LOGINShare
ข้าต้องได้ยินว่าซื่อจื่อตายแล้ว
Last Updated:
2025-01-22 21:12:35
Related chapters
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง อ้ายซิน
ฉู่หรานซินไปแล้วตรงไปห้องหนังสือ คงเพื่อไปถกกระโปรงนั่งคร่อมเฉิงอ๋องอีกตามเคย ในเมื่อไม่มีใครอยู่แล้วรออีกสักพัก ร่างเล็กๆของดรุณีน้อยนางหนึ่งที่ซ่อนตัวใต้ศาลามาตลอดก็ค่อยๆหย่อนเท้าตนเองลงในน้ำก่อนจะทิ้งตัวเบาๆแล้วว่ายไปทางด้านหลังของตำหนัก มองซ้ายขวาไม่มีใครก็ขึ้นจากน้ำปีนไปยังเรือนร้าง เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยจากนั้นก็เดินออกมาจากเรือนหลังนั้นสาวใช้เห็นดรุณีน้อยที่เดินออกมาก็ไม่ใส่ใจ ก็แค่ท่านหญิงที่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว อีกไม่เกินเจ็ดวันก็ต้องแต่งงานไปเป็นฮูหยินรองของพ่อตาพระชายาแล้ว"ท่านหญิง มาเดินเพ่นพ่านแถวนี้ไม่ดีกระมังเจ้าคะ ท่านแม่บอกไว้มิใช่หรือว่าให้ท่านสำรวมและเก็บตัว"สาวใช้นางหนึ่งพูดจาไม่ให้เกียรตินางก่อนจะเยาะเย้ย อ้ายซินไม่ใส่ใจ ก่อนจะเอ่ย"ข้ากำลังจะไปเป็นแม่เลี้ยงนาง เจ้าว่าใครต้องฟังคำสั่งใครหรือปี้เฉาหึ""แค่เมียรองนึกว่าตัวเองมีอำนาจหรืออย่างไร เหอะ"สาวใช้ไปแล้ว อ้ายซินกำมือแน่น เสด็จพ่อเป็นบิดาที่ไม่คู่ควรให้เคารพอย่างแท้จริง อย่างไรนางก็เป็นสายเลือดราชวงศ์ กลับเอานางให้ไปเป็นเมียน้อยตาแก่ฉู่นั้น เรื่องนี้เสด็จอาไม่รู้ พวกเขากีดกันไม่ให้นางเข้าวัง ฉู่หรานซินต
Last Updated : 2025-01-22สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ซื้อม้าและรถม้า
เซียวจ้านเป่ยขับเกวียนมาถึงตลาดก็นำเกวียนไปจอดยังที่พัก จากนั้นก็พาบุตรสาวกับภรรยาเดินเลือกหาซื้อของ เมื่อได้ของครบแล้วก็พากันไปที่โรงค้าสัตว์มีโรงค้าสัตว์อยู่สามแห่งด้วยกัน เซียวจานเป่ยอยากได้ม้าที่กำยำแต่เกรงว่าจูเหมยลี่จะเอาไม่อยู่ จูเหมยลี่บอกกับเขาว่านางสามารถหัดได้ชาติก่อนนางต้องถึกทนนะ นอกจากจะปีนป่ายป่าเขาแล้วบางที่เดินเท้า บางที่ขี่อูฐ ขี่ม้าขี่ลา ไม่มีอะไรที่จูเหมยลี่คนนี้ทำไม่ได้หรอก"นายท่านขอรับ ม้าตัวนี้ส่งมาจากเป่ยเหลียงเชียวนะขอรับ เป็นม้าพันธ์ชั้นดี ราคาแพงไปสักนิดแต่ว่าคุ้มมากนะขอรับ"เถ้าแก่โรงค้าสัตว์เอ่ยเชียร์จนจูเหมยลี่รำคาญ นางมีความพิเศษติดตัวมาเพิ่งค้นพบสองวันก่อน นางจึงเดินไปที่คอกม้าก่อนจะยื่นมือออกไป กลิ่นฟีโรโมนของนางที่ได้กลิ่นเฉพาะสัตว์เท่านั้นจะได้กลิ่น ม้าตัวที่ได้รับกลิ่นเดินมาหานาง เป็นม้าเปรียว ดูท่าเป็นม้าป่า คนงานถอยห่างทันทีที่มันเดินมา เมื่อวานเพิ่งเตะคนงานจนกระดุกหักไปสองคน"เอ่อ ฮูยินท่านนี้ม้าตัวนี้เป็นม้าป่านะขอรับ เพิ่งจับมาได้ยังไม่ได้ฝึกเลยขอรับ เอ่อคือว่า""เด็กน้อย เจ้าอยากไปอยู่กับข้าหรือไม่ หากเจ้ายินยอมให้คำนับข้าสามที"อาชาสีดำสนิ
