Share
บทที่ 301
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 302
ฟู่เจิงบีบทะเบียนหย่าในมือแรงจนข้อกระดูกขาวชั่ววูบหนึ่ง เขาอยากฉีกมันเป็นชิ้น ๆ แบบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น!เจ้าหน้าที่ถือทะเบียนสมรสที่ปั๊มยกเลิกแล้วถาม “อันนี้พวกคุณยังจะเอาไหมครับ? ถ้าไม่เอาแล้วเราจะทำลายไปเลย”“เอาครับ!” ฟู่เจิงรับมาแล้วยัดใบหนึ่งไว้ในมือของเวินเหลียงเวินเหลียงอึ้ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เก็บใส่กระเป๋าพร้อมกับทะเบียนหย่า “กลับเถอะค่ะ”“อื่ม”ขากลับ เวินเหลียงเปิดหน้าต่าง ลมเย็นพัดใบหน้า เย็นเสียดกระดูกเธอมองใบหน้าตัวเองจากกระจกมองข้างด้านขวา[1] ใบหน้าไร้อารมณ์จิตใจเธอไม่ได้เบาหวิวเหมือนกับที่คิดไว้ กลับหนักอึ้งเล็กน้อยความขมขื่นเล็ก ๆ ความเจ็บปวดค่อย ๆ ลุกลามในใจของเธอไม่ได้เจ็บมาก แต่มันอัดอั้นเต็มทรวงจนทรมานเวินเหลียงพยายามทำตาโต ไม่ให้ฟู่เจิงเห็นว่าเธอกรอบตาแดงแล้วก็จริงจากอายุสิบหกจนยี่สิบห้า ระยะเวลาเกือบสิบปี ถึงจะเลี้ยงสุนัข แต่ถ้ามันจากไปกะทันหันก็ยังอาลัยหาเหมือนกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคน?นั่นคือคนที่เธอชอบมาสิบปีคือแสงตะวันร้อนแรงในชีวิตอันมืดมนเย็นเฉียบช่วงนั้นของเธอ คือทิศทางที่เธอตามไปอย่างมุ่งมั่นเขาเคยหลอมรวมเข้ากับชีวิตของเธอ กลายเป
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 303
เขาตัวสูงมาก เตียงผู้ป่วยจึงเกือบไม่พอให้เขานอนแล้วนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหมดสติ หัวใจของเวินเหลียงหยุดเต้นชั่วขณะ กระวีกระวาดไปถึงข้างเตียงฟู่เจิง จับมือของเขาแน่น “ฟู่เจิง? คุณเป็นยังไงบ้าง? คุณรีบฟื้นสิ!”หัวใจของเธอแทบจะหลุดออกมาแล้วเธอไม่เคยกลัวอย่างนี้มาก่อน กลัวว่าฟู่เจิงจะเหมือนกับพ่อที่หลังจากประสบอุบัติเหตุแล้วก็สลบ ไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเธอยังจำได้ ตอนนั้นรถบรรทุกคนนั้นมาจากทางขวา ตรงกับที่นั่งข้างคนขับที่เธอนั่งอยู่ตอนนั้นถ้าพ่อไม่ได้หักพวงมาลัยขวา ใช้ร่างกายของตัวเองปกป้องเธอก็จะไม่ตาย แต่จะเป็นเธอที่ตายแทนก็เหมือนกับครั้งนี้ฟู่เจิงรับกับอันตรายเองหรือว่าแม้แต่ฟู่เจิงก็จะจากเธอไปด้วย?!ไม่ว่าเวินเหลียงจะเรียกยังไง ฟู่เจิงบนเตียงผู้ป่วยก็ไม่มีปฏิกิริยาสักนิดเวินเหลียงกรอบตาแดง ความกลัวในใจเพิ่มทวีคูณ “ฟู่เจิง คุณจะตายไม่ได้นะ!”เธอนึกว่าเธอสามารถปล่อยวางอย่างสงบได้แล้ว แต่พอเห็นฟู่เจิงนอนอยู่บนเตียงแบบไม่มีชีวิตชีวา หัวใจของเธอก็ราวกับถูกมือใหญ่ไร้รูปกำแน่น ขยำจนเจ็บไปหมด ถ้าฟู่เจิงเกิดเรื่องจริง ๆ เวินเหลียงจะไม่ยกโทษให้ตัวเองเธอเป็นตัวซวยที่นำเคราะห์ร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 304
