Share

บทที่190 ฝ่าบาทคงไม่เป็นสุขแล้วสินะ

เสี่ยวอานจื่อวิ่งเข้ามาจากด้านนอก

“ท่านอาจารย์ ไทเฮาเสด็จมาแล้ว”

หลี่เต๋อฝูกลัวรบกวนการนอนหลับพักผ่อนของสามพ่อแม่ลูก จึงรีบดึงตัวเสี่ยวอานจื่อออกมานอกตำหนัก

“เช้าขนาดนี้ ไทเฮาเสด็จมาทำอะไร?”

“ข้าก็ไม่รู้ ข้าเห็นท่าทางที่ดุดัน คิดว่าเสด็จมาเพื่อหลิวหมัวมัวขอรับ”

เมื่อเสี่ยวอานจื่อพูดจบ เสียงของชุยไห่ก็ดังเข้ามาจากด้านนอก

“หลี่เต๋อฝู ไทเฮาทรงทราบว่าฝ่าบาทอยู่ที่ตำหนักจินหวู รีบกราบทูลด้วย”

ไก่ยังไม่ขัน รอบด้านมีเพียงความเงียบ เสียงพูดจึงดังขึ้นชัดเจน

หลี่เต๋อฝูอดไม่ได้ที่จะก่นด่าเบาๆ “ชุยไห่ ไอ้เลวระยำหมา พูดเพ้อเจ้ออะไรมากมาย เจ้าออกไปบอกทีสิ ให้ฝ่าบาทบรรทมต่ออีกหน่อย”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เสี่ยวอานจื่อเพิ่งออกไป เสียงของเย่จิ่งอวี้ก็ดังออกมาจากในตำหนัก

“เรื่องอะไรกัน?”

หลี่เต๋อฝูโค้งตัวพูดว่า “ชุยไห่พ่ะย่ะค่ะ บอกว่าไทเฮาอยู่ด้านนอก”

เสียงของเย่จิ่งอวี้เข้มขึ้นในทันที

“ให้นางรอไปก่อน เข้ามาเปลี่ยนชุดให้ข้า”

“พ่ะย่ะค่ะ”

หลี่เต๋อฝูเดินเข้ามาพร้อมกับขันทีตัวน้อยที่กำลังถือเสื้อผ้า และต้องตกใจเมื่อเห็นเย่จิ่งอวี้นั่งอยู่หน้าเตียงด้วยผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง

“ฝ่าบาท...”

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status