เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 24 ปรับความเข้าใจ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 10:50:33บทที่เกี่ยวข้อง
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 25 เติมหวาน
ตอนที่ 25 เติมหวาน “รวี เป็นไงไงบ้าง มีอะไรทำไมไม่บอกเรา เราเป็นห่วงมากนะ” อิงฟ้าโทรหารวี เพื่อไถ่ถาม “ไม่ต้องห่วงเหรอกแก เราโอเคแล้ว เพื่อลูก เพื่อตัวเอง เราจะเข้มแข็งและเดินหน้าต่อไปให้ได้ ส่วนแกเนี่ยนะ น่าจับตีให้ตายเลย คิดบ้า ๆ อะไรก็ไม่รู้ ต้นงิ้วจะถามหาเราแล้วไหมล่ะ” รวีบอกเพื่อนแต่ก็อดจะบ่นหญิงสาวเสียยาวยืดไม่ได้ “เราขอโทษ เราผิดไปแล้ว สัญญาเลยต่อไปจะไม่คิดและทำอะไรบ้า ๆ แบบนั้นแล้ว เข็ดจริง ๆ” อิงฟ้ากล้อมแกล้มบอก “รวี ไปเที่ยวทะเลกันไหม ไปพักผ่อนสมองกัน แกได้ไปสูดอากาศบริสุทธิ์ ดีทั้งกับแม่ และหลานเราด้วย” อิงฟ้าเอ่ยชวน “อืม....ก็ดีเหมือนกันนะ ได้พักผ่อนสมองบ้าง อยากหนีจากความวุ่นวานซะเต็มแก่แล้ว” รวีตกลงรับคำเพื่อนสาว “งานนี้โนแอลกอฮอล์นะจ๊ะ ชนได้แต่น้ำผลไม้” อิงฟ้าย้ำ “บอกใครยะ บอกเรา หรือบอกตัวเอง” รวีแซว “หืม...เอาเชียวนะ” ทั้งสองสาวหัวเราะชอบใจกัน ณ ที่พักริมทะเล เสียงคลื่นที่ดัง โต้กับสายลมอ่อน ๆ พัดโชยเส้นผมปลิวปกใบหน้าสองสาว รวีและอิงฟ้าจับมือกันเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 26 รักละมุน
ตอนที่ 26 รักละมุน หลังจากทั้งสองเหนื่อยหอบ ร่างบางเอนกายเข้าหาชายหนุ่ม อิงซบด้วยความเหนื่อยล้า ชายหนุ่มโอบร่างบางด้วยความรักใคร่ มือไม้ลูบไล้ไปตามลำแขนขาวเนียน พรมจูบเส้นผมหญิงสาวอย่างอ่อนโยน รักใคร่ ก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นแนบกายแกร่ง หญิงสาวใช้สองมือโอบรอบลำคอ พร้อมซบหน้าลงบนแผงไหล่อุ่นหนา ร่างน้อยไร้เรี่ยวแรงจากบทรักที่เพิ่งพัดผ่านไปหมาด ๆ “อื้อ..เหนื่อยจังค่ะ” อิงฟ้าออดอ้อนในลำคอ “ใครจะยอมให้พักกันคะ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ สายตากรุ้มกริ่มบ่งบอกว่าไม่ยอมให้หญิงสาวหลับง่าย ๆ แน่ “แน๊...อย่าขี้โกงซิคะ...นะ...นะคะ” อิงฟ้าเอียงหน้าทำเสียงหวานหยด “หึ..” ภาคินไม่ตอบอะไร เพียงทำเสียงในลำคอเบา ๆ ภาคินวางหญิงสาวลงบนเตียงหนานุ่ม ก่อนจะลุกเดินออกไปอิงฟ้านอนแผ่หลา ขยับสายตามองตามร่างหนาแกร่งภาคินเดินกลับมาพร้อมผ้าขนหนูชุบน้ำหมาด ๆ ก่อนจะก้มตัวลงนั่งข้าง ๆ หญิงสาว มือหนาจับผ้าชุบน้ำ ค่อย ๆ บรรจงเช็ดร่างบางอย่างแผ่วเบาผ้าเย็นที่สัมผัส ชวนทำให้หญิงเส้นขนลุกตั้งขึ้นมือใหญ่จับผ้าเย็นค่อย ๆ ลูบไล้ใบหน้า ผ่านแก้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 27 หรือว่า
