LOGINShare
บทที่ 367
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 368
เมื่อเห็นเวินเหลียงและถังซือซือขึ้นมาบนรถบัส ภายในรถก็เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเสียงพูดคุยเจื้อยแจ้วก็ดังขึ้นต่อเวินเหลียงและถังซือซือเลือกที่นั่งแล้วนั่งลงข้างกันชายหนุ่มตรงที่นั่งด้านหน้ายิ้มแย้มพร้อมทั้งทักทายพวกเธอ “พี่สาวทั้งสองคน พวกพี่เป็นคนที่ไหนเหรอ? มาออสเตรเลียนี่มาทำงานหรือมาเที่ยวเหรอครับ?”เพื่อนที่นั่งข้างชายหนุ่มมองเวินเหลียงสองสามที ทว่าไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็หันหน้าไปคุณลุงที่อยู่หน้าชายหนุ่มเองก็เป็นมิตรเช่นเดียวกัน “ดูจากอายุของพวกเธอสองคนแล้ว ไม่เหมือนนักเรียน”ถังซือซือยิ้มพลางเอ่ยว่า “พวกเรามาที่นี่เพื่อมาเที่ยวค่ะ บ้านเดิมอยู่ที่เมืองเจียงเฉิง พวกนายล่ะ”เมื่อพูดถึงบ้านเดิม นักท่องเที่ยวที่อยู่ในรถก็ครึกครื้นขึ้นมาทันที พร้อมทั้งรายงานมณฑลของตัวเอง ยอมรับว่าเป็นคนบ้านเดียวกันบ้าง หากไม่ใช่คนบ้านเดียวกันก็ตีสนิท อย่างเช่น “ผมมีเพื่อนคนหนึ่งเป็นคนบ้านเดียวกับพวกคุณเลย...”หลังจากนั้นก็มีคนขึ้นมาบนรถอีกเจ็ดแปดคน ไกด์นำเที่ยวเช็กชื่อ ก่อนจะปิดประตูและออกเดินทางหลังรถเริ่มขับเคลื่อน ภายในห้องโดยสารเงียบลงไปมาก ที่ควรทำอะไรก็ทำอย่างนั้นไปบางคนก็พูดคุยกับเ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 369
“นี่จะได้ยังไง? ถึงยังไงก็มาทำด้วยกันเถอะ” เวินเหลียงเอ่ยเธอถอดรองเท้าแตะออก จากนั้นก็นั่งลงไปบนชายหาด ปัด ๆ มือ ก่อนจะเริ่มเสียบชิ้นเนื้อและอาหารทะเลไกด์นำเที่ยวเตรียมแผ่นขนมปัง ผักกาดหอม หมูสามชั้นและไส้กรอกเป็นต้น ส่วนอาหารทะเลนั้นเพิ่งซื้อมาจากตำบลเล็ก ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ สิ่งที่นำมาปิ้งย่างส่วนใหญ่แล้วจะเป็นปลา กุ้งและหอยเชลล์หมูสามชั้นถูกตัดออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ เรียบร้อยแล้ว เพียงแค่ต้องลงมือเสียบไม้ด้วยตนเอง อาหารทะเลก็เช่นกันได้ลงมือทำเองแถมมีอาหารหลากหลาย รับลมทะเลไปพลางพูดคุยกับนักท่องเที่ยวแปลกหน้าและเตรียมปิ้งย่างไปพลางบนชายหาด ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ยากจะลืมได้ลงเรื่องหนึ่งเช่นกันขณะที่กำลังพูดคุยกัน ชายหนุ่มก็บอกว่าเขาชื่อเฮ่อหมิง ส่วนเพื่อนของเขาชื่อว่าจางชวนเดิมทีกว่าจะรอเสียบหมูสามชั้นและอาหารทะเลเสร็จนั้นไม่ทันใจอยู่แล้ว เฮ่อหมิงจึงเสนอแนะขึ้นว่า “พี่ครับ ผมว่าแบบนี้มันค่อนข้างช้า ไม่งั้นเสียบไม้ไปปิ้งไปดีไหมครับ?”“ได้สิ”“งั้นพวกพี่เสียบไม้ไป เดี๋ยวผมย่างเอง พวกพี่ชอบกินอะไร ก็เสียบมาให้เยอะหน่อย เดี๋ยวผมย่างให้พวกพี่กินเอง” เฮ่อหมิงฉีกยิ้มพลางพูด จนเผยฟันขาวเร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 370
