"พี่มิ้งคะ ฝากอันนี้ให้หมอฟ้าด้วยนะพี่ วันนี้หนูออกเวรแล้ว" พาฝันพยาบาลสาวสวยที่เพิ่งมาทำงานได้ไม่นานยื่นถุงของกินหลายถุงให้คนมาต่อเวร "วันนี้กี่รายล่ะ" มิ้งถามอย่างไม่แปลกใจเพราะตั้งแต่หมอฟ้าจบมาทำงาน ก็ต้องคอยรับของขวัญจากสาวสวยจนล้นโต๊ะเก็บของทุกวัน บางคนไม่ได้มาตรวจแต่ตั้งใจมาเจอหมอฟ้าก็มี น่าเ
"ไง นานนะมึง สบายตัวเลยสิ"เสียงแซวจากเพื่อนที่นั่งรอดังขึ้น สายฟ้ายิ้มร้ายอย่างที่เพื่อนๆพากันหมั่นไส้ คนที่อยู่เฉยๆก็ได้ตัวท็อปไปทุกทีแบบสายฟ้าน่ะ ยังจะต้องสนใจเสียงแซวเพราะอิจฉาอีกเหรอ คนที่ใช้พลังงานไปขนาดนั้นแต่ยังกลับมานั่งดื่มกับเพื่อนต่อได้ ส่วนคนที่นอนให้กระทำกลับหมดแรงอยู่บนเตียง แค่นี้ก็ร
"อ่ะ..อื้อ"เสียงครางหวานดังอย่างซ่านสยิว ความรู้สึกวูบวาบร้อนรุ่มไปทั่วตัวที่ไม่เคยรู้จัก กำลังหลอมละลายให้พาฝันบิดเร่าครวญครางคล้ายลอยละล่องและถูกฉุดดึงให้ทิ้งดิ่งสลับกันไปอย่างไม่อาจควบคุมร่างกายได้ ความรู้สึกกึ่งฝันกึ่งตื่นที่ทำเธอตาปรือปรอย มือไม้ควานสะเปะสะปะอย่างหาที่ยึดเหนี่ยว สติสัมปชัญญะท
พาฝันเดินออกจากร้านขายยาอย่างลนๆ สายตามองไปรอบๆอย่างระแวงทั้งที่ก็ไม่มีใครสนใจเธอสักนิด มือขาวกำถุงยาแน่นราวกับกลัวว่าใครจะมาแย่งมันไปจากมือเธอ จ้ำเท้าเดินตรงดิ่งขึ้นคอนโดที่พักอย่างเร่งรีบ ไม่แม้แต่จะเดินไปเล่นกับแมวหน้าคอนโดอย่างเคยใจที่เต้นระทึกสวนทางกลับลิฟท์ที่เลื่อนขึ้นชั้นที่กดอย่างเชื่องช้า
"อือ...ฉิบหายแล้วภาส"สายฟ้าตอบเสียงแผ่วอย่างช็อคจนหัวสมองว่างเปล่า ตอนรู้สึกตัวตื่นก็ว่าช็อคพอแล้ว แต่ตอนนี้กลับช็อคยิ่งกว่า สายฟ้าขยุ้มหัวตัวเองอย่างคิดหนัก'มึงจำอะไรได้บ้างมั้ยฟ้า'ภาสกรที่เงียบไปนานเพราะอึ้งไม่ต่างกันถามขึ้น อย่างน้อยถ้ารู้ว่าเป็นใคร คงไม่น่ายุ่งยาก"กลิ่น…"'ห้ะ?!'ภาสกรร้องเส
สายฟ้าที่เหน็ดเหนื่อยกับการตรวจ เดินอย่างเอื่อยเฉื่อยไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาห้องผู้อำนวยการรพ.ยามเย็นที่ใกล้จะได้เวลาพักร่างแล้ว รอยยิ้มละมุนยังคงมีประดับบนใบหน้าแสนดูดีอย่างเคยชิน ไม่ว่าตอนนี้จะอยากลงไปกองกับพื้นแค่ไหน แต่พอมีใครเดินผ่านมาและทักทาย ก็ยังคงส่งยิ้มให้เสมอ ยิ้มจนบางทีก็ไม่รู้ว่าจะต้องยิ้มอ