Last Updated : 2025-01-25สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ความจริงพี่มิได้ยากจนnc+
จูเหมยลี่เอาหินปูนที่ขุดมาได้นำมาเผาจนร้อน พรุ่งนี้จะผสมข้าวเหนียวเพื่อให้ยึดเกาะดีกว่าเดิม ทำพื้นบ้านกับพื้นห้องน้ำ อาจจะทำทางเดินและพื้นของคอกม้าและคอกวัวด้วยถ้าอิฐพอ หากไม่พอนางค่อยงมเอาก้อนหินในลำธารหลังบ้านมาทำก็ได้"ท่านพี่ ผิงผิงมาทานข้าวเถอะ มืดแล้วเหมือนฝนมาอีกแล้ว ดีนะที่ทำห้องน้ำกับห้องเสบียงเสร็จแล้ว หลังคาเรียบร้อยเหลือแค่พื้นเท่านั้น""ท่านแม่เจ้าขา ท่านแม่ทำผัดเห็ดอีกได้ไหมเจ้าคะ ผิงผิงอยากกินเจ้าค่ะ""อืม ถ้าคืนฝนตกพรุ่งนี้แม่จะไปเก็บให้นะคนดี เห็ดชนิดนี้จะขึ้นแค่ตอนฝนตกน่ะ แต่วันนี้แม่ทำข้าวอบโป๊ยเซียนให้ลูกด้วยนะ สีสวยน่ากินมากเลย ผิงผิงของแม่อยากกินไหมเอ่ย หื้ม""อยากกินเจ้าค่ะ ท่านพ่อเจ้าคะท่านแม่ทำอาหารอร่อยที่สุดเลยเจ้าค่ะ""ใช่ ท่านแม่ของลูกเป็นสตรีที่เก่งที่สุด ทำอาหารก็เก่ง ที่สำคัญท่านแม่ของลูกนางงามยิ่งนักลูกว่าไหม""เจ้าค้า ท่านแม่ของข้างามที่สุดเลยเจ้าค่ะ"สามคนพ่อแม่ลูกนั่งกินข้าวกันอย่างมีความสุข เซียวจ้านเป่ยมองหน้าภรรยาก็ยิ้ม เมียเขาสวยเหลือเกิน ตอนเขาไม่อยู่ต้องทำอย่างไรดี หากรู้ว่าจะได้เมียงามเยี่ยงนี่คงไม่สมัครทหารหรอก หวงนางยิ่งนัก"ท่านพี่ทานข้าวส
Last Updated : 2025-01-25สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง อ้ายซินหนีออกจากวัง
เซียวจ้านเป่ยเช็ดตัวให้นางอย่างถนอม ก่อนจะแต่งตัวให้แล้วอุ้มจูเหมยลี่พากลับห้องใหญ่ นางนอนหนุนแขนเขาหลับไปแต่เขายังไม่หลับ อ้ายซินเจ้าเด็กดื้อหนีออกจากวัง น่าจะหาทางมาหาเขา โชคดีที่อินทรีขนทองมีความสามารถในการสื่อสารกับคนเป็นนาย ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใดหรือนางอยู่ที่ใดมันก็สามารถส่งสารได้"ซินเอ๋อร์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง หนีมากับผู้ใดกันน่าลงโทษจริงๆ อยู่กับเสด็จอาไม่ดีตรงไหน เฮ้อ พี่จะไปไม่กี่วันแล้วไหนจะห่วงเมียกับลูก ตอนนี้เพิ่มเจ้ามาอีกคนเจ้าตัวยุ่ง"ไม่นานเขาก็หลับตามเมียกับลูกสาวรุ่งเช้าเซียวจ้านเป่ยตรงไปบ้านเซี่ยตงหยางแต่เช้า เขากำลังกลุ้มใจกับอ้ายซินที่หนีมาพบกับเขา พอดีเจอกับจางรั่วสุยที่หน้าบ้านจึงทักทายกัน"รั่วสุย เยี่ยอวี่นางเป็นนเช่นไรบ้าง นางหายแพ้ท้องหรือยัง แล้วลู่เหลียนเล่าสงบจิตใจได้แค่ไหนแล้ว""นางดีขึ้นแล้วขอรับ เอ่อ ซื่อจื่อน้อยคือว่าข้าเอ่อข้า"ทันทีที่จางรั่วสุ่ยเรียกเขาว่าซื่อจื่อน้อย เซียวจ้านเป่ยก็มีปฎิกิริยาทันที หันมาจ้องมองเขาอย่างไม่เข้าใจ"เมื่อสักครู่เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะจางรั่วสุ่ย""ซื่อจื่อ ท่านยังจำเด็กผู้ชายที่ท่านรับขึ้นรถม้าแล้วพาไปส่งบ้านมารดาของเขา
Last Updated : 2025-01-25สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง อาสามกลับมาแล้ว
