจุมพิตที่ริมฝีปากของนาง แรกเริ่มเป็นเพียงการลิ้มลองเบา ๆ ทว่าเมื่อสัมผัสแล้วก็ยากจะหักห้ามใจ

ซูอวี่ซีทำทีเป็นขัดขืนเล็กน้อย บ้างก็ทำทีคล้ายไม่เต็มใจ บ้างก็ทำเสียงหวานแฝงความน้อยใจ “ท่านพี่เซียวอวี้ ท่านจะรับข้าเป็นภรรยาจริงหรือ?”

"แน่นอน พวกเรากำลังจะหมั้นกันแล้ว"

"ซีเอ๋อร์รักท่านพี่ซื่อจื่อ ชาตินี้จะรักแต่ท่านพี่ซื่อจื่อเพียงผู้เดียว อย่าทำให้หม่อมฉันผิดหวังนะเพคะ มิเช่นนั้น ซีเอ๋อร์คงจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้"

"ข้าขอสาบาน ข้าจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง" นางเป็นสตรีที่เกิดมาพร้อมเมฆมงคล พรตเฒ่าเคยกล่าวไว้ว่า จะเป็นสตรีที่ได้ครองบัลลังก์

จิตใจดี วิชาแพทย์เยี่ยมยอด มีชะตาราชินี เขาจะทำให้นางผิดหวังได้อย่างไร?

คำพูดยังไม่ทันจบ เสื้อผ้าก็ร่วงหล่นเกลื่อนพื้น มีเสียงเบา ๆ ผสมกับเสียงที่ไม่อาจบรรยายได้

——

หลังจากที่ซูอวิ๋นกลับมาถึงจวน

นางก็ให้อวี่ชีนำสมุนไพรไปไว้ที่เรือนหลีลั่วโดยตรง

จากนั้นก็ทุ่มเทให้กับการปรุงยาขี้ผึ้งอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย จนกระทั่งฟ้ามืดลง ชิงหนิงจึงเข้ามาเตือนว่า “พระชายา ห้องเครื่องเตรียมสำรับเรียบร้อยแล้วเพคะ”
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Related chapter

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 50

    "หม่อมฉัน..."ซูอวิ๋นเม้มริมฝีปาก ก่อนจะกล่าวอย่างหนักแน่น "ใช่เพคะ หม่อมฉันก็เชื่อเช่นกัน ว่าชะตาคนสามารถเปลี่ยนแปลงได้..."นางก็ยังมีชีวิตรอดมาได้มิใช่หรือ? ซูอวิ๋นคิดว่า เซียวลู่เซิงเองก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้เช่นกัน! ดวงตาของทั้งสองสบกัน ซูอวิ๋นค้อมกายเล็กน้อย "หม่อมฉันเชื่อว่า องค์ชายต่างหากที่เป็น 'องค์จักรพรรดิแห่งโชคชะตา'" องค์จักรพรรดิแห่งโชคชะตา!แววตาของเซียวลู่เซิงสั่นไหวเล็กน้อย หญิงตรงหน้าช่างกล้านัก หากว่าเขาไม่มีแผลเป็นบนใบหน้า และร่างกายมิได้พิการ คำกล่าวเหล่านี้คงมิใช่เรื่องผิดแปลก "องค์ชาย...หม่อมฉัน หม่อมฉันหมายถึง องค์ชายคือองค์จักรพรรดิแห่งโชคชะตาของหม่อมฉัน" นางลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ "เป็นของหม่อมฉันเพียงผู้เดียว""องค์จักรพรรดิแห่งโชคชะตาของเจ้า?""เพคะ"เซียวลู่เซิงพึมพำคำนี้ซ้ำสองครั้งตั้งแต่ซูอวิ๋นเข้ามาในจวนอ๋อง เขาไม่เคยจับพิรุธใด ๆ จากนางได้เลย นางดูเหมือนไม่สนใจเรื่องราชการบ้านเมืองแม้แต่น้อยแต่ว่าเมื่อครู่นี้ นางกลับกล่าวว่า เขาเป็นองค์จักรพรรดิแห่งโชคชะตาหรือนางต้องการเป็นฮองเฮาอย่างนั้นหรือสีหน้าของเซียวลู่เซิงยังคงเรียบนิ่งจ

