มานอนกับฉันสิ

แทนคุณปล่อยให้ลัทนั่งอยู่ในห้องคนเดียวโดยไม่สนใจเธอสักนิด และเขายังเก็บของของเขาเพื่อไปอยู่คอนโด

"นี่เเกจะไปไหน!!!!"แม่ของเเทนคุณรีบเข้ามารั้งเขาไว้

"ผมจะไปอยู่คอนโด"

"ถ้าเเกก้าวออกจากบ้านไปฉันจะยกบริษัทให้กับเจ้าขุน"ขุนคือลูกของน้าสาวของแทนคุณ

"แม่!!!"

"ถ้าเเกไม่รักษาสัญญาที่เคยให้ไว้กับพ่อเเก เเกก็ไปเลย"แทนคุณถึงกับโยนกระเป๋าทันที

[ผมต้องบอกไว้ก่อนว่า ก่อนพ่อเสียเขาได้ขอผมไว้อย่างนึงคือ อย่ายกบริษัทที่เขาสร้างมากลับมือให้ใครเป็นอันขาด โดยเฉพาะครอบครัวของไอ่ขุน]

แทนคุณพอได้ยินเเม่พูดอย่างนั้นก็เก็บของกลับขึ้นบนห้องทันที เขาเดินเข้าห้องมาเห็นลัทกำลังปัดกวาดพร้อมกับมีรอยน้ำตาบนใบหน้า

"เธอจะร้องทำไม!!!!"เขาเข้ามาก็หันมาถามเธอทันที เธอปาดน้ำตาแล้วพูดว่า

"ปะป่าวค่ะ"

"ก็เห็นอยู่ว่าเธอร้อง"เขาตะโคกใส่เธออีกครั้ง

"เธอหยุดร้องได้เเล้วนะ มันน่ารำคาญ!!!"

"แล้วอีกเรื่องนึงนะ หยุดฟ้องเเม่ผมได้เเล้ว"ลัททำหน้างงเหมือนกับว่าเธอไม่รู้เรื่อง ฟ้องเรื่องอะไรกัน

"ลัทไม่ได้ฟ้องนะคะ"

"ถ้าเธอไม่ได้ฟ้องเเล้วเเม่จะรู้ได้ไงว่าผมไม่ได้นอนที่บ้าน"

"ลัทไม่ได้บอกคุณเเม่เลยนะคะ"

"เธอหยุดตอเเหลซ่ะทีเถอะ หยุดทำเป็นใสสื่อต่อหน้าทุกคนได้เเล้ววว!!!!"

"ปัง"พูดจบแทนคุณปิดประใส่หน้าเธอทันที

"เห้ออออ ฉันทำอะไรก็ผิดสินะ"

แทนคุณลงมานั่งที่สวนหลังบ้านสักพักป้าอรเอาของว่างมาเสิร์ฟ

"ขอบคุณครับป้าอร"

"เป็นอะไรเหรอค่ะคุณแทน ป้าเห็นนั่งหน้ามุ้ยตั้งนานเเล้ว"

"อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับ"

"เพราะคุณหญิงเหรอค่ะ"

"ครับ"

"คุณหญิงคงจะดุเรื่องที่คุณเเทนปล่อยเจ้าสาวให้นแนคนเดียวสินะคะ"

"ป้ารู้ได้ไงครับ หึยัยนั้นคงบอกสินะ"

"หนูลัทไม่ได้บอกค่ะ แต่คุณขุนบอก"

"คุณแทนมองหนูลัทในเเง่ดีบ้างสิค่ะ ป้าว่าเธอนิสัยดีนะคะ"

"หึ แอ๊บส่ะมากกว่าสิ"

"คุณแทน!"ป้าอรตบไหล่แทนคุณไปทีนึง

"ป้าไปก่อนนะคะ"

[เธอไม่รู้เรื่องจริงๆ ด้วยไอ่ขุนต่างหากที่ฟ้องเเม่ผม]

ระหว่างนั่งทานข้าว

"หนูลัทกินเยอะๆ นะลูก"

"ค่ะคุณแม่"

"เเทนตักอาหารให้น้องสิลูก"

"😒"เขาตักอาหารด้วยสีหน้าไม่เต็มใจให้ลัท

"ลัทเเขนไปโดนอะไรมาเป็นรอยช้ำเต็มเลย"

"เหรออว่าพี่เเทนทำอะไรลัทเหรอ"ขุนถามลัทเเต่สายตามองไปที่เเทนคุณ

"เออออ ลัทเดินชนประตูเองค่ะไม่มีอะไร"แต่จริงๆ แล้วรอยช้ำได้มาจากการที่เเทนคุณผลักดัน

"ไอ่ขุน!!!"

"หยุด!!!! พอกันทั้งคู่เลย ฉันไม่ได้มาฟังพวกเเกนั่งทะเลาะกันนะ"ถึงแม่ของเเทนคุณจะพูดยังไงเเต่ทั้งสองก็นั่งจ้องหน้ากันอย่างดุเดือด

หลังจากทานข้าวเสร็จลัทก็ไปนั่งคุยกับคุณแม่ที่ห้อง

"หนูลัทแม่ขอโทษแทนเจ้าเเทนด้วยนะที่ปล่อยให้หนูลัทอยู่คนเดียว"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ พี่เเทนเขาอาจจะยังไม่ชินที่ต้องมาร่วมห้องกับลัท"

"คุณแม่อย่าดุพี่เเทนเลยนะคะ"แม่ของเเทนลูบหัวลัทด้วยความเอ็นดู

"หนูเเคทน่ารักจริงๆ 😊"

หลังจากลับคุยกับเเม่เเทนคุณเรียบร้อยก็กลับมาที่ห้องตัวเองเธอเห็นเเทนคุณนั่งนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง เธอเดินไปหยิบหมอนเพื่อที่จะมานอนบนโซฟา

"มานอนกับฉันสิ"