เซียวจ้านเป่ยมาถึงบ้านก็เห็นจูเหมยลี่กำลังเก็บยอดผักที่โดนฝนเมื่อคืนกำลังอ่อนน่ากิน ได้ยินเสียงเซียวลี่ผิงดังแจ้วๆ สองแม่ลูกถือตระกร้าคนละใบเตรียมตัวไปเก็บเห็ดเมื่อวานบุตรสาวเขาบอกมารดานางว่าอยากกิน จูเหมยลี่สมกับเป็นมารดาจริงๆ ความเมตตาความอ่อนโยนนั้นเขาเห็นมารดาตนเองผ่านร่างของนาง ท่านแม่ก็มีจิตใจอ่อนโยนเช่นนี้ สวรรค์คงสงสารเขาจึงส่งนางมาเติมเต็ม เซียวจ้านเป่ยเดินไปหาสองแม่ลุกที่เตรียมสะพายตะกร้าออกจากบ้าน"ลี่เอ๋อร์ ผิงผิงสองแม่ลูกไปเก็บเห็ดเหตุใดไม่รอพ่อด้วยเล่า นี่ข้าถูกทอดทิ้งเสียแล้วหรือ""คิกๆๆ ท่านพ่อ โอ๋ๆๆ ท่านพ่อเหนื่อยแล้วเจ้าค่ะท่านแม่บอกว่าท่านพ่อต้องทำงานทั้งวัน อยากให้ท่านพ่อพักผ่อนบ้างเจ้าค่ะ เดี๋ยวลูกกับท่านแม่ไปเก็บเองไม่เสียใจนะเจ้าคะ""ท่านพี่ ท่านอยากไปด้วยหรือเจ้าคะ ข้านัดพี่ลู่เหลียนเอาไว้ด้วย นางบอกว่าเห็ดตี้มู่อร่อยมาก เด็กสองคนเองก็ชอบกิน พวกเรานัดกันไว้ว่าหากฝนตกเมื่อไหรจะออกไปเก็บ อีกทั้งชาวบ้านเยอะนักข้าเกรงว่าท่านจะไม่ชอบใจ""ยังเป็นเจ้าที่ใส่ใจข้า ไปเถอะคนดีต่อให้ไม่ชอบใจแค่ไหนข้าก็ไม่อยากให้ใครมามองเจ้าข้าหวง ผิงผิงพ่อจะไปด้วย ท่านแม่เจ้างามนักพ่อกลัว
Last Updated : 2025-02-15สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง เจ้ารู้ไหมพรุ่งนี้วันอะไร
จูเหมยลี่เดาออก คงเป็นเพราะอาสามร่ำรวยกลับมานั่นเอง จูยวี่ซานนับว่าเป็นท่านอาที่รักนางมากที่สุด พ่อกัยแม่จากไป ท่านอาก็ออกไปเป็นพ่อค้าเร่ ท่านปู่กับท่านย่าจากไปไม่นานหลุมศพยังไม่ทันแห้งนางก็ถูกขาย จูเหมยลี่ไม่ให้สามคนแม่ลูกบ้านใหญ่ได้ประโยชน์แน่นอน แต่ดูแล้วอาสามนางเป็นคนฉลาด แผนร้องไห้หาขนมกินคงใช้กับเขาไม่ได้ รอดูปฏิกิริยาของเขาค่อยว่ากันสองผัวเมียขัดใจนัก ใครจะรู้ว่าจูยวี่ซานที่หายไปเก้าปี ทุกคนคิดว่าเขาตายแล้วจะกลายเป็นพ่อค้าร่ำรวยเงินทองกลับมา แน่นอนข้าวของเหล่านั้นต้องเป็นของบ้านใหญ่ นังตัวดีนี่แต่งออกมาแล้วไม่สมควรมีสิทธิ์"พี่ใหญ่ ท่าน พี่สะใภ้ใหญ่พวกท่านกลับไปก่อนเถอะ ข้าอยากคุยกับหลานสักหน่อย ไม่ได้เจอนางนานมากแล้ว""แต่ว่าข้าวของเหล่านั้นคือว่าน้องสาม พี่สะใภ้ช่วยจัดการให้ดีหรือไม่""ไม่รบกวนท่านหรอกขอรับ อาลิ่ว อาจง ข้าวของเหล่านั้นเจ้าเอามาที่นี่ให้หมด ส่วนใหญ่เป็นของที่ข้านำมาให้หลานสาวข้าเสี่ยวลี่ หีบไม้ใบนั้นก็ยกให้พี่ใหญ่ไป""เอ่อ นายท่านแล้วของที่จะมาให้นายผู้เฒ่ากับฮูหยินผู้เฒ่าเล่าขอรับ""เอามาที่นี่ทั้งหมด เสี่ยวลี่จะไม่เชิญอาสามเข้าบ้านหรือ""เชิญอาสามขอรับ ข้าแ
Last Updated : 2025-02-15สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง สามตำลึงคืสินสอดขางนาง ไม่ใช่การซื้อขาย
