เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 28
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-06 17:38:28บทที่เกี่ยวข้อง
สยบรัก บทที่ 29
"แต่เธอไม่ได้อยู่ข้างบนนะครับ""ป้าก็ตื่นมาทำกับข้าวแต่เช้าอยู่นะ ยังไม่เห็นลงมาจริงๆ"เหนือตะวันเริ่มใจไม่ดี เมื่อคืนนี้ยิ่งทำไม่ดีกับเธออยู่ ..หรือว่าเธอจะโกรธจนไม่ให้อภัยเขาชายหนุ่มรีบวิ่งออกมาจากบ้าน แล้วตรงเข้าไปในหมู่บ้าน เพื่อที่จะไปดูว่าเธอไปที่นั่นไหม แต่เธอจะไปหาใครในหมู่บ้านเธอไม่รู้จักใครเลย"อะไรนะครับพี่"เขาใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงหมู่บ้าน ...และคนแรกที่เขาไปถามก็คือมะลิซ้อน"เธอไม่ได้มาที่นี่นะครับพี่""แล้วเธอจะไปไหน" ชายหนุ่มค่อยๆ ก้าวออกมาจากบ้านหลังนั้น คนร่างสูงหยุดยืนอยู่สี่แยก เพื่อที่จะมองหาทุกแยกแถวนั้นพร้อมกัน แต่ก็ไร้วี่แววของเธอเหนือตะวันกลับมาที่บ้านอีกครั้ง เพื่อดูข้าวของว่าเธอได้เอาอะไรไปด้วยไหมเขาค้นทุกอย่างแบบบ้าคลั่ง แต่เธอไม่ได้เอาอะไรติดตัวไปเลยนอกจากชุดที่ใส่อยู่นั้น"เธอไปไหนมิลาน" ในใจภาวนาขอให้เธอยังปลอดภัย"ผมเดินหาทั้งหมู่บ้านแล้วก็ไม่เจอ" มะลิซ้อนรีบกลับมาหาลูกพี่ที่บ้าน เพื่อส่งข่าว"แกคิดว่าเธอจะไปไหนมะลิ เธอเกลียดกูมากเลยใช่ไหม""ผมว่าเธอคงจะหนีไป แต่ถ้าเธอจะหนีทำไมถึงเพิ่งหนีล่ะพี่" ทั้งๆ ที่เธอก็มีโอกาสนี้ตั้งหลายครั้ง"มึงรออยู่แถวน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 30
ทั้งสามขับรถมาจนถึงตัวจังหวัด เขายังพยายามตามหาเธอมาตลอดทางที่ขับรถผ่าน ถ้าเธอจะกลับไปที่กรุงเทพฯ ต้องมาสถานีรถ ชายหนุ่มไปดูสถานีรถทัวร์ก่อน แต่เขาก็ไม่ได้ถามใครเลย แค่เดินหาแถวนั้นเผื่อว่าเธอจะตกรถ แต่ก็ไม่มีวี่แววเลยในหัวใจของเขาร้อนรุ่มมาก ความเป็นห่วงมันมากมายเหลือเกิน มันคือความรู้สึกอะไรกันแน่ หรือเขาแค่รู้สึกผิด ที่ไปทำล่วงเกินเธอแบบนั้น"พวกมึงทะเลาะกันแรงเลยเหรอวะถึงต้องหนี" เสกสรรยังไม่รู้เรื่องอะไร รู้แค่ว่าเมียของเพื่อนหนีออกจากบ้านแต่เหนือตะวันกับมะลิซ้อนก็ไม่ได้อธิบายอะไรให้เสกสรรฟังพวกเขาขับรถออกมาแล้วมุ่งหน้าไปสู่เมืองหลวง ซึ่งต้องใช้เวลาอีกหลายชั่วโมง"กูว่ามึงขับช้าลงกว่านี้จะปลอดภัยกว่าไหมวะ" แทนที่นั่งรถมานานจะง่วงหรือหลับไปแล้ว แต่นี่เสกสรรกับตื่นเต้นตลอดทาง เพราะยิ่งกว่านั่งรถแข่งเสียอีก"มึงอย่าพูดมากน่ะ เดี๋ยวกูก็ปล่อยลงตรงนี้ให้หาทางกลับเองเลย""ทำไมต้องอารมณ์เสียใส่เพื่อนด้วยวะ" จากนั้นเสกสรรก็ไม่พูดอะไรได้แค่เกาะที่จับตรงข้างประตูไว้ให้แน่น[คอนโดมกรา]ทีแรกเสกสรรคิดว่าเป็นคอนโดของเหนือตะวัน เพราะมันหรูหรามาก ราคาคงหลายล้าน แต่แบบไอ้เหนือตะวันนี้เหรอจะมีป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 31
ชายหนุ่มรีบกลับลงมาที่รถ ..ก่อนอื่นเขาต้องตามหาพ่อให้เจอก่อนเหนือตะวันใช้เวลาขับรถอยู่พอสมควร เพราะมันเป็นช่วงเวลาเร่งด่วน กว่าจะมาถึงบ้านหลังนั้นก็ค่ำมืดมากแล้ว"คุณมาหาใคร" บอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่ด้านหน้ารีบเดินมาขวางรถของเขาไว้คนที่เป็นเจ้าของรถก็เลยต้องได้เปิดประตูลงมาจากรถ"ถอยไป!" เขาพยายามจะเบียดคนพวกนั้นเพื่อที่จะเข้าไปด้านในให้ได้..แต่ชายหนุ่มก็ถูกล็อคตัวไว้ด้วยชายฉกรรจ์อีกหลายคน"ปล่อยกู กูจะเข้าไปหาพ่อกู!!""พ่อ??" ส่วนมากไม่ค่อยมีใครรู้จักเขานอกจากคนสนิทจริงๆ"มีอะไรเกิดขึ้นวะ" สาครมือขวาของสำราญรีบออกมาดู"คุณชาย?!" พอรู้ว่าเป็นใครก็เลยรีบบอกให้ลูกน้องปล่อย"พ่ออยู่ข้างในใช่ไหม?!!""คุณชายมาหาท่านมีอะไรครับ" สาครรีบเดินตามไปขวางหน้าไว้ ส่วนคนที่เหลือได้แต่ยืนมองสถานการณ์ก่อน"กูถามว่าพ่อกูอยู่ข้างในใช่ไหม!!""เข้าไปไม่ได้นะครับ""ทำไมกูจะเข้าไปไม่ได้!""คือ..ท่าน""ตอนนี้อยู่กับใคร? ผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร!!" ชายหนุ่มเริ่มใช้อารมณ์หนักขึ้น และตอนนี้ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาขวางเมื่อรู้ว่าเขาเป็นใคร เพราะรู้ดีว่าท่านรักและห่วงลูกชายมากเมื่อไม่มีใครขวางเขาอยู่แล้ว เหนือตะวันก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 32
"เธอว่าอะไร!!" เป็นใครจะไม่โมโหถูกด่าทั้งโคตรเหง้าแบบนั้น เหนือตะวันพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้แล้วแต่ก็กลั้นมันไม่อยู่จริงๆมือหนากระชากหญิงร่างบางจนเสียการควบคุม กระเด็นเข้ามาชิดลำตัวเขาตามแรงที่กระชากแต่ก็ไม่มีแม้เสียงที่จะร้องเจ็บปวด เพราะเขาทำกับเธอเจ็บมามากกว่านี้อีก ทำไมแค่นี้เธอถึงจะทนไม่ได้ดวงตาของทั้งสองสบกันแบบไม่มีใครยอมลดละ ตอนนี้คงทำได้แค่ตาต่อตาฟันต่อฟัน"เธอคิดเหรอ..ว่าพ่อของฉันรู้ความจริงแบบนี้แล้วท่านยังจะเอาเธออยู่""ถ้าท่านไม่เอา ก็ยังมีคนอื่นอีกนี่คะ ฉันสาวและสวยขนาดนี้ หาตาแก่หน้าโง่แบบพ่อของคุณ คงหาได้ไม่ยากหรอกค่ะ" ในขณะที่พูดเธอก็รู้สึกสะใจอยู่เหมือนกัน ที่ชีวิตเธอต้องพังแบบนี้ก็เพราะพ่อของเขา แถมยังมาโดนเขาย่ำยีจนไม่มีอะไรที่จะเหลือให้ภูมิใจในตัวเองอีกแล้ว"นี่เธอ!!""หลีกทางด้วยค่ะ ฉันจะไปแล้ว" ในเมื่อพ่อของเขาไม่อยู่ตกลงกับครอบครัวของเธอ เธอคงจะไม่อยู่ตรงนี้เพื่อให้เขามองแบบสมเพชเวทนาอีกต่อไป"ได้..ถ้างั้นเธอก็ออกไปเลย แต่ฉันขอคิดดูก่อนนะว่าบริษัทเล็กๆ ของพ่อเธอแบบนั้น จะเอาไปทำอะไรได้.." ชายร่างสูงเดินไปทิ้งกายลงนั่งที่โซฟา แบบสบายอารมณ์เมื่อคิดอะไรขึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 33
มิลานตามเขาเข้ามาในห้องแบบอายๆ จะไม่ให้อายได้ยังไง ทุกคนที่อยู่ข้างนอกต่างก็มองตามเธอเป็นตาเดียว"ทำไมเราถึงต้องมาที่นี่" จะไม่ถามก็ไม่ได้ แทนที่เขาจะรีบจัดการเรื่องของพ่อเธอ แต่ทำไมต้องมาที่นี่ด้วย"ไม่ต้องถาม" ว่าแล้วคนร่างหนาก็ทิ้งกายลงนอนที่เตียงแบบหมดเรี่ยวแรง ที่หมดแรงก็เพราะตั้งแต่ตามหาเธอยังไม่ได้พักผ่อนเลย ..แต่เขาก็ไม่ได้แสดงอาการว่าเหนื่อยล้าออกมาให้เธอเห็นหญิงสาวมองซ้ายขวาเพื่อที่จะหา มุมที่พอจะนอนได้ ในห้องนอนโล่งมากมีแค่เตียง และตู้เสื้อผ้า"ทำอะไร" เขาถามขึ้นเมื่อเห็นเธอกำลังจะหย่อนกายลงนั่งที่พื้น"ฉัน.." หญิงสาวลุกขึ้นยืน เพราะตอนนี้เธอต้องเงียบปากเงียบคำไว้ให้มากที่สุด ถึงแม้ในใจจะร้อนรุ่มมากแค่ไหนก็ตาม"เธอจะนอนที่เตียง..หรือจะออกไปนอนกับไอ้สามคนข้างนอก"ขาเรียวค่อยๆ ก้าวเดินมาที่เตียง แบบประหม่า แล้วก็หย่อนกายลงนั่ง มุมที่คิดว่าพอจะนอนได้บนเตียงนั้น เพราะตอนนี้เขาเล่นนอนตรงกลาง"นอน!!""อึก" หญิงสาวถึงกับสะดุ้งแล้วรีบหลับตาลง"สร้างแต่ปัญหา ไม่ได้หยุดหย่อน" สิ้นคำพูดชายหนุ่มก็นอนหันหลังให้แบบไม่สนใจนอนตัวแข็งทื่ออยู่แบบนั้นนานพอสมควร ก็สังเกตว่าคนข้างๆ คงหลับสนิท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 34
"เจ็บ" ที่จริงมันจุกมากกว่า ไม่รู้จะบอกยังไง เพราะเขาเล่นกระแทกรัว ..เขาคงคิดว่าเธอกับพ่อของเขามีอะไรกันแล้ว ถึงทำกับเธอเหมือนไม่สนว่าจะเจ็บไหม"อ้าาา ซี๊ดดด" ชายหนุ่มแทบจะไม่ได้ยินเสียงที่เธอพูดออกมาเลย เพราะความต้องการในตัวเธอมันมากมายเหลือเกิน ปากอาจจะพูดไม่ดีแต่สวนทางกับความรู้สึกมากคนตัวโตยังคงขยับท่อนล่างต่อไป โดยการจับร่างบางตะแคงข้างพร้อมกับส่งแก่นกายเข้าไปในท่าที่คร่อมขาเรียวไว้ข้างหนึ่ง มันยิ่งทำให้เธอจุกมากขึ้น เพราะความใหญ่โตของเขาดันท้องน้อย"โอ๊ย..นายเหนือ ฉันเจ็บ" มือเรียวพยายามผลักดันหน้าท้องอันแข็งแกร่งของเขาไว้ แต่ดูเหมือนว่ามันจะช่วยอะไรไม่ได้เลย เขายังคงทำแบบนั้นกับเธอต่อไป ตอนนี้ไม่รู้ว่าไอ้ที่มันฉีกขาด กับตรงที่ยอดปลายมันกระแทกเข้ามาตรงไหนเจ็บมากกว่ากันทุกสิ่งอย่างที่เขาทำกับเธอ เพราะต้องการทำลายสิ่งนี้ ไม่ให้เธอได้เก็บมันไว้เพื่อล่อหลอกพ่อของเขาอีกต่อไปชายหนุ่มยังคงกระแทกต่อไปโดยไม่สนใจว่าร่างกายของเธอจะเกร็งมากแค่ไหน"อ๊าาา สะ..สะ..เสียวว" หลังจากที่มันเสียดสีกันหนักเข้า ความรู้สึกเสียวซ่านก็ได้ประดังเข้ามา จนเจ้าของท่อนเอ็นลำใหญ่เริ่มจะทนไม่ไหว จับหญิงสาวร่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 35
"พวกมึงก็ออกไปรอข้างนอกด้วย" พอคนของพ่อออกไปแล้วเขาก็เลยหันไปสั่งเพื่อนของเขาบ้าง"มีอะไรจะพูดก็รีบพูดมา ทำเป็นมีลับลมคมในไปได้" ตอนนี้ในห้องมีแค่เขากับพ่อเพียงสองคน"พ่อจำได้ไหมครับว่าบริษัทนี้เป็นชื่อใคร"จากที่ไม่สนใจว่าลูกชายจะพูดอะไร สำราญถึงกับวางของที่อยู่ในมือลง แล้วมองไปที่ลูกชายแบบเต็มตา"แกไม่ต้องมาขู่พ่อ""ผมไม่ได้ขู่ ผมแค่ขอให้พ่อปล่อยครอบครัวของเธอไป""หึ.. แต่ก่อนเป็นแกไม่ใช่เหรอที่อยากจะเล่นงานคนพวกนั้น"เหนือตะวันถึงกับหยุดชะงัก ใช่แล้วแต่ก่อนเป็นเขา ..ที่หนีเตลิดออกจากบ้านไปก็เพราะเรื่องนี้ แต่ทำไมถึงเป็นเขาอีก ที่กำลังดิ้นรนช่วยเธออยู่"พ่อไม่ต้องมาย้อนผม" ลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น ฆ่าได้หยามไม่ได้ ยิ่งพ่อจับจุดได้แบบนี้ เขาต้องรีบกลบเกลื่อน"ถึงแกจะพูดยังไง พ่อก็ต้องเอามันคืนอยู่แล้ว..ออกไป" สำราญยังคงโมโห ถึงแม้ว่าลูกสาวของพวกเขาจะตกเป็นเมียลูกชายไปแล้ว แต่ยังไงก็จะเล่นงานครอบครัวนั้นให้ได้อยู่ดี"พ่อ..""และแกไม่ต้องมาขู่พ่อนะ ถ้าแกอยากจะไปอยู่ที่บ้านนอกคอกนาแบบนั้นก็ไปเลย" สำราญรู้ดีว่าลูกจะเอาเรื่องพวกนี้มาข่มขู่เพื่อให้ล้มเลิกความตั้งใจเดิม"ใครบอกว่าผมจะขู่พ่อล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 36
ทีแรกคิดว่าจะคุยเล่นกับเพื่อนไปก่อน รอให้เพื่อนง่วงนอนค่อยเข้ามา เดี๋ยวพวกมันจะหาว่าเอะอะอยากจะเข้าห้องหาแต่เมียแต่เธอกลับเป็นคนมาเรียกเข้าห้องเอง ..ก็รู้แหละว่าที่เธอเรียกเพราะเหตุใดคนร่างบางหย่อนกายลงนั่งบนเตียงแบบประหม่า แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ..เธอก็เลยเอนกายลงนอน พอหัวถึงหมอนเท่านั้นแหละคนที่นอนหันหลังให้ก็รีบหันมาขึ้นคร่อมร่างของเธอไว้ทันที"นาย! อืมมม" หญิงสาวยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกเขาประกบปากจูบชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่าต้องการตัวเธอมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก ถึงแม้ว่าเธอจะต่อต้านแต่ก็สู้แรงดันของลิ้นนั้นไม่ไหว"อืมม" เขาจูบแบบดูดดื่มอยู่แบบนั้นนานจนรู้สึกว่าสมควรที่จะทำอย่างอื่นต่อได้แล้ว ถึงถอนริมฝีปากหนาออก เพื่อซุกไซร้ซอกคอระหง สองมือบีบเคล้นสองเต้าไม่ยอมวางอยู่ที่ซอกคอได้เพียงไม่นานเขาก็ขยับริมฝีปากต่ำลงมาที่เนินหน้าอก"ปล่อย" หญิงสาวไม่ดิ้นรน ไม่ต่อสู้ แต่เธอขอให้เขาปล่อย"ทำไม" ชายหนุ่มละใบหน้าจากหน้าอกอวบอิ่มนั้น แล้วเงยขึ้นมามองสบตา"คนผิดคำสัญญา ไหนคุณบอกว่าจะช่วยพ่อฉันไง" ดวงตากลมโตเริ่มถูกบดบังด้วยม่านน้ำตาที่คลอออกมา"แล้วรู้ได้ยัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07
บทล่าสุด
สยบรัก บทที่ 100 ตอนจบ
สามเดือนผ่านไปตอนนี้ท้องของมิลานก็เริ่มโตขึ้นจนโผล่พ้นออกมาให้เห็นมากแล้ว"ทำไมกลับบ้านเร็วล่ะคะ" หลายวันมานี้สามีกลับบ้านก่อนเวลาตลอด"ว่าจะไม่ไปทำงานด้วยซ้ำ""ทำไมล่ะ""ก็เป็นห่วงคุณไง ดูสิจะเดินจะนั่งก็ดูลำบากไปหมด" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับประคองภรรยาค่อยๆ นั่งลงที่โซฟา"ฉันอยู่ที่บ้านกับคุณแม่ไม่เห็นมีอะไรต้องน่าเป็นห่วงเลยค่ะ"ถึงแม้ว่าแม่ของเขาจะดูแลเธอเป็นอย่างดี แต่ผู้เป็นสามีก็อดห่วงไม่ได้ เพราะอยากจะดูแลเธอเอง มือหนาลูบไล้หน้าท้องของภรรยาซึ่งตอนนี้เด็กดื้อที่อยู่ในนั้นกำลังดิ้นแรงมาก"เหลืออีกตั้งสี่เดือนกว่า ลูกถึงจะคลอด ถ้าไม่ไปทำงานใครจะดูงานให้ล่ะคะ""ก็ให้ท่านรองประธานดูไปสิ""คุณเสกสรรนะเหรอ""ไอ้เสกมันทำงานเก่งไม่เป็นแบบที่คุณคิดหรอกนะ" ใครจะคิดว่าเสกสรรจะเก่งในการทำงานขนาดนี้ เพราะเคยเห็นแต่สำมะเลเทเมาไปวันวานพอรู้ว่าโปรเจคงานที่ก่อปัญหาในครั้งนั้นเป็นผลงานของเสกสรร เหนือตะวัน และพ่อของมิลานก็มองเสกสรรใหม่ จนตอนนี้ให้ตำแหน่งเขาเป็นถึงท่านรองประธาน เพื่อที่จะมาดูงานช่วยกันอีกแรงแต่เสกสรรจะยอมรับตำแหน่งนั้น ถ้าให้ภรรยาของเขาเป็นเลขาส่วนตัว เพราะทีแรกจั๊กจั่นขอไปทำงานที่แ
สยบรัก บทที่ 99
เช้าวันต่อมา.."ถ้ามีโอกาส เราจะมาเที่ยวเล่นที่นี่อีกนะ" ประไพเอ่ยพูดขึ้นกับลุงพงษ์และป้าวรรณีที่เดินมาส่งตรงท้ายหมู่บ้านเพื่อจะขึ้นรถไปสนามบิน"เชิญพวกท่านทั้งสองได้เสมอเลยครับ" ลุงพงษ์ตอบกลับไปแบบนอบน้อม"ถ้าเมื่อไรอยากได้ถนน กับไฟฟ้า ให้บอกมาได้ตลอดเลยนะ เดี๋ยวให้คนมาจัดการให้" คำพูดนี้ท่านรัฐมนตรีเป็นคนพูดเอง เพราะถ้าเป็นคำสั่งของท่านคงใช้เวลาไม่นาน"ก็ไอ้หำน่ะสิ..เออ..ขอโทษครับ" ลุงพงษ์เผลอปากเรียกลูกชายท่านว่าหำต่อหน้า"ไม่เป็นไรหรอกครับลุง ลุงถนัดแบบไหนก็พูดแบบนั้นเถอะ" เหนือตะวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ได้พูดให้ลุงคลายกังวล"ลูกหลานมันอยากจะเก็บบรรยากาศแบบนี้ไว้ ก็ทำตามคนที่เขาอยู่อาศัยต่อเถอะครับท่าน" มันยิ่งทำให้ป้าและลุงรักหลานชายคนนี้เพิ่มขึ้น เพราะเขาไม่ใช่คนธรรมดา แต่ยังมาอาศัยอยู่กับพวกท่าน ถือว่าบุญเก่าเคยทำมาร่วมกัน"คุณพ่อกับคุณแม่กลับไปก่อนนะครับ ถ้าพ้นช่วงฮันนีมูนแล้วเดี๋ยวผมจะพาลูกสะใภ้กลับไปหาเอง" เหนือตะวันพูดพร้อมกับเปิดประตูให้ผู้เป็นพ่อกับแม่ได้ขึ้น"ฝากดูแลท่านทั้งสองด้วยนะเสก" เขายังหันไปพูดกับเสกสรรที่กำลังจะขึ้นรถอีกคัน"ได้สิ มึงอย่าลืมนะว่านี่ก็พ่อตาแม่ยายกูเ
สยบรัก บทที่ 98
"คิดถึง""คะ?" จะตกใจอะไรก่อนดี ระหว่าคำที่ท่านบอกว่าคิดถึง หรือมือที่ท่านยื่นมาโอบกอด สัมผัสแบบนี้ไม่เคยเจอมาเป็นสิบปีแล้ว ถึงแม้เวลามันจะยาวนาน แต่นางก็นับวันนับคืน ว่าเมื่อไรสามีจะหันหน้ากลับมาหา แต่ยิ่งท่านหันหลังให้ก็ยิ่งเดินห่างไกลออกไป วิ่งตามเท่าไรก็ตามไม่ทัน"ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" ความคิดนี้พุ่งขึ้นมาในหัว ส่วนมากถ้าคนที่เป็นโรคร้าย ชอบจะกลับมาตายรังแบบนี้เสมอ เพราะอีหนูพวกนั้นคงดูแลไม่ได้"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ""ก็ดูท่านเปลี่ยนไป" นอกจากคำว่าคุณแล้ว ประไพชอบเรียกสามีว่าท่าน เพราะยังไงนางก็อายุน้อยกว่าเป็นสิบปี"ถ้าผมไม่สบายจริง คุณจะดูแลไหม"เพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงสะอื้นของภรรยาเก่า