บทที่ 178

ก่อนหน้านี้เวินเหลียงเรียกเขาว่าพี่รองต่อหน้าบรรดาเพื่อนเหล่านี้ของเขาจนชินปากไปแล้ว ไม่ได้เปลี่ยนกลับมาในทันที

ครั้นได้ยินฟู่เจิงถามแบบนี้ เวินเหลียงก็หัวเราะฮ่า ๆ พลางถามขึ้นว่า “งั้นจะให้ฉันเรียกคุณว่าอะไรล่ะ?”

“เธอว่าเรียกยังไงดีล่ะ?”

“อาเจิง”

ฟู่เจิงหัวเราะแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

มีช่วงเวลาหนึ่ง เขาคาดหวังว่าเวินเหลียงจะเรียกเขาว่าที่รัก

แต่เขาก็รู้ดีว่าคงไม่มีทาง

ระหว่างพวกเขาไม่เคยมีการเรียกว่าที่รักกันมาก่อน

สำหรับพวกเขาแล้วการเรียกแบบนี้ ประหลาดไร้ที่เปรียบ

เห็นการตอบโต้ระหว่างทั้งสองคน สีหน้าของลู่ฉางคงก็ยิ่งสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ

แม้เจียงมู่จะเดารายละเอียดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ไม่ออก แต่ก็พอจะวิเคราะห์ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เขารุดหน้าเข้ามาทำให้เรื่องมันจบลงด้วยดี “วันนี้ทำไมมาสายล่ะ? ถูกพวกอู๋เจิ้นเขาขวางเอาไว้เหรอ?”

ฟู่เจิง “เปล่าหรอก ไปเลือกแหวนคู่กับอาเหลียงมาน่ะ ก็เลยมาสาย”

“ไม่ควรซื้อคู่หนึ่งสิ ตั้งนานนมขนาดนี้แล้วยังไม่มีแหวนอีกเหรอ ไม่เข้าท่าเอาซะเลย” เจียงมู่เอ่ย

ในใจของหานเฟิงเกิดความประหลาดใจขึ้นมา

ฟังจากความหมายของเจียงมู่แล้ว ฟู่เจิงแต่งงานกับเวินเหลียง