“ไม่ใช่ ก็ฉันเห็นว่าเจ้าเฮ่อหมิงนี่ก็ดูจะมีใจให้เธอ อาเหลียง เธอดูสิ หลังจากหย่า ดวงเรื่องความรักของเธอก็รุ่งพุ่งแรงสุด ๆ!”เวินเหลียงลูบหว่างคิ้ว “ไม่ว่าจะเป็นใคร ตอนนี้ฉันก็ไม่มีกะจิตกะใจมาคิดพรรค์นี้”“เอาเถอะ” ถังซือซือถอนหายใจ “สลัดทิ้งไปตามอำเภอใจไม่รู้จักหวงแหนบ้างเลย”“ถ้าเธอรู้สึกเสียดาย ไม่งั้นเธอก็ลุยเอง?”“ฉันก็อยากลุยอยู่หรอก แต่คนที่พวกเขาชอบดันไม่ใช่ฉันน่ะสิ”“ถ้าเธอคิดผิดล่ะ?”“ไม่มีทาง เขาดูปฏิบัติกับเราเหมือนกัน แต่ทุกครั้งที่พูดคุยจะเอาแต่มองเธอ”เวินเหลียง “...”“จริงสิ ตอนนี้เธอได้ติดต่อกับเมิ่งเซ่อบ้างหรือเปล่า?”“ไมค่อยเท่าไร”เมิ่งเซ่อมักจะทักมาชวนเธอคุย แต่เธอตอบกลับน้อยมาก หากไม่ใช่เพราะเมิ่งเซ่อเป็นคนเมืองเจียงเฉินเหมือนกัน และต่อไปอาจได้เจอกันอีก ไม่แน่ว่าเธออาจลบคอนแท็กต์ของเมิ่งเซ่อทิ้งไปแล้ว“ดูสิ บนท้องฟ้ามีเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง!” จู่ ๆ นักท่องเที่ยวคนหนึ่งก็ชี้ไปบนท้องฟ้าพลางเอ่ยขึ้นด้วยความตกตะลึงฉะนั้นนักท่องเที่ยวทุกคนจึงพากันมองขึ้นไปจากนอกหน้าต่าง เห็นว่าบนท้องฟ้าไม่ไกลมีเฮลิคอปเตอร์อยู่ลำหนึ่งจริง ๆ กำลังบินอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลไกด์นำเที่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 371
เมื่อกลับจากประภาคารไปถึงยังพื้นที่ตั้งแคมป์ในป่า ไกด์นำเที่ยวได้เคลียร์พื้นที่หนึ่งกับนักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ เรียบร้อยแล้ว เพื่อเตรียมก่อกองไฟเวินเหลียงและถังซือซือพกข้าวกล่องอุ่นร้อนด้วยตัวเองมาด้วย เครื่องเคียงเป็นเนื้อแดดเดียว กินคู่กับของย่างเสียบไม้ อยู่กลางแจ้งแต่มีของเหล่านี้ได้ ก็เป็นที่น่าพอใจมากแล้วเฮ่อหมิงช่วยไกด์นำเที่ยวจัดสรรอาหาร“พี่สาวทั้งสอง นี่กาแฟของพวกพี่ครับ” เฮ่อหมิงยกแก้วกระดาษมาสองใบ ให้เวินเหลียงและถังซือซือคนละใบ “ถ้าดื่มไม่พอไปเอาทางนั้นได้นะครับ”“โอเค ขอบคุณนะ” เวินเหลียงรับมาแล้วจิบอึกหนึ่ง ก่อนจะวางไว้ข้าง ๆนัยน์ตาของเฮ่อหมิงประกายแสงดำมืดสายหนึ่งจางชวนมีอาการปวดประสาทเล็กน้อย ออกจากบ้านต้องพกยานอนหลับมาด้วย ไม่นึกเลยว่าหลังออกมาท่องเที่ยวแล้วอาการนอนไม่หลับจะดีวันดีคืน เขายังพูดว่าพกยานอนหลับมาเสียเปล่าแล้วนี่ก็ได้ใช้แล้วไม่ใช่เหรอ?หลังกินข้าวมื้อค่ำเสร็จ มือของเวินเหลียงก็ถือกาแฟพลางจิบไปด้วยไกด์นำเที่ยวหิ้วเบียร์ลงมาจากรถสองสามกระป๋อง จากนั้นก็ถามเหล่านักท่องเที่ยวที่อยู่ข้างกองไฟว่า “ตรงนี้มีเบียร์ มีใครอยากได้เบียร์ไหมครับ?”คนที่อยา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 372