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 51

    เขาเป็นถึงองค์ชายเชียวนะ เรื่องอะไรต้องมาถามความเห็นของนางด้วย?เซียวลู่เซิงกล่าวเสียงเรียบ "อีกไม่กี่วัน พวกเขากำลังจะหมั้นหมายกัน เจ้าหวังให้พวกเขาแต่งงานกันหรือไม่?"คำถามของเขาดูแสนธรรมดา ราวกับถามว่า "เจ้ากินข้าวแล้วหรือยัง?"ซูอวิ๋นเข้าใจดีว่า 'พวกเขา' ในที่นี้หมายถึง เซียวอวี้กับซูอวี่ซีแต่... นางควรตอบอย่างไรดี?สองคนนั้นน่ารังเกียจเป็นที่สุด!หากพวกเขาแต่งงานกันไป ทุกอย่างก็ยังคงเป็นไปตามเนื้อเรื่องเดิมมิใช่หรือ?ดังนั้น...ซูอวิ๋นเงยหน้าขึ้นสบตาเซียวลู่เซิง "องค์ชาย หม่อมฉันไม่ต้องการให้พวกเขาแต่งงานกันเพคะ"นางพูดชัดถ้อยชัดคำ "องค์ชายสามารถขัดขวางงานแต่งนี้ได้หรือไม่?"แปะ...หมากสีดำในมือของเซียวลู่เซิงพลัดตกลงบนกระดาน หมากทั้งหมดกระจัดกระจาย ทำลายหมากทั้งกระดานไปในทันที"องค์ชาย..."ซูอวิ๋นตกใจ นางพูดอะไรผิดไปหรือไม่?หรือว่า...เซียวลู่เซิงเข้าใจว่านางยังมีใจให้เซียวอวี้ จึงไม่อยากให้เขาแต่งงาน?นางรีบลุกขึ้น เตรียมจะคุกเข่าขออภัย—"พระชายา ไม่ต้องมากพิธี"แม้สีหน้าของเขาจะสงบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ แต่กลับใช้แรงบีบที่มือนางไม่น้อยซูอวิ๋นเผลอครางออกมาเบา ๆด

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 52

    "อืม"ชายหนุ่มไม่สามารถเปล่งเสียงพูดอะไรออกมาได้อีก ราวกับมีบางสิ่งบางอย่างอุดตันอยู่ในลำคอ หากพูดออกมาอีกเพียงสองคำก็เกรงว่าผู้อื่นจะจับพิรุธได้เนิ่นนาน มืออันนุ่มนวลคู่หนึ่งกำลังปลดเสื้อผ้าให้เขา แต่กลับถูกมืออันแข็งแกร่งคว้าเอาไว้แน่น..."องค์ชายทรงหมายความว่าเช่นไรหรือเพคะ?"ซูอวิ๋นจ้องมือที่จับนางไว้ มันเรียวยาว กระดูกข้อนิ้วชัดเจน ผิวขาวซีดผิดปกติ แต่เส้นเลือดเขียวที่ปูดโปนกลับเต็มไปด้วยพละกำลัง"แผลเป็นที่ร่างกายไม่ต้องทาแล้ว""แต่ก่อนหน้านี้องค์ชายก็ยังทรงทายาไม่ใช่หรือเพคะ? ในเมื่อจะรักษา ก็ควรจะรักษาไปพร้อมกัน"เซียวลู่เซิงสูดหายใจเข้าลึกแล้วถามว่า "พระชายาไม่ชอบแผลเป็นพวกนี้หรือ?"พอถามจบ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองคิดมากไปแล้ว ผู้หญิงขี้กลัวที่ไหนจะชอบรอยแผลเป็นอันน่าหวาดกลัวเช่นนี้?เขาจึงไม่รอให้นางตอบ แต่เลือกปล่อยมือแทน "งั้นก็ตามใจพระชายาเถิด""องค์ชาย... หม่อมฉันล่วงเกินให้ทรงไม่พอพระทัยหรือเพคะ?" ซูอวิ๋นรู้สึกว่าเซียวลู่เซิงดูแปลกไปเล็กน้อย รู้สึกเหมือนดูจะขัดแย้งในตัวเอง แต่จะบอกว่าเป็นเพราะอะไร นางก็บอกไม่ถูก"อย่าคิดมาก""เพคะ"นางช่วยปลดอาภรณ์ให้เขา แต่ไม่

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 53

    คนหนึ่งทำเป็นไม่ใส่ใจอีกคนทำเป็นไม่ได้ยินผ่านไปสองเค่อ ในที่สุดนางก็ทายาเสร็จเซียวลู่เซิงเอนกายลงบนเตียง ส่วนซูอวิ๋นลุกขึ้นเพื่อไปดับเทียน ทว่าเสียงของเซียวลู่เซิงก็ดังขึ้นก่อน"ขึ้นเตียงก่อนเถิด"นางรู้นิสัยของเขาดี จึงทำตามโดยไม่ขัดขืนทันทีที่ขึ้นเตียง นางก็เห็นเขาโบกมือเบา ๆ เปลวเทียนที่ยังส่องแสงพลันดับลงในพริบตานอนอยู่บนเตียง ซูอวิ๋นแอบชำเลืองมองเซียวลู่เซิงท่ามกลางความมืดสลัว เขานอนตัวตรง กอดอกอย่างเรียบร้อย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่นางพยายามนึกถึงเรื่องราวเกี่ยวกับเซียวลู่เซิงในนิยายต้นฉบับ แต่กลับจำได้เพียงเล็กน้อยเช่น ตอนที่นางหนีการแต่งงาน ถูกจับหักแขนหักขา โยนทิ้งไว้หน้าประตูเรือนตระกูลซู สุดท้ายหนาวตายในฤดูเหมันต์แต่เซียวลู่เซิง—ในฐานะตัวร้ายเพียงหนึ่งเดียว—เหตุใดภายหลังจึงไม่แต่งชายา?หากเขาแต่งชายาแล้วให้กำเนิดโอรส ฮ่องเต้ต้องทรงแต่งตั้งเด็กคนนั้นเป็นรัชทายาทแน่ ๆเช่นนั้น เซียวลู่เซิงก็สามารถอยู่เป็นไท่ซ่างหวงเงียบ ๆ อย่างสง่างาม แล้วเหตุใดเนื้อเรื่องจึงดำเนินไปจนเซียวอวี้ขึ้นครองบัลลังก์และซูอวี่ซีกลายเป็นฮองเฮาได้?หรือว่า...เซียวลู่เซิงอาจมีปั