สุดท้ายสายฟ้าก็ตกหลุมพรางการเกลี้ยกล่อมแบบละมุนละไมจากพ่อเข้าจนได้"ตกใจอะไร พ่อเรียกมาบอกแล้วจะได้ไปเตรียมตัวไง หกโมงเย็นล้อหมุนนะครับพี่ฟ้า""พ่อครับ…"สายฟ้าลากเสียงอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่คนที่บังคับเหมือนไม่บังคับกลับเดินไปจิบชาต่ออย่างสบายอารมณ์ ยิ้มแย้มมองต้นไม้อย่างอารมณ์ดี ไม่หันมาสนใจลูกชาย
"ไง ได้ข่าวว่าพ่อจับคู่ให้เหรอวะ"ณภัทรถามเพื่อนที่เอาแต่นั่งกระดกเหล้าไม่พูดไม่จาอย่างหยอกเย้า"จับก็เหี้ยละ"สายฟ้าตอบอย่างหงุดหงิด มือก็ไม่หยุดส่งเหล้าเข้าปากจนเพื่อนต้องปราม"เบาๆไอ้ห่า รีบเมาอะไรขนาดนั้น""เพราะมึงเลยภาส"สายฟ้าหันไปโทษภาสกรทันทีอย่างคนพาลทำเอาภาสกรถึงกับทำตาโต ชี้นิ้วเข้าหาตัว
“หนาวมั้ยครับ” น้ำเสียงอ่อนโยนจากคนตัวสูงที่หันไปถามภรรยา ฟังดูอบอุ่นซะจนอากาศที่มีหิมะโปรยปรายยังพร้อมละลายไปด้วย ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาจนใครๆมองเหม่อเป็นแถว จนถึงตอนนี้ที่เลยเลขสี่มาแล้ว อาจะมีร่องรอยของเวลาที่พรากความอ่อนเยาว์บนใบหน้าไปเล็กน้อย แต่สายฟ้าก็ยังคงเป็นคุณหมอที่หล่อและดูดีไม่ต่างไปจากเ
“อืม น่าจะอีกครึ่งชั่วโมงค่ะ อยากเล่นกับพ่อมากเลยเหรอคะ” “ครับ พี่ม่านอยากเล่นกับพ่อขอไปรอที่หน้าประตูได้มั้ยครับ” “ได้สิครับ แต่ว่าถ้านานเกินไปก็กลับมานั่งในนี้นะคะ” “ครับ” ม่านฟ้าเดินออกไปรอที่หน้าประตูบานใหญ่ ท่ามกลางสายตาเป็นห่วงของคนเป็นแม่ที่กำลังคิดไปมากมายว่าลูกเจอเรื่องอะไรมาถึงได้ดูซึม
“พี่ม่านจะมีน้องจริงๆเหรอครับ” เสียงถามด้วยความตื่นเต้นของม่านฟ้าที่กำลังจะเป็นพี่ ช่างน่าเอ็นดูจนทั้งพาฝันและแม่บัวต่างพากันยิ้มออกมากับความน่ารักนั่น “จริงสิคะ น้องอยู่ในนี้แล้วนะ อีกเจ็ดเดือนก็ได้เจอหน้ากันแล้วค่ะ” พาฝันเป็นคนตอบลูกชายพลางลูบหน้าท้องที่เริ่มนูนออกมาเล็กน้อย เพราะเพิ่งท้องได้สา
“นอกจากจะสวยวันสวยคืนแล้ว เมียพี่ฟ้ายังน่ากินไปทั้งตัวอีกนะเนี่ย พี่ฟ้านี่โชคดีที่สุดเลยเนอะว่ามั้ย” “หยุดพูดแบบนั้นสักที อ๊าาา พี่ฟ้า” พาฝันต่อว่า แต่ก็ต้องครางลั่นออกมาเมื่อนิ้วยาวของสายฟ้าสอดแทรกเข้าไปในร่องรักของเธอจนคับแน่น “แน่นมากเลย เราไม่ได้ทำกันมากี่วันแล้วนะ” “มะ ไม่รู้ อื้อออ” “มันร
“มองอะไรขนาดนั้นคะ” พาฝันถามคนที่เอาแต่จ้องหน้ากันตลอดเวลาจนชักจะเขินขึ้นมา แต่สายฟ้ากลับยิ้มหวานก่อนจะเอ่ยประโยคชวนเลี่ยนด้วยสายตาพราวระยับ “พี่ฟ้ากำลังคิดว่า หนูสวยมากทำไมสวยขึ้นขนาดนี้นะ ไปทำอะไรมาครับ” “ฝันจะไปทำอะไรได้คะ ก็อยู่แต่บ้านเนี่ยไม่ได้แต่งตัวดีๆด้วยซ้ำ” พาฝันนิ่วหน้าตอบอย่างเหลือเ
“คนบ้า ไหนบอกจะพาฝันกลับบ้านไงคะ”พาฝันต่อว่าด้วยเสียงที่ยืดยาน มือเล็กทุบอกแกร่งอย่างเขินอายที่สายฟ้าพูดถึงความหลังขึ้นมาตอนนี้ แม้จะเมาแต่เธอก็ไม่ได้ความจำเสื่อมสักหน่อย“ไหนๆก็ครบรอบแล้ว เรามาทบทวนความทรงจำกันดีกว่ามั้ยคะ วันนั้นเราไม่รู้จักกัน แต่วันนี้หนูครางชื่อพี่ฟ้าได้แล้วนะ”“อื้อ”ปากร้อ
สายฟ้าที่พอจะรู้สาเหตุของความงอนก็บอกด้วยเสียงที่อ่อนลง จะดื้อยังไงก็ได้แต่ตอนนี้ต้องกลับบ้านก่อน ไม่อยากให้ใครเห็นพาฝันตอนเมาเลย แค่นี้ก็หวงจะแย่แล้ว“ทำไมคะ จะพาฝันไปส่งแล้วกลับมาใหม่ละสิ”พาฝันที่เริ่มคิดไปตรงกันข้ามถามออกมาอย่างประชดประชันแบบที่ปกติไม่มีทางทำตัวไร้เหตุผลแบบนี้แน่ๆ แต่เพราะความเม
หลังสิ้นภารกิจที่ต้องขึ้นเวทีกล่าวเปิดงานและเดินทักทายเพื่อนร่วมธุรกิจไปกับพ่อ สายฟ้าก็เดินกลับมาหากลุ่มเพื่อนอีกครั้ง สายตาก็มองหาภรรยาไปทั่วจนเห็นว่ายังอยู่กับกลุ่มเดิมก็วางใจ แต่ก็สบายใจได้ไม่นานเมื่อถูกรุมล้อมจากสาวๆที่ทั้งรู้จักและไม่รู้จักอีกครั้งณภัทรที่ทนเห็นเพื่อนอึดอัดไม่ไหวถึงได้เดินเ
งานเลี้ยงโรงพยาบาลวนกลับมาครบรอบอีกครั้งอย่างน่าตกใจ เพราะมันกลายเป็นวันครบรอบที่รู้จักกันโดยไม่ตั้งใจของสายฟ้าและพาฝัน ความผิดพลาดที่นำมาซึ่งชีวิตคู่และครอบครัวที่อบอุ่นในวันนี้ เวลาผ่านไปรวดเร็วจนเข้าปีที่หกแบบไม่ทันรู้ตัวและวันนี้ทั้งสายฟ้าและพาฝันต่างก็ต้องพากันไปงานเหมือนทุกครั้งอย่างหลีกเลี