จูเหมยลี่ที่นั่งฟังอยู่นานจึงเอ่ยขึ้นลอยๆ"อาสามเจ้าคะ ท่านควรไปกตัญญูกับท่านลุงใหญ่หน่อยนะเจ้าคะ อุตส่าห์เอาเงินที่ข้ารับจ้างหามาซื้อยาให้ท่านปู่ไปให้ป้าสะใภ้ใหญ่ซื้อของขวัญแต่งงานให้น้องสะใภ้ที่บ้านเดิมของนาง” “ลุงใหญ่กตัญญูยิ่งนัก เอาปิ่นเงินที่เป็นสินเดิมของข้าที่จะไปจำนำพาท่านปู่ไปหาหมอแย่งจากข้าไปขายเพื่อนำเงินมาเล่นพนัน พอท่านย่าต่อว่าก็ผลักจนนางล้มลง จากนั้นท่านย่าก็ป่วยเรื้อรังจนจากไป ต่อมา จึงได้ขายข้าให้กับท่านพี่เพื่อเอาเงินไปต่อทุนในบ่อน อาสามพี่ชายเช่นนี้ท่านอย่าลืมกตัญญูให้ดีๆเล่าเจ้าคะ"สิ้นคำของจูเหมยลี่ทุกสายตาก็มองมาที่จูหมิงซูทันที ชาวบ้านคนนึงทนไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้น"อั๊ยย่ะ พวกเจ้าเป็นญาติพี่น้องแบบใดกัน อายุขนาดนี้ยังใช้นางซักผ้าระดูตนเอง บังคับนางทำงานในนา ทุบตีนางทุกวัน แล้วนี่ๆนายพรานเซียวพวกเขาขายเสี่ยวลี่ให้เจ้าจริงๆหรือ"เซียวจ้านเป่ยส่ายหน้าก่อนจะเอ่ย"พวกเขาขายภรรยามาให้ข้าจริงๆด้วยเงินสามตำลึง แต่ข้าฉีกสัญญาขายตัวนั่นทิ้งไปแล้ว ข้าถือว่านั่นเป็นค่าสินสอดสู่ขอนางมามิใช่การซื้อขาย ภรรยาคนนี้ข้าได้มาเพราะข้าเซียวจ้านเป่ยมีวาสนาขอรับ ลี่เอ๋อร์เรื่องอดีตอย่าพูด
Last Updated : 2025-02-15สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ข่าวคราวของท่านหญิง
จินฝานไปรวมตัวกับคนของจูยวี่ซาน ไม่นานจูเหมยลี่และจูยวีซานก็กลับมาถึง เซียวลี่ผิงขี่คอท่านตาหัวเราะสนุกสนาน ข้าวของเริ่มทยอยเก็บเข้าบ้านจนหมดแล้ว บ้านของจูเหมยลี่ไม่เล็กแต่ห้องไม่พอโชคดีที่นางตัดสินใจสร้างห้องเสบียงให้ใหญ่มากพอ เดิมตั้งใจว่าหากเซียวจ้านเป่ยไปทัพ นางจะทำสินค้าออกมขายแต่ตอนนี้ไม่มีพื้นที่ให้เก็บแล้ว ของที่อาสามเอามาให้น้ันนับว่ามากมายนักจูยวี่ซานสั่งให้คนของเขาตามชาวบ้านที่มาด้วยกลับไปยังบ้านเช่า เพราะบ้านเช่าอยู่ห่างจากที่นี่ราวหนึ่งลี้ คนไปหมดแล้วเหลือเพียงจินฝานเท่านั้น เซียวจ้านเป่ยจึงแนะนำให้จูเหมยลี่รู้จัก เพราะเขาสังเกตุได้ว่านางมองเขากับคนของเขาตั้งแต่ต้น สตรีผู้นี้ปิดบังอันใดนางไม่ได้เลย สายตาเฉียบแหลมนิ่งนัก"ลี่เอ๋อร์ ท่านอาสามบุรุษผู้นี่คือจินฝาน เป็นญาตผู้น้องของข้าเองขอรับ เขาได้ข่าวว่าข้าตั้งรกรากอยู่ที่จิ่วโจวจึงมาตามหา พอดีเจอเข้ากับคาราวานของอาสามเลยขอเป็นคนงานท่านเพื่อมาตามหาข้าขอรับ""อ้อ จินฝานหรือข้ารู้แต่เขาแซ่จิน อ้อญาติผู้น้องเจ้าเหตใดไม่ใช้แซ่เซียวเล่า""นายท่านสาม มารดาข้าแซ่เซียวแต่งให้ท่านพ่อข้าแซ่จินขอรับ ที่มาหาพี่จ้านเป่ยเพราะว่าน้องสาว
Last Updated : 2025-02-15
Latest chapter
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ความรักนิรันด์กาล
