LOGINShare
บทที่ 19 ข้าคือสามีของเจ้า
Last Updated:
2025-01-27 09:38:12
Related chapters
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 20 ข่าวดี
บทที่ 20 ข่าวดีสายตาของเสิ่นเกาหลานเปลี่ยนไป โอบกอดร่างกายของสวี่หยางรัดแน่นเพื่อไม่ให้นางได้หนี บดจูบนางอีกครั้งอย่างเร้าร้อนทำให้สติของนางไม่อยู่กับเนื้อกับตัวร่างกายอ่อนระทวยไร้ทางขัดขืน มือหนาคืบคานขึ้นมานวดคลึงเนินอกสวยใต้ชุดที่สวมใส่ ความซาบซ่านเริ่มเข้ามาปะทุในร่างกายของสวี่หยาง รถม้าเคลื่อนไปตามทางโดยไม่รู้ว่าด้านในรถม้ากำลังเป็นสนามรบด้านอารมณ์ของเสิ่นเกาหลาน หลังจากมาถึงเรือนเขาอุ้มร่างของสวี่หยางลงจากรถม้าค่ำคืนนี้ที่ยาวนานได้เริ่มขึ้นอีกครั้งส่วนเจี่ยฟางหลังจากที่รถม้าเคลื่อนตัวออกไปนางร่ำไห้เสียใจที่มิได้ไปร่วมงามเลี้ยง ทำให้สาวใช้ในเรือนผ่านมาได้ยินต่างพากันสงสารต่างพากันลือและคิดว่าผู้ที่น่าจะได้ออกงานน่าจะเป็นเจี่ยฟางมากกว่าที่จะเป็นสวี่หยางนั่นอีก เจี่ยฟางนอนไม่หลับเฝ้าเสิ่นเกาหลานกลับมาที่เรือนด้วยหัวใจที่ร้อนรุ่มคิดต่าง ๆ นา ๆ เมื่อเห็นรถม้าเคลื่อนเข้ามานางรีบเดินออกไปเพื่อต้อนรับอยากฟังคำบอกเล่าของเสิ่นเกาหลานว่าพบเจออันใดบ้าง แต่เมื่อนางเดินออกไปกลับเห็นเสิ่นเกาหลานอุ้มสวี่หยางเดินลงรถม้าเข้าไปยังห้องของสวี่หยางไม่นานเทียนในห้องถูกดับลง ใจของเจี่ยฟางเจ็บลึกกำมือ
Last Updated : 2025-01-27สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 21 แสดงความยินดี
บทที่ 21 แสดงความยินดีสวี่หยางยามนี้เห็นทุกคนยินดีกับเจี่ยฟาง ก็อดคิดไม่ได้หากเป็นตนที่ตั้งครรภ์ทุกคนจะดีใจเช่นนี้หรือไม่?"เจ้ายังไม่เข้าไปร่วมโต๊ะอาหารหรือสวี่หยาง " น้ำเสียงทุ่มต่ำของของผู้เป็นบิดาดังขึ้นสวี่หยางที่เดินยืนคิดอะไรอยู่สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะโค้งคำนับท่านพ่อ"คาวระท่านพ่อสบายดีหรือไม่เจ้าคะ ข้ากำลังจะเดินไปที่ห้องโถงพอดีเห็นดอกไม้ดอกนั้นกำลังเบ่งบานสะพรั่งจึงหยุดมองชั่วครู่""ร่างกายของข้าสบายดี แล้วเจ้าเล่าเป็นเช่นไรบ้าง? ร่างกายของเจ้านั้นแข็งแรงกว่าเจี่ยฟางมากมายข้าคิดว่าเจ้าเสียอีกที่จะตั้งครรภ์ก่อนเจี่ยฟาง กลับกลายเป็นนางไปได้ ""ท่านพ่อไม่ว่าผู้ใดตั้งครรภ์ก่อนกันล้วนเป็นเรื่องที่ดีเจ้าค่ะ อย่างไรเจี่ยฟางก็เป็นน้องสาวของข้า บุตรของนางเสมือนบุตรของข้าท่านพ่ออย่าได้กังวลว่าข้าจะไม่รักบุตรของเจี่ยฟางข้ามิลืมคำพูดสุดท้ายของท่านแม่หรอกเจ้าค่ะ ""เจ้าไม่รู้สึกอิจฉาริษยาหรือเจ็บปวดบ้างเลยหรือที่เจี่ยฟางเข้ามาเป็นฮูหยินรองของสามีเจ้า มาร่วมใช้สามีคนเดียวกันกับเจ้า มิหนำซ้ำยังมาท้องก่อนเจ้าเสียอีก""ท่านพ่ออย่าเอ่ยเช่นนั้นสิเจ้าคะ ท่านเองก็รู้ว่าข้านั้นรักเจี่ยฟางเพียงใด สิ
Last Updated : 2025-01-29สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 22 พวกเจ้าทำอะไรกัน
