ตอนที่ 6 ลืมตัว

เธอเข้ามาในห้องนอน ก็เห็นว่าเป็นเตียงเตาที่มีขนาดใหญ่สามารถนอนได้สองคน และรอบๆ ห้องก็ไม่มีสิ่งของอะไรอีก พอตกช่วงกลางคืนอากาศก็จะเริ่มหนาวแล้ว เธอที่อยู่เมืองร้อนมาตลอดไม่ค่อยคุ้นชินกับอากาศที่หนาวเท่าไหร่ เขาจะนอนด้านในหรือด้านนอกกันนะ เธอไม่ถือหรอกถ้าจะนอนเตียงเดียวกัน เธอเป็นหญิงยุคใหม่ และยอมรับอะไรได้ง่ายๆ แค่เขาไม่เข้ามาวุ่นวายกับเธอก็พอแล้ว เธอปูผ้าไปก็หาวิธีหาเงินไปด้วย เธอได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในห้องก็เป็นเขานั้นเอง

“นั่นท่านจะทำอะไร ท่านต้องไปอาบน้ำก่อน ข้าจะไม่ยอมนอนกับคนที่ไม่อาบน้ำ”

“เรื่องของเจ้าแต่ข้าจะนอน ข้าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” เขากำลังล้มตัวนอน ก็มีแรงดึงมาที่แขน เป็นนางที่พยายามดึงเขา เพื่อให้เขาออกไปอาบน้ำ ที่จริงตัวเขาก็เป็นคนที่รักความสะอาด แต่วันนี้เขาเหนื่อยล้ามาทั้งวันแล้ว เขาอยากจะนอน แต่นางก็ดึงแขนเขาไม่หยุด เขาจึงต้องลุกขึ้นไปอาบน้ำ เขาจะได้เริ่มนอนเสียที

เธอดึงแขนเขาจนเมื่อยแขนไปหมด คนอะไรตัวแข็งขนาดนี้กัน จนสุดท้ายเขาก็ยอมลุกขึ้นไปอาบน้ำ เธอเดินตามออกไป เธออยากรู้ว่าเขาเอาน้ำที่ไหนอาบ

“อยากออกมาดูข้าอาบน้ำก็ไม่บอก เจ้ามาอาบน้ำกับข้าก็ได้ ข้าไม่ว่าเจ้าหรอกนะ”

“ใครจะอยากดูท่านอาบน้ำกัน ข้าแค่อยากรู้ว่าท่านเอาน้ำที่ไหนอาบ ข้าจะได้มาอาบน้ำได้ถูก”

“เจ้าไปอาบน้ำด้านในนั่นละ ที่ห้องครัวมีอ่างสำหรับต้มน้ำอยู่ และด้านข้างมีถังใส่น้ำให้เจ้าพออาบน้ำได้ ส่วนข้าจะไปอาบด้านนอกเอง เจ้าอาบเสร็จค่อยมาเปิดประตูให้ข้าก็แล้วกัน ข้างนอกมันหนาวอย่าอาบนานนักเล่า” เขาบอกนางไปครั้งเดียว เขาจะได้รีบนอนเสียที

“ขอบคุณ” เธอรอให้เขาออกไปอาบน้ำ เธอจึงเดินออกมาดูตรงห้องครัว เป็นแบบที่เขาบอกเธอ แต่เธอจุดไฟไม่เป็นพรุ่งนี้ค่อยมาลองทำก็แล้วกัน เธอรีบอาบน้ำโดยที่ไม่ต้มน้ำ น้ำเย็นไม่มากเท่าไหร่แต่เธอก็พออาบได้ เธออาบน้ำไม่นานนัก ดีที่เธอซื้อผ้าเอาไว้สำหรับเช็ดตัวและใส่อาบน้ำไว้ด้วย จะให้เธอแก้ผ้าอาบน้ำเธอก็ไม่กล้า เธอซื้อผ้าผืนยาวสีดำที่ใช้คลุมตัว มาทำผ้าถุง และซื้อผ้าอีกผืนเอาไว้สำหรับเช็ดตัว

เธอเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง และเอาชุดชั้นในที่ซักแล้ว เธออยากจะเอาไปตากเสียหน่อย เธอไม่รู้ว่าที่นี่เขาใส่ชุดชั้นในแบบไหนกัน แต่เธอไม่อยากให้เขาเห็น เธอเปิดประตูออกไปก็เห็นว่าเขายืนรออยู่หน้าประตูพอดี

“ท่านอย่าเพิ่งไป ข้าอยากตากผ้าที่ใส่แล้ว” เขาชี้ไปทางด้านข้างบ้านที่มีไม้ไผ่ยาวๆ ไว้สำหรับตากผ้าอยู่พอดี เธอรีบเดินเอาผ้าพร้อมกับชุดชั้นในไปตากไว้ และตั้งใจว่าพรุ่งนี้เธอจะรีบตื่นขึ้นมาเก็บผ้าที่ตากไว้แต่เช้า หลังจากตากผ้าเสร็จแล้วเธอก็จะเข้าไปนอน เธอเห็นชายหนุ่มนอนหลับไปแล้วด้านนอกของเตียง แสดงว่าเธอต้องนอนด้านในใช่ไหม

เธอขึ้นไปนอนบนเตียงด้านใน และเอาผ้าห่มที่ซื้อมาขึ้นมาห่ม และก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

