บทที่ 450

เวินเหลียงลากฟู่ซือฝานและถังซือซือออกมาจากลิฟต์พร้อมกัน

ขณะรอเวินเหลียงเปิดประตู ถังซือซือก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ “ฉันจะบอกเธอให้นะ คนอย่างอีตามืดบอดฟู่กับอีตาขยะเยี่ยน มีคุณสมบัติถูกคนตามจีบ แต่ก็เปลี่ยนเป็นสารเลวได้ง่าย ๆ ถึงยังไงก็มีคนอีกถมเถที่รอพวกเขาอยู่”

เวินเหลียงเปิดประตูแล้วเดินเข้าไป “เธอพูดถูก”

“จริงสิ เธอกับเมิ่งเซ่อเป็นยังไงบ้าง? ฉันว่าเมิ่งเซ่อก็ดูค่อนข้างเหมาะสมกับเธอดี ถ้าเขากล้านอกใจ ก็เตะเขาออกไปเลย” ถังซือซือล้มตัวนอนลงบนโซฟา

“ยังติดต่อกันอยู่ อาทิตย์นี้เขายุ่งนิดหน่อย” เวินเหลียงเอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบ

ข้าง ๆ ฟู่ซือฝานนั่งอยู่บนโซฟาอย่างเชื่อฟัง รอพวกเธอหยุดคุยกัน ถึงได้กัดนิ้วชี้พลางเงยหน้าขึ้น ใบหน้าน้อย ๆ ถามขึ้นอย่างสงสัย “คุณป้าคะ อีตามืดบอดฟู่คือคุณลุงเหรอคะ?”

“เอ่อ...”

เวินเหลียงพลันอิหลักอิเหลื่อ

“ทำไมถึงเรียกคุณลุงว่าอีตามืดบอดล่ะคะ?”

ถังซือซือเอ่ย “ฝานฝาน น้าจะอธิบายให้เธอฟังนะ เพราะคุณลุงของเธอหูเบาเชื่อคำพูดใส่ร้ายของผู้หญิงคนอื่น อย่างกับอีตามืดบอดสมัยโบราณ เข้าใจหรือไหม?”

ฟู่ซือฝานพยักหน้าอย่างเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ ทีแรกคิดจะพูดแก้ตัวแทนฟู่เจิง