ตอนที่ 27 หรือว่า เช้าวันต่อมา ภาคิน จึงชวนอิงฟ้าและรวี ออกไปเที่ยวสวนสนุกใกล้ ๆ เพื่อพักผ่อนขณะที่ภาคินและอิงฟ้าเดินเกาะเกี่ยวแขนกันอยู่ อิงฟ้าสังเกตว่ารวีเดินตามหลังอยู่ห่าง ๆ หญิงสาวเหลียวหลังไปมอง ก่อนจะคลายแขนแล้วเดินย้อนมาหารวี เธอเดินมาควงแขนรวีแทนก่อนจะจูงเธอให้เดินนำหน้ารวียิ้มอ่อน ๆ ให้อิงฟ้า เธอรู้ว่าอิงฟ้าคงเป็นห่วงเธอมาก และกลัวเธอจะรู้สึกเป็นส่วนเกิน“ภาคิน นายเป็นส่วนเกินแล้วล่ะ” รวีเดินมาจนทันภาคินที่ยืนอยู่ ก่อนจะเอ่ยปากแซวอย่างไม่จริงจังภาคินยืนนิ่ง ก่อนจะยกมือลูบท้ายทอยไปมา เขาอมยิ้มก่อนจะเดินตามสองสาวไปวันนี้เป็นวันธรรมดา ทำให้สวนสนุกแห่งนี้ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านมากนักสองสาวเกาะเกี่ยวกันโพสท่าถ่ายรูปไปมา ภาคินเลยต้องกลายเป็นตากล้องจำเป็นให้สองสาวไปโดยปริยาย“ภาคินมาถ่ายรูปคู่อิงฟ้าซิ” รวีไม่วายอดชวนภาคินเข้าร่วมเฟรมด้วยไม่ได้ภาคินเดินมายืนเคียงข้างอิงฟ้า ผมปลิวสยายของหญิงสาว ทำให้ชายหนุ่มหันข้างไปปัดเส้นผมทัดหูให้หญิงสาว รวีจับภาพดังกล่าวไว้ได้ ก่อนจะก้มมองรูปภาพดังกล่าวรูปภาพที่ไม่จำเป็นต้องตั้งใจโพสท่าให้สวยงาม แต่กลับถ่ายทอดความรัก ความอบอุ่น ผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 28 อารมณ์คนท้อง
ตอนที่ 28 อารมณ์คนท้อง เช้าวันต่อมา ภาคินยังคงมีอาการแพ้ท้องอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะคลื่นไส้ อาเจียน เวียนหัว โดยเฉพาะกลิ่นอาหาร ทำให้ชายหนุ่มทานข้าวได้น้อย และหมดเรี่ยวแรงอย่างเห็นได้ชัดอิงฟ้านั้นต้องคอยดูแลชายหนุ่มอยู่ไม่ห่าง หญิงสาวนึกขำขันในใจเพราะโดยปกติ ผู้หญิงจะมีอาการแพ้เสียเป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่เธอนั้นไม่มีอาการดังกล่าวเลย“ลุกขึ้นมาทานข้าวหน่อยซิ เราทำอาหารอ่อน ๆ มาให้” อิงฟ้ายกถาดอาหารมาให้ภาคินที่นอนหลับอยู่ชายหนุ่มหยัดกายขึ้นมาด้วยท่าทีอ่อนเพลีย“ป้อนหน่อยซิคะ ยกมือไม่ขึ้นเลย” ชายหนุ่มได้โอกาส เขายังคงออดอ้อนหญิงสาวอิงฟ้า ยกถ้วยอาหาร ก่อนจะเป่า ๆ แล้วป้อนให้ชายหนุ่มทีละคำ ทีละคำชายหนุ่มอ้าปากรับอาหารดั่งลูกนกน้อยรอรับอาหารของแม่นก สายตาจ้องมองหญิงสาวด้วยความรัก ความเสน่หา พลางยื่นมือไปแตะที่หน้าท้องหญิงสาว ลูบไล้เบา ๆ ที่ท้องน้อย“ลูกพ่อ ทำเอาพ่อเหนื่อยเลยนะเนี่ย” เขาแซวออกมาเบา ๆอิงฟ้าอมยิ้มอย่างเขิน ๆ ก่อนจะป้อนอาหารชายหนุ่มต่อจนอิ่ม แล้วจึงจัดการพยุงกายให้เขาพักผ่อนต่อไปหลายสัปดาห์ถัดมา อาการชายหนุ่มค่อย ๆ ดีขึ้น อาการแพ้ท้องลดลงอย่างต่อเนื่อง ทำให้เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 29 เรียนรู้ไปด้วยกัน