“คุณอย่าคิดมากเลย ยังไงการที่คุณบาดเจ็บหนักอย่างนี้ก็เพราะว่าช่วยฉัน ฉันแค่ใจไม่เป็นสุขเฉย ๆ” เวินเหลียงมองด้านล่างพลางพูดเธอสับเปลี่ยนนิยาม เปลี่ยนจากปวดใจเป็นใจไม่เป็นสุขก็เหมือนกับถ้ามีคนแปลกหน้าช่วยเธอ เธอจะซาบซึ้งและเป็นห่วงเหมือนกันมันไม่เหมือนกับปวดใจมีคนบอกว่าตอนที่ปวดใจกับผู้ชายคนหนึ่ง นั่นหมายความว่าตกหลุมรักเขาแล้วแววตาของฟู่เจิงมืดลง “เธอไม่ถามหน่อยเหรอว่าทำไมฉันถึงช่วยเธอ”ในสถานการณ์วิกฤติอย่างนั้น เขาไม่มีเวลาจะคิด และไม่ได้คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเองด้วย ที่หักพวงมาลัยไปตามจิตใต้สำนึก เพราะไม่อยากให้เธอบาดเจ็บเท่านั้น“ไม่ว่าจะเพราะอะไร ฉันก็ควรขอบคุณคุณ ขอบคุณค่ะ ฟู่เจิง” เวินเหลียงมองเขาอย่างจริงใจฟู่เจิงยอมสละชีวิตตัวเองเพื่อช่วยเธอ อย่างนั้นเธอก็ใช้ชีวิตตัวเองตอบแทนเหมือนกันถ้าวันใดฟู่เจิงเจอกับอันตราย เวินเหลียงจะมอบชีวิตให้เขาเหมือนกัน เพียงแต่เธอไม่อยากเชื่อ และไม่กล้ามอบหัวใจให้เขาอีกคำขอบคุณของเวินเหลียง พอถึงหูฟู่เจิงแล้วกลับบาดหูมากฟู่เจิงยิ้มเย้ย “ขอบคุณแต่ปากเหรอ?”“งั้น คุณอยากให้ฉันขอบคุณคุณยังไงล่ะ?”“เธอจะ...” ฟู่เจิงพูดแล้วหยุดชะ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 305
ฟู่เจิงเพิ่งจะรู้สึกตัวทีหลัง พวกเขาหย่ากันแล้วนี่ ไม่ต้องรายงานการเดินทางต่อกันแล้ว ไม่ก้าวก่ายชีวิตของกันและกันอีกต่อไปเธอจะมีชีวิตเป็นของตัวเอง มีงานของตัวเองไม่แน่ว่าบางทีเขาอาจได้เจอเธอที่บ้านใหญ่สักครั้ง แต่ถ้าเธอจงใจจะหลบเขา งั้นไม่ได้เจอทั้งปีก็ปกติพอนึกถึงสถานการณ์อย่างนั้น หัวใจของฟู่เจิงก็รู้สึกขื่นขมอึดอัดเขารับไม่ได้จริง ๆ!“คุณอยากกินอะไรไหมคะ? ฉันจะลงไปซื้อข้าว” เสียงของเวินเหลียงขัดความคิดของฟู่เจิงเขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น “ซื้ออะไรมาก็ได้ ตอนนี้ฉันไม่อยากกิน”“ได้ค่ะ งั้นฉันก็ลองดู ๆ มาแล้วกัน”เวินเหลียงหยิบโทรศัพท์มือถือและออกจากห้องพักผู้ป่วยประมาณยี่สิบนาทีเธอก็หิ้วมื้อเย็นกลับมาจากข้างนอกในมือมีเสี่ยวหลงเปา ปาท่องโก๋ ไข่ไก่ น้ำเต้าหู้กับโจ๊กหมูผักเวินเหลียงวางไว้บนโต๊ะ “ฉันเอามาแล้ว คุณอยากกินอะไรคะ?”“ตอนนี้ฉันไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น”“ไม่อยากกินก็ต้องกินค่ะ คุณยังบาดเจ็บอยู่ ไม่กินแล้วจะหายได้ยังไง? อีกอย่างกระเพาะของคุณก็ไม่ดี...”เวินเหลียงพูดไปได้ครึ่งหนึ่งก็หยุด จากนั้นก็เงียบแล้วไม่พูดต่อพวกเขาหย่ากันแล้วบางเรื่องอย่าล้ำเส้น มันไม่ควรออก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 306
