"เหรอคะ ฟ้าเหนื่อยแย่เลย"แต่ทุกคนอาจลืมไปว่าบางคนก็อาจจะโง่ยอมเชื่ออะไรง่ายๆ…"ไม่ครับ ก็สนุกดีนะ"หมายถึงสนุกกับการตามแกล้งคนสวยหน้านิ่งที่มักจะตื่นตูมแค่ตอนอยู่กับสายฟ้าเท่านั้น ไม่ใช่ว่าพิเศษหรอกเหรอแบบนี้"ที่จริง คุณพ่ออยากนัดทานข้าวกับฟ้ากับคุณลุงอีก มีวันไหนว่างบ้างมั้ยคะ"ริต้ารีบเข้าประเด็
“'นอนรึยังครับ'สายฟ้ากดส่งข้อความหาคนที่ช่วงนี้คุยกันบ่อยขึ้น ใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น ทั้งทำงาน กินข้าว แถมยังคอยมารับส่งจนเริ่มชิน ถึงแม้อีกคนจะถูกบังคับกลายๆก็เถอะ…'ยังค่ะ หมอมีอะไรรึเปล่าคะ'สายฟ้ายิ้มกริ่มเมื่อข้อความตอบกลับมาในเวลาไม่นาน ทั้งที่ก็เลยเที่ยงคืนมาแล้ว 'เรียกพี่ว่าอะไรนะครับ'สายฟ
"เดี๋ยวครับ""คะ?"สายฟ้ารีบรั้งคนที่จะออกห่างให้กลับมาก่อนจะเริ่มแผนการที่สองทันทีอย่างไม่รอช้า"ที่จริง...พี่มีเรื่องรบกวนอีกอย่างครับ"สายฟ้าเงยขึ้นมองคนที่ทำหน้างงใส่อย่างออดอ้อน จนพาฝันที่ทนมองสายตาชวนใจสั่นนั่นไม่ไหวต้องหลบไปมองที่อื่นแทน"อะไรคะ…""ช่วยถ่ายรูปกับพี่ทีได้มั้ยครับ""อะไรนะคะ!"
"ดื่มน้ำก่อนมั้ยคะ"พาฝันถามคนที่ยังนอนหลับตาอย่างเป็นห่วง ไม่รู้ว่าระหว่างความเมากับความป่วยจะต้องแก้ที่อาการไหนก่อนดี อีกอย่าง หมอฟ้าเป็นหมอเลยนะ เธอจะไปรู้ดีกว่าได้ยังไง!"อืม...ก็ดีครับ พี่คอแห้งมากเลย"สายฟ้าดันตัวลุกขึ้นอย่างลำบากจนพาฝันต้องเข้าไปช่วยพยุงอีกรอบ แม้มันจะอันตรายต่อใจแค่ไหน แต่
"คืนนั้น...หนูจำพี่ฟ้าไม่ได้จริงๆเหรอครับ…"สายฟ้าบอกเสียงพร่าชิดปากอิ่ม สบตาคนใต้ร่างอย่างรอคำตอบ พาฝันที่ใจเต้นรัวแทบระเบิดกับคำแทนตัวแสนน่ารักนั่น หมอฟ้าจะรู้มั้ยว่ามันอันตรายกับใจคนฟังเหลือเกิน "ว่าไงครับ จำพี่ฟ้าได้มั้ย"เธออยากกรีดร้องเพราะทนไม่ไหว แต่สายตาคมที่สะกดกันอยู่ ก็ยังทำเธอตกในภวัง
พาฝันที่สะลึมสะลือตื่นขึ้นยามสายของอีกวัน ขยับตัวลุกอย่างยากลำบาก เพราะเมื่อคืนถูกเอาเปรียบไม่รู้กี่ครั้งจนหมดเรี่ยวแรงและปวดไปทั้งตัว เพราะคนตัวโตที่ตักตวงจากเธออย่างไม่รู้จักพอจนเธอแทบสลบคาอก พาฝันถูกพาอาบน้ำแต่งตัวใหม่ที่เป็นแค่เสื้อยืดตัวใหญ่ตัวเดียวนอน ตื่นมาถึงได้รู้สึกโล่งขนาดนี้เพราะเหน
