Share

เมียสาวถูกคนหมายปอง

last update Last Updated: 2025-01-11 16:49:50

 

จางลู่เหลียนเห็นคนที่ยืนอยู่ก็ตกใจ

"ทำไม จะรอเขาตื่นมาเย่อเจ้าหรือ ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าอยากจะได้ไม่ช่วยแต่แรก"

จูเหมยลี่ปาท่อนไม้ไปอีกทาง จางลู่เหลียนผลักร่างที่สลบของเฉิงอี้ออกก่อนจะร้องไห้คร่ำครวญ

"ฮือๆๆๆไอ้สารเลวเฉิงอี้ข้าจะฆ่าเจ้า ฮือๆ" จูเหมยลี่ส่ายหน้า นั่งลงข้างๆเอ่ยเสียงเรียบ

"เจ้าเกลียดข้าๆเข้าใจ แต่เจ้าควรคิดถึงพี่ชายเจ้าบ้าง เรื่องวันนี้ข้าไม่พูดเจ้าไม่พูดเข้าใจไหม หากเขารู้ว่าเฉิงอี้คิดทำลายเจ้า แล้วไปทำร้ายไอ้สารเลวนี่ เฉิงอี้เป็นซิ่วไฉ หากเขาทำร้ายเฉิงอี้พี่ชายเจ้าจะเป็นเช่นไร กลับบ้านได้แล้ว ผู้ชายไม่ได้มีแค่เซียวจ้านเป่ย"

จางลู่เหลียนจัดแจงเสื้อผ้าของตน จากนั้นก็เดินตามจูเหมยลี่กลับไป เฉิงอี้ที่สลบอยู่ตรงนั้นถูกคนของคังหยุนเอาไปโยนไว้ที่รังรักของเขากับหงซิ่ว โดยไม่มีใครรู้

จูเหมยลี่กำลังจะบ้า จางลู่เหลียนไม่ไปไหนเลย นางตามติดแจเฝ้าไม่ห่าง นางทายาที่ใบหน้าให้ จางลู่เหลียนมองหน้านางอย่างละเมอ แค่เอ่ยขอบคุณไม่พอยังหอมแก้มนางด้วยขนลุกจะตายแล้ว เซียวจ้านเป่ยเจ้ากลับสักทีตาบ้า แค่ไปรับลูกเองนะไปเสียนานเชียว

ไม่นานเซียวจ้านเป่ยก็กลับมา เซียวลี่ผิงรีบวิ่งมาหามารดาทันที จูเหมยลี่จะก้มลงอุ้มนางขึ้นมาหอมแก้ม จางลู่เหลียนเห็นเซียวจ้านเป่ยก็สงสัย

"เจ้าเป็นใครกัน นี่บ้านท่านพี่เซียวแล้วเจ้าไปอุ้มผิงผิงมาได้อย่างไร เหมยลี่คนๆนี้คือใครกัน"

"พี่ลู่เหลียน เขาก็คือสามีข้าเซียวจ้านเป่ยไง   เขาโกนหนวดโกนเคราแล้วเลยหน้าตาเปลี่ยนไป สามีข้ารูปงามข้าเข้าใจแต่ว่าพี่อย่าคิด.."

"รูปงามที่ไหน อัปลักษณ์มากกว่าลี่เอ๋อร์ข้ารู้สึกว่ามีเพียงข้าที่เหมาะกับเจ้า เซียวจ้านเป่ยเป็นบุรุษน่าเกลียด ตัวก็หนา ลี่เอ๋อร์เจ้าไม่ชอบสตรีบอบบางเช่นข้าหรือ อยู่กับข้าๆสามารถถนอมเจ้าได้นะ"

จางลู่เหลียนไม่พูดเปล่า ยังประชิดจูเหมยลี่ก่อนจะรั้งเอวบางเข้ามาหมายจูบนาง เซียวจ้านเป่ยรีบฉกเมียคืนมาทันที เกิดอะไรขึ้นเขาไปแค่ชั่วยามกว่าๆเองนะ มีเรื่องคุยกับเซี่ยตงหยาง กลับมาเมียจะถูกน้องสาวสหายเอาไปกินเสียแล้ว

จางเหมยลี่สะบัดแขนใส่เขาก่อนจะชี้หน้า

"ไอ้อัปลักษณ์ เจ้าไม่คู่ควรกับนางหรอก เหมยลี่คนดีพี่กลับก่อนนะ เจ้าห้ามนอนห้องเดียวกับเขานะ รอเขาไปชายแดนก่อน ข้าจะย้ายมาอยู่กับเจ้า "

จางลู่เหลียนไปแล้ว เซียวจ้านเป่ยยืนงง นางชอบเขามานานทำทุกอย่างเพื่อให้เขาชอบ อยู่ๆเกลียดขี้หน้าเขาเนี่ยยังพอรับได้ แต่จะเอาเมียเขาอันนี้รับไม่ได้จริงๆนะ

"เกิดอะไรขึ้นหรือเมียจ๋า ทำไมนางแปลกไป"

จูเหมยลี่เล่าให้เขาฟัง แต่ไม่พูดถึงที่เฉิงอี้ลวนลามจางลู่เหลียน พูดแค่ว่าเฉิงอี้ฉุดจางลู่เหลียนแล้วนางไปช่วยทันเท่านั้น

"ลี่เอ๋อร์ สายตานางน่ากลัวเหลือเกิน เจ้าห้ามอยู่ใกล้นางนะ"

เซียวจ้านเป่ยใจไม่ดีแล้ว เขาต้องไปไกลบ้านถึงสองปี สายตาจางลู่เหลียนนั้นแทบจะกลืนกินจูเหมยลี่ สายตาแบบเดียวกับเขาเลยเวลาที่ต้องการรักเมีย

จูเหมยลี่ไม่ได้ใส่ใจอาการของจางลู่หลียนคงเป็นอาการตกหลุมรักแบบกระทันหัน คงคิดว่าจูเหมยลี่คนนี้เป็นบุรุษขี่ม้าขาวกระมัง ก่อนจะไปสนใจงานตรงหน้า แต่คนตัวโตไม่คิดเช่นนั้นแม้แต่สตรีด้วยกันเขาก็หึง

ค่ำแล้วสามคนพ่อแม่ลูกอาบน้ำเสร็จก็เข้านอน วันนี้เซียวผิงผิงบอกว่าอยากให้ท่านพ่อนอนด้วย นางคิดถึงท่านพ่อ แต่ก็ไม่อยากแยกจากท่านแม่ สรุปจูเหมยลี่ต้องตามใจ

"ท่านแม่นอนกับท่านพ่อ ผิงผิงนอนด้านในเองเจ้าค่ะ ท่านพ่อแขนยาวกอดได้สองคน"