“ไม่ต้อง หนังสือสัญญาหย่าของก่อนหน้านี้ยังมีผล ยกคฤหาสน์ย่านซิงเหอวานให้เธอ ฉันจะย้ายออกไป” ฟู่เจิงพูดด้วยใบหน้าราบเรียบ ในใจเลือดซิบเวินเหลียงส่ายหน้า “คุณเอาไปเถอะค่ะ ถ้าคุณไม่ต้องการ งั้นฉันจะให้ทางเอเจนท์ช่วยขาย”ตอนที่เซ็นหนังสือสัญญาหย่าเมื่อก่อนหน้านี้ เธออยากได้บ้านหลังนี้เพราะที่นั่นมีร่องรอยการอยู่ร่วมกันของพวกเขาตลอดสามปี เธออยากเก็บเอาไว้เพื่อค่อย ๆ รำลึกในภายหลัง พร้อมกันนั้นก็อยากให้บ้านหลังนี้ถูกฉู่ซืออี๋ยึดครองแต่ตอนนี้เธอไม่อยากได้มันแล้ว เพราะสำหรับเธอความทรงจำสมัยก่อนเหลือแต่ความทุกข์และความเสียใจในเมื่อเลือกที่จะปล่อยวาง งั้นก็ทิ้งมันไปให้หมดเถอะพอได้ยินดังนั้นฟู่เจิงก็เหมือนถูกน้ำเย็นสาดใส่กะละมังหนึ่ง รู้สึกหนาวขึ้นมาทั้งตัว หัวใจเหมือนมีก้อนหินก้อนใหญ่ทับ หายใจติดขัด หายใจไม่ออกเธอถึงกับอยากขายบ้านที่พวกเราอยู่ร่วมกันสามปีทิ้ง ไม่อยากเก็บความทรงจำสักนิดเลยเหรอ?!เธออยากตัดเขาให้ขาดอย่างนี้เลย?!“ฉันกลับก่อนนะคะ”เวินเหลียงหยิบกระเป๋าแล้วออกจากห้องพักผู้ป่วยฟู่เจิงหลับตาปี๋ นอนอยู่บนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง หัวใจเหมือนถูกเฉือนออกไปส่วนหนึ่งทั้งอย่า
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 307
เวินเหลียงอุ้มปุ๊กลุกเดินลงบันไดเช้าวันต่อมา เธอจะส่งปุ๊กลุกไปที่เพ็ทช็อปก่อน แต่ตอนจะออกบ้านกลับเจอแม่บ้านกลับมาพอดี“ป้าหวัง ทำไมกลับมาล่ะคะ?”“เลขาหยางไปแล้วค่ะ คุณผู้ชายไม่ต้องให้ฉันดูแล” แม่บ้านยิ้มตอบ “คุณผู้หญิง นี่คุณจะเอาปุ๊กลุกไปไหนคะ?”“ป้าคะ ฉันหย่ากับเขาแล้ว ต่อไปไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณผู้หญิงแล้วนะคะ เดี๋ยวฉันจะไปเที่ยวแล้ว อยากเอาปุ๊กลุกไปฝากเลี้ยงที่เพ็ทช็อประยะหนึ่งก่อนนะคะ”“เอาไว้นี่ไม่ได้เหรอคะ? ปุ๊กลุกคุ้นเคยกับที่นี่แล้ว ถ้าส่งมันไปเพ็ทช็อปแปลกที่มันอาจไม่ชินก็ได้ มันยังเล็กอยู่เลย”เวินเหลียงเผยความลำบากใจออกมาจากใบหน้า “นี่เป็นบ้านของเขา เอาไว้ที่นี่กลัวจะไม่ดีนะคะ”“ไม่เป็นไรค่ะ คุณผู้ชายก็เป็นคนเอามันกลับมา เลี้ยงไว้ที่นี่ก่อนสองสามวันก็ได้ คุณผู้ชายบอกว่าตอนนี้จะยังไม่ขาย เอาไว้ค่อยว่ากัน บ้านใหญ่ขนาดนี้ ถึงจะขายก็ต้องใช้เวลา ฉันก็ยังอยู่ไม่ใช่เหรอคะ? ถ้าคุณผู้ชายจะขายบ้านหลังนี้จริง ๆ ฉันจะเอามันกลับไปเลี้ยงที่บ้านสองสามวัน ยังไงมันก็คุ้นเคยกับฉัน และฉันก็ชอบมันมากเหมือนกันค่ะ”ให้ป้าหวังดูแลดีกว่าเพ็ทช็อปหน่อยจริง ๆเวินเหลียงคิดแล้วจึงตอบ “ป้าหวัง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 308