พร้อมกับมือที่ขยับขึ้นปาดน้ำตาตัวเองออก"คุณเป็นอะไร" สำราญตกใจ รีบลุกขึ้นนั่ง จะจุดไฟตะเกียงก็ทำไม่ได้แล้วเพราะทำไม่เป็น"คุณป่วยระยะที่เท่าไรแล้วคะ""ระยะที่เท่าไรหมายความว่ายังไง""คุณเป็นมะเร็งใช่ไหม คุณไปหาหมอมาหรือยัง แล้วทำไมคุณไม่รีบกลับมาหาฉัน" สิ้นประโยคคำพูดเสียงสะอื้นของนางก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ที่ประไพคิดแบบนี้ ก็เพราะมีไม่กี่โรคหรอกคนรุ่นราวคราวนี้ที่จะเจอ"ใจเย็นก่อนสิคุณ""ทำไมคุณไม่รี
สยบรัก บทที่ 97
ในเวลาเดียวกันนั้นที่บ้านปลายนา..หลังจากร่วมรับประทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้ว ลุงพงษ์กับป้าวรรณี และคู่ที่มาฮันนีมูนก็ได้กลับบ้าน ซึ่งปล่อยให้ท่านรัฐมนตรีกับอดีตภรรยาได้อยู่ด้วยกันแค่สองคน ในบ้านหลังที่พ่อและแม่ของมิลานเคยอาศัยอยู่เรามารู้จักกับท่านรัฐมนตรีและภรรยาเก่ากันบ้าง สำราญ ชายวัย 57 ปี แต่รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้เป็นไปตามอายุเท่าไร เพราะดูแลร่างกายดี ส่วนประไพ ซึ่งอายุน้อยกว่าสามีเก่าถึง 10 ปี ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยในปีนั้นนางก็ได้คว้าดาวมหาวิทยาลัยมาครอง ความสวยของนางก็ยังคงมีอยู่ แต่ด้วยความไม่พอของสามี จึงยังต้องการเด็กสาวเข้ามาเติมเต็ม"คุณนอนได้ไหมล่ะคะ""นอนได้สิ" สำราญพูดพร้อมกับค่อยๆ หย่อนกายมุดเข้าไปในมุ้งแบบลำบากเพราะไม่เคยนอนแบบนี้มาก่อน"หึ..มันก็สรรหาที่มาอยู่นะ""แต่ผัวเมียคู่นั้นก็ดูรักลูกเราดีนะคะ""อืมม..ชีวิตแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ""คุณนอนไปก่อนเลยนะคะ ฉันจะลงไปเล่นข้างล่าง" ว่าแล้วนางก็แยกตัวลงมาก่อน ..อายุปูนนี้แล้วทำไมหัวใจยังเต้นแรงอยู่อีกควรพอได้แล้วมั้งประไพ เข้าใกล้สามีเก่าแล้วรู้สึกหวั่นไหวจนต้องได้ตำหนิตัวเองพอลงมาถึงข้างล่างนางก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ซึ่งตอนน
สยบรัก บทที่ 96
"คนเจ้าเล่ห์" ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรเพื่อแลกเปลี่ยน"เจ้าเล่ห์ที่ไหนอยากรู้ความลับก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนกันหน่อยสิ" ใบหน้าหล่อคมขยับเข้ามาใกล้ริมฝีปากบางแบบห้ามใจตัวเองไม่อยู่"ครั้งนี้พี่จะเป็นเหมือนครั้งที่แล้วไหม" หญิงสาวไม่ปฏิเสธแถมเธอยังหลับตาให้ แต่อดที่จะถามออกไปไม่ได้ เพราะกลัวว่าเรื่องแบบเดิมๆ มันจะกลับมาอีกครั้ง"ไม่แล้ว..และพี่จะไม่ขอโทษเราอีก แต่พี่จะทำให้เราเห็น" เสกสรรรู้ดีว่าเธอหมายถึงอะไร ตอนนั้นเขายังคึกคะนองในตัวเอง และเสียดายความโสดของตัวเอง จึงได้พยายามผลักไสเธอออกไป"พี่จะทำอะไรให้ฉันเห็น" ดวงตากลมเปิดขึ้นอีกครั้งเพื่อมองสบตา"ทำให้เห็นว่าพี่รักเราไง"น้ำตาได้ไหลลงมาจากดวงตางามคู่นั้น เธอสัมผัสได้ว่าที่เขาพูดมันออกมาจากใจจริง ไม่เหมือนครั้งก่อนที่เขาต้องการแค่ร่างกายของเธอ"ไม่ร้องนะคนเก่งของพี่" จากที่จะจูบก็เลยได้เปลี่ยนมาเป็นซับน้ำตาให้"ฉันเก่งที่ไหน""เก่งสิ..