บทที่ 22 พวกเจ้าทำอะไรกันหลังจากที่แยกยายกันเสิ่นจิ้นพาสวี่หยางมาดื่มน้ำชาที่ห้องรับรองก่อนจะกลับท่านพ่อให้เสิ่นจิ้นไปส่งสวี่หยางที่เรือนเพราะเห็นว่านางไม่มีสาวใช้ตามดูแลสักคน ท่านพ่อได้ฝากยาสมุนไพรไปมอบให้เจี่ยฟางเพื่อดื่มบำรุงครรภ์ เสิ่นจิ้นจึงได้เดินถือของไปให้สวี่หยาง ทั้งสองเดินทางมายังเรือนเสิ่นเกาหลาน ระหว่างทางสวี่หยางได้พูดขึ้นถึงสตรีที่อยู่ในใจของเสิ่นจิ้น"สตรีที่อยู่ในใจของคุณชายรองคงจะงดงามมากแน่ ๆ เมื่อไหร่คุณชายจะพานางมาพบท่านพ่อท่านแม่เจ้าคะ ช่างเป็นความโชคดีของนางจริง ๆ ที่ได้ท่านดูแลเอาใจใส่เช่นนี้ข้าชักอยากจะเห็นแล้วสิ""สตรีที่อยู่ในใจของข้าหรือขอรับ " เสิ่นจิ้นทวนคำพูดก่อนจะอมยิ้มมองไปด้านหน้าพร้อมเอ่ยถึงนาง"นางเป็นสตรีที่งดงามที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมา เป็นรักแรกพบนะขอรับคำพูดสีหน้าท่าทางของนางล้วนแต่อยู่ในสายตาของข้าตลอดเวลา แต่มีสิ่งหนึ่งขอรับที่ยากสำหรับข้า เพราะนางเองคงไม่รู้ว่าข้านั้นหลงรักนางเข้าแล้ว" สวี่หยางฟังถึงกับใบหน้าสลดนึกสงสารเสิ่นจิ้นใช้มือแตะที่บ่าเขาเบา ๆ เพื่อปลอบโยน"ที่นางไม่รู้เพราะท่านยังไม่เคยบอก เช่นนี้จะยากอย่างไรล่ะเจ้าคะนางอาจจะชอบท่านเ
Last Updated : 2025-01-29สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 23 เรื่องเข้าใจผิด
บทที่ 23 เรื่องเข้าใจผิดเสิ่นเกาหลานกระชากสวี่หยางมาไว้ด้านหลังตนก่อนจะชกเข้าที่ใบหน้าของเสิ่นจิ้นด้วยความโมโหที่เขาสวมเขาให้แก่ตน เสิ่นจิ้นและสวี่หยางที่ไม่ทันตั้งตัวตกใจในสิ่งที่เสิ่นเกาหลานทำในตอนนี้ ทำให้เสิ่นจิ้นโดนชกจนล้มลงกับพื้นพลั่ก!!!"นี่ท่านทำอะไรของท่านเจ้าคะ "สวี่หยางแม้จะตกใจแต่ก็รีบมาผลักเสิ่นเกาหลานออกห่างเสิ่นจิ้นที่ล้มลงกับพื้นพร้อมตวาดใส่เสียงดัง รีบเข้าไปประคองให้เสิ่นจิ้นลุกขึ้นใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเป็นห่วงมองดูรอยช้ำที่กำลังแดงระเรื่อขึ้นใบหน้าของเสิ่นจิ้นก่อนจะหันมองเสิ่นเกาหลานด้วยสายตาแข็งกร้าว"ทำอะไรอย่างนั่นหรือ? พวกเจ้าทั้งสองต่างหากที่ทำอะไรกันลับหลังข้า! เจ้ากำลังจะสวมหมวกเขียวให้ข้าอย่างนั้นหรือ? อีกอย่างมิใช่ผู้อื่นไกลแต่เป็นน้องชายของข้า! เฮอะพวกเจ้าเห็นข้าโง่งมจนกล้าทำเรื่องสำส่อนเช่นนี้ในเรือนของข้าได้?" เสียงของเสิ่นเกาหลานดังกึกก้องไปทั่วเรือน สาวใช้ที่เดินผ่านแถวนั้นรีบมามุงดูกันด้วยความใคร่รู้สวี่หยางสูดลมหายใจเข้าเต็มอก นานมาแล้วที่นางไม่ได้เอาแต่ใจตนเอง และไม่เคยแสดงความร้ายกาจให้คนในเรือนนี้ได้เห็น วันนี้นางมิอาจจะเก็บซ่อนความรู้สึกน
Last Updated : 2025-01-29สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 24 สับสน