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 54

    "พระชายา..."เซียวลู่เซิงคว้ามือนางไว้ "เรื่องที่ข้าสัญญากับเจ้า ข้าจะทำให้ได้"เรื่องที่สัญญาไว้?เขาหมายถึงเรื่องที่บอกว่า หากนางช่วยรักษาใบหน้าเขาให้หายดี เขาจะยิ้มให้นางดูอย่างนั้นหรือ?ซูอวิ๋นขยับเข้าใกล้เขา "หม่อมฉันขอบพระทัยองค์ชายเพคะ"เซียวลู่เซิงกลืนน้ำลายลงคอหลายครั้ง "ไม่ต้องมากพิธี"เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะลุกเป็นไฟไปทั้งร่างโดยไม่รู้ตัว เขาเปิดมุมผ้าห่มขึ้นเล็กน้อย "พระชายาพักเถิด" อย่าทรมานเขาอีกเลย!เขารู้สึกเหมือนตนเองกำลังจะทนไม่ไหวแล้วซูอวิ๋นชะงัก "องค์ชายไม่ชอบหม่อมฉันหรือเพคะ?"เซียวลู่เซิงยิ้มขม นับตั้งแต่รู้ว่านางคือเด็กสาวที่เขาตามหามานานหลายปี เขาก็ชอบนาง ชอบเสียจนรู้ว่านอกจากนางแล้ว เขาจะไม่มีวันแต่งหญิงใดอีก"องค์ชาย?" เขายิ้มขมเพราะเหตุอันใด?หรือว่านางเดาถูก... เขาไม่อาจเป็นชายสมบูรณ์ได้จริง ๆ หรือ?มือของนางสั่นไหวเล็กน้อย ในใจอดไม่ได้ที่จะเหยียดหยามผู้เขียนเรื่องนี้เซียวลู่เซิงเป็นถึงองค์รัชทายาทผู้สูงศักดิ์ เป็นแม่ทัพผู้เกรียงไกรไม่เคยแพ้พ่ายเหตุใดถึงต้องทำลายเขาถึงเพียงนี้ ทำให้จิตใจเขาบิดเบี้ยว เป็นบุคคลวิปริต ทั้งหมดนี้เพื่อเน้นย้ำให

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 55

    นอกตัวรถม้าอวี่ชีเองก็เงี่ยหูฟังในฐานะผู้ฝึกวรยุทธ์ ตราบใดที่พวกเขาไม่จงใจลดเสียงลง เขาก็สามารถได้ยินอย่างชัดเจนเขาอ้อมถนนอันคึกคักของนครฉางอันมาหลายรอบแล้วพระชายาจะไปที่ใดกันแน่?ตั้งแต่กลับชาติมาเกิด นี่เป็นครั้งแรกที่ซูอวิ๋นรู้สึกกระวนกระวายใจหากเซียวลู่เซิงไร้ซึ่งสมรรถภาพ ไร้ซึ่งทายาท เช่นนั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะขึ้นครองบัลลังก์!งั้นให้เนื้อเรื่องกลับสู่เส้นทางเดิมเถิด!ในเนื้อเรื่องที่เขียนไว้ เซียวลู่เซิงถูกลงโทษด้วยการเลาะกระดูก!เลาะกระดูก!แค่คิดก็ขนลุกไปทั้งตัวแล้ว!"อวี่ชี หยุดรถ"ซูอวิ๋นเปิดประตูลงจากรถม้า นางยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายที่สัญจรผ่านไปมาในนครฉางอัน ฝูงชนพลุกพล่านทำให้นางรู้สึกขนลุกไม่... ไม่มีทาง!พวกเขาต้องเปลี่ยนชะตากรรมได้แน่!พวกเขาต้องเปลี่ยนได้!"เจ้าเป็นใคร ทำไมถึงกล้าทำตัวกำเริบเสิบสานเช่นนี้?!"เสียงที่คุ้นเคยดังเข้าหูซูอวิ๋นหันไปมอง เห็นซูอวี่ซีออกมาจากร้านยา พร้อมกับชุ่ยจู มือของนางถือห่อสมุนไพรเอาไว้นางคิดจะปรุงยาหอมบำรุงประสาทด้วยตัวเองอย่างนั้นหรือ?"คุณหนูบ้านไหนกัน? เหตุใดอ๋องอย่างข้าจึงไม่เคยพบ?"เสียงหยาบกระด้า