สามคนพ่อแม่ลูกนอนบนเตียงด้วยกัน เซียวลี่ผิงที่วันนี้วิ่งเล่นจนเหนื่อย เมื่อหัวถึงหมอนก็หลับทันที จูเหมยลี่ยังไม่หลับแขนแกร่งที่กอดเซียวลี่ผิงกำลังป้วนเปี้ยนที่หน้าอกนางอยู่ เสียงกระเส่าข้างหูทำเอานางสยิวไม่น้อย

"ลูกนอนอยู่ ท่านพี่อย่ารุ่มร่ามสิ อืมพี่จ้านเป่ย"

"ไม่ตื่นหรอก เมียจ๋าอยากอีกแล้วเมื่อกลางวันไม่อิ่มเลย ไปห้องโน้นเถอะ"

ไม่รอนางตอบรับหรือปฏิเสธ เซียวจ้านเป่ยลุกขึ้นอุ้มจูเหมยลี่ไปอีกห้องทันที

วางร่างบางลงบนเตียงก่อนจะคลุกเคล้า ปลดอาภรณ์เขาและนางอย่างชำนาญ

จูเหมยลี่เกิดมาสองชาติเพิ่งเปลือยเปล่าต่อหน้าบุรุษเป็นครั้งแรก

"ลี่เอ๋อร์ ข้าคิดว่าเจ้าต้องสวย แต่ไม่คิดว่าจะสวยเพียงนี้ เมียจ๋าใจอ่อนสักนิดไม่ได้เหรอ อยากรักเจ้าจริงๆ"

คนตัวโตกระซิบเว้าวอนอยากให้นางเป็นของเขา แต่จูเหมยลี่ทำไม่ได้จริง นางชอบเริ่มเขาแต่ยังไม่ถึงเวลาจะให้

"ท่านพี่ เราคุยกันแล้วนะ อะ อ่าส์ เสียวอืม เบาๆสิเจ้าคะ คนดีของข้าท่านอย่ารุนแรงสิ"

เสียงขอร้องแสนหวานนั้นทำเอาเซียวจ้านเป่ยจะละลายแล้ว

"ไม่ท้องหรอกนะ พี่ขอนะเด็กดี อาส์ หวานจริงๆ อยากกินเจ้าทั้งตัวเลย ลี่เอ๋อร์เป็นของพี่เถอะนะ"

ปากพูดเจรจาแต่มือไม่หยุดแตะต้องนางสักชุ่น เซียวจ้านเป่ยส่งนิ้วทักทายกายสาวด้านในก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมา ส่งเรียวลิ้นเข้าไปทักทายนางแทนนิ้วยาวเรียวนั้น จนจูเหมยลี่ต้องแอ่นสะโพกสวนขึ้น นางเสียวจะตายแล้ว ต้องทำให้เขาสงบไม่งั้นนางเสร็จแน่ๆ

"ท่านพี่ ไม่ไหวแล้วเสียวข้า ๆอื้อ ถึงแล้วข้าถึงแล้ว อร๊าย ท่านพี่ละ ลิ้นท่านอย่าเข้าไปลึกนักสิ เซียวจ้านเป่ย ท่านพี่เมียไม่ไหวแล้วคนดี อร๊าย"

หน้าท้องเกร็งกระตุก เรียวลิ้นร้อนชื้นรู้สึกถึงความบีบรัด ก่อนจะดูดกลืนความหวานที่นางหลั่งออกมา เซียวจ้านเป่ยทาบทับนาง จูเหมยลี่ใช้มือนุ่มนิ่มกอบกุมเอาไว้ ผลักเขาลงสองมือบีบเต้านุ่มหยุ่นตนเองประกบกับแก่นกายใหญ่โตก่อนจะใช้สองเต้าเต่งตึงนวดให้เขา

"อ่าส์ เสียวจัง ไปหัดมาจากไหนอีกหึ อืมนุ่มเหลือเกิน อ่าส์ เร็วอีกทูลหัว ผัวจะถึงแล้วอืมนั่นแหละ อ่าส์ เสร็จแล้วเมียจ๋า อื้อเจ้าเก่งกาจนัก เลอะแล้วมาพี่ช่วยเช็ด"

หยาดรักของเขาเลอะร่องอกนางเต็มไปหมด ถ้าได้เข้าไปข้างในคงได้เรื่อง แล้วพูดมาได้บอกรับรองไม่ท้อง ตาบ้านี่น้ำเยอะขนาดนี้ไม่ท้องก็แปลกแล้ว มิน่าครั้งเดียวติด ได้ลูกสาวมาเลย

เซียวจ้านเป่ยใช้เรียวลิ้นค่อยๆทำความสะอาดกายสาว จูเหมยลี่ไม่ไหวแล้ว นางต้องการเขาเหลือเกิน หากไม่หยุดจะเป็นนางเสียเองที่จัดการเขา

"ท่านพี่ พอก่อนนะเจ้าคะ สัญญาว่ากลับมาจากทหารจะให้ สัญญา อื้อเสียงลูกตื่นแล้วท่านพี่เจ้าคะ  พอเถอะเสียวไม่ไหวแล้วนะ ขาอ่อนหมดแล้ว"

เซียวจ้านเป่ยไม่หักหาญน้ำใจเมียสาว เขารู้ว่านางเริ่มควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ไหวแล้ว ถ้าเขาต่อนางก็พร้อม แต่เขาอยากให้นางพร้อมจริงๆไม่ใช่เพราะเขาปลุกเร้าเอาแต่ใจ

"ขออีกรอบ เดี๋ยวแต่งตัวให้ น้ำรักเจ้าหวานนัก นะคนดีแยกขาอีกครั้งนะ"

จากนั้นก็มีแต่เสียงครางของเมียสาว ดีที่เซียวลี่ผิงเป็นเด็กขี้เซา ไม่นานทั้งคู่ก็หอบนอนกอดก่ายกันพักใหญ่จึงพากันใส่เสื้อผ้าแล้วกลับห้องที่บุตรสาวนอนหลับอยู่

จูเหมยลี่ไม่รู้เลยว่านางถูกคนเอาไปฝันถึงคำนึงหา จางลู่เหลียนถูกจูเหมยลี่ช่วยไว้ แล้วพามานั่งสงบสติอารมณ์ที่บ้าน ทายาให้นางใบหน้าสวยอยู่แค่เอื้อมมือ จูเหมยลี่ที่เหลือเพียงเสือตัวในสีขาว มองเห็นเต้าอวบเลือนรางเมื่อตอนบ่าย ขณะที่นางกะลังลองชุดใหม่ในห้อง จางลู่เหลียนละเมอหา

"ลี่เอ๋อร์ เจ้าน่ารักนัก ข้าชอบเซียวจ้านเป่ยไปได้อย่างไรกันนะ เจ้าต่างหากที่เหมาะกับข้า  รอให้เซียวจ้านเป่ยไม่อยู่ ข้าจะทำให้เจ้าเปลี่ยนใจมาชอบข้าให้ได้ เด็กดีของข้า"