ตอนที่ 29 เรียนรู้ไปด้วยกัน เช้าวันต่อมา ภาคินลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้า ในขณะที่อิงฟ้ายังคงนอนหลับอยู่ เขาลุกขึ้นจัดเตรียมอาหารอย่างดีเพื่อเอาอกเอาใจหญิงสาว หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เขาจึงเดินเข้าไปหาหญิงสาว ก่อนจะล้มตัวลง จุมพิตที่หน้าผากเบา ๆ “ตื่นไหมคะ เช้าแล้ว วันนี้มีแต่กับข้าวของโปรดเธอทั้งนั้นเลยนะ” ภาคินกล่าวอย่างเอาอกเอาใจ “อื้อ...อื้อ...” หญิงสาวยังคงงัวเงียจากการพักผ่อนน้อย เนื่องจากเธอนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ แทบทั้งคืน “ลุกนะ วันนี้เรามีนัดกับหมอ....นะคะ จะได้ไม่สายมาก” ภาคินยังคงตื้อต่อไป อิงฟ้าหยัดกายลุกขึ้น ก่อนจะดันอกชายหนุ่มออกห่างตัวเบา ๆ อย่างแง่งอน เธอสะบัดตัวขึ้นจากเตียง เดินเข้าห้องน้ำ อย่างไม่สนใจ หรือแม้จะเหลียวหลังมามองเขาด้วยซ้ำ ที่โรงพยาบาล “เชิญคุณอิงฟ้าและสามีค่ะ” พยาบาลกล่าวเรียกทั้งสอง ภาคินพยุงอิงฟ้าลุกขึ้นเดินเข้าไปห้องตรวจ แม้ว่าหญิงสาวจะพยายามสะบัดตัวออกด้วยความแง่งอนเช่นเดิม “สวัสดีครับ คุณหมอ ผลการตรวจเป็นอย่างไรบ้างครับ” ภาค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 30 เมียรัก
ตอนที่ 30 เมียรัก ภาพหญิงสาวที่นอนอยู่ตรงหน้า ปอยผมที่ปรกรั้งลงบนแก้มเนียนนุ่ม ผมเผ้าที่ดูยุ่งเหยิงนิดหน่อย ชวนให้ดูเซ็กซี่ น่าหลงใหล จนชายหนุ่มอดก้มตัวลงมาหยอกล้อไม่ได้ ชายหนุ่มคลอเคลียลงบนหน้าอกนุ่ม จูบลูบไล้ไปทั่วผิวสัมผัสผิวขาวเนียน ดูดเม้มจนเกิดรอยแดง เป็นจ้ำ ๆ ผิวขาวของร่างบางยิ่งทำให้รอยแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ร่างใหญ่ยังคงขบเม้มไปทั่วบริเวณอย่างหลงใหล กลิ่นกายสาวอ่อน ๆ ประสมกับเครื่องประทินผิวหอมยิ่งทำให้อารมณ์เตลิด แก่นกายใหญ่แข็งชูชันขึ้นด้วยอารมณ์โหยหาเปี่ยมล้น “งืมมม...งืมมมม...” หญิงสาวปรือตาขึ้นมา พบชายหนุ่มที่ค่อมอยู่บนกายเธอ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย ดวงตาปรือฉ่ำด้วยความต้องการอย่างสุดเสน่หา “หวานเหลือเกิน...หวานจนอยากจะกลืนกินไปทั้งตัว” ชายหนุ่มเพ้อออกมา ร่างบางขยับกายตะแคงเล็กน้อย เปิดรับสัมผัสร่างใหญ่อย่างเชิญชวน มือบางลูบไล้ไปตามไหล่หนา โอบกอดรอบลำตัวชายหนุ่ม ชายหนุ่มเลื่อนตัวขึ้นมา จูบริมฝีปากบางที่เผยอรับ ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าพันเกี่ยวลิ้นบาง โลมเลีย ดูดดื่มเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 31 สายใยบาง ๆ
ตอนที่ 31 สายใยบาง ๆ หลายเดือนมานี้ ภาคินวิ่งวุ่นกับเรื่องการเจรจาขอหย่าของรวีกับคุณวัฒน์ โดยหลังจากที่คุณวัฒน์ทราบเรื่องที่รวีตั้งท้อง เขาพยายามอย่างหนักที่จะงอนง้อหญิงสาว และไม่ยอมหย่าขาดจากเธอ หลายครั้งที่คุณวัฒน์พยายามนัดเจอทั้งสองแต่สุดท้ายการพูดคุยก็ล้มเหลวไปเสียทุกครั้ง “รวี ผมจะไม่มีวันยอมหย่าจากคุณ คุณก็รู้ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่ทางผ่าน ผมไม่เคยคิดจะจริงจังกับใครนอกจากคุณคนเดียว ผมขอโทษ ผมเสียใจ เราพอจะมีทางเริ่มต้นใหม่อีกครั้งได้ไหม ผมสัญญาว่าผมจะปรับปรุงตัว ผมจะมีแต่คุณเพียงคนเดียว ผมจะรักคุณ รักลูกของเรา ได้โปรด ได้โปรดให้โอกาสอีกสักครั้ง” คุณวัฒน์ทั้งโวยวาย ทั้งอ้อนวอน ทั้งขอร้องรวี “คนเจ้าชู้อย่างคุณ ยังไงก็คงไม่เปลี่ยน ฉันเสียน้ำตามามากพอแล้ว วันนี้ฉันจะไม่ยอมเสียน้ำตาให้คุณอีก ถ้าคุณรักฉันอย่างที่คุณว่าจริง ๆ คุณก็ควรจะหย่าขาดจากฉัน ให้ฉันได้มีความสุขกับลูก และกับตัวเอง” รวีกล่าวขึงขันเสียงหนักแน่น “ใจเย็น ๆ ทั้งสองคนนะครับ ผมว่าเราควรเจรจากันดี ๆ ดีกว่า อย่าให้ถึงขั้นต้องขึ้นโรงขึ้นศาลกันเลยนะครับ รวีเองก็เริ่มท้องโตขึ้นมาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 32 สักครั้ง
ตอนที่ 32 สักครั้ง รวีลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลียทั้งร่างกายและจิตใจ ใบหน้าหญิงสาวซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด สายตาพลันมองไปยังคุณวัฒน์ที่นอนฟุบหลับข้างเตียงเธอ มือเขากอบกุมมือเธอไว้แน่น ราวกับไม่ยอมปล่อยให้เธอหนีหายไปไหน ความอบอุ่นจากมือใหญ่หนาแผ่ซ่านสู่มือบางเรียว หญิงสาวรู้สึกใจหวิว ๆ แปลก ๆ ความรู้สึกที่ท่วมท้นอย่างยากจะบรรยาย ทั้งรัก ทั้งเกลียดผสมผสานไปในคราวเดียวกัน รวีน้ำตาคลอแทบจะเอ่อล้นออกมา สายตาที่ฉายแววความรักใคร่ในตัวชายหนุ่มปรากฏชัดเจนในดวงตา ทำให้เธออดจะยื่นมือขึ้นไปลูบเส้นผมแผ่วเบาเหมือนกลัวว่าเขาจะรู้สึกตัวขึ้น แต่ด้วยทิฐิที่มี ประกอบกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำไว้กับเธอ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วยกมือขึ้นปาดน้ำที่คลอปลายหายตา ก่อนจะดึงมือเธอออกจากการกอบกุม พร้อมขยับกายหันหลังหนี คุณวัฒน์รู้สึกตัวตื่นขึ้น ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยความห่วงใยอย่างมาก แต่ท่าทีหญิงสาวที่ส่งผ่านมาบ่งบอกให้รู้สึกถึงความรังเกียจในตัวเขามาก ชายหนุ่มถึงกับคอตก เขาหมดแรงและรู้สึกหดหู่อย่างแรง “ทานน้ำไหม เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำให้” ชายหนุ่มถามอย่างเอาอกเอาใจ ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
บทล่าสุด
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 5 รุกฆาต รวีและคุณวัฒน์ (ตอนจบ)
บทส่งท้าย Part 5 รุกฆาต รวีและคุณวัฒน์ (ตอนจบ) คุณวัฒน์ผละจากริมฝีปากบาง ก่อนจะซุกไซ้เข้าหาลำคอระหง สูดดมกลิ่นหวานละมุนของเนื้อสาว รวีตัวอ่อนระทวยกับรสสัมผัส หญิงสาวแอ่นหน้าออกด้วยความซ่านเสียว ชายหนุ่มยังคงฟ้อนเฟ้นอย่างถวิลหา ความปรารถนาในตัวเธอเร่าร้อน รุกล้ำ มือไม้ปาดป่ายไปตามแผ่นหลังนวล อีกมือโอบกระชับเอวกิ่วเข้าแนบชิดกายใบหน้าเริ่มซุกซน ดอมดม เลื่อนต่ำลงมายังหน้าอกอูมนุ่ม ที่เบียดผ่านชุดคว้านคอวี เหมือนท้าทายให้เขาเร่งเร้าสัมผัส“อย่า...อย่าค่ะ” รวีที่เริ่มสติพร่ามัว เขาพยายามปรามชายหนุ่มก่อนจะเริ่มเลยเถิดไปใหญ่ชายหนุ่มหาได้สนใจคำปรามไม่ ลิ้นร้อนเลียไล้ไปตามร่องอก ซอกซอนไปตามขอบชายชุดอย่างหิวโหย“อ่าาา....