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 56

    เซียวอวี้เหลือบตามองอ๋องผิงเหยาด้วยสายตาเย็นชา"มุกตลกของท่านอ๋องผิงเหยาช่างไม่ขำเอาเสียเลย"รอยยิ้มของเซียวเหิงค้างอยู่บนริมฝีปาก นัยน์ตาเหลือบไปมองซูอวี่ซีอีกครั้งนางช่างบอบบางเหลือเกิน...เขาเพียงแค่คว้าเอวนางเบา ๆ เท่านั้น แต่นางกลับตัวเล็กจนฝ่ามือของเขาสามารถโอบนางได้ทั้งตัวความรู้สึกอยาก บดขยี้ พลันพลุ่งพล่านขึ้นมาในใจบรรยากาศกระอักกระอ่วนไปชั่วขณะ ก่อนที่เซียวเหิงจะรีบพาข้ารับใช้ของเขาจากไป"ท่านพี่ซื่อจื่อ”ซูอวี่ซีที่ยังรู้สึกหวาดกลัว รีบพุ่งเข้าไปซุกในอ้อมอกเซียวอวี้เมื่อครู่นางเผลอเดินชนอ๋องผิงเหยา แต่เขากลับฉวยโอกาสแตะต้องนาง!แต่เรื่องนี้ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด!โดยเฉพาะเซียวอวี้...หากเขารู้เข้า แล้วไม่ต้องการนางขึ้นมาจะทำอย่างไร?ในเมืองหลวงนี้ ต่อให้ไม่นับอ๋องหวยหนานผู้พิการวิปลาส ก็ยังมีเซียวเหิงจอมอันธพาลอีกคน พระชายาทั้งสามของเขาตายไปอย่างมีเงื่อนงำ ส่วนอนุภรรยาและสาวใช้ในจวนที่เสียชีวิตโดยไม่ทราบสาเหตุยิ่งมีมากมายนับไม่ถ้วนถูกเขาลวนลามเช่นนี้ นางรู้สึกขยะแขยงจนแทบจะอาเจียน"ไม่ต้องกลัว ข้าจะพาเจ้ากลับจวน"เซียวอวี้ปลอบโยนพร้อมกับเหลือบไปเห็นห่อยาในมื

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 57

    คงไม่ใช่โรคร้ายแรงอะไรหรอกกระมัง?คิดได้ดังนั้น หมอชราก็ยิ่งรู้สึกใจคอไม่ดีไปกันใหญ่ ขาสองข้างสั่นระริก"ท่านหมอหลิน ท่านไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?" ซูอวิ๋นหันกลับมาเห็นท่าทีของเขาแปลกๆหมอหลินรีบปาดเหงื่อ "ทะ...ทูลพระชายา กระ กระ ข้าน้อยมิได้เป็นอะไรพ่ะย่ะค่ะ"ซูอวิ๋น "..."นางหันไปมองชิงหนิงที่อยู่ข้างกายชิงหนิงเพียงแต่เลิกคิ้วเล็กน้อย คงคิดว่าชาวบ้านทั่วไปเมื่อพบเจอเชื้อพระวงศ์ก็ต้องหวาดกลัวเป็นธรรมดาซูอวิ๋นกล่าวเสียงอ่อนโยน "หมอหลินไม่ต้องกังวล ท่านเพียงแค่ตรวจร่างกายตามปกติก็พอ โดยเฉพาะเรื่องนั้นขององค์ชาย""ขะ...เข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ..."เห็นเขายังมีท่าทีหวาดกลัว นางก็ปลอบโยนอีกสองสามประโยค"เจียนซุ่น องค์ชายอยู่ข้างในหรือไม่?"ซูอวิ๋นเดินไปยังหน้าห้องหนังสือ เห็นเจียนซุ่นกำลังสัปหงกอยู่ทันทีที่นางเรียก เจียนซุ่นก็สะดุ้งตื่น รีบค้อมกายทำความเคารพ"กระหม่อมถวายบังคมพระชายา องค์ชายทรงประทับอยู่ในห้องหนังสือพ่ะย่ะค่ะ"สิ้นเสียงรายงานเสียงของเซียวลู่เซิงก็ดังออกมาจากด้านใน"เจียนซุ่น ให้พระชายาเข้ามา""พ่ะย่ะค่ะ องค์ชาย" เจียนซุ่นตอบรับก่อนจะผลักประตูเปิดออกซูอวิ๋นเหลือบ