เซียวจ้านเป่ยที่นอนหลับอยู่ๆก็รู้สึกเสียวสันหลังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นึกถึงสายตาของจางลู่เหลียนที่มองเมียตัวเอง เหมือนสายตาของบุรุษยามที่เสน่หาสตรีตรงหน้า  สายตาเชิญชวนเย้ายวนอยากกลืนกินเมียเขานัก

"ต่อให้เจ้าเป็นสตรีก็เหอะจางลู่เหลียน หากอยากแย่งเมียข้าๆก็ไม่เอาเจ้าไว้หรอก"

เซียวจ้านเป็นคาดโทษน้องสาวจางรั่วสู่ย ที่บังอาจใช้สายตาโลมเลียเมียเขาอย่างโจ่งแจ้ง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   เมียสวยเกินไป(หวงเมีย)

    ยามเหมาจูเหมยลี่ตื่นมาทำอาหารเช้า ช่วงนี้หน้าฝนแต่เซียวจ้านเป่ยกลับจะพาคนขึ้นเขา เมื่อวานนางสั่งเขาซื้อของมามากมาย จูเหมยลี่สับหมูปรุงรสพักไว้จากนั้นก็มาเคี่ยวโจ๊ก ก่อนจะนำแป้งมานวดเพื่อทำซาลาเปา มีเสียงเรียกที่รั้วบ้านนางจึงออกไปดู ปรากฏว่าเป็นจางลู่เหลียน พอเห็นหน้าจูเหมยลี่ก็ตรงเข้ามากอดทันที"ลี่เอ๋อร์ คิดถึงเหลือเกิน เมื่อคืนพี่นอนไม่หลับเอาแต่คิดถึงเจ้า ว่าแต่เมื่อคืนเจ้านอนห้องเดียวกับเซียวจ้านเป่ยหรือไม่""พี่ลู่เหลียน ท่านพี่เป็นสามีข้าย่อมต้องนอนด้วยกัน เอ่อพี่ปล่อยข้าก่อนเถอะ ใครมาเห็นจะนินทาเอาได้นะ""ช่างหัวปะไร พี่ชอบเจ้าคนอื่นคิดอย่างไรก็ช่าง พี่ตื่นแต่เช้ามาช่วยงานเจ้า ปวดใจนักที่เห็นเจ้าต้องลูกขึ้นมารับใช้ผู้ชายอัปลักษณ์คนนั้น"จูเหมยลี่ยืนงงเลย ตอนคนบ้านนั่นไว้หนวดเป็นตาแก่ เจ้าคลังไคล้นักหนา พอโกนหนวดหล่อราวเทพเซียนเจ้ากับรังเกียจบอกว่าเซียวจ้านเป่ยอัปลักษณ์ เฮ้อจำได้ว่าข้าตีหัวเฉิงอี้นี่นา ไม่ได้ตีเจ้าสักหน่อยนะเสียวเซียวจ้านเป่ยตื่นแล้ว พอเห็นจางลู่เหลียนกอดเมียสาวอยู่ก็โมโห เดินมาทันที เซียวจ้านเป่ยคว้าแขนจางลู่เหลียนลากกลับบ้าน จูเหมยลี่ส่ายหน้า"นี่มันอะไรกัน

    Last Updated : 2025-01-17
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ทุบตีบุตรสาวข้ากล้าดีอย่างไร

    "ท่านพี่ๆๆ เหม่ออะไรเจ้าคะ ไปปลุกลูกจะได้รีบกินมื้อเช้า วันนี้ท่านอยู่กับลูกนะเจ้าคะ ข้าจะขึ้นเขาเก็บฟืนสักหน่อย ฟืนในบ้านหมดแล้ว ครอบครัวลุงใหญ่ถูกโบยขนาดนั้น คงไม่มาหาเรื่องอีกเป็นเดือนข้าอยากเตรียมพร้อมก่อนท่านไปทัพ อยากให้ฟืนมีใช้ เสบียงพร้อมไม่ต้องทิ้งลูกไว้บ้าน ข้าไม่อยากทิ้งผิงผิงไว้คนเดียว หรือพาไปบนเขาบ่อยๆ สัตว์ป่าไม่อาจเดาใจได้""เจ้าอยู่บ้านเถอะ เรื่องเก็บฟืนพี่จัดการเอง พี่ไปปลุกลูกก่อนนะ กลิ่นซาลาเปาเจ้าหอมยิ่งนัก ชักหิวเสียแล้วสิ"จากนั้นก็เดินเข้าบ้านเพื่อไปปลุกเซียวลี่ผิง ยังไม่ทันจะเข้าเด็กน้อยก็วิ่งออกมาตรงไปหามารดาทันที"ท่านแม่ หอมจังเลยเจ้าค่ะท่านแม่ทำอะไรกินหรือเจ้าคะ"เซียวลี่ผิงกอดต้นขาจูเหมยลี่แน่น เงยหน้าทำสายตาน่ารักจนจูเหมยลี่ทนไม่ไหวอุ้มนางขึ้นมาห้องแก้มไปสองที"ผิงผิงเด็กดี ตื่นมาแล้วต้องคารวะท่านพ่อก่อน ไหนแม่สอนเมื่อวานลืมแล้วหรือ"ผิงผิงลงจากอกจูเหมยลี่ก่อนจะย่อตัวเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้ว"ผิงผิงคารวะท่านพ่อ ขอท่านพ่อสุขภาพแข็งแรง ผิงผิงคารวะท่านแม่ขอท่านแม่สุขภาพแข็งแรงงดงามตลอดไปเจ้าค่ะ"เซียวจ้านเป่ยอุ้มบุตรสาวขึ้นมาหอมแก้มเช่นกัน เขาต้องไปชายแดน ต้องหา

    Last Updated : 2025-01-17
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ตบล้างน้ำหงซิ่ว