อ่าาา...” หญิงสาวครางออกมาอย่างควบคุมร่างกายไม่อยู่ มือน้อยกอบกุมไหล่หนา ก่อนจะจิกเล็บลงบนเนื้อเพื่อคลายความเสียวซ่านที่มีชายหนุ่มละใบหน้าขึ้น มองหญิงสาวอีกครั้ง ดวงตาฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์ปรารถนาทีมี ก่อนจะช้อนตัวอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอกใหญ่รวีทำได้เพียงซุกหน้าลงบนอกอุ่น มือสองโอบรอบลำคอเขาแน่น เหมือนกลัวร่างจะล่วงหล่นลงมาชายหนุ่มอุ้
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 4 ได้ไหม รวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 4 ได้ไหม รวีและคุณวัฒน์ ณ ริมหาดทรายขาว คุณวัฒน์จัดงาน outing ประจำปีของบริษัท เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของทุกคนมาตลอดทั้งปี กิจกรรมกลางแจ้งที่ถูกจัดขึ้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ของคนในทีม “ต่อไปเราจะแข่งทานป๊อกกี้ กติกา คู่ไหนที่ขนมยาวน้อยที่สุดเป็นผู้ชนะ ขอเชิญคุณวัฒน์ให้เกียรติร่วมแข่งขันด้วยนะคะ” พิธีกรสาวประกาศกิจกรรมขึ้น “วี๊ดดด...วี๊ดดด...กรี๊ดดด...กรี๊ดดด” เสียงเชียร์ดังสนั่น ทุกคนต่างลุ้นว่าเจ้านายที่น่าเกรงขามจะเลือกใครเป็นคู่ หญิงสาวหลายคนพยายามสบสายตาเชิญชวน เผื่อหวังว่าชายหนุ่มจะเลือกตน คุณวัฒน์ได้โอกาสเหมาะ ชายหนุ่มดึงแขนรวีมาแนบข้างกาย เขาอยากใช้โอกาสนี้แนบชิดหญิงสาวให้มากขึ้น ช่วงที่ผ่านมาเธอเอาแต่หลบหน้า และหลีกเลี่ยงเขาตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะพยายามใกล้ชิดเธอเพียงใด รวีก็เอาแต่ทำท่าทีเมินเฉย เชิดใส่เขาไปเสียทุกครั้ง “กรี๊ดดด...กรี๊ดดด...” เสียงเชียร์ดังไม่หยุด พนักงานสาวหลายคนต่างพากันรู้สึกอิจฉารวีไม่ได้ทีเดียว “หนึ่ง...สอง...สาม...เริ่ม...” เสียงนกหวีดดัง
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 3 อะไรยังไง รวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 3 อะไรยังไง รวีและคุณวัฒน์ รวีลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า หญิงสาวชันตัวขึ้นด้วยอาการปวดหัวอย่างที่สุด เสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวเบิ่งตามองโดยรอบ รูปถ่ายคุณวัฒน์ที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงบ่งบอกว่าตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องส่วนตัวของชายหนุ่ม หญิงสาวหลับตาพร้อมเม้มริมฝีปากแน่น เธออยากจะกัดลิ้นตัวเองตายไปตรงหน้า รู้สึกอับอายเหลือเกินที่เมามายไร้สติเช่นนี้ หญิงสาวลุกขึ้นสำรวจร่างกาย เสื้อผ้าเมื่อคืนยังอยู่ครบถ้วนบนตัวเธอ “เฮ่อออ....” เสียงถอนหายใจเบา ๆ อย่างโล่งใจ ก่อนจะจัดระเบียบร่างกาย แล้วรีบหนีออกจากห้องนั้นทันที คุณวัฒน์นุ่งผ้าเช็ดตัวหลวม ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวามองหาหญิงสาวไปโดยรอบ แต่ก็ไร้วี่แววหญิงสาวในห้องแล้ว เขามองไปยังเตียงนอนที่มีสภาพยู่ยี่ ก่อนจะยิ้มอย่างนึกขันหญิงสาวอย่างเสียไม่ได้คุณวัฒน์นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก่อน หลังจากขับรถถึงคอนโด ชายหนุ่มจัดการอุ้มร่างบางเข้ากับตัว ก็จะพามายังห้องนอนของเขา หญิงสาวหลับสนิทด้วยฤทธิ์น้ำเมา เธอครางเบา ๆ พร้อมขยับร่างเข้าซบหากายแกร่ง“ยั่วพี่เหลือเกิน แม่กระต
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 2 ความรักที่เริ่มต้นของรวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 2 ความรักที่เริ่มต้นของรวีและคุณวัฒน์ หลังจากวันนั้นมา คุณวัฒน์ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ค่อยหยอกล้อหญิงสาวเล่นเหมือนเช่นเดิม กลับทำท่าเฉยเมยใส่เสียด้วยซ้ำในขณะที่รวีนั้น เธอเองกลับรู้สึกหวั่นไหวแปลก ๆ ทุกครั้งที่เธอเจอหน้าเขา หัวใจเธอเต้นรัวแรง อ้อมแขนที่ปกป้องหญิงสาวในวันนั้น ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจเป็นอย่างมาก“รวี วันนี้ผมมีนัดลูกค้า จะออกไปเลย คุณกลับบ้านเลยก็ได้นะ” คุณวัฒน์เดินออกมาพร้อมบอกหญิงสาวเสียงเรียบ“ให้รวีไปด้วยไหมคะ คุณวัฒน์” รวีเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มต้องไปรับรองลูกค้า“ไม่ต้อง ต่อไปคุณไม่ต้องไปกับผมแล้ว เดี๋ยวผมให้คนอื่นไปแทน” คุณวัฒน์เสียงดังเข้มใส่ ก่อนจะเดินจากไปทันทีชายหนุ่มหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าหญิงสาว ยิ่งนึกถึงภาพในวันนั้น ที่หญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น แม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม เขารู้สึกหัวเสีย รู้สึกหึงหวง และรู้สึกโหยหาหญิงสาวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนรวีเองได้แต่ทำหน้าหงอย เธอไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มเป็นอะไรไป ทำไมต้องหงุดหงิดใส่เธอทุกครั้งที่เจอกัน รวีถอนใจแรงออกมาในค่ำคืนหนึ่ง บริษัทจัดงานเลี้ยงขึ
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 1 การเจอกันของรวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 1 การเจอกันของรวีและคุณวัฒน์ รวีก้าวเดินเข้าที่ทำงานฉับ ๆ ด้วยความั่นใจในตัวเองอย่างสูง วันนี้เป็นวันเริ่มงานเลขาวันแรกของเธอ หญิงสาวพุ่งตรงเข้าไปรายงานตัวกับฝ่ายบุคคล ก่อนที่หัวหน้าฝ่ายบุคคล จะพาเธอไปแนะนำกับเจ้านายของเธอ หัวหน้าฝ่ายบุคคลเคาะประตูสองถึงสามครั้ง ก่อนจะแง้มเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป “สวัสดีค่ะ ดิฉันพาเลขาคนใหม่ของคุณวัฒน์มาแนะนำตัวค่ะ” หญิงสาวคนดังกล่าวรายงาน “สวัสดีค่ะ รวีนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ” รวีเริ่มประหม่า ความมั่นใจที่มีเริ่มหดหาย เธอแนะนำตัวเองอย่างเก้ ๆ กัง