บทที่ 50 นางเป็นปิศาจหรือ

ถึงแม้ถูซินเยว่จะร่างกายอวบอ้วน แต่เสื้อผ้าของเธอก็สะอาดสะอ้านเรียบร้อย แบกตะกร้าไว้บนหลัง ดูไม่เหมือนคนที่เพิ่งถูกข่มขืนมาเลยสักนิด

ทุกคนมีสีหน้าแตกต่างกัน แต่ก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ภรรยาของหยวนเป่าก็ยิ่งตื่นตระหนกขึ้นไปอีกพูดขึ้นว่า "นี่ นี่มันเป็นไปไม่ได้ ข้าเห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเจ้าถูกหลางฮุยขวางเจ้าไว้ที่บนคันนานี่ ข้ะ ข้าไม่ได้ตาฝาดจริง ๆ นะ!"

“พี่สะใภ้หยวนเป่า ตอนนี้มืดมาก หากไม่มีตะเกียงอยู่ในมือของทุกคน เจ้ามองข้าก็คงเห็นเป็นกลุ่มก้อนสีดำ ๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าจะแน่ใจได้อย่างไรว่าคนที่เจ้าเห็นคือข้าน่ะ"

ถูซินเยว่กล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม

เดิมทีพี่สะใภ้หยวนเป่าอยากจะโต้แย้งถูซินเยว่ว่านางมองเห็นไม่ผิด แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเห็นสีหน้ายิ้มแย้มของหญิงสาว นางกลับรู้สึกหวาดกลัวขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล และคำพูดทั้งหมดของนางก็จุกอยู่ในลำคอทันที

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็พูดขึ้นอย่างยากลำบาก "ถ้าอย่างนั้น ข้าอาจจะจำคนผิดน่ะ"

“เจ้า ภรรยาหยวนเป่า ทำไมเจ้าถึงกลับคำพูดเช่นนี้ เมื่อครู่เจ้ายังบอกอยู่เองว่าเห็นถูซินเยว่ถูกข่มขืน!"

ซูเฟิ่งอี๋มองดูพี่สะใภ้หยวนเป่าด้วยความโกรธ ไม่ได้เรื่อ