LOGINShare
ตอนที่ 20 เข้าใจผิด
Last Updated:
2024-11-28 10:50:33Related chapters
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 21 เมามาย
ตอนที่ 21 เมามาย ทางด้านฝั่งภาคิน เขาขับรถมาส่งรวีที่บ้าน “รวี เราว่าเธอใจเย็น ๆ ก่อนนะ ให้คิดถึงลูกไว้มาก ๆ มีปัญหาอะไรลองเปิดใจพูดคุยกับคุณวัฒน์ก่อน บางทีเรื่องอาจไม่เลวร้ายอย่างนี้ก็ได้ ยังไงเราอยู่ข้างรวีเสมอนะ มีอะไรโทรมาได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ” ภาคินกล่าวเตือนสติหญิงสาว รวีปาดน้ำตาที่หน้า มือกุมท้องน้อยเบา ๆ ก่อนจะพยักหน้ารับคำ “ภาคิน อย่าเพิ่งบอกอิงฟ้านะ เธอเจอเรื่องร้าย ๆ มามากแล้ว เราไม่อยากให้อิงฟ้ามาไม่สบายใจเรื่องเราอีก ไว้เรามีทางออกแล้ว เราจะบอกอิงฟ้าเอง” รวีย้ำกับภาคิน แม้ว่ารวีจะเจอปัญหาหนักหนาแค่ไหน แต่ที่ผ่านมา อิงฟ้าเหมือนดังไข่ในหินที่เธอดูแลอย่างลูกน้อยก็ไม่ปาน เธอคิดว่าถ้าอิงฟ้ารู้เรื่องของเธอ ยายเด็กขี้แยนั่นคงเอาแต่ร้องไห้ เพราะสงสารเธอ ดังนั้นเธอจึงเลือกเก็บปัญหาไว้กับตัวเองดีกว่า ภาคินรับคำ ก่อนจะยื่นถุงยาให้รวี แล้วขับออกไป ทางด้านอิงฟ้า เธอกลับมาถึงคอนโด เธอทรุดลงกับพื้น ปิดหน้าร้องไห้โฮอย่างหนัก“ฮือ....ฮือ.....ฮือ....” เธอร้องออกมาอย่างสุดกลั้น เธอไม่อาจทนรับได้กับเหตุการณ
Last Updated : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 22 ลงโทษ
ตอนที่ 22 ลงโทษ อิงฟ้าหรี่ตามองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า “คุณ..เป็น...ใคร” อิงฟ้าอ้อแอ้ถามออกไป “อิงฟ้า ทำไมคุณเมาขนาดนี้” ภาคินดุใส่ อิงฟ้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าชายหนุ่มอย่างเพ่งมอง “หล่อจัง....หล่อเหมือนแฟนเราเลย...ม่ายซิ...ไม่ใช่แฟน...ไม่ใช่...” อิงฟ้าเพ้อพร้อมก้มหน้าเหมือนจะร้องไห้ “อิงฟ้า ตั้งสติหน่อยซิคุณ” ภาคินดุอีกครั้ง ก่อนจะเขย่าตัวหญิงสาวเบา ๆ ให้ได้สติ อิงฟ้าสะบัดตัวออกจากชายหนุ่ม “ม่าย..มี..คราย...ร๊ากก..ช้าน...” อิงฟ้าเมามายหมุนตัวไปรอบ ๆ ก่อนจะเซจนเกือบร่วงลงพื้น ภาคินรีบประคองตัวหญิงสาวเอาไว้ “กลับบ้าน กลับบ้านเดี๋ยวนี้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ภาคินออกคำสั่งพร้อมลากตัวหญิงสาวขึ้นรถ “ปล่อย...ปล่อยช้านนน...ไม่ต้องมายุ่งกับช้านนน...ไม่มีใครรักฉันสักคนเลย” อิงฟ้ายังคงโวยวายไม่เลิก “มานี่ กลับบ้าน” ภาคินลากตัวหญิงสาวอย่างถูลู่ถูกัง อิงฟ้าเอื้อมมือโอบคอชายหนุ่มเอาไว้ พร้อมยื่นหน้าเข้าหาใบหน้าชายหนุ่ม ริมฝีปากแทบจะสัมผัสกันและกัน
Last Updated : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 23 ความไม่เข้าใจ
