"ไง ได้ข่าวว่าพ่อจับคู่ให้เหรอวะ"ณภัทรถามเพื่อนที่เอาแต่นั่งกระดกเหล้าไม่พูดไม่จาอย่างหยอกเย้า"จับก็เหี้ยละ"สายฟ้าตอบอย่างหงุดหงิด มือก็ไม่หยุดส่งเหล้าเข้าปากจนเพื่อนต้องปราม"เบาๆไอ้ห่า รีบเมาอะไรขนาดนั้น""เพราะมึงเลยภาส"สายฟ้าหันไปโทษภาสกรทันทีอย่างคนพาลทำเอาภาสกรถึงกับทำตาโต ชี้นิ้วเข้าหาตัว
"เห้ย!""อ้ะ!ว้าย!"สองเสียงร้องดังลั่นแข่งกันอย่างตกใจ สายฟ้าที่ใจลอยเดินถึงมุมตึกที่ออกจะมืด จู่ๆก็มีร่างนึงเดินเข้ามาชนจนรับไว้อย่างตกใจ ร่างสูงเซถอยหลังจนชนกำแพงด้านหลังโดยที่ยังกอดคนที่ชนตัวเองอยู่"คุณ..เป็นอะไรรึเปล่าครับ"สายฟ้าถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นอีกคนนิ่งไป แขนแกร่งค่อยๆคลายออกปล่อยคน
เป็นอีกครั้งที่สายฟ้าเดินมาหาพ่อตัวเองที่ห้องทำงานด้วยอารมณ์เบื่อหน่าย ไม่ใช่ไม่อยากเจอแต่เพราะรู้ว่าเจอแล้วพ่อจะกวนอารมณ์จนต้องฟาดฝีปากกันสักตั้งนั่นแหละถึงจะยอมคุยเป็นเรื่องเป็นราวได้ร่างสูงเปิดประตูเข้าไปพบเจอฉากเดิมๆที่แสนจะน่าหมั่นไส้ คนอะไรยืนจิบชาสบายอารมณ์เปิดเพลงสมัยเก่ากึก มองต้นไม้ใบหญ้
พาฝันที่กำลังจะหลับตาพักผ่อนหลังออกเวรมาด้วยความเหนื่อย เหนื่อยกับงานยุ่งๆแถมยังเหนื่อยที่ต้องคอยระแวงหมอฟ้าอีก ยังไม่ทันได้หลับก็ต้องหันไปตามเสียงเรียกเข้าจากมือถือที่ต้องเปิดทิ้งไว้ตลอดเวลาเพราะอาชีพพยาบาล มือเล็กเอื้อมไปหยิบมาดูพอเห็นว่าเป็นพี่ที่รพ.ถึงได้รีบกดรับทันที"ค่ะพี่มิ้ง"'ฝัน หลับหรือ
ไม่ได้ฝืนอะไรหรอก เพราะฝีมือแม่บัวก็อร่อยที่สุดสำหรับสายฟ้าแล้วนั่นแหละอีกอย่างจะมีใครที่คอยมาเป็นห่วงทุกความรู้สึกยันตอนกินข้าวขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่คนที่รักเรามากๆ เพราะงั้น...การที่จะทำให้เค้าดีใจก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย"ขอบคุณนะครับ พี่ฟ้ารักแม่บัวที่สุดเลย"สายฟ้ากอดเอวของคนที่ยิ้มจนแก้มจะแตกแน่น
พาฝันกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากคอนโด เมื่อคนที่ดึงดันจะมารับให้ได้นั้นบอกกับเธอว่าจอดรอข้างล่างแล้ว จนออกมาข้างหน้าถึงได้เห็นคนออร่าเด่นสะดุดตาจนใครก็ต้องหันไปมองยิ่งเจ้าตัวยืนพิงรถที่หรูพอๆกับหน้าตายิ่งเป็นเป้าสายตาได้ไม่ยาก"ขอโทษที่ช้าค่ะ ไม่คิดว่าหมอจะมาไวขนาดนี้"พาฝันแอบจิกกัดในประโยค เพราะที่จริ
"คะ? ไม่เป็นไรค่ะ เรียกหมอก็ดีแล้วค่ะ"พาฝันรีบปฏิเสธ แค่คิดว่าจะเรียกคนๆนี้ว่าพี่ใจมันก็ยุบยิบแปลกๆ"ไม่ดีครับ เรียกพี่ฟ้าจะได้สนิทกันไงครับ ไหนลองเรียกเร็ว"สายฟ้าบังคับเอาดื้อๆจนพาฝันอ้าปากค้าง กระดากอายจนไม่กล้าเปล่งเสียงออกมา"เราทำงานด้วยกันก็ต้องสนิทกันไว้ ว่ามั้ยครับ"สายฟ้ารีบกระตุ้นคนที่ยั
"มึงหิวน้ำเหรอฟ้า"นทีที่นั่งมองมานานถามเพื่อนที่เอาแต่ดื่มไม่พูดไม่จา สายฟ้าเพียงแค่หันมายักไหล่ก่อนมองไปรอบๆเหมือนเดิม"ก็ไม่ได้มานานอ่ะ"เสียงทุ้มตอบกลับโดยไม่ละสายตาจากหน้าเวทีที่มีนักร้องกำลังร้องเพลงอยู่ เพราะช่วงนี้เข้าเวรเช้าแล้ว ถึงได้ออกมาหาเพื่อนได้ แต่ก็ต้องแอบดูตารางอีกคนให้ตรงกันด้วยนั
“หนาวมั้ยครับ” น้ำเสียงอ่อนโยนจากคนตัวสูงที่หันไปถามภรรยา ฟังดูอบอุ่นซะจนอากาศที่มีหิมะโปรยปรายยังพร้อมละลายไปด้วย ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาจนใครๆมองเหม่อเป็นแถว จนถึงตอนนี้ที่เลยเลขสี่มาแล้ว อาจะมีร่องรอยของเวลาที่พรากความอ่อนเยาว์บนใบหน้าไปเล็กน้อย แต่สายฟ้าก็ยังคงเป็นคุณหมอที่หล่อและดูดีไม่ต่างไปจากเ
“อืม น่าจะอีกครึ่งชั่วโมงค่ะ อยากเล่นกับพ่อมากเลยเหรอคะ” “ครับ พี่ม่านอยากเล่นกับพ่อขอไปรอที่หน้าประตูได้มั้ยครับ” “ได้สิครับ แต่ว่าถ้านานเกินไปก็กลับมานั่งในนี้นะคะ” “ครับ” ม่านฟ้าเดินออกไปรอที่หน้าประตูบานใหญ่ ท่ามกลางสายตาเป็นห่วงของคนเป็นแม่ที่กำลังคิดไปมากมายว่าลูกเจอเรื่องอะไรมาถึงได้ดูซึม
“พี่ม่านจะมีน้องจริงๆเหรอครับ” เสียงถามด้วยความตื่นเต้นของม่านฟ้าที่กำลังจะเป็นพี่ ช่างน่าเอ็นดูจนทั้งพาฝันและแม่บัวต่างพากันยิ้มออกมากับความน่ารักนั่น “จริงสิคะ น้องอยู่ในนี้แล้วนะ อีกเจ็ดเดือนก็ได้เจอหน้ากันแล้วค่ะ” พาฝันเป็นคนตอบลูกชายพลางลูบหน้าท้องที่เริ่มนูนออกมาเล็กน้อย เพราะเพิ่งท้องได้สา