เมื่อเห็นเวินเหลียงหลับสนิท เฮ่อหมิงก็ยื่นมือไปถอดเสื้อผ้าของเวินเหลียงออกอย่างระมัดระวังเขาเองก็เพิ่งจะเคยทำเรื่องพรรค์นี้เป็นครั้งแรกเช่นกัน สองมือสั่นเทาไม่หยุด“ร้อนจัง...”เวินเหลียงส่งเสียงออกมาอย่างแผ่วเบา เธอยกมือขึ้นไปเช็ดตรงหน้าผาก ทว่าบนหน้าผากไม่มีเหงื่อเลยสักหยดครั้นไม่สามารถขจัดความรุ่มร้อนภายในร่างกายออกไปได้ จึงทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัวเป็นอย่างมากเฮ่อหมิงสั่นไปทั้งเนื้อตัว กลัวว่าจะทำให้เวินเหลียงตกใจจนสะดุ้งตื่น เขาจึงไม่กล้ากระดุกกระดิกยาออกฤทธิ์แล้วเหรอ?ที่อ่าวอะพอลโลมีตำบลเล็ก ๆ อยู่ตำบลหนึ่ง มีคนที่มาท่องเที่ยวที่นี่มากมาย ในตำบลเล็ก ๆ เองก็เจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างมาก บางทีอาจเป็นเพราะมีคู่รักมาท่องเที่ยวค่อนข้างเยอะ และอาจเป็นเพราะในต่างประเทศแนวคิดค่อนข้างเปิดกว้าง กระทั่งยังมีร้านขายของเล่นผู้ใหญ่ร้านหนึ่ง หลังเขากลับมาจากประภาคาร ก็ไปมาเที่ยวหนึ่ง...ขณะเวินเหลียงชักมือกลับ ดันไปแตะแขนของเฮ่อหมิงโดยไม่ได้ตั้งใจเข้า ความเย็นสายหนึ่งวาบขึ้นมาในหัวของเธอมึนงงไม่สามารถแบ่งได้อย่างชัดเจน เบลอไปหมด เธออดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปควานหาแหล่งที่มาของความเย็น
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 373
อาการง่วงนอนของเฮ่อหมิงพลันสลายหายไปในฉับพลันคนที่ลากเวินเหลียงออกไปจากเต็นท์ไม่ใช่ถังซือซือ?!!เฮ่อหมิงหัวเสียเป็นอย่างมาก ไม่นึกเลยว่าคนอย่างเขาจะปล่อยให้คนอื่นมาลากเวินเหลียงไปจากข้างกายเขาได้!คนคนนั้นควานเข้าไปในเต็นท์ของเวินเหลียงกลางดึก คงไม่ได้มีเจตนาดีแน่ ๆ ไม่แน่ว่าอาจมีแผนแบบเดียวกับเขาก็เป็นได้!ทั้งหมดที่เขาทำ ดันเป็นการทำแทนคนอื่นตัวเองลำบากเสียเปล่าซะนั้น!หากเขารั้งเวินเหลียงเอาไว้ แล้วใส่ร้ายว่าคนคนนั้นวางยา ไม่แน่ว่าพอเวินเหลียงรู้สึกตัว อาจจะอยู่กับเขาก็ได้!พลาดโอกาสอันดี เฮ่อหมิงนึกเสียใจอย่างไร้ที่เปรียบไกด์นำเที่ยวมองไปในเต็นท์ที่ถูกเปิดเอาไว้ทีหนึ่ง ข้างในว่างเปล่าอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ “เอาโทรศัพท์ไปหรือเปล่า?”“ไม่ได้เอาไปค่ะ!”โทรศัพท์ของเวินเหลียงยังวางอยู่ในเต็นท์“ไปเข้าห้องน้ำในป่าหรือเปล่า?” ไกด์นำเที่ยวคาดเดาพวกคนขับรถเองก็ล้อมเข้ามาดูคุณลุงคนหนึ่งพูดปลอบ “อย่าเพิ่งร้อนใจไปเลย พวกเรารออยู่ตรงนี้สักเดี๋ยวเก่อนเถอะ ถ้าผ่านไปสิบนาทีแล้วเธอยังไม่กลับมา พวกเราค่อยไปตามหา”ในจังหวะนี้เองเฮ่อหมิงก็เดินมา แล้วเสนอความคิดของตน “โทรศัพท์ก็อยู่ตร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 374
