บทที่ 809

วันจันทร์ แปดโมงยี่สิบนาที เวินเหลียงออกจากบ้านตรงเวลา

อะพาร์ตเมนต์ค่อนข้างอยู่ใกล้กับที่ทำงาน อยู่ห่างกันโดยเดินแค่ไม่กี่นาที

ผ่านทางแยกหนึ่ง สัญญาณไฟให้คนข้ามเป็นสีเขียว เวินเหลียงรีบข้ามไปด้วยความรวดเร็ว

ทว่าจู่ ๆ ก็มีเสียงบีบแตรยาว ข้าง ๆ มีรถยนต์คันน้อยพุ่งออกมา...

ในวินาทีนั้น หัวของเวินเหลียงพลันว่างเปล่า เธอรีบหลบไปข้าง ๆ อย่างรวดเร็ว

ทว่าช้าไปก้าวหนึ่ง

รถยนต์เฉี่ยวร่างของเวินเหลียง ทำเธอล้มลงไปในทันใด

เวินเหลียงกลิ้งไปบนพื้นตลบหนึ่ง กระเป๋ากล้องกระเด็นออกไปไกลสองสามเมตร ฝ่ามือถลอก ตรงข้อเท้ามีความเจ็บปวดทิ่มแทงแผ่ขึ้นมา

ทว่ารถยนต์กลับแล่นผ่านออกไปเลยโดยไม่แม้แต่จะหยุด

ตรงท้องน้อยของเวินเหลียงผุดความเจ็บปวดขึ้นมาสายหนึ่ง ทว่าไม่นานก็สลายไป เธอไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจ

เธอต่อสายหาเบอร์ตำรวจ ไม่นานตำรวจก็มาถึงและส่งเวินเหลียงไปโรงพยาบาล

หมอดูข้อเท้าของเวินเหลียง ก่อนจะจ่ายยาช่วยกระตุ้นการไหลเวียนเลือดและสลายเลือดคั่งให้เธอเล็กน้อย

เวินเหลียงล้วงกล้องในกระเป๋าออกมาตรวจสอบ กลับพบว่ากล้องถูกกระทบกระเทือนจนเปิดไม่ติดไปเลย

ซวยจริง ๆ!!!

วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินโหราศาสตร