ทำอะไรก็ผิด

"มานอนกับฉันสิ"เเทนคุณพูดโดยส่งสายตาไปยิ้มให้กับลัท

"คะ ค่ะ"ลัทหยิบผ้าห่มแล้วกำลังขึ้นมานอนกับแทนคุณ

"555555นี่เธอจะบ้ารึป่าวใครจะให้เธอมานอนบนเตียงกับฉัน"

"ก็พี่เเทน...."ลัทพูดไม่ทันจบ

"ฉันให้เธอมานอนข้างล่างตรงนี้"เขาชี้ไปตรงพื้นข้างเตียงของเขา

"รีบนอนส่ะฉันง่วงแล้ว"แทนคุณพูดจบปิดไฟนอนทันที ส่วนลัทเธอยอมนอนข้างล่างโดยไม่บ่นสักคำ

[เห้ออ ฉันจะทนกับพี่เเทนได้อีกนานไหมเนี่ยย หลายคนอาจสงสัยทำไมฉันต้องทนใช่ค่ะฉันรักพี่เเทนตั้งๆแต่เด็กๆเลยค่ะพี่เเทนค่อยช่วยเหลือฉันตลอดจนพี่เเทนรู้ว่าต้องแต่งงานกับฉันเขาก็เปลี่ยนไป]

ตื่นเช้ามาลัทเห็นเเทนคุณกำลังเเต่งตัว เธอเลยรีบเก็บที่นอนเเล้วเข้าไปอาบน้ำทันที

"เป็นไงบ้างเมื่อคืน😏"

"นอนหลับสบายมากครับเเม่ใช่ไหมลัท"แทนคุณหันมาถามลัท

"คะ ค่ะ"

"วันนี้เเกเข้าบริษัทใช่ไหม"

"ใช่ครับ"

"พาหนูลัทไปด้วยสิ"

"จะไปทำไม"แทนคุณเปลี่ยนสีหน้าทันที

"ผมไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยว"

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณแม่ลัทอยู่บ้านได้ค่ะ"

"ไปเถอะหนูลัท อยู่บ้านมันน่าเบื่อ"

"ส่วนแกไม่ต้องพูดอะไร"แม่ของแทนคุณหันไปดุแทนคุณ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จเเทนคุณกับลัทก็ไปบริษัททันที

"ทำตัวให้มันดีๆล่ะ"แทนคุณหันไปหาลัท

"ค่ะ"ทั้งคู่เดินเข้าบริษัทพร้อมกัน พนักวานหลายคนต่างพากันมอง

"สวัสดีค่ะ คุณแทน เอออนี่คุณลัทใช่ไหมค่ะ"

"ใช่ค่ะ"

"ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีกนะคะ"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ"ลัทส่งยิ้มให้อย่างจริงใจ ส่วนเเทนคุณแอบมองลัทคุยกับพนักงานก็อมยิ้มไป

"ขอตัวก่อนนะ"พนักงานสาวกล่าวลาก่อนจะออกจากลิฟ

"หึ พูดมาจริงๆ"พูดจบเเทนคุณเดินออกจากลิฟทันที ลัทก็รีบเดินตามแทนคุณออกมา

"สวัสดีค่ะคุณแทน"

"อืมๆ"

''สวัสดีค่ะคุณลัท คุณลัทต้องการอะไรบอกบีได้เลยนะคะ"เลขาหน้าห้องของเเทนคุณกล่าวทักทายลัท

"ค่ะขอบคุณมากนะคะ" ลัทเดินเข้าไปในห้องทำงานเเทนคุณ ในห้องทำงานเป็นห้องที่กว้างเเละสบายตามาเข้ามาแล้วรู้สึกผ่อนคลายจริงๆ ราวเหมือนกับเป็นห้องทำงานของผู้หญิง

เธเดินเข้าไปนั่งโซฟาและหยิบหนังสือมาอ่านส่วนแทนคุณก็นั่งทำงานโดยไม่สนใจลัท

2 ชม.ผ่านไป ลัทเผลอหลับบนโซฟา

"นิเธอถ้าาา" [ผมกำลังจะพูดพอดีเลยครับว่าถ้าอยากกลับบ้านตอนไหนกลับได้เลย แต่เธอดันหลับส่ะ] เขาค่อยเดินเข้าไปหาลัทอย่างช้าๆ ช้าๆเเล้วโน้มตัวลงเขาเอามือมาปัดผมที่บังใบหน้าของลัทออก

[เธอก็น่ารักเหมือนกันนะ เฮ้ยนี้ผมคิดอะไรไม่เอาๆ] แทนคุณส่ายหน้าไปมาราวกับเรียกสติ

"คุณเเทนคุณค่ะ ถึงเวลาประชุมแล้วค่ะ"เลขาสาวเดินเข้ามาโดยไม่เคาะประตูทำให้เเทนคุณตกใจเเละพลาดท่าล้มให้กับลัททำให้ปากของทั้ง2คนชนกัน

"จุ้บ"ทั้งลัทและแทนคุณต่างตกใจ

"เออ......บีขอโทษ"แทนคุณลุกขึ้นทันที

"รีบไปกันเถอะ ส่วนเธอทำตัวดีๆล่ะ"เขาหันมาพร้อมสีหน้าดุเหมือนเดิมเเล้วเดินจากไป

"เห้อออ พี่เเทนนะพี่เเทน"หลังจากแทนคุณออกไปลัทก็นั่งอมยิ้มและเขินไปมา เขานั่งรอเเทนคุณที่ห้องโดยไม่ออกไปไหนเหรอทำอะไรเลย เธอเดินดูรอบๆในห้องจนถึงโต๊ะทำงาน เธอเห็นรูปถ่ายที่ตั้งคว่ำอยู่เธอเลยจะจัดให้ตั้งเเบบตรง

"หยุดเดียวนี้!!เธอกำลังทำอะไร "แทนคุณเข้ามาเเล้วตะโกนใส่ลัททันที

"คือลัทเเค่...."ลัทกำลังจะอธิบายเเต่แทนคุณไม่ฟังเขาเเย่งกรอบรูปและผลักลัทอย่างรุนเเรงเทำให้ตัวลัทกระเด็นไปโดนเเจกัน

"โอ้ยยย เธอนี่มัน....ออกไปให้พ้นหน้าฉันเดียวนี้ไป!!!"เขาโกรธมากจนไล่ลัทให้ออกไปจากห้อง ลัทเดินออกมาพร้อมกับน้ำตาเเละมือที่โดนแจกันบาด

"คุณลัทเป็นอะไรมากไหมค่ะ เดียวบีพาไปทำเเผลค่ะ"

"ฮือ..มะไม่เป็นไรค่ะเดียวลัทจัดการเอง"ลัทเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วรีบล้างแผลทันที เธอปาดน้ำตาแล้วมองกระจง [ฉันทำอะไรก็ผิดไปหมดฮือออ....] หลังจากลัททำใจเเละเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอขุนพอดี

"อ้าวลัทมือไปโดนอะไรมา"ขุนเข้ามาแล้วจับมือพลิกไปมา

"ป่าวว...ลัทเเค่โดนมีดบาดนิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอก"

"ไม่เป็นไรได้ไงนี้ ถ้าเเผลติดเชื้อล่ะ เดียวเราพาไปโรงพยาบาลเอง"

"นั้นลัทไปบอกพี่เเทนก่อนนะ"ขุนพยักหน้าเเล้วลงไปรอลัทข้างล่าง

"พี่เเทนลัทขอตัวกลับก่อนนะ"เขาไม่ตอบลัทสักคำแม้เเต่หน้าเขาก็ไม่หันมามอง