ผ่านไปจนเกือบถึงเทศกาลไหว้พระจันทร์ เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้กำลังพาหลิวเหว่ยเดินเล่น บุตรชายวิ่งเตาะแตะๆ ไปมา หลิวเซียงสาวใช้อุ้มอยู่ หรงหรงตั้งครรภ์จึงทำได้เพียงเดินตามบรรดาซื่อจื่อกับท่านหญิง จูเหมยลี่ที่กำลังตั้งครรภ์บุตรคนที่สามมองไปยังลานบ้าน อ้ายลี่ผิงตอนนี้อายุแปดขวบแล้วยิ่งโตยิ่งงามมากนัก จูเหมยลี่ที่เห็นบุตรสาวก็ถอนหายใจ"เป็นอะไรไปหรือเมียข้าหืม""ผิงผิงยิ่งโตยิ่งงาม พระองค์ไม่หวงแต่หม่อมฉันหวงเพคะ หากลูกยังไม่สิบแปดไม่ให้ออกเรือนนะเพคะท่านอ๋อง""อีกสิบปีเชียวนะ เซี่ยตงชิงจะรอไหวหรือ""รอไม่ไหวก็ไปหาแต่งคุณหนูจวนอื่นโน่นเพคะ"จูเหมยลี่ยอมรับนางหวงบุตรสาวคนโตยิ่งนัก บุตรสาวนางงามเพียงนี้ไม่อยากให้ใครมามองเลย"พระชายา กระหม่อมรอได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่แต่งสตรีอื่นนอกจากผิงผิงเท่านั้น"เซียวจ้านเป่ยยิ้มให้กับจูเหมยลี่ เจ้าตัวน้อยที่ไม่รู้ว่าทุกคนพูดถึงนางก็วิ่งมา เห็นพี่ชายของนางมีเหงื่อเต็มไปหมดก็ปีนขึ้นเก้าอี้ให้ตัวพอดีกับเขาก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้"พี่ตงชิง ท่านเหนื่อยมากหรือไม่ ท่านน้าเสี่ยวอี้ทำน้ำหวานไว้ข้าไปเอามาให้นะเจ้าคะ"เซี่ยตงชิงสบสายตากลมโตของเด็กผู้หญิงตรง
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง จับเมียกินบนรถม้า
จูยวี่ซานกอดภรรยาจากนั้นก็หอมหน้าผากของนาง ก่อนจะรับเอาห่อผ้าของจูเหวินบุตรชายมากอดแล้วก้มลงหอม"อย่าดื้อกับท่านแม่ พ่อไปไม่นานนักหรอกเด็กดี"ผิงผิงที่วิ่งออกมาจากในบ้านกอดเอวอ้ายเฉิงเอาไว้ก่อนจะเงยหน้าแล้วเอ่ยขึ้น"เสด็จปู่เพคะ เทศกาลไหว้พระจันทร์น้องชายจะได้สองขวบเสด็จพ่อกับเสด็จแม่จะพาหลานไปหาเสด็จปู่ที่เมืองหลวง ถึงแม้ว่าผิงผิงอยากให้เสด็จปู่อยู่ที่นี่มากกว่าก็ตาม""ผิงผิงของปูน่ารักที่สุด ตั้งใจเรียนวรยุทธกับท่านปู่ฝางให้ดีๆ เจอกันปีหน้าต้องเก่งขึ้นกว่าเดิมรู้หรือไม่""เพคะ ผิงผิงจะตั้งใจเรียนวรยุทธ และตั้งใจยิงธนูให้เก่งต่อไปผิงผิงจะเป็นเจ้าสาวของพี่ตงชิงเพคะ"จูเหมยลี่อมยิ้ม เด็กหนอเด็กยังไม่รู้อะไรเลย โตอีกหน่อยจะอายหากจำได้ว่าเคยพูดอะไรไว้ จากนั้นก็อุ้มอ้ายหลิวเหว่ยส่งให้กับพ่อสามี อ้ายเฉิงรับเอาหลานชายมาอุ้มก่อนจะเอ่ยกับจูเหมยลี่"ลี่เอ๋อร์ที่ผ่านมาพ่อยังมิได้ขอบใจเจ้า จ้านเอ๋อร์ต้องแบกรับหลายสิ่งหลายอย่าง เขาต้องทุกข์เพียงใด ยิ่งหลังจากที่ปู่หลงจากไปเขายิ่งโดดเดี่ยว การที่ มีเจ้าเข้ามาในชีวิตทำให้ความมืดมนในใจเขามลายหายไป ทุกอย่างเป็นเพราะเจ้า ขอบใจเจ้ามากนัก""เสด็จพ่อทรงก
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง แก้วตาดวงใจของพระชายา
จูเหมยลี่ไม่อยากฆ่าคน ไม่อยากเปิดเผยเรื่องของนางมากนักอยากใช้ชีวิตกับสามีและลูกอย่างเงียบๆ นางคว้าคันธนูที่ทหารกับลูกศรมา ส่งสายตาให้บุตรสาวว่านางขอโทษ อ้ายลี่ผิงพยักหน้าว่าไม่เป็นไร ก่อนจะหลับตาตามที่ท่านแม่สั่งส่งสารมาให้"ท่านอ๋อง เตรียมรับลูกกลับมานะเพคะ" จูเหมยลี่ยกคันธนูขึ้นลูกศรถูกทาบไปพร้อมปล่อยออก ก่อนจะเล็งที่ศีรษะนาง เพราะหงซิ่วจับอ้ายลี่ผิงยืนข้างหน้า มือกำอยู่รอบคอ เด็กน้อยสูงเพียงเอวของนางทำให้เปิดจังหวะการยิงมากนักหงซิ่วเห็นว่าจูเหมยลี่มีไอสังหารนางจะพลิกตัวเพื่อเหวี่ยงอ้ายลี่ผิงลงเหวแต่ไม่ทัน ลูกศรที่จูเหมยลี่ยิงออกไปนั้นเจาะกะโหลกนางพอดี หงซิ่วหงายหลังจะตกลงไป อ้ายลี่ผิงที่ถูกมือนางกำไว้ก็จะพลัดตกไปด้วย จ้านอ๋องจะไปรับบุตรสาว แต่เซี่ยตงชิงไวกว่า เขากระโดดที่เดียวก็คว้าอ้ายลี่ผิงไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะกระแทกลงทำให้แผลที่ถูกฟันเลือดไหลไม่หยุด ก่อนจะถามอ้ายลี่ผิงนางว่าไม่เป็นไรใช่ไหม แล้วสลบไปจ้านอ๋องรีบให้คนอุ้มเซี่ยตงชิงกลับไปที่จวน ให้แจ้งแก่เซี่ยฮูหยินว่าคุณชายใหญ่จะอยู่ช่วยงานที่ตำหนักใหม่หลายวัน โจรเร่ร่อนที่รวมกันจับอ้ายลี่ผิงวันนี้จูเหมยล
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ผิงผิงหายไป
เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้กลับมาอยู่จิ่วโจวก็เตรียมหาทางสร้างอาชีพให้ชาวบ้าน เพราะเขาได้รับพระราชทานให้ดูแลทั้งสิบมณฑลจึงต้องดูแลราษฎร จูเหมยลี่ที่กำลังดูแลคนงานตากดอกเหมยกุ้ยอยู่ก็เดินมาหาสามีที่กำลังคุยงาน "ท่านอ๋อง ไม่ทรงพักผ่อนหรือเพคะนี่ก็บ่ายแล้วหม่อมฉันทำของว่างเอาไว้ เมื่อเช้าเสด็จพ่อแจ้งมาว่าจะเดินทางกลับเมืองหลวงพร้อมกับไท่จื่อ เลื่อนเวลาออกไปอีกครึ่งเดือนเพคะ""อืม เหนื่อยหรือไม่เด็กดี ผิงผิงเล่าไปไหนเสียแล้ว""ลูกไปหัดยิงธนูกับตงชิงเพคะ เสี่ยวเหว่ยท่านตาพาไปนั่งรถม้าเล่น พอดีซินซินอยากเข้าตำบลหาซื้อของใช้" สองสามีภรรยาพูดคุยกันไม่นานสาวใช้ก็นำขนมมา วันนี้จูเหมยลี่ทำขนมบัวลอยเนื่องจากขุดเผือกและมันได้มาก อีกทั้งฟักทองก็ให้ผลผลิตที่ดีนัก เนื้อทั้งเหนี่ยวแน่นยังมีน้ำบ๊วยที่หอมชื่นใจ ลำธารตรงหลังบ้านจะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เย็นตลอดเวลา จูเหมยลี่นำไหเปล่าไปแช่ในนั้นก่อนจะมาบรรจุน้ำบ๊วย แล้วผนึกฝาไหนำลงแช่อีกที น้ำบ๊วยจึงทั้งเย็นทั้งหอมชื่นใจสาวใช้แจกจ่ายของว่างให้คนงาน หลังจากงานแต่งรัชทายาททุกคนจึงรู้ว่าสามีของจูเหมยลี่คือจ้านอ๋องทำเอาชาวบ้านทำตัวไม่ถูกกันเ
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ไท่จื่อแต่งงาน
เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้มาถึงจิ่วโจวได้หลายวันแล้ว บางวันก็ไปคุมการต่อเติมซ่อมแซมจวน อย่างเช่นวันนี้เขาพาจูเหมยลี่มาด้วย เนื่องจากอยากขุดสระบัวและทำบ่อเลี้ยงปลาที่เมียเคยบอกว่าอยากได้"ลี่เอ๋อร์ ตรงนี้มีบ่อน้ำพุร้อน จวนสกุลหลิวที่ยึดมาที่ดินกว้างมาถึงตรงนี้ พี่ให้คนสร้างห้องอาบน้ำไว้แล้ว เจ้าอยากล้างตัวหรือไม่""สายตาพระองค์ดูก็รู้ว่าไม่ได้อยากอาบน้ำพุ เซียวจ้านเป่ยคนเจ้าเล่ห์ท่านจับข้ากินทุกเวลาแบบนี้ท้องข้าจะว่างไหมเล่า""ลี่เอ๋อร์เด็กดี ไปอาบน้ำกันนะคนงามของพี่"จูเหมยลี่รู้ดีว่าไม่รอดอีกตามเคย ตั้งแต่มาถึงเขากักนางไว้บนเขาสี่วันสามคืน