ที่เกรตโอเชียนโรดมีนักท่องเที่ยวมากมาย ฉะนั้นในทุกอำเภอเล็ก ๆ ระหว่างทางจึงมีศูนย์นักท่องเที่ยวอยู่ศูนย์นักท่องเที่ยวของอ่าวอะพอลโลอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ไม่นานตำรวจก็มาถึงจุดเกิดเหตุ…ในวินาทีนี้ บนเฮลิคอปเตอร์ เวินหลียงพาดอยู่บนตัวฟู่เจิงราวกับหมึกยักษ์ตัวยาว“ร้อนจัง...”เธอบ่นพึมพำด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาพลางล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตของฟู่เจิง ลูบกล้ามเนื้อแสนแน่นของเขาไปตามอำเภอใจอืม...สบายตัวจัง...แต่มันยังไม่พอเธอฉีกเสื้อเชิ้ตของฟู่เจิงโดยไม่รู้สึกตัว กระดุมสองเม็ดบนสุดของเสื้อเชิ้ตฟู่เจิงปริออก เวินเหลียงแนบหน้าเข้าไปเลยคนที่ใจถวิลหาอยู่ในอ้อมอกของตน ร่างกายอรชรอ้อนแอ้นแสนประณีตบิดไปบิดมา ฟู่เจิงควบคุมไม่อยู่ ส่วนลึกในร่างกายมีไฟชั่วร้ายลุกโชนขึ้นมาสายหนึ่ง แทบอยากจะสำเร็จโทษเวินเหลียงเสียตรงนี้เลยทว่าเมื่อนึกถึงที่เวินเหลียงตำหนิทั้งน้ำตาเมื่อวาน เขาก็ไม่กล้าไปถึงขั้นนั้นภายในสถานการณ์ที่เธอไม่รู้สึกตัว เขากลัวว่าจะไปร้ายเธอเข้า กลัวว่าเธอจะเกลียดเขาเมื่อครู่ตอนเห็นฉากพรรค์นั้นในเต็นท์ ฟู่เจิงก็เดือดพล่านจนแทบจะระเบิดแล้ว หากไม่ใช่เพราะสติบอกเขาว่าเวินเหลียงรอไม่ได้แล้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 375
“อืม...” เวินเหลียงหลับตาลง มือทั้งสองอดไม่ได้ที่จะโอบคอของฟู่เจิงเอาไว้ และตอบสนองเขากลับอย่างเร่าร้อนทั้งสองคนแลกของเหลวซึ่งกันและกัน ฟู่เจิงค่อย ๆ ผละออกจากริมฝีปากของเวินเหลียง ระหว่างนั้นเส้นเงินอุ่นโปร่งแสงสายหนึ่งก็ถูกชักออกมา สุดท้ายก็ขาดช่วงจากตรงกลางบนหน้าเขาแฝงไปด้วยสีหน้าของความอดกลั้น กดคิ้วจนต่ำสุด นัยน์ตาทั้งสองจ้องสีหน้าของเวินเหลียง ปรับจังหวะที่มือนัยน์ตาทั้งสองของเวินเหลียงหรี่ลงเล็กน้อย ตาปรือ สีหน้าแดงระเรื่อ ริมฝีปากที่ทั้งแดงและชุ่มชื้นเผยอออกเล็กน้อย พร้อมทั้งเปล่งเสียงครางทรงเสน่ห์ออกมาเสียงหนึ่งมืออีกข้างของฟู่เจิงรีบเอามาปิดไว้บนริมฝีปากของเวินเหลียงในทันที สกัดเสียงครางเบา ๆ ที่ยังไม่ทันได้เปล่งออกมาของเธอกลับเข้าไปคิ้วอันงดงามของเวินเหลียงขมวดเล็กน้อยเธอหลับตาลง เสียงลมหายใจรัวถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ในลำคอพลางเปล่งเสียงครางแผ่วเบาอย่างยากจะอดกลั้นเอาไว้ออกมาทันใดนั้นเธอก็แข็งทื่อไปทั้งตัว นัยน์ตาทั้งสองหลับปี๋ สีหน้าสวยเพริศแพร้วดุจบุปผา ทั้งเนื้อทั้งตัวอ่อนปวกเปียกจนทรงตัวไม่อยู่ มือทั้งสองข้างไหลลงมาจากคอของฟู่เจิงอย่างไร้เรี่ยวแรง เกือบจะล้มลงไปบน
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