Latest chapter

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 100

    เดินมาได้สักพัก ซูอวิ๋นก็ถอนหายใจ “ดอกเหมยเหล่านี้บานแข่งกัน งดงามจับตาเสียนี่กระไร น่าเสียดาย หากมีที่สูงให้ชม คงจะสวยกว่านี้”นางกำนัลกล่าวว่า “ในสวนอี้เหมยมีศาลาอยู่เพคะ” นางพูดพลางชี้มือไป “อยู่ตรงนั้นเพคะ ศาลาค่อนข้างสูง หากชมจนพอใจแล้ว เดินต่อไปข้างหน้ายังจะเห็นเกาะกลางทะเลสาบอีกด้วย”เกาะกลางทะเลสาบ?วังนี้ช่างกว้างใหญ่ยิ่งนัก มีเกาะกลางทะเลสาบด้วยหรือซูอวิ๋นก้าวเดินเร็วขึ้น มุ่งหน้าไปยังศาลาที่มองเห็นอยู่ไกล ๆ“ว้าย…” นางกำนัลพลันสะดุดล้ม ขาพลิกไปซูอวิ๋นหันกลับมา “เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?”“ทูลพระชายา บ่าวข้อเท้าพลิกเพคะ”ซูอวิ๋นขมวดคิ้ว มองเห็นศาลาอยู่ไม่ไกล จึงหันไปพูดกับชิงหนิง “เจ้าพานางกลับไปเถิด ข้าจะรอเจ้าที่ศาลา”ชิงหนิงลังเลเล็กน้อย “พระชายา ที่สวนอี้เหมยนี้…” ปลอดภัยแน่หรือเพคะ?“ที่นี่คือวังหลวง ไม่ใช่ถนนด้านนอก จะมีอันตรายใดได้?”นางกำนัลกล่าว “บ่าวสมควรตายที่ทำให้พระชายาหมดสนุก”ซูอวิ๋นว่า “เลิกพูดเถิด รีบกลับไป ไปให้หมอหลวงดูอาการเสีย”“บ่าวขอบพระทัยพระชายาเพคะ”ชิงหนิงไม่มีทางเลือกจำต้องพยุงนางกำนัลออกจากสวนอี้เหมยจนกระทั่งซูอวิ๋นมองไม่เห็นเงาของท

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 99

    เซียวอวี้อ้าปากค้าง “หากฝ่าบาทเกิดระแวงขึ้นมา ต่อให้เสด็จพ่อเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด แต่ในบรรดาเชื้อพระวงศ์สายรอง ก็ยังสามารถเลือกผู้สืบทอดได้”“เจ้าก็ไม่ได้โง่นี่!”“ลูกเข้าใจแล้ว” ขณะนั้น ภาพใบหน้าของซูอวี่ซีที่ร้องไห้อ้อนวอน รวมถึงท่าทางเอาใจเขาก็ผุดขึ้นมาในหัวเวลาเคลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนถึงคืนวันส่งท้ายปีเก่าช่วงบ่าย เจียนซุ่นนำคนในจวนมาแปะกลอนคู่ และติดกระดาษลวดลายต่าง ๆ บนหน้าต่างซูอิ่งเข็นรถของเซียวลู่เซิงเข้ามา “พวกเราต้องเข้าวัง ไปอยู่เป็นเพื่อนฝ่าบาทและเสด็จแม่ในคืนส่งท้ายปีเก่า”ไม่ใช่แค่พวกเขา ขุนนางและเชื้อพระวงศ์ทั้งหลายก็ต้องเข้าวังเช่นกันซูอวิ๋นรับคำ จากนั้นชิงหนิงก็เริ่มช่วยนางเปลี่ยนเครื่องแต่งกายและแต่งหน้าเซียวลู่เซิงนั่งอยู่บนเตียงอุ่น อ่านหนังสือไปพลาง แต่สายตากลับจับจ้องไปที่ซูอวิ๋นตลอดเวลา นางนั่งอยู่อย่างสงบ มีรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าเสมอ ซึ่งทำให้รู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด“พระชายา พระองค์คิดว่าเครื่องประดับปักผมอันนี้เป็นอย่างไรเพคะ?” ชิงหนิงยกปิ่นทองขึ้นมาถามซูอวิ๋นขมวดคิ้วสวย มองผ่านกระจกทองแดง เห็นชิงหนิงกำลังลองปิ่นทองให้ดูที่ข้างขมับ

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 98

    เจ้ากรมเฉินไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่รออยู่เงียบ ๆอ๋องผิงซีเซียวเจิ้นหนานกล่าวต่อว่า “ยาที่ทำให้เป็นหมันที่ให้เจ้าเตรียมไว้นั้น เจ้าได้นำมาหรือไม่?”“นำมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เจ้ากรมเฉินหยิบขวดยาออกจากหีบยาแล้วถวายด้วยสองมืออ๋องผิงซีถามว่า “ใช้ได้ทั้งชายและหญิงหรือไม่?”เจ้ากรมเฉินพยักหน้า “ไม่ว่าจะชายหรือหญิง หากใช้ในระยะแรกจะเป็นเพียงยาคุมกำเนิด แต่หากใช้ต่อเนื่องเกินครึ่งปี จะกลายเป็นหมันแน่นอน”เป็นหมันงั้นรึ? ดีมาก!เขาโบกมือ “ดี ขอบใจเจ้ามาก เจ้ากลับไปได้แล้ว”เจ้ากรมเฉินคารวะตามมารยาท ก่อนจะแบกหีบยาแล้วเดินออกไป“ท่านอ๋อง ท่านซื่อจื่อมาขอเข้าพบพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีคนสนิทเดินเข้ามารายงานอ๋องผิงซีว่า “ให้เขาเข้ามา ข้ากำลังมีเรื่องจะคุยพอดี” เขามองขวดยาในมือ ครุ่นคิดอย่างมีแผนการ“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”ไม่นานนัก เซียวอวี้ก็เข้ามา คารวะกล่าวว่า “ลูกขอคารวะท่านพ่อ”อ๋องผิงซีโบกมือเล็กน้อย “เจ้ากับซูอวิ๋นที่หลังจากนางแต่งเข้าวังอ๋องหวยหนานแล้ว เคยพบกันบ้างหรือไม่?”เซียวอวี้ส่ายหัว “ครั้งก่อนลูกใช้ชื่อของเสด็จแม่เชิญนางไปชมดอกเหมย แต่นางปฏิเสธ”“ปฏิเสธงั้นหรือ?” อ๋องผิงซีแทบไม่อยาก

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 97

    เซียวลู่เซิงเม้มริมฝีปากแล้วพยักหน้า“บางเรื่อง ต่อไปข้าจะเล่าให้ฟัง”ฟังดูแล้วเป็นเรื่องลับของราชวงศ์แน่ ซูอวิ๋นไม่อยากเดาว่าคืออะไรตอนนี้ทำได้แค่ต้องอดทน อดทนจนกว่าซูอวี่ซีจะได้แต่งงานกับเซียวเหิงโดยราบรื่นพระจันทร์ลอยขึ้นเหนือยอดต้นหลิวซูอวี่ซีเพิ่งออกจากประตูหลังของจวนอ๋องผิงซี แล้วขึ้นรถม้าของจวนซูด้วยการพยุงของชุ่ยจู“คุณหนู พวกเรากลับดึกขนาดนี้ จะอธิบายท่านพ่อแม่ทัพกับฮูหยินว่าอย่างไรดีเจ้าคะ?” ชุ่ยจูมีท่าทีวิตกกังวลรถม้าค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปเสียงกีบม้าดังกึกก้อง เสียงล้อรถบดกับพื้นกลบเสียงสนทนาของนายบ่าวสารถีไม่ได้ยินอะไรเลยซูอวี่ซียิ้มบาง ๆ “ท่านซื่อจื่อตอบตกลงกับข้าแล้ว ว่าจะไปขอร้องอ๋องผิงซีให้ช่วยถอนหมั้นให้ข้า”“อ๋องผิงซีจะช่วยคุณหนูจริง ๆ หรือเจ้าคะ?”“ข้ากับท่านซื่อจื่อได้เป็นของกันและกันแล้ว อีกทั้งข้าเกิดมาพร้อมดวงชะตาราชินี ท่านอ๋องย่อมเห็นแก่ดวงชะตาของข้าจะต้องช่วยบุตรชายของตนให้ถึงที่สุดแน่”ใจที่กังวลของชุ่ยจูสงบลงไม่น้อย“เช่นนี้ก็ดีที่สุดแล้ว” หากคุณหนูรองต้องแต่งเข้าไปในจวนอ๋องผิงเหยา ชีวิตดี ๆ ของนางก็คงจบสิ้นลงทุกคนต่างรู้ว่าอ๋องผิงเหยาไม่

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 96

    "ไม่ยอมแพ้แล้วจะทำเช่นไรได้?"ซูอวิ๋นลังเลเล็กน้อยก่อนกล่าวว่า "ฝ่าบาททรงพระราชทานการสมรสให้เอง ต่อให้เป็นอ๋องผิงซี ก็คงไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ใช่หรือไม่?"เซียวลู่เซิงกล่าวว่า "เว้นแต่ว่าเสด็จอาและพระชายาจะไปทูลขอด้วยตนเอง"เมื่อพูดถึงตรงนี้ ภาพในอดีตผุดขึ้นมาในหัวของเขา เสียงของเสด็จแม่ดังก้องอยู่ในใจ— 'ยิ่งหญิงงามเพียงใดยิ่งหลอกลวงเก่งเท่านั้น'ในช่วงที่เขายังเป็นองค์รัชทายาท เสด็จแม่ต้องเสียน้ำตาเพราะพระชายาอ๋องผิงซีมากเพียงใด...ดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะมีความรู้สึกพิเศษต่อพระชายาอ๋องผิงซี เขาอธิบายความรู้สึกนั้นไม่ได้ แต่รู้แน่ว่า ในใจของฝ่าบาท พระชายาผู้นี้มีความสำคัญไม่น้อยให้เสด็จอาไปขอร้องฝ่าบาทเพื่อเปลี่ยนแปลงราชโองการ ไม่สู้ให้พระชายาของเสด็จอาไปขอร้องเพียงเล็กน้อย ฝ่าบาทก็คงประทานอนุญาตแล้ว"อ๋องผิงซีไปขอร้องฝ่าบาท แล้วฝ่าบาทจะทรงยินยอมจริงหรือ?" ซูอวิ๋นขมวดคิ้วเซียวลู่เซิงพยักหน้า"ไม่ได้! เซียวอวี้กับซูอวี่ซีจะแต่งงานกันไม่ได้เด็ดขาด!"เซียวลู่เซิงมองดูใบหน้าตื่นตระหนกของนาง ก่อนจะรีบคว้ามือนางไว้ "อวิ๋นเอ๋อร์ เจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจ"ในใจเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายปะป

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 95

    ยิ่งมอง หัวใจยิ่งเต้นแรงแผลเป็นบนใบหน้านี้เริ่มเปลี่ยนแปลงแล้ว อีกไม่นาน เซียวลู่เซิงจะได้กลับมามีใบหน้าหล่อเหลาอีกครั้งถึงตอนนั้น นางจะได้เห็นกับตาว่าบุรุษที่ช่วยเหลือเก็บศพนางในชาติก่อน เดิมทีแล้วมีโฉมหน้าเป็นเช่นไรไออุ่นหอมละมุนกระทบใบหน้า เซียวลู่เซิงรู้สึกว่ากลิ่นนั้นช่างหอมเหลือเกิน ดวงตาคมปลาบดุจพญาอินทรีเริ่มอ่อนโยนลงซูอวิ๋นสบตากับเขาพอดี นางยิ้มบางเบา “องค์ชาย”เซียวลู่เซิงพึมพำรับในลำคอ แล้วยิ้ม “ในดวงตาของพระชายา ข้าเห็นตัวเอง”ตัวเขาในดวงตาของนาง เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นแต่เขากลบเกลื่อนความรู้สึกต่ำต้อยไว้ได้อย่างแนบเนียน เพียงยิ้มบาง ๆ มองดูสีหน้าของนางที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยซูอวิ๋นยิ้มบาง ๆ ใช้สองมือประคองใบหน้าเขา “หม่อมฉันก็เห็นตัวเองในดวงตาขององค์ชาย”นางครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนกล่าว “นี่ใช่หรือไม่คือคำที่คู่รักกล่าวกันว่า—ในดวงตาของท่านมีข้า ในดวงตาของข้ามีท่าน?”เซียวลู่เซิงอ้าปากค้าง ก่อนจะหัวเราะเพราะนางทำให้เขาขบขัน “อืม”ในดวงตาและหัวใจของนาง มีเขาอยู่จริงหรือ?คำตอบของเรื่องนี้ เขาไม่กล้าคิดคำนึง ณ ตอนนี้ แค่นางพูดถ้อยคำหวานหูเช่นนี้กับเขา ก็ถือเป็นวาสนาอ

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 94

    “องค์ชาย?”ซูอวิ๋นเห็นเขาไม่ตอบ ก็เลยตัดสินใจถามออกไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆเพราะคืนเข้าหอ เขาเป็นคนกรีดนิ้วตัวเองให้เลือดหยดลงบนผ้าโลหิตพิสุทธิ์ต่อมา หมอหลินก็เคยมาตรวจร่างกายเขาแล้ว แต่กลับให้คำตอบที่กำกวม นางจึงไม่รู้แน่ชัดว่าเซียวลู่เซิงยังมีความสามารถอยู่หรือไม่เซียวลู่เซิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ มุมปากมีรอยยิ้มขัดเขิน ยื่นมือไปกุมมือนางไว้ “อวิ๋นเอ๋อร์รออีกสักระยะเถอะ”ยังต้องรออีกหรือ?“อวิ๋นเอ๋อร์บอกว่าภายในสามเดือน ขาข้าจะกลับมามีความรู้สึกดังเดิม และอีกครึ่งปีข้าจะยืนขึ้นได้ ใช่หรือไม่?”ซูอวิ๋นพยักหน้า “เพคะ” หากแนวทางการรักษาไม่ผิดพลาด และไม่มีอะไรเกิดขึ้น นางมั่นใจในเรื่องนี้เซียวลู่เซิงกล่าว “เช่นนั้นก็รอให้ข้าหายดีแล้วกัน” รอให้ขาหายดี แล้วค่อยร่วมอภิรมย์ซูอวิ๋นเข้าใจความหมาย ขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความกระตือรือร้นของฝ่าบาทและตวนกุ้ยเฟยที่อยากได้หลาน พวกเขาจะรอได้นานขนาดนั้นหรือ?แม้จะมีคำถามในใจ แต่นางก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ จะให้นางไปกระชากกางเกงของเซียวลู่เซิง แล้วเป็นฝ่ายเริ่มเองก็กระไรอยู่?แค่คิดก็น่าอายจนแทบต้องแทรกแผ่นดินหนีแล้ว!เพื่อทำลายความกระอักกระอ่วน ซูอ

