Share

บทที่ 93

ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร

ฟู่เจิงหน้าขรึมมากขึ้นทุกที “ได้ ผมรู้แล้ว ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

เขาแต่งตัวให้เรียบร้อยทันที ใส่เสื้อตัวนอกและพูดกับเวินเหลียงที่อยู่บนเตียงว่า “ฉันมีธุระจะออกไปหน่อย”

“มีอะไรเหรอคะ” เวินเหลียงใช้ผ้าห่มคลุมตัวเอง ยันตัวขึ้น “ดึกอย่างนี้แล้วต้องไปให้ได้เหรอคะ?”

มือที่กำลังจัดระเบียบเสื้อของฟู่เจิงหยุดชะงัก

“คุณหวัง คงเป็นหวังเหยียนละสิ? ฉู่ซืออี๋เกิดเรื่องอะไรเหรอคะ?”

เห็นเขานิ่งไป อารมณ์ในดวงตาเวินเหลียงสงบลง เย็นเฉียบไปทั้งตัว

“ซืออี๋หายตัวไป”

“หายตัวไป? งั้นก็ควรแจ้งความก่อน คุณไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรนะคะ?”

หรือว่าฉู่ซืออี๋กำลังรอให้เขาไปหา?

“อาการซืออี๋ไม่ค่อยนิ่ง เขาออกไปคนเดียวอันตรายมาก อีกอย่างเขาเป็นบุคคลสาธารณะ ถ้าแจ้งความเป็นส่งผลกับเขา ฉันจะหาเขาให้เจอให้เร็วที่สุด ฉันรับปากนะ หาเขาเจอแล้วฉันจะกลับมา”

เห็นสีหน้าแน่วแน่ของฟู่เจิง เวินเหลียงเจ็บจี๊ดในใจ

เรียกว่าห่วงใยจึงว้าวุ่น

คงเป็นข้ออ้างที่ฉู่ซืออี๋ใช้เรียกฟู่เจิงไปหา เธอดูออก แต่น่าเสียดายที่ฟู่เจิงดูไม่ออก

ในสายตาของเขา จะให้ฉู่ซืออี๋เป็นอะไรไปแม้แต่น้อยไม่ได้

เขาจะไม่กลับมาหรอก

เธอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (3)
goodnovel comment avatar
A
พอ.ง่าวอะะ
goodnovel comment avatar
ann
นางเอกโง่ตลอดชาติ...
goodnovel comment avatar
Thebest Mini
ปวดใจจริงๆ นางเอกเมื่อไหร่จะได้สติ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status