ตอนที่ 23 ความไม่เข้าใจ ภาคินลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า เขาหันไปสำรวจร่างบางที่อยู่ด้านข้าง ร่องรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ ทำให้เขาเริ่มรู้สึกผิดต่อหญิงสาว ชายหนุ่มก้มลงประทับรอยจูบตามรอยแดงอย่างแผ่วเบา จูบไล้ไปตามจุดต่าง ๆ ประหนึ่งรอยเหล่านี้จะอันตธานหายไปตามสัมผัสของเขา “อื้อ....” อิงฟ้างัวเงีย ปัดป่ายเขาออกไป อย่างคนที่กำลังโดนรบกวนความสุขในการนอน ชายหนุ่มเท้าแขนขึ้น จ้องมองหญิงสาวด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาค่อนข้างงุนงงว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างบางนี้กันแน่ นิ้วใหญ่ลูบไล้ไปตามไรผมที่ปรกลงบนใบหน้าเธอ สัมผัสแผ่วเบาอย่างกลัวเด็กน้อยจะตกใจตื่นขึ้น เนิ่นนานที่เขามองร่างบางอย่างใช้ความคิด อิงฟ้าเป็นอะไร อิงฟ้าโกรธอะไรเขา อิงฟ้าทำไมปล่อยให้ตัวเองเมาไม่ได้สติขนาดนั้น แล้วถ้าเมื่อคืนเขาไปไม่ทัน จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ภาคินสะบัดหัวไล่ความรู้สึกฟุ้นซ่าน ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ความเย็นของน้ำที่ไหลผ่านตัว ทำให้เขารู้สึกสดชื่นมากขึ้น นิ้วมือลูบไปตามลำตัวและไหล่ พบรอยข่วนจาง ๆ จากฤทธิ์เดชหญิงสาวเมื่อคืน ภาคินอดที
Last Updated : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 24 ปรับความเข้าใจ
ตอนที่ 24 ปรับความเข้าใจ ภาคินยกฝ่ามือขึ้นมากอบกุมใบหน้าของเธอ ปลายนิ้วปาดไล้น้ำตาที่นองใบหน้าอิงฟ้า ก่อนจะก้มลงจุมพิตที่แก้มหญิงสาวเบา ๆ สายตาที่ประสานกันต่างมีคำถามมากมาย ชายหนุ่มไม่อยากเร่งรัดหาคำตอบจากหญิงสาว หวังเพียงจะทำให้เธอยอมเปิดใจเอ่ยปากออกมา อิงฟ้าพยายามเบือนหน้าหนี แต่ภาคินกลับบังคับให้เธอจ้องมองเขาอยู่อย่างนั้น สายตาที่ส่งผ่านมองดูด้วยคำถามมากมาย “อิงฟ้าเนี่ยเค้าเหมือนแม่ ดูเหมือนเป็นคนอ่อนแอ แต่จริง ๆ แล้ว เด็ดขาดมาก มีอะไรก็ชอบเก็บไว้คนเดียว หน้าตายิ้มแย้มทำเหมือนไม่มีอะไร แต่ในใจกลับกำลังร้องไห้ ลูกเองถ้ารักน้อง อย่าแค่เพียงฟังคำพูดน้องนะ ขอให้ใช้หัวใจฟังเสียงน้องด้วยนะลูก” คำพูดของคุณกรภัทร แวบเข้ามาในหัวชายหนุ่ม “พร้อมรึยัง พร้อมที่เราจะคุยกันรึยังคะ” ภาคินเอ่ยออกมา ทำลายความเงียบสงัด อิงฟ้าส่ายหน้าเบา ๆ ไปมา ผมที่โบกสะบัดตามจังหวะการเคลื่อนไหว ร่างบางสภาพไม่ต่างกับนกน้อยที่ปีกหัก และกำลังต้องการคนโอบกอดดูแล “คนดี คนดีของภาคิน พูดอะไรหน่อยซิคะ พูดอะไรให้เราเข้าใจกันมากขึ้นหน
Last Updated : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 25 เติมหวาน
ตอนที่ 25 เติมหวาน “รวี เป็นไงไงบ้าง มีอะไรทำไมไม่บอกเรา เราเป็นห่วงมากนะ” อิงฟ้าโทรหารวี เพื่อไถ่ถาม “ไม่ต้องห่วงเหรอกแก เราโอเคแล้ว เพื่อลูก เพื่อตัวเอง เราจะเข้มแข็งและเดินหน้าต่อไปให้ได้ ส่วนแกเนี่ยนะ น่าจับตีให้ตายเลย คิดบ้า ๆ อะไรก็ไม่รู้ ต้นงิ้วจะถามหาเราแล้วไหมล่ะ” รวีบอกเพื่อนแต่ก็อดจะบ่นหญิงสาวเสียยาวยืดไม่ได้ “เราขอโทษ เราผิดไปแล้ว สัญญาเลยต่อไปจะไม่คิดและทำอะไรบ้า ๆ แบบนั้นแล้ว เข็ดจริง ๆ” อิงฟ้ากล้อมแกล้มบอก “รวี ไปเที่ยวทะเลกันไหม ไปพักผ่อนสมองกัน แกได้ไปสูดอากาศบริสุทธิ์ ดีทั้งกับแม่ และหลานเราด้วย” อิงฟ้าเอ่ยชวน “อืม....ก็ดีเหมือนกันนะ ได้พักผ่อนสมองบ้าง อยากหนีจากความวุ่นวานซะเต็มแก่แล้ว” รวีตกลงรับคำเพื่อนสาว “งานนี้โนแอลกอฮอล์นะจ๊ะ ชนได้แต่น้ำผลไม้” อิงฟ้าย้ำ “บอกใครยะ บอกเรา หรือบอกตัวเอง” รวีแซว “หืม...เอาเชียวนะ” ทั้งสองสาวหัวเราะชอบใจกัน ณ ที่พักริมทะเล เสียงคลื่นที่ดัง โต้กับสายลมอ่อน ๆ พัดโชยเส้นผมปลิวปกใบหน้าสองสาว รวีและอิงฟ้าจับมือกันเ
Last Updated : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 26 รักละมุน
ตอนที่ 26 รักละมุน หลังจากทั้งสองเหนื่อยหอบ ร่างบางเอนกายเข้าหาชายหนุ่ม อิงซบด้วยความเหนื่อยล้า ชายหนุ่มโอบร่างบางด้วยความรักใคร่ มือไม้ลูบไล้ไปตามลำแขนขาวเนียน พรมจูบเส้นผมหญิงสาวอย่างอ่อนโยน รักใคร่ ก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นแนบกายแกร่ง หญิงสาวใช้สองมือโอบรอบลำคอ พร้อมซบหน้าลงบนแผงไหล่อุ่นหนา ร่างน้อยไร้เรี่ยวแรงจากบทรักที่เพิ่งพัดผ่านไปหมาด ๆ “อื้อ..เหนื่อยจังค่ะ” อิงฟ้าออดอ้อนในลำคอ “ใครจะยอมให้พักกันคะ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ สายตากรุ้มกริ่มบ่งบอกว่าไม่ยอมให้หญิงสาวหลับง่าย ๆ แน่ “แน๊...อย่าขี้โกงซิคะ...นะ...นะคะ” อิงฟ้าเอียงหน้าทำเสียงหวานหยด “หึ..” ภาคินไม่ตอบอะไร เพียงทำเสียงในลำคอเบา ๆ ภาคินวางหญิงสาวลงบนเตียงหนานุ่ม ก่อนจะลุกเดินออกไปอิงฟ้านอนแผ่หลา ขยับสายตามองตามร่างหนาแกร่งภาคินเดินกลับมาพร้อมผ้าขนหนูชุบน้ำหมาด ๆ ก่อนจะก้มตัวลงนั่งข้าง ๆ หญิงสาว มือหนาจับผ้าชุบน้ำ ค่อย ๆ บรรจงเช็ดร่างบางอย่างแผ่วเบาผ้าเย็นที่สัมผัส ชวนทำให้หญิงเส้นขนลุกตั้งขึ้นมือใหญ่จับผ้าเย็นค่อย ๆ ลูบไล้ใบหน้า ผ่านแก้
Last Updated : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 27 หรือว่า
ตอนที่ 27 หรือว่า เช้าวันต่อมา ภาคิน จึงชวนอิงฟ้าและรวี ออกไปเที่ยวสวนสนุกใกล้ ๆ เพื่อพักผ่อนขณะที่ภาคินและอิงฟ้าเดินเกาะเกี่ยวแขนกันอยู่ อิงฟ้าสังเกตว่ารวีเดินตามหลังอยู่ห่าง ๆ หญิงสาวเหลียวหลังไปมอง ก่อนจะคลายแขนแล้วเดินย้อนมาหารวี เธอเดินมาควงแขนรวีแทนก่อนจะจูงเธอให้เดินนำหน้ารวียิ้มอ่อน ๆ ให้อิงฟ้า เธอรู้ว่าอิงฟ้าคงเป็นห่วงเธอมาก และกลัวเธอจะรู้สึกเป็นส่วนเกิน“ภาคิน นายเป็นส่วนเกินแล้วล่ะ” รวีเดินมาจนทันภาคินที่ยืนอยู่ ก่อนจะเอ่ยปากแซวอย่างไม่จริงจังภาคินยืนนิ่ง ก่อนจะยกมือลูบท้ายทอยไปมา เขาอมยิ้มก่อนจะเดินตามสองสาวไปวันนี้เป็นวันธรรมดา ทำให้สวนสนุกแห่งนี้ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านมากนักสองสาวเกาะเกี่ยวกันโพสท่าถ่ายรูปไปมา ภาคินเลยต้องกลายเป็นตากล้องจำเป็นให้สองสาวไปโดยปริยาย“ภาคินมาถ่ายรูปคู่อิงฟ้าซิ” รวีไม่วายอดชวนภาคินเข้าร่วมเฟรมด้วยไม่ได้ภาคินเดินมายืนเคียงข้างอิงฟ้า ผมปลิวสยายของหญิงสาว ทำให้ชายหนุ่มหันข้างไปปัดเส้นผมทัดหูให้หญิงสาว รวีจับภาพดังกล่าวไว้ได้ ก่อนจะก้มมองรูปภาพดังกล่าวรูปภาพที่ไม่จำเป็นต้องตั้งใจโพสท่าให้สวยงาม แต่กลับถ่ายทอดความรัก ความอบอุ่น ผ
Last Updated : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 28 อารมณ์คนท้อง
ตอนที่ 28 อารมณ์คนท้อง เช้าวันต่อมา ภาคินยังคงมีอาการแพ้ท้องอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะคลื่นไส้ อาเจียน เวียนหัว โดยเฉพาะกลิ่นอาหาร ทำให้ชายหนุ่มทานข้าวได้น้อย และหมดเรี่ยวแรงอย่างเห็นได้ชัดอิงฟ้านั้นต้องคอยดูแลชายหนุ่มอยู่ไม่ห่าง หญิงสาวนึกขำขันในใจเพราะโดยปกติ ผู้หญิงจะมีอาการแพ้เสียเป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่เธอนั้นไม่มีอาการดังกล่าวเลย“ลุกขึ้นมาทานข้าวหน่อยซิ เราทำอาหารอ่อน ๆ มาให้” อิงฟ้ายกถาดอาหารมาให้ภาคินที่นอนหลับอยู่ชายหนุ่มหยัดกายขึ้นมาด้วยท่าทีอ่อนเพลีย“ป้อนหน่อยซิคะ ยกมือไม่ขึ้นเลย” ชายหนุ่มได้โอกาส เขายังคงออดอ้อนหญิงสาวอิงฟ้า ยกถ้วยอาหาร ก่อนจะเป่า ๆ แล้วป้อนให้ชายหนุ่มทีละคำ ทีละคำชายหนุ่มอ้าปากรับอาหารดั่งลูกนกน้อยรอรับอาหารของแม่นก สายตาจ้องมองหญิงสาวด้วยความรัก ความเสน่หา พลางยื่นมือไปแตะที่หน้าท้องหญิงสาว ลูบไล้เบา ๆ ที่ท้องน้อย“ลูกพ่อ ทำเอาพ่อเหนื่อยเลยนะเนี่ย” เขาแซวออกมาเบา ๆอิงฟ้าอมยิ้มอย่างเขิน ๆ ก่อนจะป้อนอาหารชายหนุ่มต่อจนอิ่ม แล้วจึงจัดการพยุงกายให้เขาพักผ่อนต่อไปหลายสัปดาห์ถัดมา อาการชายหนุ่มค่อย ๆ ดีขึ้น อาการแพ้ท้องลดลงอย่างต่อเนื่อง ทำให้เขา
Last Updated : 2024-11-28
Latest chapter
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 5 รุกฆาต รวีและคุณวัฒน์ (ตอนจบ)
บทส่งท้าย Part 5 รุกฆาต รวีและคุณวัฒน์ (ตอนจบ) คุณวัฒน์ผละจากริมฝีปากบาง ก่อนจะซุกไซ้เข้าหาลำคอระหง สูดดมกลิ่นหวานละมุนของเนื้อสาว รวีตัวอ่อนระทวยกับรสสัมผัส หญิงสาวแอ่นหน้าออกด้วยความซ่านเสียว ชายหนุ่มยังคงฟ้อนเฟ้นอย่างถวิลหา ความปรารถนาในตัวเธอเร่าร้อน รุกล้ำ มือไม้ปาดป่ายไปตามแผ่นหลังนวล อีกมือโอบกระชับเอวกิ่วเข้าแนบชิดกายใบหน้าเริ่มซุกซน ดอมดม เลื่อนต่ำลงมายังหน้าอกอูมนุ่ม ที่เบียดผ่านชุดคว้านคอวี เหมือนท้าทายให้เขาเร่งเร้าสัมผัส“อย่า...อย่าค่ะ” รวีที่เริ่มสติพร่ามัว เขาพยายามปรามชายหนุ่มก่อนจะเริ่มเลยเถิดไปใหญ่ชายหนุ่มหาได้สนใจคำปรามไม่ ลิ้นร้อนเลียไล้ไปตามร่องอก ซอกซอนไปตามขอบชายชุดอย่างหิวโหย“อ่าาา....อ่าาา...” หญิงสาวครางออกมาอย่างควบคุมร่างกายไม่อยู่ มือน้อยกอบกุมไหล่หนา ก่อนจะจิกเล็บลงบนเนื้อเพื่อคลายความเสียวซ่านที่มีชายหนุ่มละใบหน้าขึ้น มองหญิงสาวอีกครั้ง ดวงตาฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์ปรารถนาทีมี ก่อนจะช้อนตัวอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอกใหญ่รวีทำได้เพียงซุกหน้าลงบนอกอุ่น มือสองโอบรอบลำคอเขาแน่น เหมือนกลัวร่างจะล่วงหล่นลงมาชายหนุ่มอุ้