    เซียวจ้านเป่ยวางกองฟืนลงสายตามองมาที่หงซิ่วอย่างมีไอสังหาร จูเหมยลี่รีบเข้าไปถีบคนของเหลียงเถี่ยต้านที่จับจางลู่เหลียนไว้กระเด็นทันทีเฉิงอี้ที่เห็นหน้าบุรุษรูปงามก็ริษยาทันที ไอ้สารเลวนี่หน้าตาดียิ่งนัก อีกทั้งยังได้เชยชมจูเหมยลี่ไปแล้วอีกด้วย นางเคยเป็นคู่หมั้นของข้าวันนี้จะให้เจ้าขอร้องข้าเลยทีเดียว"นี่จูเหมยลี่ เซียวจ้านเป่ยไม่อยู่ เจ้าก็ถึงกับคบชู้สู่ชายพาไอ้คนนี้มาอยู่กินกับเจ้าถึงในบ้าน ทุกท่านคนๆนี้คือชายชู้ของนาง"ชาวบ้านหันมาหาเซียวจ้านเป่ย จากนั้นก็มองไปที่จูเหมยลี่ แม้แต่หงซิ่วเองก็ถูกรูปงามของเขาทำให้ตะลึงเช่นกัน นางไม่เคยเห็นบุรุษใดรูปงามเท่านี้อีกแล้วนางหลงรักเขาทันที จนเฉิงอี้เอ่ยอีกรอบ"นี่ ไอ้ชายชู้เจ้าเป็นใคร แอบมาคบชู้กับสตรีในหมู่บ้านเราเด็กๆพวกเจ้าจับทั้งสองคนไปศาลาว่าการให้ใต้เท้าลงโทษเสีย"มือปราบกรูกันเข้ามาหมายจับซียวจ้านเป่ยกับจูเหมยลี่ เซียวจ้านเป่ยไม่ออมฝีมือสักนิด เขาโบกมือทีเดียวมือปราบทั้งหมดก็กระเด็นคนละทิศละทาง จูเหมยลี่ส่งสายตาก่อนจะพูดกับเขาช้าๆ"ท่านพี่ ข้าไม่อยากให้ลูกเราเห็นสิ่งที่ท่านจะทำ ข้าจะพาลูกไปบ้านพี่ลู่เหลียนก่อน ทางนี้ท่านสะสางเถอะ ส่ว

    Last Updated : 2025-01-17
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ช่วยข้าตามหาคน

    จางลู่เหลียนเอ่ยกับจูเหมยลี่เสร็จก็เตรียมตัวกลับบ้าน แต่พอเห็นคังหยุนไม่กลับนางเลยไม่กลับด้วยอยู่กับจูเหมยลี่จนเซียวจ้านเป่ยอ่อนใจ จางลู่เหลียนไม่ยอมกลับบ้านตนเอง เซียวจ้านเป่ยเริ่มหงุดหงิดแต่จูเหมยลี่จับมือเขาไว้ส่ายหน้า หากไม่ใช่เพราะจางลู่เลียนมาทันผิงผิงอาจถูกทำร้ายมากกว่านี้ก็ได้"ท่านพี่ เรื่องของหงซิ่วท่านจัดการให้เด็ดขาดนะเจ้าค่ะ ข้าไม่อยากต้องระแวงว่านางจะมาทำร้ายผิงผิงอีกเมื่อไหร่""วางใจเถอะ เอ่อคุณชายคัง ดูเหมือนท่านจะสนิทกับใต้เท้าหลัว เฉิงอี้คนนั้นท่านจัดการได้หรือไม่ เขาเลวร้ายนักลักลอบเป็นชู้กับภรรยาผู้อื่นไปทั่ว ไม่สมควรเป็นบัณฑิตสักนิด อีกทั้งไม่สมควรเป็นขุนนางกินเบี้ยหวัดทางการอีกด้วย"เซียวจ้านเป่ยเอ่ยกับคังหยุน ที่ตอนนี้ไม่สนใจใครนั่งกินซาลาเปาอย่างอร่อย เขาอร่อยจนแทบกลืนลิ้นตัวเองแล้ว"นี่ๆๆอาซ้อ อาหารที่ท่านทำอร่อยกว่าพ่อครัววังหลวงเสียอีก ข้าได้รับมอบหมายให้มาตามหาคน จะพักอยู่ที่นี่สักครึ่งเดือนขอฝากท้องกับท่านได้หรือไม่ ท่านพี่เซียวภรรยาท่านทำอาหารอร่อยจริงๆ"จากนั้นก็กินต่อไม่สนใจที่เซียวจ้านเป่ยที่สื่อสารกับเขาสักนิด โจ๊กนี่เนื้อเนียนยิ่งนัก อร่อยมากอร่อยเกิ

    Last Updated : 2025-01-17
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   เขาหล่อเกินไปแล้ว

    เซียวจ้านเป่ยกำลัง คิดถึงเรื่องนี้พอดี ไม่นึกว่าพอง่วงนอนก็มีคนส่งหมอนมาให้ ใครจะไม่รับเล่า หากมีคนของทางการหนุนหลัง ชาวบ้านทั่วไปคงไม่กล้า เมียเขาเป็นคนฉลาดนางรู้จักใช้สถานการณ์ตรงหน้าพลิกแพลงได้เสมอ"เช่นนั้นต้องขอบคุณท่านแล้ว ว่าแต่สองคนนั้นใต้เท้าหลัวจะลงโทษเช่นใดหรือ ข้าไม่อยากให้มาวุ่นวายกับลูกเมียข้าอีก""ท่านวางใจเถอะ หลัวสือเป็นขุนนางน้ำดี เขาเถรตรงนัก หงซิ่วคบชู้กับบัณฑิตเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ปกติเหลียงเถี่ยต้านรับเงินจากขุนนางจากเศรษฐี ขายหงซิ่วให้ไปหลับนอนกับคนเหล่านั้นแล้วรับเงิน แต่หงซิ่วกลับเสียเงินเพื่อได้หลับนอนกับเฉิงอี้ เหลียงเถี่ยต้านไม่ยอมหรอก""หากไม่ใช่ท่านปู่ข้าอยากให้ข้ามีทายาทจนยอมเสียเงินแต่งนางเข้ามาข้าก็ไม่อยากยุ่งกับสตรีน่ารังเกียจคนนี้จริงๆ"ทั้งคู่ปรึกษาหารือเรื่องขึ้นเขาล่าสัตว์ เป็นอันว่าเซียวจ้านเป่ยจะขึ้นเขาเลือกตัดต้นไม้ในวันรุ่งขึ้น คังหยุนจะให้องครักษ์ของเขานำทหารมาช่วยยี่สิบนาย แล้วยังจ้างชาวบ้านในหมู่บ้านด้วย เพื่อแสดงความมีน้ำใจของสองสามีภรรยาคังหยุนไปแล้ว เซียวจ้านเป่ยจึงเข้าไปหาจูเหมยลี่ที่เพิ่งกล่อมบุตรสาวหลับไป นางบอกว่าจะไปหาซื้อไหเขาไ

    Last Updated : 2025-01-17
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   เจ้าชอบข้าดีกว่านะ1