บทที่ 24 สับสนระหว่างที่เสิ่นเกาหลานดื่มสุราจนเริ่มได้ที่จึงเอ่ยเรื่องราวทั้งหมดให้เสิ่นจิ้นได้รู้เกี่ยวกับเขาและสวี่หยาง"ที่ท่านพี่กล่าวมาทั้งหมดข้ารู้สึกหมดความนับถือท่านเสียจริง และคนที่ท่านควรกล่าวคำขอโทษมิใช่ข้าแต่เป็นสวี่หยางมากกว่า ท่านพี่รู้ตัวหรือไม่ว่าท่านพี่ทำร้ายจิตใจพี่สะใภ้เพียงใด ท่านพี่ช่างเป็นคนเห็นแก่ตัวยิ่งนัก" แววตาขุ่นขวางตวัดมองหนึ่งคราก่อนจะยกจอกสุรามาดื่มด้วยความรู้สึกไม่เห็นด้วยในการกระทำของพี่ชายเลยแม้แต่น้อย"เพราะข้าไม่รู้จะทำเช่นไรต่อไป เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากข้าเอง ยามนี้ใจของข้าสับสนไปหมดความรู้สึกที่ข้ามีต่อสวี่หยางเองก็เช่นกัน แม้จะไม่ได้มีใจรักนางแต่ข้าเองก็หวงนางไม่อยากให้นางใกล้ชิดชายใด ""ท่านพี่เลิกเป็นกังวลเถิดขอรับ ข้ามิได้รู้สึกล่วงเกินพี่สะใภ้สักนิด" เสิ่นจิ้นเก็บซ่อนความรู้สึกตนพลางปลอบใจพี่ชายของตน บทสนทนาของทั้งสองที่พูดคุยกันอยู่นั้นเจี่ยฟางได้ยินจนถี่ถ้วน หัวใจของนางสั่นไหวดวงตาแดงก่ำกำมือแน่น กัดฟันดังกรอดไม่เดินเข้าไปหาทั้งสองแต่เปลี่ยนเส้นทางกลับที่ห้องของตนแทนเสิ่นเกาหลานเมาจนหมดสตินอนลงกับเก้าอี้ เสิ่นจิ้นจึงเรียกบ่าวรับใช้ให้พากั
Last Updated : 2025-01-29สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 25 ไตร่ตรองอีกครา
บทที่ 25 ไตร่ตรองอีกคราอีกฝั่งของเรือนสวี่หยางไม่ถอดใจเรื่องการหย่ากับเสิ่นเกาหลาน นางนั่งลงบรรจงเขียนหนังสือหย่าอีกครั้งเพื่อไปให้เขาลงนามให้จงได้วันนี้หลีลี่จื่อมีหน้าที่มาทำความสะอาดห้องของฮูหยิน นางเห็นฮูหยินตั้งอกตั้งใจเขียนตัวอักษรเกิดความอยากรู้ว่าฮูหยินกำลังทำอันใด นางขยับกายเข้าไปกวาดถูปัดฝุ่นใกล้ จนสวี่หยางรู้สึกถึงสายตาของนางได้"เจ้าอยากรู้อยากเห็นเสียจริงนะ! คงอยากรู้สินะว่าข้ากำลังเขียนอันใดอยู่" สวี่หยางไม่ได้เงยหน้ามามองมือยังเขียนตัวอักษรแต่ปากได้เอ่ยถามหลีลี่จื่อ ทำให้นางชะงักสีหน้าสลดหวาดกลัวเล็กน้อย"แฮะ ๆ ข้าเห็นฮูหยินนั่งเขียนอย่างตั้งใจมาสักพักจึงอยากรู้ว่าฮูหยินกำลังเขียนอะไรหรือเจ้าคะ ใบหน้าช่างดูเคร่งเครียดเช่นนี้ ""ในเมื่อเจ้ากล้าถามข้าจะบอกให้เจ้ารู้ เพราะอย่างไรเสียต่อจากนี้ข้าจะไม่ได้อยู่ที่เรือนแห่งนี้อีกต่อไป สิ่งที่ข้ากำลังตั้งใจเขียนอยู่คือหนังสือหย่า " หลีลี่จื่อเบิกตาโพลงโตทันทีที่ได้ยิน แต่ไม่ทันที่นางจะได้เอ่ยถามให้กระจ่างกลับมีเสียงใสเอ่ยถามขึ้นมาเสียก่อน"อะไรนะเจ้าคะ!!! พี่หยางจะหย่ากับท่านพี่เสิ่นเกาหลานหรือเจ้าคะ " สวี่หยางวางพู่กันเงยหน้
Last Updated : 2025-01-29สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 26 สตรีที่มาเยือน
บทที่ 26 สตรีที่มาเยือนอีกฝั่งของเรือนเสิ่นเกาหลานรอคอยการตอบกลับของสวี่หยางอย่างใจจดใจจ่อครั้นจะไปหานางเองก็คิดว่าคงคุยกันไม่รู้ความเพราะนางเป็นคนใจร้อนโมโหร้ายคงไม่มีทางให้อภัยเขาง่าย ๆ จึงเขียนถ้อยคำหวาน ๆ เพื่อหว่านล้อมให้นางใจอ่อนครั้นจะชะเง้อหน้าดูการกลับมาของหลีลี่จื่อหูได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินตรงเข้ามาหาตนแต่ฝีเท้านั้นดังมามิได้มาเพียงลำพัง