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 4 ได้ไหม รวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 4 ได้ไหม รวีและคุณวัฒน์ ณ ริมหาดทรายขาว คุณวัฒน์จัดงาน outing ประจำปีของบริษัท เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของทุกคนมาตลอดทั้งปี กิจกรรมกลางแจ้งที่ถูกจัดขึ้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ของคนในทีม “ต่อไปเราจะแข่งทานป๊อกกี้ กติกา คู่ไหนที่ขนมยาวน้อยที่สุดเป็นผู้ชนะ ขอเชิญคุณวัฒน์ให้เกียรติร่วมแข่งขันด้วยนะคะ” พิธีกรสาวประกาศกิจกรรมขึ้น “วี๊ดดด...วี๊ดดด...กรี๊ดดด...กรี๊ดดด” เสียงเชียร์ดังสนั่น ทุกคนต่างลุ้นว่าเจ้านายที่น่าเกรงขามจะเลือกใครเป็นคู่ หญิงสาวหลายคนพยายามสบสายตาเชิญชวน เผื่อหวังว่าชายหนุ่มจะเลือกตน คุณวัฒน์ได้โอกาสเหมาะ ชายหนุ่มดึงแขนรวีมาแนบข้างกาย เขาอยากใช้โอกาสนี้แนบชิดหญิงสาวให้มากขึ้น ช่วงที่ผ่านมาเธอเอาแต่หลบหน้า และหลีกเลี่ยงเขาตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะพยายามใกล้ชิดเธอเพียงใด รวีก็เอาแต่ทำท่าทีเมินเฉย เชิดใส่เขาไปเสียทุกครั้ง “กรี๊ดดด...กรี๊ดดด...” เสียงเชียร์ดังไม่หยุด พนักงานสาวหลายคนต่างพากันรู้สึกอิจฉารวีไม่ได้ทีเดียว “หนึ่ง...สอง...สาม...เริ่ม...” เสียงนกหวีดดัง
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 3 อะไรยังไง รวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 3 อะไรยังไง รวีและคุณวัฒน์ รวีลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า หญิงสาวชันตัวขึ้นด้วยอาการปวดหัวอย่างที่สุด เสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวเบิ่งตามองโดยรอบ รูปถ่ายคุณวัฒน์ที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงบ่งบอกว่าตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องส่วนตัวของชายหนุ่ม หญิงสาวหลับตาพร้อมเม้มริมฝีปากแน่น เธออยากจะกัดลิ้นตัวเองตายไปตรงหน้า รู้สึกอับอายเหลือเกินที่เมามายไร้สติเช่นนี้ หญิงสาวลุกขึ้นสำรวจร่างกาย เสื้อผ้าเมื่อคืนยังอยู่ครบถ้วนบนตัวเธอ “เฮ่อออ....” เสียงถอนหายใจเบา ๆ อย่างโล่งใจ ก่อนจะจัดระเบียบร่างกาย แล้วรีบหนีออกจากห้องนั้นทันที คุณวัฒน์นุ่งผ้าเช็ดตัวหลวม ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวามองหาหญิงสาวไปโดยรอบ แต่ก็ไร้วี่แววหญิงสาวในห้องแล้ว เขามองไปยังเตียงนอนที่มีสภาพยู่ยี่ ก่อนจะยิ้มอย่างนึกขันหญิงสาวอย่างเสียไม่ได้คุณวัฒน์นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก่อน หลังจากขับรถถึงคอนโด ชายหนุ่มจัดการอุ้มร่างบางเข้ากับตัว ก็จะพามายังห้องนอนของเขา หญิงสาวหลับสนิทด้วยฤทธิ์น้ำเมา เธอครางเบา ๆ พร้อมขยับร่างเข้าซบหากายแกร่ง“ยั่วพี่เหลือเกิน แม่กระต