หลังจากออกจากบ้านใหญ่ เวินเหลียงก็นำสัมภาระไปยังที่พักของถังซือซือถังซือซือไม่ได้พักอยู่ที่บ้าน แต่อยู่ในเพนท์เฮ้าส์ตามลำพัง มีพื้นที่กว้างขวาง ทัศนวิสัยสว่าง ผ่อนคลายมากเวินเหลียงคิด เอาไว้เธอกลับมาจากการท่องเที่ยวแล้วก็ซื้อเพนท์เฮ้าส์อยู่เองสักห้องได้แต่นั่นคือเรื่องในอนาคตถังซือซือแพลนเส้นทางการเที่ยวเรียบร้อยแล้วหลายวันก่อนตอนที่มาเยี่ยมเวินเหลียงก็เอาพาสปอร์ตของเวินเหลียงไปทำวีซ่า ซื้อตั๋วเครื่องบินและเตรียมการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเวินเหลียงเก็บสัมภาระของตัวเองอยู่ในเพนท์เฮ้าส์ของถังซือซืออีกครั้งคืนวันนั้น เวินเหลียง ถังซือซือและจูฝานมุ่งหน้าไปยังสนามบิน เตรียมเริ่มออกเดินทางไปท่องเที่ยวสถานีแรกของพวกเขา นั่นก็คือนอร์เวย์นอร์เวย์หมายถึงถนนที่ทะลุทางเหนือ เป็นหนึ่งในห้าประเทศยุโรปเหนือ การท่องเที่ยวที่นอร์เวย์ในฤดูหนาวคือการเล่นสกีและดูแสงเหนือเป็นหลักและตามแผนการของถังซือซือ พวกเขาจะไปตามแสงเหนือเป็นหลัก สัมผัสกับคนและวัฒนธรรมของนอร์เวย์ เล่นสกีเป็นแค่ของแถมเท่านั้นแสงเหนือคือปรากฏการณ์ทางธรรมชาติอย่างหนึ่ง ท้องนภาซึ่งอยู่ใกล้กับขั้วโลกเหนือและขั้วโลกใต้ ยามค่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 309
หลังจากเกิดอุบัติเหตุ เธอไม่เคยได้รับคำขอโทษจากคนขับรถเลย มีแต่เงินชดเชยที่ศาลบังคับและเรื่องจากเวินเหลียงจะให้ลงโทษคนขับรถอย่างหนัก ดังนั้นเงินชดเชยจึงไม่มาก แต่เงินส่วนนี้แทบจะเป็นทรัพย์สินทั้งหมดของคนขับรถบรรทุกแล้วถ้าเธอเป็นแค่เด็กกำพร้าทั่วไป คิดจะเอาเงินส่วนนี้ยังไม่รู้ว่าต้องรอถึงเมื่อไรขณะนั้นเรื่องจากฐานะของพ่อจึงมีคนให้ความสนใจกับอุบัติเหตุทางรถยนต์มาก ด้วยความช่วยเหลือจากคุณปู่ฟู่และคนจากวงการต่าง ๆ รวมถึงสื่อ คนขับรถเรื่องจากดื่มสุราแล้วขับรถจนทำให้คนถึงแก่ความตายจากนั้นยังหลบหนีจึงถูกตัดสินจำคุกเจ็ดปี และนี่ก็เป็นบทลงโทษที่ค่อนข้างหนักแล้วและตอนนี้เจ็ดปีผ่านไป คนขับออกจากเรือนจำก็เป็นเรื่องปกติถึงไม่ว่าจะเป็นบทลงโทษหนักขนาดนี้ก็ชดเชยความสูญเสียจากการเสียพ่อของเวินเหลียงไม่ได้ แต่เวินเหลียงก็ไม่ได้ทำอะไรอีกเห็นได้ชัดว่าคนขับรถบรรทุกจำเธอไม่ได้ เขาเดินผ่านหน้าเธอไปและเข้าห้องน้ำชาย“อาเหลียง เธอกำลังดูอะไรเหรอ?”ถังซือซือออกมาจากห้องน้ำ เห็นเวินเหลียงเหม่อลอยจึงมองไปตามสายตาของเธอ และมองเข้าไปในห้องน้ำชาย แต่ไม่พบอะไร“ไม่มีอะไร” เวินเหลียงส่ายหน้า “พวกเราไปกั
Latest chapter
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 319
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 318
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 317
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 316
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 315
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 314
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 313
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 312
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 311