    "ท่านแม่ ท่านแม่อยู่ไหนเจ้าคะ ฮือๆๆๆ" เสียงของเซียวลี่ผิงร้องไห้ดังมาจนจูเหมยลี่ต้องวางมือตรงหน้ารีบเข้าไปอุมนางออกมา"แม่อยู่นี่ มานี่สิจางหูกับจางเหมยมาเล่นที่บ้านเราด้วย ไปเล่นกับน้องๆกัน ผิงผิงออกไปก่อนเดี๋ยวแม่เอาขนมตามไปให้นะ"เซียวลี่ผิงพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป"สวัสดีอาสะใภ้ สวัสดีอาลู่เหลียนเจ้าค่ะ เสี่ยวหู่เสี่ยวเหมยพี่มาแล้ว" เด็กๆนั่งเล่นกันอยู่ที่ลานกว้าง ผู้ใหญ่สามคนช่วยกันปลอกหน่อไม้ จูเมยลี่สั่งให้เซียวจ้านเป่ยซื้อกะทะกับหม้อใบใหญ่มาให้ด้วย รวมถึงเข่งใบใหญ่มาไว้นึ่งอาหาร"เดี๋ยวข้าไปก่อไฟต้มหน่อไม้ให้หายขมก่อนนะ พวกท่านปลอกที่เหลือไปก่อน"จูเหมยลี่นำหน่อไม้มาหั่นเป็นแผ่นบางๆต้มใส่เกลือเล็กน้อยเพื่อไล่ความขม จากนั้นก็หันมาซอยหน่อไม้หน่อใหญ่อีกสามหน่อ เพื่อผัดกับไก่รวนเตรียมหั่นพริก ต้นหอมทุบกระเทียมใส่ตระแกรงไม้ใบเล็กรอไว้ ต้มกระดูกหมูคอยช้อนฟองทิ้งเรื่อยจนน้ำต้มกระดูกใส ต้มกระดูกหมูได้ครึ่งชั่วยามก็นำหน่อไม้ที่ต้มเสร็จแล้วล้างน้ำสะอาด มาใส่ในหม้อที่ต้มกระดูก เอาไฟออกให้เหลือไฟอ่อนๆเคี่ยวไปเรื่อยๆอีกเตาก็หุงข้าวเสร็จพอดี รินเอาน้ำข้าวไว้ใส่น้ำตาลทรายแดง ตอกไข่ใส่ยกไปให้

    Last Updated : 2025-01-17
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   เจ้าชอบข้าดีกว่านะ2

    คังหยุนจับจางลู่เหลียนหันหน้ามาหานั่งคร่อมเขาส่วนกายสาวเสียดสีกับความแข็งขึงด้านล่างแม้จะมีผ้ากั้นแต่รู้สึกได้ คังหยุนกอดเอวนางมือหนึ่งเพื่อกันไม่ให้นางดิ้นหนีนางยังตื่นเขาอยู่ ส่วนอีกมือก็กดสะโพกนางแนบแน่นขยับเอวบดใส่นางจนจางลู่เหลียนมือไม้แข้งขาอ่อน นางไม่ไหวแล้วมันเสียวซ่านบอกไม่ถูก"คะ คุณชายคัง ทำไมมันเสียวนักข้าไม่ไหวแล้วเหมือนข้าจะขาดใจอื้อท่านทำอะไรข้าเนี่ย""ลู่เหลียนจ๋า ข้าอยากปลดปล่อยทำเช่นไรดี เสียวเหลือเกินเจ้าเป็นสตรีคนแรกที่ทำให้ข้าคลุ้มคลั่งได้ แม่ตัวดีเจ้าเป็นปีศาจน้อย อ่าห์ ข้าอยากปลดปล่อยใส่เจ้าเหลือเกิน""พอเถอะ ข้าไม่ไหวแล้วมันร้อนไปหมด พอเถอะนะเจ้าคะ ข้าไม่ดื้อ แล้วก็จะไม่ด่าท่านอีกแล้วอะ อร๊าย"จางลู่เหลียนกระตุกเกร็งทันทีที่คังหยุนกดสะโพกนางรุนแรงบดใส่เขา คังหยุนหายใจหอบกระเส่า"เด็กดีเจ้าออกไปก่อน ข้ายังออกไปไม่ได้ เรื่องวันนี้เจ้าต้องรับผิดชอบนะ ข้าเป็นของเจ้าแล้ว ห้ามทิ้งขว้างข้าด้วย ให้ตายเถอะท่านพี่เซียวอยากยืมเตียงบ้านท่านมีเมียเสียตอนนี้เลยจะได้ไหม อ่าห์"จางลู่เหลียนปีนลงจากตักคังหยุน นางยังขาสั่นอยู่ยืนไม่ไหวเกาะไหล่หนาเอาไว้ คังหยุนไม่ไหวจึงบอกให้นางร

    Last Updated : 2025-01-17
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   จางรั่วสุ่ยรู้ความจริง

    จางรั่วสุ่ยน้ำตาคลอปิ่นเงินนั้นมารดาซื้อให้น้องสาว เป็นชิ้นเดียวที่นางหวงแหน แต่ยอมขายเพื่อเอาเงินให้เขาซื้อยา เขาจึงรักและตามใจนาง เพราะรู้สึกผิด"แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้นางบอกว่าคุณชายคังกับนางหมายความว่าอย่างไร เรื่องนี้ท่านตอบข้าหน่อย"เซี่ยตงหยางกับเซียวจ้านเป่ยขอตัวไปคุยกับผู้นำหมู่บ้านทันทีเรื่องจ้างคนงานวันพรุ่งนี้คังหยุนจึงต้องรับหน้าพี่ชายของจางลู่เหลียนลำพัง"เอ่อ ข้าคือพี่รั่วสุ่ย ข้าๆล่วงเกินนางไปแล้ว เหมือนข้าจะชอบนางด้วย""คุณชายคัง ท่านเพิ่งเจอวันนี้เอาอะไรมาบอกว่าชอบน้องสาวข้า ท่านเป็นใครนางเป็นใคร อย่ามาทำให้นางมีความหวังแล้วสลัดทิ้ง แม้จะแต่งกับชาวนาแต่ข้าเชื่อว่าลู่เหลียนจะมีความสุขมากกว่าแต่งให้ท่าน"จางรั่วสุยไม่ต้องการให้น้องสาวแต่กับขุนนางอีก มารดาเป็นตัวอย่างท่านพ่อรักท่านแม่ แต่ท่านย่าเกลียดท่านแม่ที่เป็นเพียงบุตรสาวบัณฑิตยากจน ทำทุกวิถีทางขับไล่ท่านแม่จนสุดท้ายจับนางแยกกับท่านพ่อ ท่านแม่ตรอมใจจากไป จนท่านพ่อก็ตรอมใจตามนางไปอีกคน เขาไม่อยากเห็นน้องสาวทนทุกข์เหมือนมารดาอีกแล้วเขาเป็นใครเป็นถึงบุตรชายใต้เท้ากรมคลัง แต่สุดท้ายตระกูลหานยังรังเกียจมารดาเขาอยู่ดี ต้