“นอกจากจะสวยวันสวยคืนแล้ว เมียพี่ฟ้ายังน่ากินไปทั้งตัวอีกนะเนี่ย พี่ฟ้านี่โชคดีที่สุดเลยเนอะว่ามั้ย” “หยุดพูดแบบนั้นสักที อ๊าาา พี่ฟ้า” พาฝันต่อว่า แต่ก็ต้องครางลั่นออกมาเมื่อนิ้วยาวของสายฟ้าสอดแทรกเข้าไปในร่องรักของเธอจนคับแน่น “แน่นมากเลย เราไม่ได้ทำกันมากี่วันแล้วนะ” “มะ ไม่รู้ อื้อออ” “มันร
“มองอะไรขนาดนั้นคะ” พาฝันถามคนที่เอาแต่จ้องหน้ากันตลอดเวลาจนชักจะเขินขึ้นมา แต่สายฟ้ากลับยิ้มหวานก่อนจะเอ่ยประโยคชวนเลี่ยนด้วยสายตาพราวระยับ “พี่ฟ้ากำลังคิดว่า หนูสวยมากทำไมสวยขึ้นขนาดนี้นะ ไปทำอะไรมาครับ” “ฝันจะไปทำอะไรได้คะ ก็อยู่แต่บ้านเนี่ยไม่ได้แต่งตัวดีๆด้วยซ้ำ” พาฝันนิ่วหน้าตอบอย่างเหลือเ
“คนบ้า ไหนบอกจะพาฝันกลับบ้านไงคะ”พาฝันต่อว่าด้วยเสียงที่ยืดยาน มือเล็กทุบอกแกร่งอย่างเขินอายที่สายฟ้าพูดถึงความหลังขึ้นมาตอนนี้ แม้จะเมาแต่เธอก็ไม่ได้ความจำเสื่อมสักหน่อย“ไหนๆก็ครบรอบแล้ว เรามาทบทวนความทรงจำกันดีกว่ามั้ยคะ วันนั้นเราไม่รู้จักกัน แต่วันนี้หนูครางชื่อพี่ฟ้าได้แล้วนะ”“อื้อ”ปากร้อ
สายฟ้าที่พอจะรู้สาเหตุของความงอนก็บอกด้วยเสียงที่อ่อนลง จะดื้อยังไงก็ได้แต่ตอนนี้ต้องกลับบ้านก่อน ไม่อยากให้ใครเห็นพาฝันตอนเมาเลย แค่นี้ก็หวงจะแย่แล้ว“ทำไมคะ จะพาฝันไปส่งแล้วกลับมาใหม่ละสิ”พาฝันที่เริ่มคิดไปตรงกันข้ามถามออกมาอย่างประชดประชันแบบที่ปกติไม่มีทางทำตัวไร้เหตุผลแบบนี้แน่ๆ แต่เพราะความเม
หลังสิ้นภารกิจที่ต้องขึ้นเวทีกล่าวเปิดงานและเดินทักทายเพื่อนร่วมธุรกิจไปกับพ่อ สายฟ้าก็เดินกลับมาหากลุ่มเพื่อนอีกครั้ง สายตาก็มองหาภรรยาไปทั่วจนเห็นว่ายังอยู่กับกลุ่มเดิมก็วางใจ แต่ก็สบายใจได้ไม่นานเมื่อถูกรุมล้อมจากสาวๆที่ทั้งรู้จักและไม่รู้จักอีกครั้งณภัทรที่ทนเห็นเพื่อนอึดอัดไม่ไหวถึงได้เดินเ
งานเลี้ยงโรงพยาบาลวนกลับมาครบรอบอีกครั้งอย่างน่าตกใจ เพราะมันกลายเป็นวันครบรอบที่รู้จักกันโดยไม่ตั้งใจของสายฟ้าและพาฝัน ความผิดพลาดที่นำมาซึ่งชีวิตคู่และครอบครัวที่อบอุ่นในวันนี้ เวลาผ่านไปรวดเร็วจนเข้าปีที่หกแบบไม่ทันรู้ตัวและวันนี้ทั้งสายฟ้าและพาฝันต่างก็ต้องพากันไปงานเหมือนทุกครั้งอย่างหลีกเลี