‘กูดูไม่จริงใจขนาดนั้นเลยเหรอวะภาส’ตาคมที่ไหวระริกมองข้อความบนหน้าจอที่กดส่งให้เพื่อนไปอย่างเหม่อลอย ศาลาพักผ่อนในสวนข้างบ้านเป็นสถานที่ที่สายฟ้าเลือกเข้ามานั่งเมื่อคิดอะไรไม่ออก สายลมยามบ่ายช่วยให้อากาศร้อนคลายลงไปบ้างแต่ความร้อนรุ่มในจิตใจ กลับไม่ได้ถูกปัดเป่าออกไปด้วยสักนิด ลมหายใจร้อนๆถูกพ่น
สายฟ้าที่กลับไปเป็นเด็กชายตัวน้อยของพ่ออีกครั้งไถตัวลงไปนอนหนุนตักที่ไม่ได้นุ่มเหมือนตักแม่บัว แต่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นและสบายใจอย่างหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว มือหนาดึงมือที่เริ่มเหี่ยวย่นตามกาลเวลามาแนบหน้าแล้วหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย “มีอะไรอยากเล่าให้พ่อฟังมั้ยพี่ฟ้า”ก้องฟ้าใช้มือข้างที่ว่างลูบหัวท
“หนาวมั้ยครับ” น้ำเสียงอ่อนโยนจากคนตัวสูงที่หันไปถามภรรยา ฟังดูอบอุ่นซะจนอากาศที่มีหิมะโปรยปรายยังพร้อมละลายไปด้วย ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาจนใครๆมองเหม่อเป็นแถว จนถึงตอนนี้ที่เลยเลขสี่มาแล้ว อาจะมีร่องรอยของเวลาที่พรากความอ่อนเยาว์บนใบหน้าไปเล็กน้อย แต่สายฟ้าก็ยังคงเป็นคุณหมอที่หล่อและดูดีไม่ต่างไปจากเ
“อืม น่าจะอีกครึ่งชั่วโมงค่ะ อยากเล่นกับพ่อมากเลยเหรอคะ” “ครับ พี่ม่านอยากเล่นกับพ่อขอไปรอที่หน้าประตูได้มั้ยครับ” “ได้สิครับ แต่ว่าถ้านานเกินไปก็กลับมานั่งในนี้นะคะ” “ครับ” ม่านฟ้าเดินออกไปรอที่หน้าประตูบานใหญ่ ท่ามกลางสายตาเป็นห่วงของคนเป็นแม่ที่กำลังคิดไปมากมายว่าลูกเจอเรื่องอะไรมาถึงได้ดูซึม
“พี่ม่านจะมีน้องจริงๆเหรอครับ” เสียงถามด้วยความตื่นเต้นของม่านฟ้าที่กำลังจะเป็นพี่ ช่างน่าเอ็นดูจนทั้งพาฝันและแม่บัวต่างพากันยิ้มออกมากับความน่ารักนั่น “จริงสิคะ น้องอยู่ในนี้แล้วนะ อีกเจ็ดเดือนก็ได้เจอหน้ากันแล้วค่ะ” พาฝันเป็นคนตอบลูกชายพลางลูบหน้าท้องที่เริ่มนูนออกมาเล็กน้อย เพราะเพิ่งท้องได้สา