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 2 ความรักที่เริ่มต้นของรวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 2 ความรักที่เริ่มต้นของรวีและคุณวัฒน์ หลังจากวันนั้นมา คุณวัฒน์ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ค่อยหยอกล้อหญิงสาวเล่นเหมือนเช่นเดิม กลับทำท่าเฉยเมยใส่เสียด้วยซ้ำในขณะที่รวีนั้น เธอเองกลับรู้สึกหวั่นไหวแปลก ๆ ทุกครั้งที่เธอเจอหน้าเขา หัวใจเธอเต้นรัวแรง อ้อมแขนที่ปกป้องหญิงสาวในวันนั้น ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจเป็นอย่างมาก“รวี วันนี้ผมมีนัดลูกค้า จะออกไปเลย คุณกลับบ้านเลยก็ได้นะ” คุณวัฒน์เดินออกมาพร้อมบอกหญิงสาวเสียงเรียบ“ให้รวีไปด้วยไหมคะ คุณวัฒน์” รวีเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มต้องไปรับรองลูกค้า“ไม่ต้อง ต่อไปคุณไม่ต้องไปกับผมแล้ว เดี๋ยวผมให้คนอื่นไปแทน” คุณวัฒน์เสียงดังเข้มใส่ ก่อนจะเดินจากไปทันทีชายหนุ่มหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าหญิงสาว ยิ่งนึกถึงภาพในวันนั้น ที่หญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น แม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม เขารู้สึกหัวเสีย รู้สึกหึงหวง และรู้สึกโหยหาหญิงสาวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนรวีเองได้แต่ทำหน้าหงอย เธอไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มเป็นอะไรไป ทำไมต้องหงุดหงิดใส่เธอทุกครั้งที่เจอกัน รวีถอนใจแรงออกมาในค่ำคืนหนึ่ง บริษัทจัดงานเลี้ยงขึ
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 1 การเจอกันของรวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 1 การเจอกันของรวีและคุณวัฒน์ รวีก้าวเดินเข้าที่ทำงานฉับ ๆ ด้วยความั่นใจในตัวเองอย่างสูง วันนี้เป็นวันเริ่มงานเลขาวันแรกของเธอ หญิงสาวพุ่งตรงเข้าไปรายงานตัวกับฝ่ายบุคคล ก่อนที่หัวหน้าฝ่ายบุคคล จะพาเธอไปแนะนำกับเจ้านายของเธอ หัวหน้าฝ่ายบุคคลเคาะประตูสองถึงสามครั้ง ก่อนจะแง้มเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป “สวัสดีค่ะ ดิฉันพาเลขาคนใหม่ของคุณวัฒน์มาแนะนำตัวค่ะ” หญิงสาวคนดังกล่าวรายงาน “สวัสดีค่ะ รวีนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ” รวีเริ่มประหม่า ความมั่นใจที่มีเริ่มหดหาย เธอแนะนำตัวเองอย่างเก้ ๆ กัง ๆ คุณวัฒน์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เขาส่งสายตากรุ้มกริ่ม ลามเลียมองสำรวจไปทั่วเรือนร่างหญิงสาวตรงหน้า ชายหนุ่มหน้าตาคมสันต์ รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อเชิ้ตขาว ปลดกระดุมสองเม็ด เผยให้เห็นแผงอกรำไร หญิงสาวสะท้านวาบไปทั้งตัวกับสายตาที่จ้องมองมายังเธอ เขาเป็นผู้ชายที่ดูภูมิฐาน ท่าทีเจ้าชู้กรุ้มกริ่มยิ่งเพิ่มเสน่ห์ในตัวชายหนุ่มยิ่งนัก “ถ้างั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลกล่าวลา ก่อนจะถอนตัวออ
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 41 เซอร์ไพร์ส ( จบบริบูรณ์ )
ตอนที่ 41 เซอร์ไพร์ส ( จบบริบูรณ์ ) หลังจากทั้งสองปรับความเข้าใจกันแล้ว ภาคินได้เดินทางกลับพร้อมอิงฟ้า รวีและคุณวัฒน์ เขาต้องการไปขอขมาคุณกรภัทรกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ภาคินเข้าไปพบคุณกรภัทรในห้องเพียงลำพังสองคน “คุณกรภัทรครับ ผมอยากขอโทษกับทุกสิ่งที่ผมได้ล่วงเกินไปครับ” ภาคินกล่าวด้วยน้ำเสียงประหม่าเมื่อเผชิญหน้ากับพ่อตาของเขา “พ่อหนุ่ม เออ...ไม่ใช่แล้วซิ ต้องเรียกว่าลูกเขย ไม่ต้องขอโทษขอโพยอะไรแล้ว ฉันมันคนแก่แล้ว หูตาคงมองไม่รอบด้านจนลืมคิดถึงความจริงที่เห็นอยู่ตรงหน้า เอาเป็นว่าต่อไปพ่อขอฝากลูกสาวให้เราช่วยดูแลด้วยแล้วกันนะ” คุณกรภัทรเอ่ยออกมา ภาคินยิ้มกว้างออกมาทันที “ครับพ่อ ผมสัญญาครับ ผมจะดูแลแก้วตาดวงใจของพ่อเป็นอย่างดี” ภาคินให้คำมั่น “พ่อครับ ผมอยากขอร้องให้พ่อช่วยเรื่องหนึ่ง” ภาคินร้องขอพ่อหญิงสาว “ว่ามา นายต้องการอะไร” ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา “อิงฟ้า รวีกำลังจะแต่งงานกับคุณวัฒน์ แกเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เรานะ” รวีโทรหาอิงฟ้า บอกเล่าการขอแต่งงานของ
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 40 หวาน
ตอนที่ 40 หวาน รวีและคุณวัฒน์ช่วยกันประคองอิงฟ้า และภาคินเข้าไปในสำนักงานกฎหมายของชายหนุ่ม ป้าแม่บ้านรีบนำกล่องปฐมพยาบาลมาให้เป็นการด่วน ร่องรอยถลอกปอกเปิก มีเลือดซึมเป็นบริเวณ ตามแขนของภาคิน เป็นริ้ว ๆ อิงฟ้ารับยามา หญิงสาวบรรจงทาไปโดยรอบบาดแผลดังกล่าว “โอ๊ย...” ชายหนุ่มทำเสียงอุทานอย่างคนเรียกร้องความเห็นใจ อิงฟ้าตกใจรีบก้มลงเป่าบาดแผลให้บรรเทาอาการเจ็บ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม สายตาที่มองมาทำให้รู้ว่าเธอตกหลุมพรางเขาเข้าให้แล้ว “นี่แน่ะ...” หญิงสาวแกล้งกดยาลงบนบาดแผลแรงขึ้นอย่างหมั่นไส้ “โอ๊ยยย...” ชายหนุ่มร้องเสียงหลงด้วยคราวนี้เจ็บบาดแผลของจริง “เจ็บจริง ๆ เหรอ มานี่มา อยากแกล้งเราดีนัก” อิงฟ้าก้มลงเป่าอีกครั้ง พร้อมกับบ่นอุบอิบ ๆ ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา พร้อมก้มลงจุมพิตศีรษะหญิงสาวอย่างเอ็นดู สูดดมกลิ่นหอมละมุนเข้าไปเต็มปอด “ชื่นใจจัง” ชายหนุ่มเพ้อออกมาอย่างลืมตัว รวีและคุณวัฒน์ที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ ทำตัวไม่ถูก มองหน้ากันไปมา เหมือนกำลังเป็นก้างขว