พอมาถึงบ้านก็ไม่สนใจจับนางกินตลอดเวลา บ่าวไพร่ต้องไปอยู่ไกลๆเรือน เนื่องจากบ้านของเซี่ยตงหยางสร้างเสร็จแล้ว ซูฟางหรานกลับไปบ้านตัวเองแล้วในบ่อน้ำพุ เซียวจ้านเป่ยยังคงช้อนสะโพกเมียรักขยับแก่นกายใส่นางไม่หยุด เขารักนางมากนางช่างหอมหวานเหลือเกิน "แน่นนัก เหตุใดยังแน่นเหมือนตอนรักเจ้าครั้งแรกเมียจ๋า รัดจนทำนบพี่จะแตกทันทีที่เข้ามา""ท่านอ๋องเร่งเถอะเพคะ เมียอยากสุขสมแล้ว อ๊ายย ท่านกินเก่งกินดุแบบนี้หม่อมฉันจะไหวไหม อื้อ เสียวเพคะ
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ไร้ซึ่งความอาวรณ์
เซียวจ้านเป่ยจุมพิตหน้าผากเล็กของเมียรัก ก่อนจะจูบซับเหงื่อที่ชื้นทั่วกรอบหน้าและซอกคออย่างไม่รังเกียจ พักได้ไม่นานก็อุ้มนางไปที่น้ำพุร้อนในถ้ำ รักนางในบ่อน้ำพุอีกหลายครั้ง จนจูเหมยลี่หมดแรงกอดคอเขาไว้"ไม่ไหวแล้ว เมียขาอ่อนแล้ว ยืนไม่ไหวพักนะเจ้าคะ ขอนอนพักก่อนเถอะท่านพี่"ยามอู่ของวันที่สามเขาจึงแต่งตัวให้นางแล้วอุ้มพาเดินออกมา เซียวจ้านเป่ยกักนางไว้ในถ้ำถึงสามคืน พอออกมาเจอแสงข้างนอกจูเหมยลี่ถึงกับตาหยีเลย"คนบ้า ไม่ให้ข้าเห็นเดือนเห็นตะวันเลย ป่านนี้เป็นห่วงกันทั้งเรือนแล้วกระมัง""พี่ยังไม่อิ่มนะ แต่เห็นเจ้าคิดถึงลูกพี่เลยพอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวเข้าจวนอ๋องเมื่อไหร่จะไม่ให้ลงจากเตียงเลย จนกว่าจะมีน้องให้เสี่ยวเหว่ยกับผิงผิงอีกคน""ท่านมันคนหื่น" "หึๆ พี่ยังมีแรงรักเจ้าได้อีกนะคนงาม" เขาไม่รีบ เนื่องจากขบวนที่มารับพระชายาของเขามาถึงหมู่บ้านตั้งแต่สองวันก่อน ตอนนี้ทั้งบุตรชายบุตรสาวต่างมีสาวใช้และองครักษ์ดูแล เขาอ้อยอิ่งพานางเดินชมนกชมไม้จนกระทั่งมาถึงบ้านก็ยามเซินพอดี ทุกคนเข้าแถวรอรับทั้งคู่พร้อมคำสรรเสริญ"ถวายพระพรท่านอ๋อง""ถวายพระพรพระชายา"คังหยุนและอ้าย
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ทำลูกคนที่สอง
จูเหมยลี่ลุกขึ้นมาปลดอาภรณ์ตนเองออกช้าๆ เซียวจ้านเป่ยส่งสายตายั่วยวนเมียรัก จนอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายหลุดออกไป ร่างงามขึ้นคร่อมบนตักแกร่งก่อนจะมองหน้าเขา เซียวจ้านเป่ยมอบจุมพิตแสนหวานให้นาง มือบางล้วงไปยังด้านล่างของตนเอง ค่อยๆคลี่กลีบดอกเหมยแสนบอบบางออก เซียวจ้านเป่ยจับแท่งทวนร้อนผ่าวตั้งตรง สะโพกงามค่อยๆกดลงมาหาสิ่งใหญ่โตที่รอคอยนางอยู่จูเหมยลี่ค่อยบดสะโพกส่ายไปมา บางทีก็กดลงเข้าหาความใหญ่โตจนสุดทางรัก แขนเรียวโอบรอบคอสามีเอาไว้ โยกเอวขึ้นลงช้าๆ เซียวจ้านเป่ยอยากขยับสะโพกสอบขยับใส่นางแต่นางกับกดสะโพกนิ่ง มือหนาละจากที่คล้องคอเขามากอดเอวหนาเอาไว้ บดสะโพกยั่วยวนเขาแน่นไม่ให้เขาได้ขยับ"อืม ลี่เอ๋อร์คนงามของพี่ เจ้ายั่วยวนเพียงนี้แต่เมื่อไหร่กัน พี่จะคลั่งตายแล้ว หลงเจ้าไม่ไหวแล้วเมียข้า""ใครใช้ให้ท่านยั่วยวนข้าก่อนเล่า นั่งดีๆข้าจะลงโทษที่ท่านกลั่นแกล้งข้าตอนที่มาถึง ท่านพี่กินอะไรมาหรือยังหิวหรือไม่เจ้าคะ""อืม รีบมายังมิได้กินข้าวคิดถึงเจ้านัก""งั้น ดื่มนมรองท้องก่อนไหมเจ้าคะ""หึๆๆ เมียรักของข้า วันนี้เจ้าเป็นปีศาจจิ้งจอกหรือยั่วยวนเร่าร้อนเหลือเกิน" "หื