“นอกจากจะสวยวันสวยคืนแล้ว เมียพี่ฟ้ายังน่ากินไปทั้งตัวอีกนะเนี่ย พี่ฟ้านี่โชคดีที่สุดเลยเนอะว่ามั้ย” “หยุดพูดแบบนั้นสักที อ๊าาา พี่ฟ้า” พาฝันต่อว่า แต่ก็ต้องครางลั่นออกมาเมื่อนิ้วยาวของสายฟ้าสอดแทรกเข้าไปในร่องรักของเธอจนคับแน่น “แน่นมากเลย เราไม่ได้ทำกันมากี่วันแล้วนะ” “มะ ไม่รู้ อื้อออ” “มันร
“มองอะไรขนาดนั้นคะ” พาฝันถามคนที่เอาแต่จ้องหน้ากันตลอดเวลาจนชักจะเขินขึ้นมา แต่สายฟ้ากลับยิ้มหวานก่อนจะเอ่ยประโยคชวนเลี่ยนด้วยสายตาพราวระยับ “พี่ฟ้ากำลังคิดว่า หนูสวยมากทำไมสวยขึ้นขนาดนี้นะ ไปทำอะไรมาครับ” “ฝันจะไปทำอะไรได้คะ ก็อยู่แต่บ้านเนี่ยไม่ได้แต่งตัวดีๆด้วยซ้ำ” พาฝันนิ่วหน้าตอบอย่างเหลือเ
“คนบ้า ไหนบอกจะพาฝันกลับบ้านไงคะ”พาฝันต่อว่าด้วยเสียงที่ยืดยาน มือเล็กทุบอกแกร่งอย่างเขินอายที่สายฟ้าพูดถึงความหลังขึ้นมาตอนนี้ แม้จะเมาแต่เธอก็ไม่ได้ความจำเสื่อมสักหน่อย“ไหนๆก็ครบรอบแล้ว เรามาทบทวนความทรงจำกันดีกว่ามั้ยคะ วันนั้นเราไม่รู้จักกัน แต่วันนี้หนูครางชื่อพี่ฟ้าได้แล้วนะ”“อื้อ”ปากร้อ
สายฟ้าที่พอจะรู้สาเหตุของความงอนก็บอกด้วยเสียงที่อ่อนลง จะดื้อยังไงก็ได้แต่ตอนนี้ต้องกลับบ้านก่อน ไม่อยากให้ใครเห็นพาฝันตอนเมาเลย แค่นี้ก็หวงจะแย่แล้ว“ทำไมคะ จะพาฝันไปส่งแล้วกลับมาใหม่ละสิ”พาฝันที่เริ่มคิดไปตรงกันข้ามถามออกมาอย่างประชดประชันแบบที่ปกติไม่มีทางทำตัวไร้เหตุผลแบบนี้แน่ๆ แต่เพราะความเม
หลังสิ้นภารกิจที่ต้องขึ้นเวทีกล่าวเปิดงานและเดินทักทายเพื่อนร่วมธุรกิจไปกับพ่อ สายฟ้าก็เดินกลับมาหากลุ่มเพื่อนอีกครั้ง สายตาก็มองหาภรรยาไปทั่วจนเห็นว่ายังอยู่กับกลุ่มเดิมก็วางใจ แต่ก็สบายใจได้ไม่นานเมื่อถูกรุมล้อมจากสาวๆที่ทั้งรู้จักและไม่รู้จักอีกครั้งณภัทรที่ทนเห็นเพื่อนอึดอัดไม่ไหวถึงได้เดินเ
งานเลี้ยงโรงพยาบาลวนกลับมาครบรอบอีกครั้งอย่างน่าตกใจ เพราะมันกลายเป็นวันครบรอบที่รู้จักกันโดยไม่ตั้งใจของสายฟ้าและพาฝัน ความผิดพลาดที่นำมาซึ่งชีวิตคู่และครอบครัวที่อบอุ่นในวันนี้ เวลาผ่านไปรวดเร็วจนเข้าปีที่หกแบบไม่ทันรู้ตัวและวันนี้ทั้งสายฟ้าและพาฝันต่างก็ต้องพากันไปงานเหมือนทุกครั้งอย่างหลีกเลี