เขาจึงรีบเดินออกมาดูพบสตรีนางหนึ่งเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มเต็มดวงหน้า ใบหน้างดงามเจือทั้งความทระนงและจองหอง"เฮ่อเหลียนเหมย" เขาเอ่ยชื่อนางออกมาอย่างแผ่วเบาใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล การที่นางมาที่นี่คงมาสร้างปัญหาให้เขาอีกเป็นแน่เฮ่อเหลียนเหมย นางเป็นบุตรสาวของพ่อค้าที่ทำการค้าร่วมกับสกุลเสิ่นมานานนับหลายชั่วโคตร นางมีนิสัยเอาแต่ใจตนเองและแอบรักเสิ่นเกาหลานตั้งแต่เด็ก ๆ นางเคยเอ่ยมาครั้งหนึ่งในยามที่เล่นด้วยกันว่านางจะเป็นฮูหยินร่วมใช้ชีวิตกับเสิ่นเกาหลานให้ได้ การปรากฏตัวของนางคราวนี้คงมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายแน่ ๆ"คารวะพี่เกาหลาน ไม่ได้พบท่านนานจนท่านแอบไปมีฮูหยินจนได้สินะเจ้าคะ น่าน้อยใจนัก! ข้าเฝ้าฝันตลอดว่าคนที่อยู่เคียงข้างและเหมาะสมก
Last Updated : 2025-01-29สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 27 ข้าต้องปกป้องเจี่ยฟาง
บทที่ 27 ข้าต้องปกป้องเจี่ยฟาง“สิ่งใดที่เป็นของท่านอย่างนั้นหรือ? ในเมื่อยามนี้ข้าคือฮูหยินใหญ่ของที่นี่”“ไม่ว่าอะไรข้าจะแย่งคืนมาทั้งหมด ความสัมพันธ์ของข้ากับท่านพี่มีมากกว่าที่ท่านรับรู้เสียอีก เพียงใช้เวลาหวนคืนความหลังไม่แน่ไม่ว่าจะเป็นฮูหยินเช่นท่านข้าก็ไม่เกรงกลัว” วาจาของนางไม่มีความลังเลแม้แต่น้อยที่เอ่ยออกมา“หากท่านกล้าก็ทำสิ หากให้ข้าเดาเสิ่นเกาหลานคงยังไม่รู้จักนิสัยของท่านสินะที่เป็นเช่นนี้ แต่ข้าขอเตือนไว้เลยนะหากท่านมายุ่งกับเจี่ยฟางและบุตรในท้องของนางข้าไม่มีทางยอม”“ฮ่า ฮ่า ในครั้งแรกข้าคิดว่าท่านจะเป็นสตรีที่ฉลาดที่มองคนออกตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจอ แต่กลับโง่งมมากกว่าที่ข้าคิดเสียอีก น่าขันสิ้นดีที่ฮูหยินใหญ่ปกป้องเมียน้อยของสามีตนเอง ไร้ศักดิ์ศรียิ่งนัก!!!” สวี่หยางไม่อาจจะเก็บความรู้สึกตนเองยามนี้ แม้นางจะถูกเสิ่นเกาหลานต่อว่าแต่นางยังคงทนยอมให้ต่อว่าแต่สตรีนางนี้เป็นเพียงคนอื่นที่ไม่รู้จักนางแท้ ๆ มีหรือที่สวี่หยางจะยอม นางง้างมือตบเข้าที่ใบหน้าของเฮ่อเหลียนเหมยเต็มแรงจนใบหน้าสะบัดตามแรงกระทบเสียงดังสนั่นห้อง สาวใช้ที่นำน้ำชากับขนมมาให้กับสาวใช้ของเฮ่อเหลียนเหมยเห
Last Updated : 2025-01-30
Latest chapter
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 59 ข้าจะลิขิตเอง(ตอนจบ)
บทที่ 59 ข้าจะลิขิตเองน้ำเสียงจริงจังแววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นของเสิ่นจิ้นทำให้สวี่หยางส่ายหัวไปมาลอบยิ้มหนึ่งคราก่อนจะตอบเขาไป“เรื่องนั้นอยู่ที่ฟ้าจะลิขิตแล้วเจ้าค่ะว่าท่านจะหาข้าพบหรือไม่? หากท่านหาข้าพบจริง ๆ ครานั้นข้าจะตอบคำถามนี้นะเจ้าคะ ตอนนี้ข้าต้องเดินทางก่อนต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะถึงที่ที่ข้าจะไป ข้าหวังว่าท่านจะพบสตรีที่งดงามและท่านรักนางหมดใจจนล้มเลิกความคิดที่จะตามหาข้า