ถ้าจั๊กจั่นของพี่ไม่เก่งแล้วใครจะเก่งล่ะ" เสกสรรคว้าร่างบางเข้ามากอดไว้"ยังเจ็บอยู่ไหม"หญิงสาวตอบด้วยการส่ายหน้าเบาๆ สิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้เธอลืมความเจ็บปวดไปได้ เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะมีความ
สยบรัก บทที่ 95
"จะ..จะ..จริงเหรอวะ" อัมพรแม่ของจั๊กจั่นไม่ค่อยเชื่อ แต่พอมีคนไปตามก็รีบมาดู"ต่อไปนี้แม่จะไม่ให้ใครทำร้ายหนูได้อีกแล้ว เราจะกลับไปพร้อมกันนะ" ประไพพูดพร้อมกับลูบผมของจั๊กจั่นเบาๆ เพื่อปลอบใจหญิงสาวไม่ตอบแต่เธอพยักหน้าเพราะตื้นตันใจ ขนาดท่านไม่ใช่แม่แท้ๆ ยังเป็นห่วงเธอขนาดนี้"คนนี้บอกว่าเป็นแม่ของคุณจั๊กจั่นครับท่าน" ตำรวจที่ควบคุมสถานการณ์อยู่ข้างนอกได้พาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา"จั๊กจั่น" อัมพรตกใจที่เห็นลูกสาวอยู่ในอ้อมกอดของใครก็ไม่รู้"คนนี้ใช่ไหม" ประไพถามจั๊กจั่น แต่สายตามองไปที่อัมพร ซึ่งข้างกายของอัมพรก็มีผู้หญิงอีกคนที่รุ่นราวคราวเดียวกับจั๊กจั่นยืนอยู่ด้วยจั๊กจั่นทำได้แค่ส่ายหน้า เพราะเป็นห่วงแม่ ยังไงท่านก็เป็นแม่ที่ให้กำเนิด"บอกแม่มาตามตรง คนนี้ใช่ไหมคือแม่ใจร้ายที่ทำหนู""เกิดอะไรขึ้นน่ะน้า" ตั๊กแตนสะกิดข้างของน้าอัมพร แล้วถามเบาๆ สายตาก็ได้มองไปดูทั่วบริเวณบ้านของเสกสรร ซึ่งตอนนี้ผู้ชายที่แต่งตัวภูมิฐาน ต่างก็ยืนรอบล้อมอยู่แถวนั้น"ท่านนี้คือผู้ใหญ่ที่จะมาสู่ขอจั๊กจั่นให้ผมครับ" เสกสรรซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล ก็เดินเข้ามาแนะนำให้แม่ของจั๊กจั่นได้รู้จัก"ท่านคือ ท่านรัฐมนตรีสำร
สยบรัก บทที่ 94
"กูขอโทษด้วยนะที่ทำให้มึงเดือดร้อนไปด้วย" พอเหตุการณ์ปกติ ทั้งสี่ก็ได้มานั่งคุยกันที่บ้านหลังเดิมของมิลาน"ไม่เป็นไรหรอกน่าา เป็นเพื่อนกัน""แล้วพ่อมึงจะยอมมาไหมวะ" ด้วยความโมโหและความเป็นห่วงคนรัก เขาก็เลยพูดไปโดยไม่ได้คิด เพราะคนระดับท่านรัฐมนตรีจะว่างมาให้ไหม"ต้องลองคุยกับพ่อดูก่อน""อย่าคิดมากนะเดี๋ยวทุกอย่างมันก็ผ่านไป" มิลานได้แต่ปลอบใจจั๊กจั่นที่นั่งทำหน้าเศร้า"ทุกคนก็เลยต้องได้มาเดือดร้อนเพราะฉัน ฉันน่าจะกลับไปพร้อมแม่ให้เรื่องมันจบๆ ไป""ทุกคนเต็มใจช่วย อย่าพูดแบบนั้นอีกนะ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ"เหนือตะวันก็เลยเดินเข้ามาเอาโทรศัพท์ที่รถ เพื่อที่จะโทรหาพ่อดูก่อน.. ที่เขาต้องเก็บโทรศัพท์ไว้ในรถเพราะยังไงบ้านปลายนาก็ไม่ค่อยมีสัญญาณอยู่แล้ว แถมไม่มีไฟฟ้าที่จะชาร์จโทรศัพท์ด้วยเวลาผ่านไป.. ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เขาก็ได้กลับมาหาทั้งสามที่นั่งรออยู่ที่เดิม"พ่อกูติดประชุมในพรรค""ท่านปลีกตัวมาไม่ได้เลยเหรอ" มิลานเดินเข้ามาถามสามี"ไม่แน่ใจ""ทำไมไม่ถามดีๆ ก่อนล่ะ""ทุกคนพอแค่นี้เถอะ ฉันจะกลับบ้าน" จั๊กจั่นไม่อยากจะให้ พวกเพื่อนๆ ต้องมาเดือดร้อนกับเธอมากไปกว่านี้อีกแล้ว"ไม่ได้นะ