ทางด้านอี้เฉิงที่เธอคิดว่าหลับไปแล้ว เขาก็ลืมตาตื่นขึ้นมา เขามองไปทางนางที่นอนอยู่ เขารู้ว่านางไม่ได้ความจำเสื่อมนางอาจมีเหตุผลบางอย่าง แต่นางก็ดูไม่เหมือนคนที่นี่ นางแปลกกว่าทุกคนที่เขาเคยพบ ไม่ว่านางจะมาจากที่ไหน ขอแค่นางไม่เป็นอันตรายต่อเขาก็พอแล้ว

เช้าวันต่อมาอี้เฉิงรู้สึกว่ามีอะไรนุ่มๆ อยู่ตรงแขนของเขา เขาจึงลืมตาดู เห็นหญิงสาวที่นอนอยู่ด้านข้างเขาที่ใช้ทั้งมือและแขนกอดเขาไว้ และที่เขารู้สึกนุ่มๆ ตรงแขนนั้น ก็น่าจะเป็นหน้าอกของนางนั่นเอง เขาก็รู้สึกตัวร้อนขึ้นมา แต่เขาก็ไม่ได้จับแขนและขาของนางออกจากตัวของเขา และเขาก็แกล้งหลับไป/////

เหมยฮวารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เธอฝันว่าตัวเองนอนกอดหมอนข้าง ทำให้ตัวเธอหลับสบายเป็นอย่างมาก เธอใช้มือลูบๆ คลำๆ หมอนข้างที่เธอใช้กอดประจำ แต่วันนี้หมอนข้างของเธอนั้นแข็งมาก เธอเอามือลูบตั้งแต่บนจนถึงด้านล่าง ทำไมหมอนข้างลูกนี้ถึงนิ่มแค่จุดเดียวล่ะ เธอลูบๆ คลำๆ ตรงจุดนั้นซ้ำๆ เธอก็นึกได้ว่าตัวเองทะลุเวลามาแล้ว ไม่ได้นอนอยู่บนเตียงของเธออีกต่อไป

อี้เฉิงที่นอนอยู่ดีๆ ก็ถูกหญิงสาวลูบตั้งแต่ด้านบน วนลงมาตรงของรักของเขา ทำให้เขารู้สึกแข็งตัวขึ้นมาทันที เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำและรู้สึกร้อนไปทั้งร่างกาย

เหมยฮวาลืมตาตื่นขึ้นมาทันที พร้อมกับมองไปที่มือของตัวเองที่กำลังจับอยู่ เป็นบางสิ่งที่อยู่กึ่งกลางของชายหนุ่มหน้าโหดที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอรีบเอามือออกจากจุดนั้นทันที

“ข้าขอโทษ” เธอถอยหลังจนติดกับผนังของห้องนอนด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ พร้อมกับความอับอายที่เธอได้ทำลงไป ทั้งๆ ที่เธอห้ามเขาอยู่ตลอด แต่เป็นเธอที่ลวนลามเขาก่อน

“แค่เจ้ารู้สึกดีข้าก็ยินดี แต่คราวหน้าเจ้าไม่ต้องทำตอนข้าหลับก็ได้ ข้ายินดีให้ความร่วมมือกับเจ้าเสมอ” เขาพูดแกล้งนางออกไป ใบหน้านั้นที่แดงเหมือนผลท้อ มันช่างดูน่ารักยิ่งนัก

หลังจากได้ยินคำพูดของอี้เฉิง เหมยฮวาก็ก้มหน้าลงมากกว่าเดิม และเธอคิดว่าจะหาทางออกไปจากห้องนี้ได้อย่างไร

“นี่ก็เช้ามากแล้ว ข้าจะออกไปเตรียมอาหารให้ท่านทาน” เธอไม่รอคำตอบของเขา และก็รีบวิ่งลงจากเตียงออกไปด้านนอกของห้องนอนทันที เธอก้มมองไปที่ตัวเอง บ้าจริงชุดชั้นใน เธอก็ไม่ได้ใส่ เธอมั่นใจว่าเมื่อคืนเธอเอาผ้าพันไว้ที่ตัวอย่างแน่นหนาแล้ว ผ้าผืนนั้นไม่รู้หลุดออกจากตัวเธอไปตอนไหน เธอรีบออกไปนอกบ้านและเก็บชุดชั้นในที่ตากอยู่ด้านนอก ดีที่อากาศหนาวและมีลมพัดแรงตลอดทั้งคืนทำให้เสื้อผ้าของเธอแห้งเร็ว เธอมองหาห้องน้ำและเอาชุดชั้นในเข้าไปใส่ให้เรียบร้อย เธอก็เดินกลับเข้ามาในห้องครัว

“ท่านทำอะไรอยู่” เธอเจออี้เฉิงนั่งทำอะไรบางอย่างอยู่หน้าเตา

“ข้ากลัวว่าเจ้าจะจุดไฟไม่เป็น ข้าเลยเข้ามาจุดไฟไว้ให้ เมื่อคืนเจ้าก็ทนอาบน้ำเย็น เจ้าอย่าอาบน้ำเย็นบ่อยนัก เจ้าอาจจะป่วยไข้ได้” เขาพูดแค่เรื่องจุดไฟโดยข้ามเรื่องที่นางทำเมื่อเช้าไป เขากลัวว่านางจะอายจนทำให้นางไม่กล้าสู้หน้าเขาได้

“ขอบคุณ ครั้งหน้าข้าจะต้มน้ำอาบก่อน ท่านไปทำธุระของท่านเถิด อาหารข้าจะเป็นคนทำเอง” เธอบอกกับเขาและเขาก็เดินออกไปด้านนอกบ้าน