ๆ คุณวัฒน์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เขาส่งสายตากรุ้มกริ่ม ลามเลียมองสำรวจไปทั่วเรือนร่างหญิงสาวตรงหน้า ชายหนุ่มหน้าตาคมสันต์ รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อเชิ้ตขาว ปลดกระดุมสองเม็ด เผยให้เห็นแผงอกรำไร หญิงสาวสะท้านวาบไปทั้งตัวกับสายตาที่จ้องมองมายังเธอ เขาเป็นผู้ชายที่ดูภูมิฐาน ท่าทีเจ้าชู้กรุ้มกริ่มยิ่งเพิ่มเสน่ห์ในตัวชายหนุ่มยิ่งนัก “ถ้างั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลกล่าวลา ก่อนจะถอนตัวออ
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 41 เซอร์ไพร์ส ( จบบริบูรณ์ )
ตอนที่ 41 เซอร์ไพร์ส ( จบบริบูรณ์ ) หลังจากทั้งสองปรับความเข้าใจกันแล้ว ภาคินได้เดินทางกลับพร้อมอิงฟ้า รวีและคุณวัฒน์ เขาต้องการไปขอขมาคุณกรภัทรกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ภาคินเข้าไปพบคุณกรภัทรในห้องเพียงลำพังสองคน “คุณกรภัทรครับ ผมอยากขอโทษกับทุกสิ่งที่ผมได้ล่วงเกินไปครับ” ภาคินกล่าวด้วยน้ำเสียงประหม่าเมื่อเผชิญหน้ากับพ่อตาของเขา “พ่อหนุ่ม เออ...ไม่ใช่แล้วซิ ต้องเรียกว่าลูกเขย ไม่ต้องขอโทษขอโพยอะไรแล้ว ฉันมันคนแก่แล้ว หูตาคงมองไม่รอบด้านจนลืมคิดถึงความจริงที่เห็นอยู่ตรงหน้า เอาเป็นว่าต่อไปพ่อขอฝากลูกสาวให้เราช่วยดูแลด้วยแล้วกันนะ” คุณกรภัทรเอ่ยออกมา ภาคินยิ้มกว้างออกมาทันที “ครับพ่อ ผมสัญญาครับ ผมจะดูแลแก้วตาดวงใจของพ่อเป็นอย่างดี” ภาคินให้คำมั่น “พ่อครับ ผมอยากขอร้องให้พ่อช่วยเรื่องหนึ่ง” ภาคินร้องขอพ่อหญิงสาว “ว่ามา นายต้องการอะไร” ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา “อิงฟ้า รวีกำลังจะแต่งงานกับคุณวัฒน์ แกเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เรานะ” รวีโทรหาอิงฟ้า บอกเล่าการขอแต่งงานของ
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 40 หวาน
ตอนที่ 40 หวาน รวีและคุณวัฒน์ช่วยกันประคองอิงฟ้า และภาคินเข้าไปในสำนักงานกฎหมายของชายหนุ่ม ป้าแม่บ้านรีบนำกล่องปฐมพยาบาลมาให้เป็นการด่วน ร่องรอยถลอกปอกเปิก มีเลือดซึมเป็นบริเวณ ตามแขนของภาคิน เป็นริ้ว ๆ อิงฟ้ารับยามา หญิงสาวบรรจงทาไปโดยรอบบาดแผลดังกล่าว “โอ๊ย...” ชายหนุ่มทำเสียงอุทานอย่างคนเรียกร้องความเห็นใจ อิงฟ้าตกใจรีบก้มลงเป่าบาดแผลให้บรรเทาอาการเจ็บ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม สายตาที่มองมาทำให้รู้ว่าเธอตกหลุมพรางเขาเข้าให้แล้ว “นี่แน่ะ...” หญิงสาวแกล้งกดยาลงบนบาดแผลแรงขึ้นอย่างหมั่นไส้ “โอ๊ยยย...” ชายหนุ่มร้องเสียงหลงด้วยคราวนี้เจ็บบาดแผลของจริง “เจ็บจริง ๆ เหรอ มานี่มา อยากแกล้งเราดีนัก” อิงฟ้าก้มลงเป่าอีกครั้ง พร้อมกับบ่นอุบอิบ ๆ ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา พร้อมก้มลงจุมพิตศีรษะหญิงสาวอย่างเอ็นดู สูดดมกลิ่นหอมละมุนเข้าไปเต็มปอด “ชื่นใจจัง” ชายหนุ่มเพ้อออกมาอย่างลืมตัว รวีและคุณวัฒน์ที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ ทำตัวไม่ถูก มองหน้ากันไปมา เหมือนกำลังเป็นก้างขว
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ
ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ หลายเดือนผ่านไป อิงฟ้าวุ่นวายอยู่กับการดูแลลูกชายตัวน้อย เด็กน้อยไม่ค่อยงอแงมากนัก เขาคงรู้ว่าแม่ทุกข์ใจมากพอแล้ว เด็กน้อยเลี้ยงง่ายดาย แค่เพียงป้อนนม และหลับปุ๋ยลงไป ในขณะเดียวกัน เธอเองพยายามอย่างหนักที่จะตามหาภาคิน “รวี เป็นไงบ้าง ได้ข่าวภาคินบ้างรึยัง” อิงฟ้าคอยเช็ค ถามไถ่เพื่อนเสมอ รวีและคุณวัฒน์พยายามที่จะติดต่อเพื่อน ๆ ของภาคินเพื่อหาที่อยู่ชายหนุ่ม แต่เพื่อนของเขากลับไร้คำตอบใด ๆ เนื่องจากชายหนุ่มก็ขาดการติดต่อกับทุก ๆ คนเช่นเดียวกัน “ใจเย็น ๆ นะ เราพยายามอยู่ อีกสักพักก็คงเจอ” รวีได้แต่เลี่ยงตอบเพื่อนไปทุกครั้ง เธอและสามีเองก็จนปัญญาจะตามหาชายหนุ่มเช่นเดียวกัน ในขณะที่คุณกรภัทรเอง เขาพยายามอย่างหนักที่จะช่วยดูแลลูกสาวและหลานชาย เพื่อแบ่งเบาเธอให้คลายทุกข์ลง แต่ภาพที่เห็นตลอดหลายเดือน ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด ลูกสาวที่เคยร่าเริงสดใส ตอนนี้มีแต่หน้าตาที่เศร้าหมอง บางครั้งเหม่อลอย บางครั้งร้องไห้ออกมา แม้เขาจะพยายามทำทุกวิถีทาง แต่ก็ไร้ผลให้เธอกลับมามีชีวิตชีวาเช่นเดิม ชายแก่เริ่มคิดได้ว่าคงมีเพี
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 38 หัวใจที่บอบช้ำ
ตอนที่ 38 หัวใจที่บอบช้ำ หลังจากที่ภาคินเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยความเหม่อลอยเหมือนดั่งวิญญาณหลุดออกจากร่าง เขาตัดสินใจที่จะเดินออกจากชีวิตหญิงสาวแต่โดยดี เขารู้ดีว่าอิงฟ้าเป็นคนอ่อนไหว และใจอ่อน การที่จะรอให้เธอเอ่ยปากไล่เขาไปจากชีวิตนั้นยิ่งทำให้เธออึดอัดและลำบากใจอย่างมาก เขาไม่อยากทำร้ายหญิงสาวไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มกลับไปยังคอนโดที่พัก เขาเดินไปโดยรอบบริเวณ ที่แห่งนี้ที่ที่มีความทรงจำมากมาย ข้างเตียงที่หญิงสาวเดินจูงเขาเข้ามาพร้อมยื่นหน้าจูบเขาเป็นครั้งแรก ค่ำคืนร้อนแรงที่เขาลงโทษเธอโทษฐานเมามายอย่างหนัก เตียงนุ่มที่เขาและเธอนอนประคองกอดกันทุกค่ำคืน ห้องครัวที่หญิงสาวพยายามทำอาหารแม้ว่าจะไม่อร่อยก็ตามเพื่อเอาใจเขา โซฟาที่เขาและเธอนั่งโอบกอด พูดคุยหยอกล้อเล่นกันเป็นประจำ ชายหนุ่มยิ้มออกมาทั้งน้ำตาอาบแก้ม เขาจะไม่มีเธออยู่ในชีวิตอีกต่อไปแล้ว เขาจะไม่ได้พบลูกชายที่น่ารักของเขาอีกแล้ว ความฝันที่จะโอบกอดจูงมือหญิงสาวไปจนแก่เฒ่า เฝ้าดูลูกน้อยเติบใหญ่หายไปจนหมดสิ้น ชายหนุ่มสิ้นหวัง พลันทรุดเข่าล้มลง พร้อมก้มหน้า ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