    Last Updated : 2025-01-17

Latest chapter

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ความรักนิรันด์กาล

    ผ่านไปจนเกือบถึงเทศกาลไหว้พระจันทร์ เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้กำลังพาหลิวเหว่ยเดินเล่น บุตรชายวิ่งเตาะแตะๆ ไปมา หลิวเซียงสาวใช้อุ้มอยู่ หรงหรงตั้งครรภ์จึงทำได้เพียงเดินตามบรรดาซื่อจื่อกับท่านหญิง จูเหมยลี่ที่กำลังตั้งครรภ์บุตรคนที่สามมองไปยังลานบ้าน อ้ายลี่ผิงตอนนี้อายุแปดขวบแล้วยิ่งโตยิ่งงามมากนัก จูเหมยลี่ที่เห็นบุตรสาวก็ถอนหายใจ"เป็นอะไรไปหรือเมียข้าหืม""ผิงผิงยิ่งโตยิ่งงาม พระองค์ไม่หวงแต่หม่อมฉันหวงเพคะ หากลูกยังไม่สิบแปดไม่ให้ออกเรือนนะเพคะท่านอ๋อง""อีกสิบปีเชียวนะ เซี่ยตงชิงจะรอไหวหรือ""รอไม่ไหวก็ไปหาแต่งคุณหนูจวนอื่นโน่นเพคะ"จูเหมยลี่ยอมรับนางหวงบุตรสาวคนโตยิ่งนัก บุตรสาวนางงามเพียงนี้ไม่อยากให้ใครมามองเลย"พระชายา กระหม่อมรอได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่แต่งสตรีอื่นนอกจากผิงผิงเท่านั้น"เซียวจ้านเป่ยยิ้มให้กับจูเหมยลี่ เจ้าตัวน้อยที่ไม่รู้ว่าทุกคนพูดถึงนางก็วิ่งมา เห็นพี่ชายของนางมีเหงื่อเต็มไปหมดก็ปีนขึ้นเก้าอี้ให้ตัวพอดีกับเขาก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้"พี่ตงชิง ท่านเหนื่อยมากหรือไม่ ท่านน้าเสี่ยวอี้ทำน้ำหวานไว้ข้าไปเอามาให้นะเจ้าคะ"เซี่ยตงชิงสบสายตากลมโตของเด็กผู้หญิงตรง

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   จับเมียกินบนรถม้า

    จูยวี่ซานกอดภรรยาจากนั้นก็หอมหน้าผากของนาง ก่อนจะรับเอาห่อผ้าของจูเหวินบุตรชายมากอดแล้วก้มลงหอม"อย่าดื้อกับท่านแม่ พ่อไปไม่นานนักหรอกเด็กดี"ผิงผิงที่วิ่งออกมาจากในบ้านกอดเอวอ้ายเฉิงเอาไว้ก่อนจะเงยหน้าแล้วเอ่ยขึ้น"เสด็จปู่เพคะ เทศกาลไหว้พระจันทร์น้องชายจะได้สองขวบเสด็จพ่อกับเสด็จแม่จะพาหลานไปหาเสด็จปู่ที่เมืองหลวง ถึงแม้ว่าผิงผิงอยากให้เสด็จปู่อยู่ที่นี่มากกว่าก็ตาม""ผิงผิงของปูน่ารักที่สุด ตั้งใจเรียนวรยุทธกับท่านปู่ฝางให้ดีๆ เจอกันปีหน้าต้องเก่งขึ้นกว่าเดิมรู้หรือไม่""เพคะ ผิงผิงจะตั้งใจเรียนวรยุทธ และตั้งใจยิงธนูให้เก่งต่อไปผิงผิงจะเป็นเจ้าสาวของพี่ตงชิงเพคะ"จูเหมยลี่อมยิ้ม เด็กหนอเด็กยังไม่รู้อะไรเลย โตอีกหน่อยจะอายหากจำได้ว่าเคยพูดอะไรไว้ จากนั้นก็อุ้มอ้ายหลิวเหว่ยส่งให้กับพ่อสามี อ้ายเฉิงรับเอาหลานชายมาอุ้มก่อนจะเอ่ยกับจูเหมยลี่"ลี่เอ๋อร์ที่ผ่านมาพ่อยังมิได้ขอบใจเจ้า จ้านเอ๋อร์ต้องแบกรับหลายสิ่งหลายอย่าง เขาต้องทุกข์เพียงใด ยิ่งหลังจากที่ปู่หลงจากไปเขายิ่งโดดเดี่ยว การที่ มีเจ้าเข้ามาในชีวิตทำให้ความมืดมนในใจเขามลายหายไป ทุกอย่างเป็นเพราะเจ้า ขอบใจเจ้ามากนัก""เสด็จพ่อทรงก

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   แก้วตาดวงใจของพระชายา

    จูเหมยลี่ไม่อยากฆ่าคน ไม่อยากเปิดเผยเรื่องของนางมากนักอยากใช้ชีวิตกับสามีและลูกอย่างเงียบๆ นางคว้าคันธนูที่ทหารกับลูกศรมา ส่งสายตาให้บุตรสาวว่านางขอโทษ อ้ายลี่ผิงพยักหน้าว่าไม่เป็นไร ก่อนจะหลับตาตามที่ท่านแม่สั่งส่งสารมาให้"ท่านอ๋อง เตรียมรับลูกกลับมานะเพคะ" จูเหมยลี่ยกคันธนูขึ้นลูกศรถูกทาบไปพร้อมปล่อยออก ก่อนจะเล็งที่ศีรษะนาง เพราะหงซิ่วจับอ้ายลี่ผิงยืนข้างหน้า มือกำอยู่รอบคอ เด็กน้อยสูงเพียงเอวของนางทำให้เปิดจังหวะการยิงมากนักหงซิ่วเห็นว่าจูเหมยลี่มีไอสังหารนางจะพลิกตัวเพื่อเหวี่ยงอ้ายลี่ผิงลงเหวแต่ไม่ทัน ลูกศรที่จูเหมยลี่ยิงออกไปนั้นเจาะกะโหลกนางพอดี หงซิ่วหงายหลังจะตกลงไป อ้ายลี่ผิงที่ถูกมือนางกำไว้ก็จะพลัดตกไปด้วย จ้านอ๋องจะไปรับบุตรสาว แต่เซี่ยตงชิงไวกว่า เขากระโดดที่เดียวก็คว้าอ้ายลี่ผิงไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะกระแทกลงทำให้แผลที่ถูกฟันเลือดไหลไม่หยุด ก่อนจะถามอ้ายลี่ผิงนางว่าไม่เป็นไรใช่ไหม แล้วสลบไปจ้านอ๋องรีบให้คนอุ้มเซี่ยตงชิงกลับไปที่จวน ให้แจ้งแก่เซี่ยฮูหยินว่าคุณชายใหญ่จะอยู่ช่วยงานที่ตำหนักใหม่หลายวัน โจรเร่ร่อนที่รวมกันจับอ้ายลี่ผิงวันนี้จูเหมยล

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ผิงผิงหายไป

    เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้กลับมาอยู่จิ่วโจวก็เตรียมหาทางสร้างอาชีพให้ชาวบ้าน เพราะเขาได้รับพระราชทานให้ดูแลทั้งสิบมณฑลจึงต้องดูแลราษฎร จูเหมยลี่ที่กำลังดูแลคนงานตากดอกเหมยกุ้ยอยู่ก็เดินมาหาสามีที่กำลังคุยงาน "ท่านอ๋อง ไม่ทรงพักผ่อนหรือเพคะนี่ก็บ่ายแล้วหม่อมฉันทำของว่างเอาไว้ เมื่อเช้าเสด็จพ่อแจ้งมาว่าจะเดินทางกลับเมืองหลวงพร้อมกับไท่จื่อ เลื่อนเวลาออกไปอีกครึ่งเดือนเพคะ""อืม เหนื่อยหรือไม่เด็กดี ผิงผิงเล่าไปไหนเสียแล้ว""ลูกไปหัดยิงธนูกับตงชิงเพคะ เสี่ยวเหว่ยท่านตาพาไปนั่งรถม้าเล่น พอดีซินซินอยากเข้าตำบลหาซื้อของใช้" สองสามีภรรยาพูดคุยกันไม่นานสาวใช้ก็นำขนมมา วันนี้จูเหมยลี่ทำขนมบัวลอยเนื่องจากขุดเผือกและมันได้มาก อีกทั้งฟักทองก็ให้ผลผลิตที่ดีนัก เนื้อทั้งเหนี่ยวแน่นยังมีน้ำบ๊วยที่หอมชื่นใจ ลำธารตรงหลังบ้านจะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เย็นตลอดเวลา จูเหมยลี่นำไหเปล่าไปแช่ในนั้นก่อนจะมาบรรจุน้ำบ๊วย แล้วผนึกฝาไหนำลงแช่อีกที น้ำบ๊วยจึงทั้งเย็นทั้งหอมชื่นใจสาวใช้แจกจ่ายของว่างให้คนงาน หลังจากงานแต่งรัชทายาททุกคนจึงรู้ว่าสามีของจูเหมยลี่คือจ้านอ๋องทำเอาชาวบ้านทำตัวไม่ถูกกันเ

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ไท่จื่อแต่งงาน

    เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้มาถึงจิ่วโจวได้หลายวันแล้ว บางวันก็ไปคุมการต่อเติมซ่อมแซมจวน อย่างเช่นวันนี้เขาพาจูเหมยลี่มาด้วย เนื่องจากอยากขุดสระบัวและทำบ่อเลี้ยงปลาที่เมียเคยบอกว่าอยากได้"ลี่เอ๋อร์ ตรงนี้มีบ่อน้ำพุร้อน จวนสกุลหลิวที่ยึดมาที่ดินกว้างมาถึงตรงนี้ พี่ให้คนสร้างห้องอาบน้ำไว้แล้ว เจ้าอยากล้างตัวหรือไม่""สายตาพระองค์ดูก็รู้ว่าไม่ได้อยากอาบน้ำพุ เซียวจ้านเป่ยคนเจ้าเล่ห์ท่านจับข้ากินทุกเวลาแบบนี้ท้องข้าจะว่างไหมเล่า""ลี่เอ๋อร์เด็กดี ไปอาบน้ำกันนะคนงามของพี่"จูเหมยลี่รู้ดีว่าไม่รอดอีกตามเคย ตั้งแต่มาถึงเขากักนางไว้บนเขาสี่วันสามคืน พอมาถึงบ้านก็ไม่สนใจจับนางกินตลอดเวลา บ่าวไพร่ต้องไปอยู่ไกลๆเรือน เนื่องจากบ้านของเซี่ยตงหยางสร้างเสร็จแล้ว ซูฟางหรานกลับไปบ้านตัวเองแล้วในบ่อน้ำพุ เซียวจ้านเป่ยยังคงช้อนสะโพกเมียรักขยับแก่นกายใส่นางไม่หยุด เขารักนางมากนางช่างหอมหวานเหลือเกิน "แน่นนัก เหตุใดยังแน่นเหมือนตอนรักเจ้าครั้งแรกเมียจ๋า รัดจนทำนบพี่จะแตกทันทีที่เข้ามา""ท่านอ๋องเร่งเถอะเพคะ เมียอยากสุขสมแล้ว อ๊ายย ท่านกินเก่งกินดุแบบนี้หม่อมฉันจะไหวไหม อื้อ เสียวเพคะ

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ไร้ซึ่งความอาวรณ์

    เซียวจ้านเป่ยจุมพิตหน้าผากเล็กของเมียรัก ก่อนจะจูบซับเหงื่อที่ชื้นทั่วกรอบหน้าและซอกคออย่างไม่รังเกียจ พักได้ไม่นานก็อุ้มนางไปที่น้ำพุร้อนในถ้ำ รักนางในบ่อน้ำพุอีกหลายครั้ง จนจูเหมยลี่หมดแรงกอดคอเขาไว้"ไม่ไหวแล้ว เมียขาอ่อนแล้ว ยืนไม่ไหวพักนะเจ้าคะ ขอนอนพักก่อนเถอะท่านพี่"ยามอู่ของวันที่สามเขาจึงแต่งตัวให้นางแล้วอุ้มพาเดินออกมา เซียวจ้านเป่ยกักนางไว้ในถ้ำถึงสามคืน พอออกมาเจอแสงข้างนอกจูเหมยลี่ถึงกับตาหยีเลย"คนบ้า ไม่ให้ข้าเห็นเดือนเห็นตะวันเลย ป่านนี้เป็นห่วงกันทั้งเรือนแล้วกระมัง""พี่ยังไม่อิ่มนะ แต่เห็นเจ้าคิดถึงลูกพี่เลยพอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวเข้าจวนอ๋องเมื่อไหร่จะไม่ให้ลงจากเตียงเลย จนกว่าจะมีน้องให้เสี่ยวเหว่ยกับผิงผิงอีกคน""ท่านมันคนหื่น" "หึๆ พี่ยังมีแรงรักเจ้าได้อีกนะคนงาม" เขาไม่รีบ เนื่องจากขบวนที่มารับพระชายาของเขามาถึงหมู่บ้านตั้งแต่สองวันก่อน ตอนนี้ทั้งบุตรชายบุตรสาวต่างมีสาวใช้และองครักษ์ดูแล เขาอ้อยอิ่งพานางเดินชมนกชมไม้จนกระทั่งมาถึงบ้านก็ยามเซินพอดี ทุกคนเข้าแถวรอรับทั้งคู่พร้อมคำสรรเสริญ"ถวายพระพรท่านอ๋อง""ถวายพระพรพระชายา"คังหยุนและอ้าย