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง พาเมียไปพรอดรัก
สองคนเดินเข้าบ้าน จูเหมยลี่ถอดเสื้อนอกเขาออก เซียวจ้านเป่ยไม่เอาแต่ใจเขานอนกอดนางไว้ ก่อนจะขอนางดื่มด่ำทรวงอกคู่งาม ที่เขาห่างหายไปนานจูเหมยลี่ตามใจเขา เซียวจ้านเป่ยทั้งดูดเม้มตวัดลิ้นเลียไปมาจนร่างงามสะท้านผวาแอ่นอกขึ้นหาเขา ครางเบาๆด้วยความเสียวซ่าน จนกระทั่งเขาละจากดอกบัวทั้งสอง เลื่อนขึ้นมาหาสบตากับนาง นัยตาสีน้ำหมึกของเขาช่างดึงดูดนางให้หลงใหลยิ่งนัก มือน้อยๆยกขึ้นมาลูบใบหน้าของเขา"โกนหนวดครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่เจ้าคะ เขียวครึ้มแล้ว""อยากกลับมานอนหนุนตักให้เจ้าโกนให้ ไปที่ริมธารกันไหมเด็กดี""ไม่ได้ คนเต็มบ้านสายตากี่คู่กันไม่ได้มีแค่ผิงผิงเช่นเมื่อก่อนแล้วนะเจ้าคะ""หืม เมียข้าเจ้าคิดอันใดหรือ พี่หมายถึงโกนหนวดเท่านั้น เมียจ๋าเจ้าคิดมากกว่านั้นหรือ หื้ม""เซียวจ้านเป่ยคนบ้านี่ ข้าไม่คุยกับท่านแล้ว จะไปดูลูก งานในมือยังไม่เสร็จเลย"เซียวจ้านเป่ยหัวเราะในลำคอเขารู้แล้วว่าเมียงอน เขากับนางห่างหายเรื่องผัวเมียไปปีกว่า เขามาถึงก้ปลุกเร้านางขนาดนี้ยังแกล้งนางอีก ก่อนจะอมยิ้มเซียวจ้านเป่ยผูกสาบเสื้อให้นางก่อนจะอุ้มจูเหมยลี่ขึ้นเอ่ยกระซิบ"ไม่ได้ไปเรือนหอบนเขาเสี
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง เซียวจ้านเป่ยกลับมาแล้ว
ตอนนี้ขบวนของจ้านอ๋องรอพักอยู่ที่ตำบล ส่วนท่านอ๋องนั้นทนคิดถึงเมียกับลูกไม่ไหวควบม้ากลับหมู่บ้านจิ่วโจวเรียบร้อยแล้ว จูเหมยลี่ที่ตอนนี้กำลัง เดินดูแปลงผักที่ให้คนงานช่วยกันปลูกเพื่อทำผักดอกสามรส อากาศหนาวๆนำมาต้มกับเต้าหู้รสชาติอร่อยซดน้ำแกงคล่องคอมากนัก พริกออกดอกออกผลดกดี นำมาทำน้ำมันพริกส่งออกไปขายได้กำไรพอควร เนื่องจากคนยังไม่นิยมกินรสจัด ส่วนใบชาย่อมขายดีมาก อ้ายเฉิงที่ตอนนี้ได้รับข่าวดีว่าซูฟางหรูตั้งครรภ์แล้วด็ดีใจ จูยวี่ซานกับเฝิงอันหยวนไปไหนไม่ได้เพราะอ้ายซินกับอ้ายเย่วใกล้คลอดเต็มที "เสี่ยวลี่ ผักดองคราวก่อนอร่อยมากนัก ท่านยายเบื่ออาหารมานานแล้ว พอได้ผักดองของเจ้าก็ทำให้กินได้มากขึ้นน่ะ ขอบใจนะ อีกอย่างเรื่องท่านหมออีกหยวนอีก""พี่เว่ยเว่ยจะเกรงใจทำไมเจ้าคะ ปู่ใหญ่กับท่านลุงช่วยเหลือข้าไว้ไม่น้อยเลย หากไม่ได้บ้านใหญ่ของพวกท่าน มิใช่ว่าป่านนี้หญ้าบนหลุมฝังศพของข้าสูงท่วมศีรษะท่านแล้วหรอกหรือ"สองพี่น้องนั่งคุยกันไปพลางเด็ดขั้วดอกโม่ลี่ฮวาไปพลาง ทางด้านคนงานพวกนางกำลังจัดการเด็ดก้านของพริกออก ใครมีหน้าที่ตากก็ตาก หรงหรงอุ้มอ้ายหลินเหว่ยออกมาเดินเล่น