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ
ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ หลายเดือนผ่านไป อิงฟ้าวุ่นวายอยู่กับการดูแลลูกชายตัวน้อย เด็กน้อยไม่ค่อยงอแงมากนัก เขาคงรู้ว่าแม่ทุกข์ใจมากพอแล้ว เด็กน้อยเลี้ยงง่ายดาย แค่เพียงป้อนนม และหลับปุ๋ยลงไป ในขณะเดียวกัน เธอเองพยายามอย่างหนักที่จะตามหาภาคิน “รวี เป็นไงบ้าง ได้ข่าวภาคินบ้างรึยัง” อิงฟ้าคอยเช็ค ถามไถ่เพื่อนเสมอ รวีและคุณวัฒน์พยายามที่จะติดต่อเพื่อน ๆ ของภาคินเพื่อหาที่อยู่ชายหนุ่ม แต่เพื่อนของเขากลับไร้คำตอบใด ๆ เนื่องจากชายหนุ่มก็ขาดการติดต่อกับทุก ๆ คนเช่นเดียวกัน “ใจเย็น ๆ นะ เราพยายามอยู่ อีกสักพักก็คงเจอ” รวีได้แต่เลี่ยงตอบเพื่อนไปทุกครั้ง เธอและสามีเองก็จนปัญญาจะตามหาชายหนุ่มเช่นเดียวกัน ในขณะที่คุณกรภัทรเอง เขาพยายามอย่างหนักที่จะช่วยดูแลลูกสาวและหลานชาย เพื่อแบ่งเบาเธอให้คลายทุกข์ลง แต่ภาพที่เห็นตลอดหลายเดือน ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด ลูกสาวที่เคยร่าเริงสดใส ตอนนี้มีแต่หน้าตาที่เศร้าหมอง บางครั้งเหม่อลอย บางครั้งร้องไห้ออกมา แม้เขาจะพยายามทำทุกวิถีทาง แต่ก็ไร้ผลให้เธอกลับมามีชีวิตชีวาเช่นเดิม ชายแก่เริ่มคิดได้ว่าคงมีเพี
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 38 หัวใจที่บอบช้ำ
ตอนที่ 38 หัวใจที่บอบช้ำ หลังจากที่ภาคินเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยความเหม่อลอยเหมือนดั่งวิญญาณหลุดออกจากร่าง เขาตัดสินใจที่จะเดินออกจากชีวิตหญิงสาวแต่โดยดี เขารู้ดีว่าอิงฟ้าเป็นคนอ่อนไหว และใจอ่อน การที่จะรอให้เธอเอ่ยปากไล่เขาไปจากชีวิตนั้นยิ่งทำให้เธออึดอัดและลำบากใจอย่างมาก เขาไม่อยากทำร้ายหญิงสาวไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มกลับไปยังคอนโดที่พัก เขาเดินไปโดยรอบบริเวณ ที่แห่งนี้ที่ที่มีความทรงจำมากมาย ข้างเตียงที่หญิงสาวเดินจูงเขาเข้ามาพร้อมยื่นหน้าจูบเขาเป็นครั้งแรก ค่ำคืนร้อนแรงที่เขาลงโทษเธอโทษฐานเมามายอย่างหนัก เตียงนุ่มที่เขาและเธอนอนประคองกอดกันทุกค่ำคืน ห้องครัวที่หญิงสาวพยายามทำอาหารแม้ว่าจะไม่อร่อยก็ตามเพื่อเอาใจเขา โซฟาที่เขาและเธอนั่งโอบกอด พูดคุยหยอกล้อเล่นกันเป็นประจำ ชายหนุ่มยิ้มออกมาทั้งน้ำตาอาบแก้ม เขาจะไม่มีเธออยู่ในชีวิตอีกต่อไปแล้ว เขาจะไม่ได้พบลูกชายที่น่ารักของเขาอีกแล้ว ความฝันที่จะโอบกอดจูงมือหญิงสาวไปจนแก่เฒ่า เฝ้าดูลูกน้อยเติบใหญ่หายไปจนหมดสิ้น ชายหนุ่มสิ้นหวัง พลันทรุดเข่าล้มลง พร้อมก้มหน้า ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