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ทำลูกคนที่สอง

    จูเหมยลี่ลุกขึ้นมาปลดอาภรณ์ตนเองออกช้าๆ เซียวจ้านเป่ยส่งสายตายั่วยวนเมียรัก จนอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายหลุดออกไป ร่างงามขึ้นคร่อมบนตักแกร่งก่อนจะมองหน้าเขา เซียวจ้านเป่ยมอบจุมพิตแสนหวานให้นาง มือบางล้วงไปยังด้านล่างของตนเอง ค่อยๆคลี่กลีบดอกเหมยแสนบอบบางออก เซียวจ้านเป่ยจับแท่งทวนร้อนผ่าวตั้งตรง สะโพกงามค่อยๆกดลงมาหาสิ่งใหญ่โตที่รอคอยนางอยู่จูเหมยลี่ค่อยบดสะโพกส่ายไปมา บางทีก็กดลงเข้าหาความใหญ่โตจนสุดทางรัก แขนเรียวโอบรอบคอสามีเอาไว้ โยกเอวขึ้นลงช้าๆ เซียวจ้านเป่ยอยากขยับสะโพกสอบขยับใส่นางแต่นางกับกดสะโพกนิ่ง มือหนาละจากที่คล้องคอเขามากอดเอวหนาเอาไว้ บดสะโพกยั่วยวนเขาแน่นไม่ให้เขาได้ขยับ"อืม ลี่เอ๋อร์คนงามของพี่ เจ้ายั่วยวนเพียงนี้แต่เมื่อไหร่กัน พี่จะคลั่งตายแล้ว หลงเจ้าไม่ไหวแล้วเมียข้า""ใครใช้ให้ท่านยั่วยวนข้าก่อนเล่า นั่งดีๆข้าจะลงโทษที่ท่านกลั่นแกล้งข้าตอนที่มาถึง ท่านพี่กินอะไรมาหรือยังหิวหรือไม่เจ้าคะ""อืม รีบมายังมิได้กินข้าวคิดถึงเจ้านัก""งั้น ดื่มนมรองท้องก่อนไหมเจ้าคะ""หึๆๆ เมียรักของข้า วันนี้เจ้าเป็นปีศาจจิ้งจอกหรือยั่วยวนเร่าร้อนเหลือเกิน" "หื

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   พาเมียไปพรอดรัก

    สองคนเดินเข้าบ้าน จูเหมยลี่ถอดเสื้อนอกเขาออก เซียวจ้านเป่ยไม่เอาแต่ใจเขานอนกอดนางไว้ ก่อนจะขอนางดื่มด่ำทรวงอกคู่งาม ที่เขาห่างหายไปนานจูเหมยลี่ตามใจเขา เซียวจ้านเป่ยทั้งดูดเม้มตวัดลิ้นเลียไปมาจนร่างงามสะท้านผวาแอ่นอกขึ้นหาเขา ครางเบาๆด้วยความเสียวซ่าน จนกระทั่งเขาละจากดอกบัวทั้งสอง เลื่อนขึ้นมาหาสบตากับนาง นัยตาสีน้ำหมึกของเขาช่างดึงดูดนางให้หลงใหลยิ่งนัก มือน้อยๆยกขึ้นมาลูบใบหน้าของเขา"โกนหนวดครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่เจ้าคะ เขียวครึ้มแล้ว""อยากกลับมานอนหนุนตักให้เจ้าโกนให้ ไปที่ริมธารกันไหมเด็กดี""ไม่ได้ คนเต็มบ้านสายตากี่คู่กันไม่ได้มีแค่ผิงผิงเช่นเมื่อก่อนแล้วนะเจ้าคะ""หืม เมียข้าเจ้าคิดอันใดหรือ พี่หมายถึงโกนหนวดเท่านั้น เมียจ๋าเจ้าคิดมากกว่านั้นหรือ หื้ม""เซียวจ้านเป่ยคนบ้านี่ ข้าไม่คุยกับท่านแล้ว จะไปดูลูก งานในมือยังไม่เสร็จเลย"เซียวจ้านเป่ยหัวเราะในลำคอเขารู้แล้วว่าเมียงอน เขากับนางห่างหายเรื่องผัวเมียไปปีกว่า เขามาถึงก้ปลุกเร้านางขนาดนี้ยังแกล้งนางอีก ก่อนจะอมยิ้มเซียวจ้านเป่ยผูกสาบเสื้อให้นางก่อนจะอุ้มจูเหมยลี่ขึ้นเอ่ยกระซิบ"ไม่ได้ไปเรือนหอบนเขาเสี

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   เซียวจ้านเป่ยกลับมาแล้ว

    ตอนนี้ขบวนของจ้านอ๋องรอพักอยู่ที่ตำบล ส่วนท่านอ๋องนั้นทนคิดถึงเมียกับลูกไม่ไหวควบม้ากลับหมู่บ้านจิ่วโจวเรียบร้อยแล้ว จูเหมยลี่ที่ตอนนี้กำลัง เดินดูแปลงผักที่ให้คนงานช่วยกันปลูกเพื่อทำผักดอกสามรส อากาศหนาวๆนำมาต้มกับเต้าหู้รสชาติอร่อยซดน้ำแกงคล่องคอมากนัก พริกออกดอกออกผลดกดี นำมาทำน้ำมันพริกส่งออกไปขายได้กำไรพอควร เนื่องจากคนยังไม่นิยมกินรสจัด ส่วนใบชาย่อมขายดีมาก อ้ายเฉิงที่ตอนนี้ได้รับข่าวดีว่าซูฟางหรูตั้งครรภ์แล้วด็ดีใจ จูยวี่ซานกับเฝิงอันหยวนไปไหนไม่ได้เพราะอ้ายซินกับอ้ายเย่วใกล้คลอดเต็มที "เสี่ยวลี่ ผักดองคราวก่อนอร่อยมากนัก ท่านยายเบื่ออาหารมานานแล้ว พอได้ผักดองของเจ้าก็ทำให้กินได้มากขึ้นน่ะ ขอบใจนะ อีกอย่างเรื่องท่านหมออีกหยวนอีก""พี่เว่ยเว่ยจะเกรงใจทำไมเจ้าคะ ปู่ใหญ่กับท่านลุงช่วยเหลือข้าไว้ไม่น้อยเลย หากไม่ได้บ้านใหญ่ของพวกท่าน มิใช่ว่าป่านนี้หญ้าบนหลุมฝังศพของข้าสูงท่วมศีรษะท่านแล้วหรอกหรือ"สองพี่น้องนั่งคุยกันไปพลางเด็ดขั้วดอกโม่ลี่ฮวาไปพลาง ทางด้านคนงานพวกนางกำลังจัดการเด็ดก้านของพริกออก ใครมีหน้าที่ตากก็ตาก หรงหรงอุ้มอ้ายหลินเหว่ยออกมาเดินเล่น

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status