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 93

    แม้แต่ฮ่องเต้ก็ยังหลอกลวงได้ต้วนกุ้ยเฟยถอนหายใจ ไม่สนใจอีกแล้วว่านางต้องการอะไร ขอแค่นางให้กำเนิดทายาทให้เซิงเอ๋อร์ได้ก็พอ"ลุกขึ้นเถิด ข้าเชื่อเจ้า" ต้วนกุ้ยเฟยกล่าวด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนักจนถึงวันนี้ นางเป็นถึงพระสนมที่ได้รับความโปรดปรานที่สุด แต่ก็ยังไม่ได้เป็นฮองเฮา ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะพี่สาวแท้ ๆ ผู้เลอโฉมของนางหรอกหรือ?ซูอวิ๋นลุกขึ้น แล้วนั่งลงตรงที่นั่งต่ำกว่าไม่นานนัก แม่นมกุ้ยกล่าวขึ้นจากด้านนอกว่า "พระชายา หมอหลวงหลี่มาแล้วเพคะ"ต้วนกุ้ยเฟยกล่าวว่า "เชิญเขาเข้ามา"หลังจากพูดจบ นางก็กล่าวกับซูอวิ๋นว่า "หมอหลวงหลี่มาตรวจชีพจรให้เจ้าเพื่อความสบายใจ"สุขภาพแข็งแรงดีอยู่แล้ว จะตรวจชีพจรเพื่ออะไร?ไม่นานนัก แม่นมกุ้ยก็เดินนำหมอหลวงหลี่เข้ามาหมอหลวงหลี่ดูอายุยังน้อย น่าจะประมาณยี่สิบสองหรือยี่สิบสามปีหลังจากตรวจชีพจรของซูอวิ๋นแล้ว เขากล่าวกับต้วนกุ้ยเฟยว่า "ขอถวายรายงาน พระชายามีสุขภาพแข็งแรงดี ไม่จำเป็นต้องบำรุงเป็นพิเศษพ่ะย่ะค่ะ"ต้วนกุ้ยเฟยเพียงพยักหน้ารับเบา ๆหลังจากหมอหลวงหลี่จากไปแล้ว ต้วนกุ้ยเฟยกล่าวว่า "ต่อไป หมอหลวงหลี่จะไปที่จวนอ๋องเป็นประจำ เพื่อตรวจชีพ

  • หมอหญิงบัลลังก์เลือด   บทที่ 92

    เซียวลู่เซิงจับมือนางไว้ ดวงตาเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม โดยรวมแล้ว พระองค์ทรงอารมณ์ดีเป็นอย่างยิ่งนับตั้งแต่พิการ เขาก็กลายเป็นคนขี้ระแวงมาโดยตลอด แต่บัดนี้ ถึงแม้จะยังคงสงสัยว่าซูอวิ๋นมีเซียวอวี้อยู่ในใจหรือไม่ ก็พยายามเตือนตนเองให้เชื่อนางภาพนี้ตกอยู่ในสายพระเนตรของฮ่องเต้ ทอดพระเนตรเห็นเซิงเอ๋อร์อารมณ์ดีเช่นนี้ พระองค์จึงมิได้ขุ่นเคืองเรื่องที่ตระกูลซูส่งเจ้าสาวมาสลับตัวกันอีกต่อไปเพียงแต่ สิ่งที่พระองค์คาดไม่ถึงคือ ซูอวิ๋นกลับมิได้ขอพระราชทานอภัยโทษให้ซูอวี่ซีเลยเฮ้อ... แม่ทัพเจิ้นหยวน ซูหงเผิงเอ๋ย!บุตรสาวคนโตอย่างซูอวิ๋น มีรูปลักษณ์สง่างามเป็นอย่างยิ่ง ไฉนจึงไม่ได้รับความโปรดปรานในตระกูลซูกัน?เป็นเพราะคำทำนายของนักพรตพเนจรผู้นั้น ที่กล่าวว่าซูอวี่ซีเกิดมาพร้อมชะตาผู้ราชินีกระนั้นหรือ?ในเมื่อเชื่อคำทำนายปานนั้น แล้วเหตุใดจึงไม่เต็มใจให้ธิดาแต่งกับโอรสเพียงองค์เดียวของเขา กลับไปคบหาลับ ๆ กับทายาทแห่งจวนอ๋องผิงซี มีแผนคิดคดอันใด ทุกคนล้วนรู้แจ้งอยู่แก่ใจ!ดังนั้น เมื่อตวนกุ้ยเฟยทรงทูลขออภิเษกเซียวเหิงกับซูอวี่ซี พระองค์จึงตกลงโดยมิได้ลังเลเลยแม้แต่น้อยเซียวเหิงเป็นเชื้อพระ

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status