บทที่ 288

ทว่าในจังหวะนี้เอง จู่ ๆ เวินเหลียงก็โยนถ้วยไปบนโต๊ะ เลิกผ้าห่มออกแล้วพุ่งตัวลงไปจากเตียง อาเจียนลงไปในถังขยะ

ฟู่เจิงตกตะลึง เขารีบเปิดประตูเข้าไป แล้วรีบวิ่งไปข้างกายเวินเหลียงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะตบหลังเวินเหลียงเบา ๆ

โจ๊กที่เวินเหลียงเพิ่งกินไปได้ไม่กี่คำ ถูกอาเจียนออกมาจนหมด

หลังอาเจียนเสร็จ เวินเหลียงอยากไปล้างปากที่ห้องน้ำ ทว่าฟู่เจิงกลับอุ้มเธอขึ้นมา แล้วพากลับไปบนเตียงเลย “อย่าขยับ”

พูดเจ็บเขาก็รีบเทน้ำอุ่นมาแก้วหนึ่ง แล้ววางลงตรงหัวเตียง จากนั้นก็ยกถังขยะขึ้นมา

เวินเหลียงไม่มองเขา แต่หยิบแก้วมาดื่มน้ำล้างปาก และบ้วนลงในถังขยะ ก่อนจะยกถ้วยโจ๊กมากินอีกครั้ง

ฟู่เจิงเองก็ไม่พูดไม่จา ยืนมองเวินเหลียงกินข้าวอยู่ไกล ๆ

ทว่านึกไม่ถึงเลยว่า หลังเวินเหลียงกินไปอีกสองสามคำก็เป็นอันต้องวางถ้วยลงอีกครั้ง และพาดตัวอาเจียนอยู่ข้างเตียง อาเจียนจนน้ำย่อยออกมา น้ำตาไหลออกมาตรงขอบตาโดยอัตโนมัติอย่างไม่ขาดสาย

ฟู่เจิงรีบเข้ามา ขมวดคิ้วพลางตบหลังเวินเหลียงเบา ๆ แล้วยกถ้วยไปวางไกล ๆ “อย่าเพิ่งกิน เดี๋ยวฉันไปเรียกหมอมาก่อน”

ฟู่เจิงสาวเท้ายาวก้าวออกไป ไม่นานเบื้องหลังก็มีหมอท่านหนึ่งเดินตามมาด้ว