ลาก่อนเจ้าค่ะ” สวี่หยางเอ่ยจบเดินจากเสิ่นจิ้นขึ้นรถม้าที่อยู่หน้าเรือนตามด้วยหลีลี่จื่อ นางเห็นเสิ่นจิ้นได้โค้งคำนับลงหนึ่งครั้งก่อนจะขึ้นรถม้าตามสวี่หยางออกเดินทางเสิ่นจิ้นยืนมองรถม้าเคลื่อนออกไปลมได้พัดผ่านความเย็นมาระลอกหนึ่งประหนึ่งคำกล่าวลาของสวี่หยาง เขาหัวเราะออกมาอย่างขบขัน ก่อนจะพึมพำเอ่ยตามหลังนาง“ผู้ใดว่าข้าจะให้สวรรค์ลิขิตกัน ข้าเสิ่นจิ้นขอลิขิตเองและสตรีที่ข้าหมายใจมีเพียงเจ้าผู้เดียวสวี่หยางไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใดไกลพันลี้ข้าจะตามหาเจ้าให้เจอ เมื่อนั้นข้าจะไม่ยอมปล่อยให้เจ้าจากข้าไปได้อีกต่อไปเตรียมรับมือจากข้าได้เลย” แววตาของเสิ่นจิ้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แม้จะใช้เวลานานก็ถือว่าเขาได้พ
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 58 จากลา
บทที่ 58 จากลาเสิ่นเกาหลานเดินจากไปให้เสิ่นจิ้นที่ยืนอยู่ด้านนอกเข้ามาหาสวี่หยางเพราะเห็นท่าทางของเสิ่นจิ้นแล้วเขาน่าจะอยากคุยกับนางมากกว่าเขาเสียอีกสวี่หยางหันไปมองหลุมป้ายชื่ออีกครั้งนางไม่คิดจะอยู่ที่นี่เพราะไม่อยากพบเจอเสิ่นเกาหลานอีกแค่เห็นเขานางก็หวนคิดถึงเจี่ยฟางไม่จางหาย หากนางสะสางทุกอย่างเสร็จสิ้นจะเดินทางไปหาท่านป้าที่ทิศเหนือไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุขปลูกผักเลี้ยงสัตว์เย็บผ้าอย่างเรียบง่าย หนีเรื่องวุ่นวายจะดีกว่า แม้ว่าไม่ทำงานอะไรสมบัติของท่านพ่อที่มีนางคงใช้ไม่หมดแน่ ๆ“ท่านตัดสินใจหย่ากับท่านพี่จริง ๆ หรือ”“จริงเจ้าค่ะ จริงสิข้ายังไม่ได้ขอบคุณท่านเลย ท่านคอยเคียงข้างมาตลอดหากไม่มีท่านข้าก็ไม่รู้จะทำเช่นไรเหมือนกันเจ้าค่ะ ขอบคุณด้วยความจริงใจนะเจ้าคะ” สวี่หยางหันมาก้มโค้งลงอย่างนอบน้อมทราบซึ้งน้ำใจของเสิ่นจิ้น เขารีบประคองนางขึ้นมาไม่ให้นางต้องขอบคุณเขาเพราะที่เขาทำไปเพราะเขาอยากทำด้วยใจจริงเช่นกัน“ไม่เห็นต่องทำเช่นนี้เลยขอรับ ไม่ได้มากมายอันใดที่ข้าช่วยเหลือท่านเพียงเท่านี้เล็กน้อย”“คุณชายเป็นคนดี วันนี้ข้าจะขออวยพรในฐานะพี่สะใภ้ของท่าน ขอให้ท่านพบเจอความรักที่สวยงามแล
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 57 ทำทุกอย่างให้ถูกต้อง
บทที่ 57 ทำทุกอย่างให้ถูกต้องหลังจากที่ปลอบใจของสวี่หยางอยู่ไม่นานบ่าวรับใช้กลับมาพร้อมผู้ตรวจการ ช่วยพากันนำรางของใต้เท้าสวี่ลงมาจากขื่อตรวจสอบดูในห้องไร้ร่องรอยการต่อสู้แน่ชัดแล้วว่าเขาตั้งใจปลิดชีพตนเองเพราะมีจดหมายที่เขียนด้วยฝีมือของเขาอยู่บนเตียงนอนสวี่หยางสงบสติอารมณ์แม้จะเจ็บร้าวไปทั้งหัวใจแต่ยามนี้นางต้องตั้งสติเพื่ออ่านเนื้อความในจดหมาย“สวี่หยางข้ารู้ว่าอีกไม่นานเจ้าคงมาหาข้าที่เรือน ครั้งก่อนข้าเห็นเจ้าเช่นกันเจ้าแอบมาหาข้า ครั้นเมื่อข้ารู้ว่าเจ้ากลับไปที่เรือนเสิ่นเกาหลานข้าอยากไปพบหน้าเจ้าเหลือเกิน แต่ข้ากลับละอายใจข้าเป็นบิดาที่ไม่เอาไหน ไม่สามารถปกป้องเจ้าเพียงเพราะคิดว่าเจ้าเก่งสามารถปกป้องตนเองได้ ข้าจึงเอาแต่สนใจเจี่ยฟาง และข้ามีสิ่งหนึ่งจะบอกแก่เจ้าข้าปกปิดทุกคนมาตลอด เจี่ยฟางมิใช่น้องสาวที่คลานตามกันออกมาแต่เป็นเพราะความโง่เขลาของข้าที่ทำให้ข้าพลาดพลั้งไปมีอะไรกับสาวใช้ จึงทำให้นางท้อง ข้าปิดบังไม่ให้มารดาของเจ้ารู้จึงปกปิดเรื่องนี้เอาไว้ แต่แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อจู่ ๆ วันที่แม่ของเจ้าคลอดคือวันที่สาวใช้ผู้นั้นคลอดเช่นกัน และโชคร้ายที่น้องชายของเจ้าเ
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 56 ข้าเพียงฝันไปใช่มั้ย
บทที่ 56 ข้าเพียงฝันไปใช่มั้ยหลังพายุที่โหมกระหน่ำได้หยุดลงเวลานี้ก็สองยามแล้ว หลังจากที่เสิ่นจิ้นพาสวี่หยางกลับมารีบให้บ่าวรับใช้ไปตามตัวท่านหมอมาตรวจดูอาหารหลีลี่จื่อเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์ชุดใหม่ให้และเล่าเรื่องก่อนหน้าให้แก่เสิ่นจิ้นฟัง ส่วนซื่อจินหนีไม่รอดนางถูกทหารจับแต่ทว่าเมื่อจับตัวนางไปคุมขังนางกลับเลือกใช้ยาพิษกรอกปากของตนเพื่อจบชีวิตดีกว่าถูกทางการทรมานรุ่งเช้ามาเยือนแม้ว่าเจี่ยฟางจะหมดลมหายใจแต่ทว่าความผิดของนางครั้งนี้ใหญ่หลวงยิ่งนักทำให้ทางการถอดถอนยศของใต้เท้าสวี่ให้เป็นเพียงคนสามัญชนธรรมดาเท่านั้น สวี่หยางลืมตาขึ้นกวาดสายตามองไปรอบ ๆ นี่มันห้องของนางนี่น่าแล้วนางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรนางจำได้ว่าครั้งสุดท้ายอยู่กับเจี่ยฟางที่หน้าผา จู่ ๆ สวี่หยางพรวดลุกขึ้นทันที“เจี่ยฟาง ข้าจะไปช่วยเจี่ยฟาง” หลีลี่จื่อที่อยู่เฝ้าอาการสวี่หยางทั้งคืนตื่นขึ้นจากเสียงร้องของสวี่หยาง“ฮูหยินฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ โชคดีเหลือเกินที่ท่านไม่เป็นอันใดมาก”“หลีลี่จื่อ เจี่ยฟางล่ะนางปลอดภัยดีหรือไม่?”“ฮูหยินเจ้าคะ นางทำร้ายสารพัดแต่ฮูหยินยังเป็นหวงนางอยู่หรือเจ้าคะ ยามนี้ร่างของนางถูกคุณชายเ
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 55 ยิ้มทั้งน้ำตา
บทที่ 55 ยิ้มทั้งน้ำตาฝั่งด้านเสิ่นจิ้นเมื่อมาถึงเรือนของเสิ่นเกาหลานพบหลีลี่จื่อที่มีสีหน้าตื่นตระหนกตกใจ นางกำลังจะจับตัวของซื่อจินตามคำสั่งของสวี่หยางจึงแอบซุ่มอยู่แต่เมื่อเห็นว่าซื่อจินรีบร้อนไปแจ้งเจี่ยฟาง นางจึงแอบตามไปจึงเห็นว่าสวี่หยางถูกเจี่ยฟางพาตัวหนีไปด้วย หากนางจะตามไปก็เกรงจะไม่มีผู้ใดแจ้งทางการเพราะไม่มีคนรู้เรื่องนี้เช่นนางสักคน“คุณชายเสิ่นจิ้นช่วยฮูหยินด้วยเจ้าค่ะ”“เกิดอะไรขึ้นกับนาง เจ้ารีบบอกข้ามา”“เรื่องมันยาวเจ้าค่ะ แต่ทว่ายามนี้คุณชายรีบตามไปที่หลังเรือนเถอะเจ้าค่ะ คุณหนูเจี่ยฟางกำลังพาฮูหยินหนีไปทางนั้น ส่วนซื่อจินกำลังไปอีกทางเจ้าค่ะ” เสิ่นเกาหลานตามมาทีหลังได้ยินถึงกับตกใจ รีบสั่งให้ทหารไปตามจับซื่อจินส่วนเขาจะไปช่วยสวี่หยางแต่เขาก็ช้ากว่าเสิ่นจิ้นหนึ่งก้าว เสิ่นจิ้นวิ่งนำไปก่อนแล้วฝนโปรยปรายลงมาแรงขึ้นเรื่อย ๆ สายลมกระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง เจี่ยฟางเริ่มหวาดกลัวเสื้อผ้าของนางและสวี่หยางเริ่มเปียกปอน“มันต้องไม่ใช่อย่างนี้สิ ข้าแค่เพียงต้องการเป็นหนึ่งเดียวของท่านพี่เสิ่นเกาหลานเท่านั้น ข้าแค่หวังอยากอยู่ครองรักจนกว่าจะหมดลมหายใจเหตุใดมันต้องยุ่งยากเช่นนี้