สยบรัก บทที่ 93
"มานี่เลยนะนังลูกไม่รักดี!" อัมพรเดินเข้าไปคว้าตัวลูกสาวเข้ามาหวังจะทำโทษ"อย่าทำอะไรจั๊กจั่นนะน้า" เสกสรรที่เดินตามหลังมา ดูท่าไม่ดีก็เลยรีบเข้ามาขวางไว้"เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอเสก ไหนตกลงกับน้าแล้วไงว่าจะไม่เจอหน้ากัน""ผมแค่มาส่งเห็นมันมืดค่ำแล้ว น้าจะปล่อยให้ลูกสาวมีอันตรายหรือไง" ในขณะที่พูดสายตาของเขาตวัดมองไปที่ตั๊กแตน แต่ก่อนไม่เคยรู้เลยว่าตั๊กแตนจะเป็นคนนิสัยแบบนี้ เพราะดูเรียบร้อย ผิดกับอีกคนที่เขากำลังหลงใหลอยู่ในตอนนี้ เธออาจจะเป็นคนที่ดูแรง แต่เธอก็ไม่ได้เสแสร้งเหมือนตั๊กแตน"ใครก็พูดได้ถ้าจะพูดแบบนี้" ตั๊กแตนยังพูดยุแยง เพราะได้ยินเมื่อตอนกลางวันเรื่องที่เสกสรรมาสู่ขอจั๊กจั่นอีกครั้ง ก็เลยเริ่มจะหมั่นไส้"ตกลงแม่จะตีไหม ถ้าไม่ตีฉันจะกลับเข้าห้องแล้ว""จั๊กจั่นอย่าพูดแบบนั้น" เสกสรรห้ามปรามไว้ เพราะมันเหมือนกับไปกระตุ้นอารมณ์ของแม่ เขากลัวว่าน้าอัมพรจะตีเธอซ้ำรอยเดิม"พี่ไม่ต้องมายุ่งหรอกกลับบ้านพี่ไปเถอะ" จั๊กจั่นหันมาตวาดใส่เสกสรร เพราะถ้าเขายังอยู่กลัวว่าเรื่องจะบานปลายมากไปกว่านี้"พี่จะกลับ แต่ต้องแน่ใจก่อนว่าน้าอัมพรจะไม่ตีเรา" แต่เสกสรรไม่ยอมไปเพราะกลัวแม
สยบรัก บทที่ 92
"ไอ้เสกมึงจะฆ่าแม่หรือไง" พ่อรีบเข้ามาในครัวเมื่อได้ยินเสียง"ผมฆ่าแม่ตอนไหน""ก็เรื่องที่มึงกำลังพูดอยู่เมื่อกี้ไง!""พ่อได้ยินแล้วเหรอ""กูได้ยินตั้งแต่คำแรกที่มึงพูดแล้ว" ที่พ่อของเขาได้ยินเพราะท่านอยู่แถวหน้าต่าง ตรงที่เขาคุยกับแม่พอดี"นะพ่อนะ..ไปขอเมียให้ผมหน่อยนะ"ผู้เป็นพ่อไม่ตอบ แต่เดินเข้าไปเก็บของที่ภรรยาทำตกหล่น"พ่อกับแม่จะไปคุยให้ผมไหมเนี่ย""มึงจำได้ไหมก่อนที่มึงจะหนีเข้ากรุงเทพฯ มึงก็พูดคำนี้แหละ แต่มึงให้พวกกูไปถอนคำพูด จนเสียค่าสินไหมไปกี่แสน""เรื่องนั้นผมขอโทษ ผมรับรองว่ามันจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีกแล้ว""กูไม่เชื่อมึงหรอกไอ้เสก""เชื่อผมเถอะพ่อ" เสกสรรเดินตามพ่อออกมาหน้าบ้าน เพราะตอนนี้พ่อเอาขยะออกมาทิ้ง"ถูกตีเลยเหรอวะ" จังหวะนั้นป้าร้านค้ากำลังคุยกับตั๊กแตนอยู่พอดี"จะเหลือเหรอป้า""เรื่องปกติของแม่มันอยู่แล้ว เอะอะอะไรก็ตีลูก""สมน้ำหน้าน่ะสิไม่ว่า เดี๋ยวก็ท้องไม่มีพ่อเข้าสักวัน""กำลังพูดถึงเรื่องใครอยู่" เสกสรรเดินตามพ่อออกมาได้ยินคำนี้พอดี"จะพูดถึงใครล่ะ ก็พูดถึงเรื่องผู้หญิงที่พี่ไม่เอาแล้วไง" ตั๊กแตนหันไปพูดกับเสกสรรแบบได้ใจ เหมือนกับว่าหาแนวร่วมเพราะ
