Share

บทที่ 26

เมื่อคำพูดจบลง บรรยากาศก็เงียบสงัด

หลินเซียงกะพริบตา ยิ้ม ยกมือขึ้นผลักเขาออกห่าง “ลู่สือเยี่ยน ทำแบบนี้ไม่มีประโยชน์หรอก”

อยากหย่าก็อยากหย่า อยากนอนด้วยก็อยากนอนด้วย โลกนี้มีใครใจกว้างขนาดนั้นด้วยเหรอ?

หลินเซียงลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันทันที

ในที่สุด ลู่สือเยี่ยนก็สงบสติอารมณ์ลงได้ แต่ยังไม่วายรู้สึกหงุดหงิดอีกครั้ง

เมื่อหลินเซียงออกมา ลู่สือเยี่ยนก็จากไปแล้ว

เธอไม่มีแสดงสีหน้าใด ๆ เดินไปที่ห้องครัว ต้มบะหมี่กินไปได้สองคำ ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาซ่งจั่ว

“สวัสดีครับ คุณหลิน”

หลินเซียงพูดว่า “วันนี้ฉันขอลาหยุดนะคะ รบกวนคุณซ่งแล้ว”

ซ่งจั่วตกใจ ถามว่า “ขอถามหน่อยได้ไหมครับ ว่าคุณหลินขอลาหยุดเพราะอะไร?”

หลินเซียง “ไปหย่าค่ะ”

ซ่งจั่วเงียบ “...”

เขาถามละลาบละล้วงเกินไปจริง ๆ

“ได้ครับ ผมจะช่วยคุยให้”

“ขอบคุณค่ะ”

พอวางสายแล้ว หลินเซียงก็ลุกไปล้างจาน

จากนั้นก็เริ่มเก็บห้อง ทำความสะอาดยกใหญ่ พอมองไปยังห้องที่ดูสะอาดตามากขึ้น ก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดแปลก

สายตาเหลือบไปเห็นแก้วน้ำคู่บนโต๊ะ

รกสายตา

หลินเซียงรีบหาลังเปล่าที่ไม่ได้ใช้ใบหนึ่ง แล้วโยนข้าวของเครื่องใช้ที่เป็นของอีกคนหนึ่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status