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 54 ข้าเกลียดท่าน
บทที่ 54 ข้าเกลียดท่าน“เพราะข้าเกลียดท่าน ยิ่งท่านรักข้ามากเท่าไหร่ข้ายิ่งเกลียดท่าน ท่านมันจะไปรู้อะไรคนที่เกิดมาในตระกูลที่ดี มารดาเป็นคุณหนูต่างจากข้าที่มีมารดาเป็นเพียงสาวใช้เท่านั้น! ที่ข้าอยากจัดการท่านเพราะต้องการทุกอย่างที่ท่านมี ท่านพ่อไม่เคยรักข้าเลยมักจะต่อว่า ว่าข้าไม่ได้เรื่องอันใดไม่เหมือนท่าน ข้าพยายามมากมายที่จะเป็นสตรีที่เพรียบพร้อมกิริยามารยาทงามเพื่อไม่ให้พ่อท่านต้องเป็นกังวลแต่ก็ไม่วายที่ท่านพ่อยังคงรักแต่ท่าน” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเจี่ยฟางตวาดใส่สวี่หยางดังกึกก้อง แต่ไม่ทันที่นางจะเอ่ยจบสวี่หยางรับฟังคำที่พรั่งพรู่ออกมาจากปากของนางทำให้นางเสียใจไม่น้อยจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ตบเข้าที่ใบหน้าของเจี่ยฟาง“เพี๊ยะ!!!!. แรงสั่งสะเทือนของน้ำมือสวี่หยางทำให้ร่างบางอย่างเจี่ยฟางถลาล้มไปกับพื้นจนล้มลง“เจ้าต่างหากที่โง่เขลา ข้าไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเจ้ามิใช่น้องแท้ ๆ ของข้า ทั้งข้าทั้งท่านพ่อต่างรักเจ้ามากกว่าสิ่งใด เจ้ามันโง่งมที่ไม่เข้าใจความรักที่ข้ามอบให้ แต่กลับคิดร้ายว่าข้าสงสารเจ้าอย่างนั้นหรือ! เพราะใจอคติของเจ้าต่างหากที่ทำให้เจ้าหน้ามืดตามัวทำเรื่องเลวร้ายขึ้นมาทั้งหมด
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 53 อาการที่อร่อยที่สุดในชีวิตข้า
บทที่ 53 อาการที่อร่อยที่สุดในชีวิตข้าจวนถึงเวลาที่เจี่ยฟางนัด สวี่หยางย่างเท้าเดินไปที่ห้องของนางด้วยหัวใจที่เจ็บปวดเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยความหม่นหมองสองเท้ามาถึงห้องของเจี่ยฟางนางหยุดเดินก่อนจะซ่อนความเศร้าไว้ภายในฝืนหน้ายิ้มกริ่มพลางเดินเข้าไปด้านใน อาหารมากมายถูกจัดเรียงอย่างสวยงามครั้นเจียฟางเห็นสวี่หยางเดินเข้ามานางรีบเดินมาหาพร้อมดึงแขนของสี่หยางนั่งลงเก้าอี้ที่นางจัดไว้ให้“พี่หยางมาแล้วหรือเจ้าคะ มานั่งด้านนี้สิเจ้าคะ ข้าทำอาหารที่พี่หยางชอบทั้งนั้นเลยวันนี้ท่านต้องกินให้เยอะ ๆ นะเจ้าคะ”“ข้าดีใจเหลือเกินที่เจ้าทำอาหารมากมายให้ข้าเช่นนี้วันนี้ข้าคงกินข้าวมากกว่าทุกวันแล้วสินะ” สวี่หยางหันไปมองเจี่ยฟางยิ้มกริ่มให้แก่นางความรู้สึกเจ็บร้าวไปถึงทรวงอกเมื่อเห็นว่าน้องสาวที่เขารักกำลังตอบแทนความรักโดยการมอบความตายให้แก่ตน“ข้าคิดไว้แล้วว่าท่านต้องชอบ พี่หยางเจ้าคะข้าขอโทษเรื่องที่ผ่านมาข้าไม่น่าคิดสงสัยท่านเลยทั้ง ๆ ที่ท่านรักข้ามากขนาดนี้ จากนี้เราสองพี่น้องจะรักใคร่ปองดองข้าสัญญาจะไม่หูเบาอีกเจ้าค่ะไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นข้าจะเชื่อใจท่านพี่เพียงผู้เดียวเจ้าค่ะ วันนี้เรามากิน
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 52 จัดการเช่นอย่างเคย
บทที่ 52 จัดการเช่นอย่างเคยฝั่งด้านเจี่ยฟางนางตื่นเช้ามาด้วยอารมณ์ขุ่นมัวทั้งคืนนางเฝ้าคอยเสิ่นเกาหลานแต่เขากลับไม่มาหานาง ทั้งที่นางได้ยินจากสาวใช้ว่าเสิ่นเกาหลานกลับมาจากด้านนอกแล้วแท้ ๆ วันนี้นางจึงจะไปหาเสิ่นเกาหลานที่ห้องเพื่อกินอาหารเช้ากับเขาแต่เมื่อกำลังเดินไปพบหลีลี่จื่อกำลังเดินตรงมาหานางด้วยใบหน้าตื่นตระหนก ทำให้นางอยากรู้ว่านางมีเรื่องอันใดมาแจ้งกันถึงได้ตื่นตระหนกเช่นนั้น“เจ้ามีเรื่องอันใดถึงได้วิ่งหน้าตื่นมาเช่นนี้”“ท่านยังไม่รู้สินะเจ้าคะ วันที่ฮูหยินกลับมาคุณชายเสิ่นเกาหลานไปหานางก่อนที่จะมาพบท่านที่นี่และสิ่งที่ข้าได้ยินมาว่าคุณชายเสิ่นเกาหลานไปขอให้นางยอมให้อภัยเรื่องที่เคยเกิดขึ้นและขอเริ่มต้นใหม่ แต่ว่าคืนนั้นฮูหยินไม่ยอมเพราะยังเจ็บช้ำใจอยู่แต่ว่าวันนี้ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่จู่ ๆ ถูกฮูหยินเรียกใช้ให้ไปตามคุณชายไปพบที่ห้องด้วยเจ้าค่ะแถมยังทำอาหารด้วยตนเองเต็มโต๊ะไปหมดหรือว่าฮูหยินใหญ่จะยอมให้อภัยจริง ๆ เจ้าคะ ข้าคิดว่าคุณชายรักฮูหยินรองเพียงผู้เดียวเสียอีกแต่ก่อนไม่เห็นสนใจฮูหยินใหญ่สักนิด อะไรกันวาจาบุรุษช่างเชื่อถือไม่ได้จริง ๆ นะเจ้าคะ” หลีลี่จื่อสุมไฟในใจให้เจ
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 51 วางแผนเปิดโปง
บทที่ 51 วางแผนเปิดโปงเช้าวันรุ่งขึ้นสวี่หยางไม่รู้เลยว่ามื้อคืนตนเองนอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันมารู้ตัวอีกทีท้องฟ้าเริ่มสว่างเสียงนกขับขานส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเสียแล้ว“เช้าแล้วสินะ! วันนี้ข้าจะต้องพบเจอเรื่องอะไรบ้างนะ” สวี่หยางลุกขึ้นจากเตียงเปิดหน้าต่างมองไปด้านนอกดวงตะวันเริ่มโผล่ขึ้นท้องฟ้าวันนี้ช่างงดงามเหลือเกิน“ข้าไม่เข้าใจเจ้าสักนิดมีตรงใดบ้างที่ข้าบกพร่องทำหน้าที่พี่ของเจ้าไม่ดีกัน เจี่ยฟางเจ้ามีเหตุผลอันใดนะ! “สวี่หยางพึมพำคิดถึงเจี่ยฟางที่ทำเรื่องใหญ่มากมายหลายอย่างเช่นนี้นางถลำลึกเกินกว่าจะย้อนกลับเสียแล้วหรือเพราะว่าที่ผ่านมาเจี่ยฟางอิจฉานางกัน อย่างนางมีเรื่องอะไรให้น่าอิจฉากันก๊อก ๆ พลันเสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้สวี่หยางหยุดความคิดนั้น“ข้าหลีลี่จื่อเจ้าค่ะฮูหยิน”“เข้ามาสิ”“ฮูหยินเจ้าคะข้ามีเรื่องมาแจ้งเจ้าค่ะ จำเรื่องเมื่อคืนนี้ได้หรือไม่เจ้าคะหลังจากที่ฮูหยินกลับมาข้าได้นวดให้ฮูหยินรองข้าสังเกตเห็นตอนที่ฮูหยินจับที่ข้าของนาง ข้าจึงบีบซ้ำอีกและโดนนางด่าต่อว่าอย่างรุนแรงเจ้าค่ะ ที่นางรู้สึกเจ็บเพราะขาของนางมีบาดแผล และยาที่ซื่อจินนำไปทิ้งนั้นคงเป็นยาที่รักษาแผลที
